Τελικά, η 15η αγωνιστική μάς έδωσε την Κυριακή όλα όσα δεν είχε φέρει το Σάββατο, που ξεκίνησε… νωθρά, καθώς είχαμε αλλαγή στην κορυφή του πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κερδίσει το Μαρούσι, ενώ ο Παναθηναϊκός περνούσε από την Κυψέλη.
Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κακοί στο ματς του Αγίου Θωμά και απέναντί τους είχαν μια ομάδα που φέτος έχει δείξει ότι μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή υπερδύναμη. Το αποτέλεσμα, με βάση αυτό, κρίνεται φυσιολογικό. Ο Γιαννάκης μετά το ματς μίλησε για εύκολα λάθη, κυρίως αβίαστα, τα οποία στοίχισαν στην ομάδα του. Ξεκάθαρα έχει απόλυτο δίκιο, αφού αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού.
Οι πλέι μέικερ έκαναν όλοι κακό αγώνα, ο Κλέιζα ήταν εκτός κλίματος και μέσα στα νεύρα, ενώ από την περιφέρεια απειλούσε μόνο ο Τσίλντρες (και ο Τεόντοσιτς, αλλά έκανε πολλά λάθη στην οργάνωση), με τον Χαλπερίν να είναι μέτριος. Ο Μπουρούσης ήταν φανερά ανέτοιμος, ο Βούισιτς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του επιθετικά, ο Κλέιζα… αυτοκαταστράφηκε σαν μήνυμα σε κατάσκοπο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Βασιλόπουλος μόλις περνάει το κέντρο μοιάζει να φοβάται ακόμη και να περπατήσει, ενώ ο Σχορτσανίτης ξεκίνησε καλά, αλλά, όπως πάντα, δεν αντέχει πάνω από 14-16 λεπτά συνολικά (χτύπησε κιόλας). Ο Μαυροκεφαλίδης δεν ήταν κακός, αλλά δεν έφτανε, ενώ με τον Μπουρούση ανέτοιμο θα έπρεπε ο Γλυνιαδάκης να είναι δωδεκάδα και να χρησιμοποιηθεί.
Ο Γιαννάκης μπορεί να έχει δίκιο για τα λάθη, αλλά σίγουρα δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν και διαχειρίστηκε σωστά το ροτέισον (ο Ολυμπιακός δεν κόλλησε εκεί), ξεκάθαρα δεν μπόρεσε να διαβάσει έτσι το ματς ώστε να αλλάξει τη ροή του, ενώ φάνηκε θύμα της εμφάνισης του Παπαλουκά και δέσμιος της επιμονής του σε αυτόν. Σε πολύ κακή βραδιά ο «Δράκος» σίγουρα, ενώ αυτό που παρατήρησα ήταν ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά από ένα σημείο φοβόντουσαν να σουτάρουν, μοιάζοντας να έχουν όλο το άγχος του κόσμου. Ακόμη και όταν με αντεπίθεση του επιπέδου του ο Ολυμπιακός μπόρεσε σε 6 λεπτά να μετατρέψει το -10 σε +1, έδειξε ότι δεν είχε ψυχολογία και γρήγορα το ματς πήγε στην προηγούμενη κατάσταση.
Ακόμη έχουμε Φεβρουάριο, αλλά αυτό πρέπει να διορθωθεί, καθώς αν συνεχιστεί ο Ολυμπιακός θα πάει όπως πέρσι στα νοκ άουτ του ελληνικού πρωταθλήματος. Μέσα στο μήνα ο Ολυμπιακός έχει δύο ευκαιρίες για να αλλάξει την ψυχολογία του (στις 20 και στις 27/2) και αυτή τη στιγμή πρέπει να κερδίσει και στις δύο (βέβαια έχει καιρό ακόμη το πρωτάθλημα, αλλά μιλάμε με βάση τις τωρινές συνθήκες). Όταν μιλάω για ψυχολογία Ολυμπιακού, εννοώ κάτι τελείως διαφορετικό από κάθε άλλη ομάδα. Αναφέρομαι μόνο στην ψυχολογία της πρώτης θέσης σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, στην ψυχολογία του δεύτερου.
Απ’ την άλλη, το Μαρούσι μοιάζει ολοένα και περισσότερο να πιστεύει στις δυνάμεις του και δεν μπορώ παρά να ανατρέξω στην εκτός έδρας νίκη επί της Ρόμα στις 16 Δεκεμβρίου που για μένα έδειξε στο Μαρούσι ότι μπορεί να ανέβει επίπεδο και το έκανε να πιστέψει στις δυνάμεις του. Πλέον, καμία ομάδα στην Ευρώπη δεν το υποτιμά και αυτό το «καμία» είναι κυριολεκτικό, γιατί αυτή τη στιγμή το Μαρούσι βρίσκεται στην ελίτ, έχοντας κερδίσει μέσα σε 4 ημέρες Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, κάτι που είναι περισσότερο από… σπάνιο.
