Λέγαμε από την περασμένη εβδομάδα ότι η 15η αγωνιστική θα ήταν ίσως η πιο ενδιαφέρουσα από την αρχή της σεζόν, καθώς θεωρητικά είχε 7 αγώνες ντέρμπι. Τελικά, μετά από 4 παιχνίδια το Σάββατο ακόμη ψάχνουμε το πρώτο ντέρμπι στο γήπεδο, αφού οι τέσσερις γηπεδούχοι κυριάρχησαν στους αντιπάλους τους νικώντας κατά κράτος.
Κανένα από τα τέσσερα παιχνίδια δεν ήταν ντέρμπι, τα δύο κρίθηκαν με διαφορές μεγαλύτερες των 20 πόντων, ενώ το μοναδικό με μονοψήφια διαφορά έγινε στη Λάρισα, όπου ο Ηλυσιακός μείωσε στο τέλος στους 9 πόντους. Βέβαια, το γεγονός ότι όλοι περιμέναμε ντέρμπι και στην ουσία δεν είδαμε κανένα, δείχνει και το πόσο απρόβλεπτο είναι το φετινό πρωτάθλημα.
Η ΑΕΚ μπήκε στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο με ξεκάθαρο στόχο να κερδίσει τον αγώνα. Βλέποντας, πάντως, κάποιος τα πρώτα 12 λεπτά αυτό δεν το καταλάβαινε, καθώς στο παρκέ εμφανιζόταν μια ομάδα που κακοποιούσε το μπάσκετ. Αν, βέβαια, πάρουμε συνολικά το πρώτο ημίχρονο, στο παρκέ βρίσκονταν δύο ομάδες που κακοποιούσαν το μπάσκετ. Το παιχνίδι στο πρώτο μέρος ήταν πάρα πολύ κακό και η διψήφια διαφορά του Πανιωνίου ήταν πλασματική και αυτό φαινόταν από μίλια μακριά. Περιμέναμε υπομονετικά πότε κάποια από τις δύο ομάδες θα ανεβάσει την απόδοσή της κι αυτό έκανε μόνο η ΑΕΚ. Το 14-26 έγινε 40-30 (σερί 26-4!) και στη συνέχεια 62-36 (συνολικό σερί 48-10!) για το +26 της ΑΕΚ. Ο Πανιώνιος έκανε μακράν το χειρότερό του παιχνίδι φέτος και στη διάρκεια του αγώνα δεν έδειχνε καμία διάθεση, αλλά φαινόταν σαν να μην μπορεί ούτε το κέντρο να περάσει σε μεγάλα διαστήματα. Σίγουρα ο κόσμος της ΑΕΚ θα έμεινε ευχαριστημένος από τη «διαστημική» εμφάνιση της ομάδας στο τελευταίο 25λεπτο του αγώνα, ιδίως από τη στιγμή που το ξεκίνημα δεν έδειχνε καθόλου προς τα πού πάμε.
Αν πρέπει να επισημάνω κάτι, θα αναγκαστώ να πω ότι παίκτες και προπονητής δεν πρέπει να πίστεψαν καθόλου την ανατροπή του -45 του πρώτου αγώνα, παρότι θεωρώ ότι με την εικόνα του Πανιωνίου, θα μπορούσαν να το έχουν καταφέρει. Οι αλλαγές που έκανε ο Γκέκος και ο τρόπος που αγωνίζονταν όσοι βρίσκονταν στο παρκέ στο τελευταίο πεντάλεπτο, εμένα αυτό που έδειξαν, ότι η ΑΕΚ δεν το πίστεψε. Πάντως, αν θέλουμε να μιλάμε με αριθμούς, η ΑΕΚ έφτασε στο +30 με 7,5 λεπτά να απομένουν και θεωρώ ότι άξιζε τον κόπο μια προσπάθεια για τη διαφορά. Ίσως, το γεγονός ότι ήταν ανέλπιστο το να βρεθεί τόσο ψηλά η διαφορά να έκανε τους ανθρώπους στον πάγκο να μην το σκεφτούν ή να μην το δοκιμάσουν.
