Σμιθ... χάσαμε

Ο Ολυμπιακός μπήκε νωθρός στη Ρόδο και έπαιξε ουσιαστικά καλά μόνο κατά διαστήματα πριν το τέταρτο δεκάλεπτο όπου άνοιξε τη διαφορά για να κερδίσει χωρίς πρόβλημα στα τελευταία λεπτά. Αξιοσημείωτο το πολύ καλό παιχνίδι του Τεόντοσιτς (αλλά και του Έρτσεγκ) μετά από πραγματικά πολύ καιρό, ενώ ο Γιαννάκης ενόψει του καθοριστικού ματς με την Ταού έδωσε χρόνο ξεκούρασης σε Παπαλουκά – Βούισιτς – Βασιλόπουλο που θα χρειαστούν πολύ την Πέμπτη (ειδικά ο τρίτος θα έχει πολύ τρέξιμο με τον Ρακόσεβιτς!), έβαλε λίγο μόνο τους Γκριρ και Πάργκο, που είναι πάντως σχετικά ντεφορμέ. Ο Κολοσσός, όπως πάντα, σωστός και οργανωμένος έχασε ένα ματς εκτός προγράμματος έτσι κι αλλιώς αλλά πιο πολύ ο Σφαιρόπουλος πέρασε δύσκολη μέρα περιμένοντας τα νέα για τον τραυματισμό του Σμιθ που χτύπησε λίγο πριν το ημίχρονο (δυστυχώς σοβαρή ζημιά). Χωρίς αυτόν η οκτάδα απομακρύνεται, «Σμιθ… χάσαμε» που λέει και το γνωστό ανέκδοτο.

Αξίζει, έστω και για λίγες γραμμές, να αναφερθούμε στον κόσμο της Ρόδου που γεμίζει σταθερά το «Βενετόκλειο» και δεν αναλώνεται σε ύβρεις και αποδοκιμασίες του αντιπάλου και των διαιτητών, αλλά σε ευγενείς επευφημίες. Φοβερό το σύνθημα «Μη σταματάς, μη σταματάς… βρε Κολοσσέ», αφού δε νομίζω ότι έχει ανάλογη κατάληξη στα χείλη οπαδών οποιασδήποτε άλλης ομάδας της Α1! Μπράβο τους, είναι ίσως το πιο υγιές κοινό στο πρωτάθλημα. Η αντίθεση του Βενετοκλείου με τα καφριλίκια της Τούμπας λίγες ώρες αργότερα είναι εντονότατη στα μάτια όλων όσοι είδαν και τα δύο ματς.

Στο, κεκλεισμένων των θυρών, Σπόρτιγκ, ΑΕΚ και Άρης έπαιξαν καλές και καθαρές άμυνες (σε έναν αγώνα με λίγα φάουλ, λίγες βολές αλλά και χαμηλό σκορ) αλλά οι φιλοξενούμενοι ήταν πιο έτοιμοι για τη νίκη. Χωρίς τον Τσαλδάρη (2 λεπτά) που τον πονάει η μέση του, ο Ματζόν έπαιξε όλο (μα όλο) το ματς με δύο πλέι-μέικερ και στηρίχθηκε στον οίστρο του Κλαρκ και στα καλά συστήματα που έδιναν την μπάλα στους ψηλούς κοντά στο καλάθι (14/18 δίποντα συνολικά οι Μπετς-Νέλσον-Μπάρλος). Η ΑΕΚ που είχε 4 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων με καλύτερο τον Τόμπσον (και τον Κίκερπιλ να μην επιχειρεί ούτε ένα σουτ σε 19 λεπτά συμμετοχής!) είχε το σθένος και τις αντοχές να επιστρέψει στον αγώνα από το -16, αλλά έχασε τις μάχες της ρακέτας, είχε σημαντικά κατώτερο ποσοστό στα δίποντα και δεν προηγήθηκε ποτέ στο δεύτερο ημίχρονο.

Ζουμί στα άλλα δύο ματς της ημέρας δεν υπήρχε ιδιαίτερο. Ο Παναθηναϊκός διέλυσε το Αιγάλεω σε ένα πολύ ωραίο ματς για τους τρίτους (όσους τέλος πάντων είχαν την ευκαιρία να το δουν αποφασίζοντας να πάνε στο ΟΑΚΑ). Ο Ομπράντοβιτς μετά το ματς έδωσε συγχαρητήρια στο Αιγάλεω γιατί έπαιξε… μη καταστροφικό μπάσκετ. Τέτοιου είδους συζήτηση προφανώς είναι… ατελείωτη και άσκοπη, καθώς το Αιγάλεω έπαιξε μπάσκετ μεν, έχασε με 26 πόντους δε. Αν είχε πάει πιο κλειστά το ματς, θα είχε βαρεθεί πολύς περισσότερος κόσμος, αλλά ίσως η ήττα δεν ήταν τόσο βαριά. Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό ήταν ένα ξεκούραστο απόγευμα, και αυτό ήρθε. Ο Χατζηβρέττας έπαιξε 24 λεπτά, που ήταν το περισσότερο για παίκτη της ομάδας, ενώ από αυτούς που τραβάνε το κουπί, κανείς δεν έπαιξε περισσότερο από τα 17 λεπτά του Σπανούλη. Ξεκούραση, λοιπόν, γιατί μπορεί η Μάλαγα να έρχεται στην Αθήνα για… τουρισμό, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει περιθώρια ήττας.

Στο Ελληνικό τα Τρίκαλα προσπάθησαν, αλλά δεν μπόρεσαν. Έχασαν καθαρά και ήταν πίσω στο σκορ στο μεγαλύτερο μέρος του ματς με περίπου 10 πόντους. Ο Αγγέλου μετά το ματς είπε ότι φοβάται πως η ομάδα του… δεν θα καταφέρει να παραμείνει στην κατηγορία γιατί δεν μπορεί να επιβληθεί το μυαλό στο σώμα των παικτών του, χαρακτηριστικό ομάδας με ποιότητα. Αν με ρωτάτε… συμφωνούμε ότι τα Τρίκαλα δεν θα μείνουν στην Α1, αλλά 5 ματς πριν το τέλος, με τους κρισιμότερους αγώνες για την ομάδα σου μπροστά, δεν το λες αυτό, δεν αδειάζεις τους παίκτες σου έτσι. Αν ο προπονητής δεν πιστεύει ότι θα μείνει η ομάδα στην Α1, τότε πώς θα κάνει τους παίκτες να πιστέψουν ότι αξίζει να παλέψουν γι’ αυτό;

Έτσι, η ολοκλήρωση της 21ης αγωνιστικής έγινε χωρίς καμία μεταβολή στη βαθμολογία με τους πρώτους να διατηρούν τις αποστάσεις τους, τους τρεις που διεκδικούν οχτάδα να χάνουν και καμία αλλαγή στην «ουρά».

by BEN & Rasheed.