Στο παρκέ οι παίκτες του έχουν ξεκάθαρους ρόλους, παίζουν πάρα πολύ σκληρή άμυνα, που αποδιοργανώνει κάθε αντίπαλο, τα σουτ μπαίνουν γιατί η ομάδα παίζει με πίστη στις δυνάμεις της και χωρίς άγχος, ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το Μαρούσι έχει και παίκτες πρώτης κλάσης. Όπως είναι ο Καϊμακόγλου, που στο ντέρμπι είχε 19 πόντους και 8 ριμπάουντ, βρισκόταν παντού και ήταν ο αρχηγός που κάθε συμπαίκτης θέλει. Ή όπως είναι ο Λούκας που με 14 πόντους, 9 ασίστ και 5 κλεψίματα σίγουρα έφερε στο μυαλό κάποιων φίλων του Ολυμπιακού (απολύτως δικαιολογημένα θεωρώ) το «δυάρι» που η δική τους ομάδα είχε διαλέξει το καλοκαίρι, το ποσό που έδωσε για να το αποκτήσει και το αν… συνδυαζόταν με πολλά ρούχα για να το φοράνε το χειμώνα.
Ο Μπαρτζώκας διαχειρίστηκε σχεδόν τέλεια και δεύτερο παιχνίδι απέναντι σε ομάδα-υπερδύναμη, ενώ αυτό που έχει καταφέρει είναι να ανεβάσει επίπεδο τον Καλάθη με τον νεαρό να βγάζει στο παρκέ αυτά που ξέραμε ότι έχει, βλέποντας ότι τον υπολογίζει ο προπονητής του.
Το Μαρούσι έτρεξε, πήρε πολλούς πόντους που βάρυναν στη ζυγαριά από τον αιφνιδιασμό, ενώ ήταν πιο ομαδικό, πιο σκληρό στην άμυνα και πήρε και 15 επιθετικά ριμπάουντ απέναντι σε μια καλύτερη ομάδα, που όμως ήταν μέτρια στο παρκέ και στην οποία έδειξε ότι δεν… συγχωρεί. Η διαιτησία ήταν χείριστη, με τα περισσότερα λάθη να γίνονται κατά του Ολυμπιακού.
Στην Κυψέλη, ο Παναθηναϊκός ήταν σίγουρο ότι θα στηθεί στην… πυρά. Όχι από τον κόσμο του, που έδειξε απίστευτη ωριμότητα και λογική, αλλά από τους δημοσιογράφους και τους παράγοντες της ομάδας, που τις τελευταίες ημέρες είχαν δημιουργήσει κλίμα «τρομοκρατίας». Βέβαια, εννοείται ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και, επίσης, εννοείται ότι δεν θα… χάνει σε κάθε ματς.
Όποιος ήθελε απαντήσεις… τις πήρε, με τον Παναθηναϊκό να παίζει σαφώς καλύτερα από τον Πανελλήνιο και να κερδίζει το ματς χωρίς να απειληθεί. Ο Παναθηναϊκός «τα έσπασε» από το τρίποντο, αλλά σε όλα τα άλλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. Καταπληκτικός στις επιλογές του κοντά στο καλάθι (67% στα δίποντα), με 7 ριμπάουντ περισσότερα (27-34), με λιγότερα λάθη, περισσότερες ασίστ, πιο σκληρή άμυνα και πιο ορθολογικό μπάσκετ. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς έπρεπε να κάνει για να κερδίσει εύκολα.
Σε ατομικό επίπεδο, απλά να επισημάνω ότι ο Καλάθης μοιάζει πλήρως αποδιοργανωμένος από τον τρόπο που χρησιμοποιείται εδώ και λίγο καιρό και αυτό φαίνεται στο γήπεδο.
Ο Πανελλήνιος έμοιαζε να αποδιοργανώθηκε από την απουσία του Σμιθ, που σίγουρα κόστισε, ιδίως απέναντι σε καλύτερη ομάδα, ενώ ο μοναδικός που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων τέτοιου αγώνα ήταν ο Μπλάκνεϊ, που είναι βέβαια και ο παίκτης με τη μεγαλύτερη κλάση στην ομάδα. Κανείς άλλος δεν ακολούθησε, ενώ πάρα πολλές επιθέσεις πετάχτηκαν στα σκουπίδια με επιλογές που δεν είχαν νόημα ούτε ουσιαστική τύχη για να καταλήξουν στο καλάθι (6 λάθη ο Χαραλαμπίδης, 2/13 τρίποντα οι Παπαμακάριος-Καλαϊτζής-Γεωργαλής). Σε αντίθεση με τα πολλά άστοχα ελεύθερα τρίποντα του Παναθηναϊκού, ο Πανελλήνιος αναγκάστηκε πολλές φορές να σουτάρει από το τρίποντο βλέποντας τη διάβαση προς τη ρακέτα κλειστή, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να έχουν μεγάλη διάθεση και να βρίσκονται πλέον στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος.
Ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι αν κερδίσει το ντέρμπι ρίχνει τον Ολυμπιακό δύο ήττες πιο κάτω, ενώ αν του πάρει και τη διαφορά των 11 πόντων, τον στέλνει στις τρεις νίκες απόσταση. Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός ξέρει ότι θέλει νίκη στο ΟΑΚΑ για να πάρει την πρωτιά (ενώ αν δεν την πάρει, ούτως ή άλλως θέλει νίκη στο ΟΑΚΑ για να πάρει τον τίτλο). Πάντως, στη μέση της εβδομάδας έχει να αντιμετωπίσει μια ομάδα στην ίδια κατάσταση με αυτόν και έχει ευκαιρία να την κερδίσει. Αμφότεροι έχουν δύο ήττες πρόσφατες (Παρτιζάν, Μαρούσι ο ένας, Βαλένθια, Παρτιζάν ο άλλος) που απέδειξαν ότι είναι τρωτοί, αμφότεροι έπαιξαν καλά στο ματς του Σαββατοκύριακου και πήραν πειστικές νίκες (με Πανελλήνιο και Μπανταλόνα).
Το Περιστέρι πέτυχε μεγάλη νίκη επί της Καβάλας, που δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από τη ζώνη του υποβιβασμού (βέβαια δεν είναι μόνη της εκεί). Όλα τα παιχνίδια των τελευταίων 5 αυτή τη στιγμή ομάδων της βαθμολογίας μου δείχνουν πόσο ρευστή είναι ακόμη η κατάσταση και πόσος δρόμος υπάρχει ως το τέλος. Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένω την 16η αγωνιστική, καθώς υπάρχουν τρία παιχνίδια που μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες στην ουρά, αλλά και να κάνουν ομάδες που ως τώρα είναι αλλού, να αρχίσουν τις… μαύρες σκέψεις.
Στο παιχνίδι, το Περιστέρι ήταν καλύτερο ουσιαστικά μόνο στην τρίτη περίοδο, αλλά αυτό έφτανε. Το 34-35 έγινε 55-40 (σερί 21-5) και η Καβάλα μετά κυνηγούσε στο σκορ με το χρόνο να είναι εναντίον της. Πάντως, για να αποδείξει πόσο μικρές είναι αποστάσεις, με ένα σερί 0-8 από Κόλινς, Παλάσιο και Χαφ πλησίασε στο τρίποντο 2 λεπτά πριν το τέλος. Τελικά, το παιχνίδι (παρότι δεν μένει αυτή η εικόνα στο μυαλό) κρίθηκε στο ένα σουτ, το οποίο ήταν άστοχο τρίποντο από τον Κυρίτση στο 71-68 με 6 δευτερόλεπτα να απομένουν.
Το Περιστέρι έκανε τεράστιο λάθος που δεν έκανε φάουλ, αλλά δεν το πλήρωσε. Απ’ την άλλη η Καβάλα πρέπει, θεωρώ, να ανακατανείμει τις επιθέσεις της, καθώς οι Κόλινς και Παλάσιο ίσως πρέπει να παίρνουν περισσότερα σουτ, για να βοηθούνται και οι λιγότερο έμπειροι συμπαίκτες τους από τις αναπροσαρμογές στην άμυνα. Η Καβάλα παίζει λάθος με βάση το ρόστερ της και πρέπει να το δει αυτό αν θέλει να μην κινδυνεύσει στο τέλος. Ο καταπληκτικός Κόλινς πήρε μόνο 5 σουτ (και είχε και 8/8 βολές με 5 κερδισμένα φάουλ), ενώ είχε 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ αλάνθαστος, αλλά έπαιξε 27 μόλις λεπτά, ενώ το ίδιο συνέβη ουσιαστικά και με τον Παλάσιο (1 λάθος, 3/7 σουτ, 27 λεπτά). Απ’ την άλλη, ο Κυρίτσης είχε 5/15 σουτ και ο Ραΐτσεβιτς 1/7.
Το Περιστέρι δεν έχασε την επαφή του με το γκρουπ 5-9 και η κατάσταση (και) εκεί μοιάζει τελείως ρευστή, δεδομένων και των αγώνων της επόμενης αγωνιστικής.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Το πανόραμα της Α1 μετά και την 15η αγωνιστική.
Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κακοί στο ματς του Αγίου Θωμά και απέναντί τους είχαν μια ομάδα που φέτος έχει δείξει ότι μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή υπερδύναμη. Το αποτέλεσμα, με βάση αυτό, κρίνεται φυσιολογικό. Ο Γιαννάκης μετά το ματς μίλησε για εύκολα λάθη, κυρίως αβίαστα, τα οποία στοίχισαν στην ομάδα του. Ξεκάθαρα έχει απόλυτο δίκιο, αφού αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού.