Η ΑΕΚ πίεσε πολύ χαμηλά στη ρακέτα, έκλεισε τους διαδρόμους, μπλόκαρε το pick ‘n’ roll, πίεσε ασφυκτικά στον πλέι μέικερ του Πανιωνίου και όλα αυτά τη βοήθησαν να βρει ρυθμό στην επίθεση. Δηλαδή, μετά το πρώτο δεκάλεπτο έκανε ακριβώς ό,τι έπρεπε στο παρκέ, σε αντίθεση με τον Πανιώνιο που έδειξε το κακό πρόσωπο που συνηθίζει στα εκτός έδρας ματς, μόνο που τώρα αυτό ήταν… πολύ χειρότερο. Μετά από κάποιο σημείο ήταν και θέμα πάθους και διάθεσης, όπως δείχνει και η φωτογραφία.
Επειδή έχω γράψει αρκετές φορές για τον Γκριν, στο ματς του Σαββάτου ήταν πολύ καλός και μεστός, Φράνσις, Νικολαΐδης, Καλλινικίδης και Μελς εξίσου καλοί, ο Παπαντωνίου καταπληκτικός στην οργάνωση του παιχνιδιού, αλλά και ο Γκιζογιάννης πρόσφερε πολλά. Απ’ την άλλη, ο Πανιώνιος είχε 7 ασίστ και 19 λάθη και στο παρκέ «υπήρχε» μόνο ο Καλαμπόκης, που ήταν ο μοναδικός που έδειξε να μη συμβιβάζεται με τη συντριβή.
Στο Αλεξάνδρειο, ο Άρης ήξερε ότι αν έχανε από τον ΠΑΟΚ θα έμενε ουσιαστικά 3 νίκες πίσω από την 5η θέση της βαθμολογίας. Ο Μπλατ πήρε την πρώτη του πολύ σημαντική νίκη στον πάγκο της ομάδας και ο Άρης κατάφερε με τη νίκη να ανεβάσει την ψυχολογία του ενόψει της συνέχειας.
Αν και το (χείριστο από πλευράς θεάματος, αλλά και ουσίας) ξεκίνημα ανήκε στον ΠΑΟΚ, το 2-9 γρήγορα «σβήστηκε». Ο Άρης ισοφάρισε ως το τέλος του δεκαλέπτου και στη δεύτερη περίοδο μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι πέραν από τους Παπαδόπουλο και Ντρόμπνιακ ο ΠΑΟΚ δεν απειλούσε με κανέναν άλλο τρόπο για να πάει τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα και, συγκεκριμένα, στο +13. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πρώτα 7 λεπτά της περιόδου η περιφέρεια του ΠΑΟΚ έβαλε 2 πόντους με τον Μιλισάβλιεβιτς, ενώ δεν μπορούσε ούτε να τροφοδοτήσει σωστά τη ρακέτα για να έρθει σκορ από εκεί.
Η κατάσταση άλλαξε στο διάστημα 25-33 όταν από πλευράς ΠΑΟΚ σκόραραν (βεβαίως όχι τυχαία) οι Γκρέγκορι, Ταπούτος και Μιλισάβλιεβιτς, με τον «δικέφαλο» να μειώνει σε 50-49 και 57-55. Κάπου εκεί ο ΠΑΟΚ έκανε σοβαρά λάθη βιασύνης στην επίθεση, ο Κακιούζης σκόραρε 5 πόντους και ο Άρης πήρε τη νίκη. Ουσιαστικά, ο Άρης ήταν καλύτερος στο σύνολο του αγώνα, έχοντας πιο σταθερές λύσεις στο σκοράρισμα και παίζοντας απίστευτα μυαλωμένα. Τα 6 λάθη του δείχνουν τον τρόπο αντιμετώπισης του αγώνα που προσπαθεί να εμφυσήσει ο Μπλατ στους παίκτες του. Μάλιστα, ο Άρης θα κέρδισε πιθανότατα αρκετά πιο εύκολα αν ο Ρίτσαρντσον (κυρίως) και ο Χατζηβρέττας καταλάβαιναν κάποια στιγμή ότι πρέπει να σταματήσουν να σουτάρουν ή να πάνε σε πιο σίγουρες ενέργειες. Το 4/18 που είχαν (με αποκορύφωμα το 0/7 τρίποντα του Ρίτσαρντσον) θα στοιχίσει σίγουρα σε ματς στο μέλλον αν επαναληφθεί.
Από το ματς κρατάμε και την πρώτη, ουσιαστικά, καλή εμφάνιση του Κλαρκ με προπονητή τον Μπλατ, αλλά και το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ πέραν του Γκρέγκορι δεν είχε σταθερό σκορ στην επίθεση.