Οι πλέι μέικερ έκαναν όλοι κακό αγώνα, ο Κλέιζα ήταν εκτός κλίματος και μέσα στα νεύρα, ενώ από την περιφέρεια απειλούσε μόνο ο Τσίλντρες (και ο Τεόντοσιτς, αλλά έκανε πολλά λάθη στην οργάνωση), με τον Χαλπερίν να είναι μέτριος. Ο Μπουρούσης ήταν φανερά ανέτοιμος, ο Βούισιτς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του επιθετικά, ο Κλέιζα… αυτοκαταστράφηκε σαν μήνυμα σε κατάσκοπο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Βασιλόπουλος μόλις περνάει το κέντρο μοιάζει να φοβάται ακόμη και να περπατήσει, ενώ ο Σχορτσανίτης ξεκίνησε καλά, αλλά, όπως πάντα, δεν αντέχει πάνω από 14-16 λεπτά συνολικά (χτύπησε κιόλας). Ο Μαυροκεφαλίδης δεν ήταν κακός, αλλά δεν έφτανε, ενώ με τον Μπουρούση ανέτοιμο θα έπρεπε ο Γλυνιαδάκης να είναι δωδεκάδα και να χρησιμοποιηθεί.
Ο Γιαννάκης μπορεί να έχει δίκιο για τα λάθη, αλλά σίγουρα δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν και διαχειρίστηκε σωστά το ροτέισον (ο Ολυμπιακός δεν κόλλησε εκεί), ξεκάθαρα δεν μπόρεσε να διαβάσει έτσι το ματς ώστε να αλλάξει τη ροή του, ενώ φάνηκε θύμα της εμφάνισης του Παπαλουκά και δέσμιος της επιμονής του σε αυτόν. Σε πολύ κακή βραδιά ο «Δράκος» σίγουρα, ενώ αυτό που παρατήρησα ήταν ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά από ένα σημείο φοβόντουσαν να σουτάρουν, μοιάζοντας να έχουν όλο το άγχος του κόσμου. Ακόμη και όταν με αντεπίθεση του επιπέδου του ο Ολυμπιακός μπόρεσε σε 6 λεπτά να μετατρέψει το -10 σε +1, έδειξε ότι δεν είχε ψυχολογία και γρήγορα το ματς πήγε στην προηγούμενη κατάσταση.
Ακόμη έχουμε Φεβρουάριο, αλλά αυτό πρέπει να διορθωθεί, καθώς αν συνεχιστεί ο Ολυμπιακός θα πάει όπως πέρσι στα νοκ άουτ του ελληνικού πρωταθλήματος. Μέσα στο μήνα ο Ολυμπιακός έχει δύο ευκαιρίες για να αλλάξει την ψυχολογία του (στις 20 και στις 27/2) και αυτή τη στιγμή πρέπει να κερδίσει και στις δύο (βέβαια έχει καιρό ακόμη το πρωτάθλημα, αλλά μιλάμε με βάση τις τωρινές συνθήκες). Όταν μιλάω για ψυχολογία Ολυμπιακού, εννοώ κάτι τελείως διαφορετικό από κάθε άλλη ομάδα. Αναφέρομαι μόνο στην ψυχολογία της πρώτης θέσης σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, στην ψυχολογία του δεύτερου.
Απ’ την άλλη, το Μαρούσι μοιάζει ολοένα και περισσότερο να πιστεύει στις δυνάμεις του και δεν μπορώ παρά να ανατρέξω στην εκτός έδρας νίκη επί της Ρόμα στις 16 Δεκεμβρίου που για μένα έδειξε στο Μαρούσι ότι μπορεί να ανέβει επίπεδο και το έκανε να πιστέψει στις δυνάμεις του. Πλέον, καμία ομάδα στην Ευρώπη δεν το υποτιμά και αυτό το «καμία» είναι κυριολεκτικό, γιατί αυτή τη στιγμή το Μαρούσι βρίσκεται στην ελίτ, έχοντας κερδίσει μέσα σε 4 ημέρες Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, κάτι που είναι περισσότερο από… σπάνιο.
Στο παρκέ οι παίκτες του έχουν ξεκάθαρους ρόλους, παίζουν πάρα πολύ σκληρή άμυνα, που αποδιοργανώνει κάθε αντίπαλο, τα σουτ μπαίνουν γιατί η ομάδα παίζει με πίστη στις δυνάμεις της και χωρίς άγχος, ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το Μαρούσι έχει και παίκτες πρώτης κλάσης. Όπως είναι ο Καϊμακόγλου, που στο ντέρμπι είχε 19 πόντους και 8 ριμπάουντ, βρισκόταν παντού και ήταν ο αρχηγός που κάθε συμπαίκτης θέλει. Ή όπως είναι ο Λούκας που με 14 πόντους, 9 ασίστ και 5 κλεψίματα σίγουρα έφερε στο μυαλό κάποιων φίλων του Ολυμπιακού (απολύτως δικαιολογημένα θεωρώ) το «δυάρι» που η δική τους ομάδα είχε διαλέξει το καλοκαίρι, το ποσό που έδωσε για να το αποκτήσει και το αν… συνδυαζόταν με πολλά ρούχα για να το φοράνε το χειμώνα.
Ο Μπαρτζώκας διαχειρίστηκε σχεδόν τέλεια και δεύτερο παιχνίδι απέναντι σε ομάδα-υπερδύναμη, ενώ αυτό που έχει καταφέρει είναι να ανεβάσει επίπεδο τον Καλάθη με τον νεαρό να βγάζει στο παρκέ αυτά που ξέραμε ότι έχει, βλέποντας ότι τον υπολογίζει ο προπονητής του.
Το Μαρούσι έτρεξε, πήρε πολλούς πόντους που βάρυναν στη ζυγαριά από τον αιφνιδιασμό, ενώ ήταν πιο ομαδικό, πιο σκληρό στην άμυνα και πήρε και 15 επιθετικά ριμπάουντ απέναντι σε μια καλύτερη ομάδα, που όμως ήταν μέτρια στο παρκέ και στην οποία έδειξε ότι δεν… συγχωρεί. Η διαιτησία ήταν χείριστη, με τα περισσότερα λάθη να γίνονται κατά του Ολυμπιακού.
Στην Κυψέλη, ο Παναθηναϊκός ήταν σίγουρο ότι θα στηθεί στην… πυρά. Όχι από τον κόσμο του, που έδειξε απίστευτη ωριμότητα και λογική, αλλά από τους δημοσιογράφους και τους παράγοντες της ομάδας, που τις τελευταίες ημέρες είχαν δημιουργήσει κλίμα «τρομοκρατίας». Βέβαια, εννοείται ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και, επίσης, εννοείται ότι δεν θα… χάνει σε κάθε ματς.
Όποιος ήθελε απαντήσεις… τις πήρε, με τον Παναθηναϊκό να παίζει σαφώς καλύτερα από τον Πανελλήνιο και να κερδίζει το ματς χωρίς να απειληθεί. Ο Παναθηναϊκός «τα έσπασε» από το τρίποντο, αλλά σε όλα τα άλλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. Καταπληκτικός στις επιλογές του κοντά στο καλάθι (67% στα δίποντα), με 7 ριμπάουντ περισσότερα (27-34), με λιγότερα λάθη, περισσότερες ασίστ, πιο σκληρή άμυνα και πιο ορθολογικό μπάσκετ. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς έπρεπε να κάνει για να κερδίσει εύκολα.
Σε ατομικό επίπεδο, απλά να επισημάνω ότι ο Καλάθης μοιάζει πλήρως αποδιοργανωμένος από τον τρόπο που χρησιμοποιείται εδώ και λίγο καιρό και αυτό φαίνεται στο γήπεδο.
Ο Πανελλήνιος έμοιαζε να αποδιοργανώθηκε από την απουσία του Σμιθ, που σίγουρα κόστισε, ιδίως απέναντι σε καλύτερη ομάδα, ενώ ο μοναδικός που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων τέτοιου αγώνα ήταν ο Μπλάκνεϊ, που είναι βέβαια και ο παίκτης με τη μεγαλύτερη κλάση στην ομάδα. Κανείς άλλος δεν ακολούθησε, ενώ πάρα πολλές επιθέσεις πετάχτηκαν στα σκουπίδια με επιλογές που δεν είχαν νόημα ούτε ουσιαστική τύχη για να καταλήξουν στο καλάθι (6 λάθη ο Χαραλαμπίδης, 2/13 τρίποντα οι Παπαμακάριος-Καλαϊτζής-Γεωργαλής). Σε αντίθεση με τα πολλά άστοχα ελεύθερα τρίποντα του Παναθηναϊκού, ο Πανελλήνιος αναγκάστηκε πολλές φορές να σουτάρει από το τρίποντο βλέποντας τη διάβαση προς τη ρακέτα κλειστή, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να έχουν μεγάλη διάθεση και να βρίσκονται πλέον στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος.
Ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι αν κερδίσει το ντέρμπι ρίχνει τον Ολυμπιακό δύο ήττες πιο κάτω, ενώ αν του πάρει και τη διαφορά των 11 πόντων, τον στέλνει στις τρεις νίκες απόσταση. Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός ξέρει ότι θέλει νίκη στο ΟΑΚΑ για να πάρει την πρωτιά (ενώ αν δεν την πάρει, ούτως ή άλλως θέλει νίκη στο ΟΑΚΑ για να πάρει τον τίτλο). Πάντως, στη μέση της εβδομάδας έχει να αντιμετωπίσει μια ομάδα στην ίδια κατάσταση με αυτόν και έχει ευκαιρία να την κερδίσει. Αμφότεροι έχουν δύο ήττες πρόσφατες (Παρτιζάν, Μαρούσι ο ένας, Βαλένθια, Παρτιζάν ο άλλος) που απέδειξαν ότι είναι τρωτοί, αμφότεροι έπαιξαν καλά στο ματς του Σαββατοκύριακου και πήραν πειστικές νίκες (με Πανελλήνιο και Μπανταλόνα).
Το Περιστέρι πέτυχε μεγάλη νίκη επί της Καβάλας, που δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από τη ζώνη του υποβιβασμού (βέβαια δεν είναι μόνη της εκεί). Όλα τα παιχνίδια των τελευταίων 5 αυτή τη στιγμή ομάδων της βαθμολογίας μου δείχνουν πόσο ρευστή είναι ακόμη η κατάσταση και πόσος δρόμος υπάρχει ως το τέλος. Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένω την 16η αγωνιστική, καθώς υπάρχουν τρία παιχνίδια που μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες στην ουρά, αλλά και να κάνουν ομάδες που ως τώρα είναι αλλού, να αρχίσουν τις… μαύρες σκέψεις.
Στο παιχνίδι, το Περιστέρι ήταν καλύτερο ουσιαστικά μόνο στην τρίτη περίοδο, αλλά αυτό έφτανε. Το 34-35 έγινε 55-40 (σερί 21-5) και η Καβάλα μετά κυνηγούσε στο σκορ με το χρόνο να είναι εναντίον της. Πάντως, για να αποδείξει πόσο μικρές είναι αποστάσεις, με ένα σερί 0-8 από Κόλινς, Παλάσιο και Χαφ πλησίασε στο τρίποντο 2 λεπτά πριν το τέλος. Τελικά, το παιχνίδι (παρότι δεν μένει αυτή η εικόνα στο μυαλό) κρίθηκε στο ένα σουτ, το οποίο ήταν άστοχο τρίποντο από τον Κυρίτση στο 71-68 με 6 δευτερόλεπτα να απομένουν.
Το Περιστέρι έκανε τεράστιο λάθος που δεν έκανε φάουλ, αλλά δεν το πλήρωσε. Απ’ την άλλη η Καβάλα πρέπει, θεωρώ, να ανακατανείμει τις επιθέσεις της, καθώς οι Κόλινς και Παλάσιο ίσως πρέπει να παίρνουν περισσότερα σουτ, για να βοηθούνται και οι λιγότερο έμπειροι συμπαίκτες τους από τις αναπροσαρμογές στην άμυνα. Η Καβάλα παίζει λάθος με βάση το ρόστερ της και πρέπει να το δει αυτό αν θέλει να μην κινδυνεύσει στο τέλος. Ο καταπληκτικός Κόλινς πήρε μόνο 5 σουτ (και είχε και 8/8 βολές με 5 κερδισμένα φάουλ), ενώ είχε 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ αλάνθαστος, αλλά έπαιξε 27 μόλις λεπτά, ενώ το ίδιο συνέβη ουσιαστικά και με τον Παλάσιο (1 λάθος, 3/7 σουτ, 27 λεπτά). Απ’ την άλλη, ο Κυρίτσης είχε 5/15 σουτ και ο Ραΐτσεβιτς 1/7.
Το Περιστέρι δεν έχασε την επαφή του με το γκρουπ 5-9 και η κατάσταση (και) εκεί μοιάζει τελείως ρευστή, δεδομένων και των αγώνων της επόμενης αγωνιστικής.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Το πανόραμα της Α1 μετά και την 15η αγωνιστική.
6 σχόλια:
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στον Ολυμπιακό δεν έχουν ψυχολογία. Έχουν κάνει αρκετές νίκες μέχρι τώρα που θα έπρεπε να έχει λύσει αυτό το πρόβλημα.
Η ψυχολογία είναι ο πιο βασικός παράγοντας πλέον, καθώς και ομοιογένεια φαίνεται να υπάρχει και παίκτες με προσωπικότητα έχει και τον ίδιο προπονητή έχει εδώ και 3 χρόνια (σχεδόν δλδ, πρακτικά τώρα συμπληρώνει 2 χρόνια).
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη θέση μετά την ήττα από τον Πανιώνιο ήταν δύσκολη εξαρχής καθώς θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα χάσει άλλο ματς, επομένως η νίκη στο ΟΑΚΑ ήταν κατά κάποιο τρόπο, μονόδρομος. Έχει να παίξει στο Μαρούσι ο ΠΑΟ αλλά δεύτερη φορά να χάσει από το Μαρούσι το κόβω λίγο απίθανο, όσο καλή ομάδα και να είναι το Μαρούσι.