Στη Λάρισα αγωνίζονταν οι δύο τελευταίοι (αυτή τη στιγμή) στη βαθμολογία, σε ένα ματς που ο Καλαφατάκης είχε εδώ και περισσότερο από δύο εβδομάδες χαρακτηρίσει ως τον πρώτο τελικό της ομάδας του. Πράγματι, η Ολύμπια ήταν καλύτερη και κέρδισε χωρίς να απειληθεί στο τέλος, από τον φιλότιμο πάντως Ηλυσιακό.
Το παιχνίδι ήταν τελείως διαφορετικό μέχρι το 25ο λεπτό, με τον Ηλυσιακό να είναι συνεχώς μπροστά στο σκορ και να δείχνει ότι μπορεί να φτάσει σε μια τεράστια νίκη.
Όλα άλλαξαν και είναι ξεκάθαρο ότι ήταν ένα από τα ματς όπου ένας παίκτης άλλαξε όλη τη ροή. Ο Κρις Μάσι ίσως πρέπει να πάρει το ροζ φύλλο αγώνος… σπίτι του, με τα συγχαρητήρια, βέβαια, να πηγαίνουν και στον Καλαφατάκη που αμέσως έδωσε εντολή να πηγαίνει συνεχώς η μπάλα στον ψηλό του.
Ο Μάσι από το 52-53 μέχρι το 76-65 (δηλαδή σε σκορ 24-12 και διάστημα 10:04) έδωσε μια από τις μεγαλύτερες παραστάσεις στο φετινό πρωτάθλημα με 15 πόντους. Ο Ηλυσιακός θα ήταν αδύνατο να ακολουθήσει, ιδίως αν συνυπολογίσουμε και τα τρία τρίποντα από Μπάτλερ και Ντέμοντ Γκριν. Συνολικά ο Μάσι είχε 19 πόντους, 23 ριμπάουντ και 6 ασίστ, με τον Γκριν να έχει 22 πόντους και τον Μπάτλερ 17. Μπάτλερ και Γκριν είχαν 9/15 τρίποντα, με τον Γερμανό να έχει 6/8.
Όσο κι αν πάλεψαν ο Σιούτης (6/8 τρίποντα επίσης) και ο Κάρτερ (20 πόντοι, 11 ριμπάουντ) και όσες φάσεις κι αν έβγαλε ο Καρύδας (10 ασίστ), το ξέσπασμα του Μάσι έκρινε το ματς.
Στη Ρόδο ο Κολοσσός επικράτησε πλήρως στα ριμπάουντ (38-24), περιόρισε τα Τρίκαλα σε 6 μόλις ασίστ, είχε πολύ καλύτερες επιλογές μέσα από τη ρακέτα στις στημένες επιθέσεις του, ενώ ήταν και η μόνη ομάδα από τις δύο που επιχείρησε να τρέξει (8/13 αιφνιδιασμούς, έναντι 1/3). Με βάση όλα αυτά το +24 ήρθε φυσιολογικά, παρότι η εικόνα του αγώνα ξεγελούσε, τουλάχιστον στα πρώτα 13 λεπτά όταν το σκορ ήταν 28-23. Οι δύο ομάδες είχαν διαφορά ξεκάθαρη και στο βάθος χρόνου του αγώνα αυτό φάνηκε στο παρκέ.
Ο Κολοσσός είναι μόνος 5ος μετά και αυτή την αγωνιστική και θεωρώ ότι στο μυαλό των ανθρώπων της ομάδας ξεκάθαρα υπάρχει πλέον η (μακρινή έστω) σκέψη για την τετράδα. Ιδίως αν ο Πανελλήνιος χάσει την Κυριακή και η απόσταση που τους χωρίζει μειωθεί στον 1 βαθμό. Αν ο Κολοσσός μείνει στην πρώτη εξάδα ως το τέλος (ο δρόμος είναι μακρύς και ιδιαίτερα δύσκολος βέβαια) τότε θα μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, ενώ θα είναι η πρώτη φορά τον 21ο αιώνα που ομάδα πλην Αθήνας ή Θεσσαλονίκης θα καταφέρει κάτι τέτοιο στην κανονική περίοδο (πρωτάθλημα οι ομάδες πλην Αθήνας/Θεσσαλονίκης δεν έχουν πάρει ποτέ από το 1927-28 που δείχνει και το… ενδιαφέρον της Πολιτείας για την υγιή επέκταση του μπάσκετ σε όλη τη χώρα).
by Rasheed.
Κανένα από τα τέσσερα παιχνίδια δεν ήταν ντέρμπι, τα δύο κρίθηκαν με διαφορές μεγαλύτερες των 20 πόντων, ενώ το μοναδικό με μονοψήφια διαφορά έγινε στη Λάρισα, όπου ο Ηλυσιακός μείωσε στο τέλος στους 9 πόντους. Βέβαια, το γεγονός ότι όλοι περιμέναμε ντέρμπι και στην ουσία δεν είδαμε κανένα, δείχνει και το πόσο απρόβλεπτο είναι το φετινό πρωτάθλημα.
Η ΑΕΚ μπήκε στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο με ξεκάθαρο στόχο να κερδίσει τον αγώνα. Βλέποντας, πάντως, κάποιος τα πρώτα 12 λεπτά αυτό δεν το καταλάβαινε, καθώς στο παρκέ εμφανιζόταν μια ομάδα που κακοποιούσε το μπάσκετ. Αν, βέβαια, πάρουμε συνολικά το πρώτο ημίχρονο, στο παρκέ βρίσκονταν δύο ομάδες που κακοποιούσαν το μπάσκετ. Το παιχνίδι στο πρώτο μέρος ήταν πάρα πολύ κακό και η διψήφια διαφορά του Πανιωνίου ήταν πλασματική και αυτό φαινόταν από μίλια μακριά. Περιμέναμε υπομονετικά πότε κάποια από τις δύο ομάδες θα ανεβάσει την απόδοσή της κι αυτό έκανε μόνο η ΑΕΚ. Το 14-26 έγινε 40-30 (σερί 26-4!) και στη συνέχεια 62-36 (συνολικό σερί 48-10!) για το +26 της ΑΕΚ. Ο Πανιώνιος έκανε μακράν το χειρότερό του παιχνίδι φέτος και στη διάρκεια του αγώνα δεν έδειχνε καμία διάθεση, αλλά φαινόταν σαν να μην μπορεί ούτε το κέντρο να περάσει σε μεγάλα διαστήματα. Σίγουρα ο κόσμος της ΑΕΚ θα έμεινε ευχαριστημένος από τη «διαστημική» εμφάνιση της ομάδας στο τελευταίο 25λεπτο του αγώνα, ιδίως από τη στιγμή που το ξεκίνημα δεν έδειχνε καθόλου προς τα πού πάμε.
Αν πρέπει να επισημάνω κάτι, θα αναγκαστώ να πω ότι παίκτες και προπονητής δεν πρέπει να πίστεψαν καθόλου την ανατροπή του -45 του πρώτου αγώνα, παρότι θεωρώ ότι με την εικόνα του Πανιωνίου, θα μπορούσαν να το έχουν καταφέρει. Οι αλλαγές που έκανε ο Γκέκος και ο τρόπος που αγωνίζονταν όσοι βρίσκονταν στο παρκέ στο τελευταίο πεντάλεπτο, εμένα αυτό που έδειξαν, ότι η ΑΕΚ δεν το πίστεψε. Πάντως, αν θέλουμε να μιλάμε με αριθμούς, η ΑΕΚ έφτασε στο +30 με 7,5 λεπτά να απομένουν και θεωρώ ότι άξιζε τον κόπο μια προσπάθεια για τη διαφορά. Ίσως, το γεγονός ότι ήταν ανέλπιστο το να βρεθεί τόσο ψηλά η διαφορά να έκανε τους ανθρώπους στον πάγκο να μην το σκεφτούν ή να μην το δοκιμάσουν.
Η ΑΕΚ πίεσε πολύ χαμηλά στη ρακέτα, έκλεισε τους διαδρόμους, μπλόκαρε το pick ‘n’ roll, πίεσε ασφυκτικά στον πλέι μέικερ του Πανιωνίου και όλα αυτά τη βοήθησαν να βρει ρυθμό στην επίθεση. Δηλαδή, μετά το πρώτο δεκάλεπτο έκανε ακριβώς ό,τι έπρεπε στο παρκέ, σε αντίθεση με τον Πανιώνιο που έδειξε το κακό πρόσωπο που συνηθίζει στα εκτός έδρας ματς, μόνο που τώρα αυτό ήταν… πολύ χειρότερο. Μετά από κάποιο σημείο ήταν και θέμα πάθους και διάθεσης, όπως δείχνει και η φωτογραφία.