Απλά εκείνο που θέλω να πω είναι ότι το αποτέλεσμα του ματς του ΟΑΚΑ (ανεξαρτήτου διαφοράς) θα ήταν εκείνο που θα έκρινε την πρώτη θέση έτσι κι αλλιώς, ακόμα και αν κέρδιζε σήμερα ο ΟΣΦΠ.
Βλέπω να επαναλαμβάνεται το 2002 πλάκα-πλάκα..
Και εντάξει ο Γιαννακόπουλος θα το πάρει ψιλοάνετα..
Ο Αγγελόπουλος όμως θα πάει για αυτοκτονία..
Η τόσο μεγάλη νίκη του Αμαρουσίου ίσως όντως βαθμολογικά να είναι αδιάφορη, καθώς λίγο πολύ τα πράγματα στην πρώτη τριάδα είναι μετρημένα κουκιά.
Δε μπορώ όμως παρά να χαρώ με την ομάδα που αποδεικνύει πως όλοι μπορούν να χάσουν, ειδικά όταν επισκέπτονται αντίπαλες έδρες (δεν τη λες και καμίνι αυτή του Αμαρουσίου, ωστόσο παίζει καλύτερα εκεί), όπως χάρηκα και πάρα πολύ με τη νίκη του Πανιωνίου (ίσως την άξιζε και με τον ΠΑΟ, άλλη ιστορία αυτό). Αυτές οι νίκες δίνουν ζωή στο πρωτάθλημα μας, και σημάδια υγείας.
Το Μαρούσι αφενός δείχνει το δρόμο, κι αν αυτό δε λέει κάτι γιατί οι συνθήκες εκεί είναι διαφορετικές από τις άλλες ομάδες, δείχνει τουλάχιστον ότι όσες ομάδες θέλουν να λέγονται καλές, πρέπει στην έδρα τους να έχουν στόχο τη νίκη, με όποιον κι αν παίζουν. Θέλω να πιστεύω πως ΠΑΟ/ΟΣΦΠ αν επισκέπτονταν τώρα το Αλεξάνδρειο, θα μπορούσαν να έχουν και μια ήττα από εκεί.
arisff
ΥΓ. Και επιτέλους, αναγκαστήκατε να σταματήσετε να γράφετε και τη φράση "αήττητο πλην αιωνίων" :P
Kalispera, aneferthikate sto zitima diaxeirisis tou paixndiou apo to giannaki kai sugekrimena sto roteison. ma pws ekane swsto roteison, otan se olo to 2o imixrono o sofo den epailse sxedon katholou? o kleiza giati menei mesa akomi kai sti xeiroteri vradia tou? episis ok o borousis anetoimos, giati ton pire tote? kai borw na anaferomai se lathi kai lathi. o giannakis se auto to paixnidi itan ektos topou kai xronou. to marousi ekane oti ithele kai o giannakis entelws adiavastos. as elpisoume oti itan parenthesi kaki kai oxi o palios kakos giannakis. idwmen.
ps pws sas fainete o sofo? ennow apo katastasi varous.
@patrick star: Νομίζω ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει ποτίσει σχεδόν κάθε Ολυμπιακό. Από τον τελευταίο φίλαθλο ως τον πρόεδρο. Είναι αντίστοιχο αυτού που έχουν οι Παναθηναϊκοί στο ποδόσφαιρο και θεωρώ ότι διορθώνεται μόνο με τίτλο (και δεν ξέρω αν θα φτάσει ένας...). Πλέον, σίγουρα η πρωτιά θα κριθεί στο ΟΑΚΑ. Οι αιώνιοι έχουν μια διαφορά φέτος σε σχέση με πέρσι, αλλά προτιμώ να πούμε περισσότερα μετά τα δύο ματς.
@haridimos: Μακάρι, αν ρωτάς εμένα... Μακάρι, αρκεί να φτάσει ως το τέλος. Για να μην παρεξηγηθώ, λέω μακάρι απλά και μόνο για να μεγαλώσει ο κύκλος του πρωταθλήματος, να γίνει πιο ευρύ το ενδιαφέρον. Αν και δεν το πιστεύω.
@aris: Χαριτολογώντας απαντώ ότι δεν κόψαμε το "όλους πλην αιωνίων", γιατί ισχύει ακόμα. Όταν χάσει από κάποιον άλλο, τότε δεν θα ισχύει. Τώρα έχει 1-2 με τους αιώνιους και 12-0 με τους άλλους, άρα ισχύει ακόμα. Οπότε, να το περιμένεις...
Συμφωνούμε ότι τέτοιες νίκες κάνουν καλό για το γενικότερο ενδιαφέρον του πρωταθλήματος.