Επειδή έχω γράψει αρκετές φορές για τον Γκριν, στο ματς του Σαββάτου ήταν πολύ καλός και μεστός, Φράνσις, Νικολαΐδης, Καλλινικίδης και Μελς εξίσου καλοί, ο Παπαντωνίου καταπληκτικός στην οργάνωση του παιχνιδιού, αλλά και ο Γκιζογιάννης πρόσφερε πολλά. Απ’ την άλλη, ο Πανιώνιος είχε 7 ασίστ και 19 λάθη και στο παρκέ «υπήρχε» μόνο ο Καλαμπόκης, που ήταν ο μοναδικός που έδειξε να μη συμβιβάζεται με τη συντριβή.
Στο Αλεξάνδρειο, ο Άρης ήξερε ότι αν έχανε από τον ΠΑΟΚ θα έμενε ουσιαστικά 3 νίκες πίσω από την 5η θέση της βαθμολογίας. Ο Μπλατ πήρε την πρώτη του πολύ σημαντική νίκη στον πάγκο της ομάδας και ο Άρης κατάφερε με τη νίκη να ανεβάσει την ψυχολογία του ενόψει της συνέχειας.
Αν και το (χείριστο από πλευράς θεάματος, αλλά και ουσίας) ξεκίνημα ανήκε στον ΠΑΟΚ, το 2-9 γρήγορα «σβήστηκε». Ο Άρης ισοφάρισε ως το τέλος του δεκαλέπτου και στη δεύτερη περίοδο μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι πέραν από τους Παπαδόπουλο και Ντρόμπνιακ ο ΠΑΟΚ δεν απειλούσε με κανέναν άλλο τρόπο για να πάει τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα και, συγκεκριμένα, στο +13. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πρώτα 7 λεπτά της περιόδου η περιφέρεια του ΠΑΟΚ έβαλε 2 πόντους με τον Μιλισάβλιεβιτς, ενώ δεν μπορούσε ούτε να τροφοδοτήσει σωστά τη ρακέτα για να έρθει σκορ από εκεί.
Η κατάσταση άλλαξε στο διάστημα 25-33 όταν από πλευράς ΠΑΟΚ σκόραραν (βεβαίως όχι τυχαία) οι Γκρέγκορι, Ταπούτος και Μιλισάβλιεβιτς, με τον «δικέφαλο» να μειώνει σε 50-49 και 57-55. Κάπου εκεί ο ΠΑΟΚ έκανε σοβαρά λάθη βιασύνης στην επίθεση, ο Κακιούζης σκόραρε 5 πόντους και ο Άρης πήρε τη νίκη. Ουσιαστικά, ο Άρης ήταν καλύτερος στο σύνολο του αγώνα, έχοντας πιο σταθερές λύσεις στο σκοράρισμα και παίζοντας απίστευτα μυαλωμένα. Τα 6 λάθη του δείχνουν τον τρόπο αντιμετώπισης του αγώνα που προσπαθεί να εμφυσήσει ο Μπλατ στους παίκτες του. Μάλιστα, ο Άρης θα κέρδισε πιθανότατα αρκετά πιο εύκολα αν ο Ρίτσαρντσον (κυρίως) και ο Χατζηβρέττας καταλάβαιναν κάποια στιγμή ότι πρέπει να σταματήσουν να σουτάρουν ή να πάνε σε πιο σίγουρες ενέργειες. Το 4/18 που είχαν (με αποκορύφωμα το 0/7 τρίποντα του Ρίτσαρντσον) θα στοιχίσει σίγουρα σε ματς στο μέλλον αν επαναληφθεί.
Από το ματς κρατάμε και την πρώτη, ουσιαστικά, καλή εμφάνιση του Κλαρκ με προπονητή τον Μπλατ, αλλά και το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ πέραν του Γκρέγκορι δεν είχε σταθερό σκορ στην επίθεση.