@ανώνυμος: Ξεκαθαρίζω ότι τη φράση "ο παλιός κακός Γιαννάκης", δεν τη δέχομαι, ούτε την αναγνωρίζω και προφανώς δεν την υιοθετώ. Τη γνώμη μου για το Γιαννάκη την έχω γράψει πολλές φορές και δεν αλλάζει, ούτε έχει καμία σχέση με αυτή τη φράση.
Το ροτέισον το κοιτάζω με βάση υπαρκτά στοιχεία. Ο Σχορτσανίτης δεν μπορεί να παίζει περισσότερο (είχε χτυπήσει κιόλα), ο Μπουρούσης έπρεπε να επιστρέψει για να πάρει λεπτά (αλλά είδες που είπα ότι έπρεπε στη δωδεκάδα να είναι ο Γλυνιαδάκης αντί του Παπανικολάου) ώστε να μη χάσει τον αγωνιστικό ρυθμό. Ο Κλέιζα (έπαιξε 29 λεπτά και είχε 13π. 10ρ. 1λ., δεν θα θεωρώ παράλογα πολλά τα λεπτά) και ο Τσίλντρες θα παίζουν τόσο. Όπως παίζουν όλοι οι αστέρες σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Ο Διαμαντίδης, ο ΜακΙντάιρ, ο Ναβάρο, όλοι. Ξεκινώντας από αυτά κοιτάζω το ροτέισον, με βάση το χρειάζεται από αλλαγές το ματς, όχι με βάση το πόσο θα μπορούσε να παίξει κάποιος.
Όσον αφορά τον Σχορτσανίτη, είναι σε πολύ καλά επίπεδα από άποψη βάρους, έχει μικρά σκαμπανεβάσματα, αλλά δεν είναι τόσο εύκολονα μπορέσει να παίξει σε σταθερή βάση καλά, εξού και τα προβλήματα απόδοσης. Μην ξεχνάς πόσο καιρό ήταν ουσιαστικά εκτός και ότι έκανε λάθος προετοιμασία το καλοκαίρι (σε λάθος ημερομηνίες και με λάθος ένταση εννοώ, με την εθνική). Άρα, δεν νομίζω να μπορέσει να παίξει περισσότερο φέτος ή να παρουσιάσει διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που βλέπεις ως τώρα. Ασταθής, με 1-2 καλά ματς και 4-5 μέτρια. Μου φαίνεται λογικό μετά από τέτοια απουσία και τέτοιο πρόβλημα βάρους.
Rasheed.
Πέραν της πλάκας, αν το Μαρούσι δε χάσει σε καμία έδρα στην Ελλάδα (ούτε στο Αλεξάνδρειο, νομίζω είναι η πιο δύσκολη που του μένει), θα αρχίσω να το θεωρώ στο επίπεδο των δύο πρώτων. Οπότε πάλι η φράση που το αποστασιοποιεί από την ταχύτητα των δύο πρώτων θα βγαίνει άστοχη (είχα δεν είχα, εκεί το πήγα πάλι :P)
Άλλωστε, αν το καταφέρει αυτό, και κερδίσει και τον ΠΑΟ (διόλου απίθανο), δεν πάει για δεύτερη θέση στην κανονική διάρκεια;
Δε γίνεται νορμάλ ομάδα, που απλά πάει για την έξοδο στην ευρωλίγκα, να κερδίζει μέσα έξω τους πάντες, και να χάνει μόνο στο ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ. Και μέσα, τουλάχιστον τον έναν, τον κέρδισε. Οφείλει λοιπόν να διεκδικήσει πρωτάθλημα, έστω να διεκδικήσει τελικό. Αλλιώς δυστυχώς θα αποδειχτεί λίγο, ή αλλιώς, το πρωτάθλημα κάτω από το Μαρούσι, πολύ φτωχό. Δε θ'αντέξω να δω και φέτος το ίδιο σενάριο στους ημιτελικούς. Κάτι όμως με κάνει να ελπίζω ότι δε θα το δω.
Πιστεύω πως και ο Άρης του Μπλατ, αν φτάσει ημιτελικό, θα πάρει ματς. Για τον Πανελλήνιο αν και μάλλον είναι καλύτερη ομάδα από τον Άρη, δεν ελπίζω και τόσο. Εκτός αν τα outsider των ημιτελικών επικεντρωθούν από πριν στην ξεκούραση και το μικρό τελικό.
Κι αφού έφτασα ως εδώ, ας κάνω και μια σχετική-άσχετη ερώτηση:
Υπάρχει ελπίδα η ελλάδα να έχει του χρόνου τέσσερις ομάδες στην Ευρωλίγκα; Βάσει αποτελεσμάτων των τριών, αλλά και παλαιότερα του Άρη, το δικαιούται. Η γνώμη και η εκτίμηση σας;
arisff
Δημοσίευση σχολίου