Στη Λάρισα αγωνίζονταν οι δύο τελευταίοι (αυτή τη στιγμή) στη βαθμολογία, σε ένα ματς που ο Καλαφατάκης είχε εδώ και περισσότερο από δύο εβδομάδες χαρακτηρίσει ως τον πρώτο τελικό της ομάδας του. Πράγματι, η Ολύμπια ήταν καλύτερη και κέρδισε χωρίς να απειληθεί στο τέλος, από τον φιλότιμο πάντως Ηλυσιακό.
Το παιχνίδι ήταν τελείως διαφορετικό μέχρι το 25ο λεπτό, με τον Ηλυσιακό να είναι συνεχώς μπροστά στο σκορ και να δείχνει ότι μπορεί να φτάσει σε μια τεράστια νίκη.
Όλα άλλαξαν και είναι ξεκάθαρο ότι ήταν ένα από τα ματς όπου ένας παίκτης άλλαξε όλη τη ροή. Ο Κρις Μάσι ίσως πρέπει να πάρει το ροζ φύλλο αγώνος… σπίτι του, με τα συγχαρητήρια, βέβαια, να πηγαίνουν και στον Καλαφατάκη που αμέσως έδωσε εντολή να πηγαίνει συνεχώς η μπάλα στον ψηλό του.
Ο Μάσι από το 52-53 μέχρι το 76-65 (δηλαδή σε σκορ 24-12 και διάστημα 10:04) έδωσε μια από τις μεγαλύτερες παραστάσεις στο φετινό πρωτάθλημα με 15 πόντους. Ο Ηλυσιακός θα ήταν αδύνατο να ακολουθήσει, ιδίως αν συνυπολογίσουμε και τα τρία τρίποντα από Μπάτλερ και Ντέμοντ Γκριν. Συνολικά ο Μάσι είχε 19 πόντους, 23 ριμπάουντ και 6 ασίστ, με τον Γκριν να έχει 22 πόντους και τον Μπάτλερ 17. Μπάτλερ και Γκριν είχαν 9/15 τρίποντα, με τον Γερμανό να έχει 6/8.
Όσο κι αν πάλεψαν ο Σιούτης (6/8 τρίποντα επίσης) και ο Κάρτερ (20 πόντοι, 11 ριμπάουντ) και όσες φάσεις κι αν έβγαλε ο Καρύδας (10 ασίστ), το ξέσπασμα του Μάσι έκρινε το ματς.
Στη Ρόδο ο Κολοσσός επικράτησε πλήρως στα ριμπάουντ (38-24), περιόρισε τα Τρίκαλα σε 6 μόλις ασίστ, είχε πολύ καλύτερες επιλογές μέσα από τη ρακέτα στις στημένες επιθέσεις του, ενώ ήταν και η μόνη ομάδα από τις δύο που επιχείρησε να τρέξει (8/13 αιφνιδιασμούς, έναντι 1/3). Με βάση όλα αυτά το +24 ήρθε φυσιολογικά, παρότι η εικόνα του αγώνα ξεγελούσε, τουλάχιστον στα πρώτα 13 λεπτά όταν το σκορ ήταν 28-23. Οι δύο ομάδες είχαν διαφορά ξεκάθαρη και στο βάθος χρόνου του αγώνα αυτό φάνηκε στο παρκέ.
Ο Κολοσσός είναι μόνος 5ος μετά και αυτή την αγωνιστική και θεωρώ ότι στο μυαλό των ανθρώπων της ομάδας ξεκάθαρα υπάρχει πλέον η (μακρινή έστω) σκέψη για την τετράδα. Ιδίως αν ο Πανελλήνιος χάσει την Κυριακή και η απόσταση που τους χωρίζει μειωθεί στον 1 βαθμό. Αν ο Κολοσσός μείνει στην πρώτη εξάδα ως το τέλος (ο δρόμος είναι μακρύς και ιδιαίτερα δύσκολος βέβαια) τότε θα μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, ενώ θα είναι η πρώτη φορά τον 21ο αιώνα που ομάδα πλην Αθήνας ή Θεσσαλονίκης θα καταφέρει κάτι τέτοιο στην κανονική περίοδο (πρωτάθλημα οι ομάδες πλην Αθήνας/Θεσσαλονίκης δεν έχουν πάρει ποτέ από το 1927-28 που δείχνει και το… ενδιαφέρον της Πολιτείας για την υγιή επέκταση του μπάσκετ σε όλη τη χώρα).
by Rasheed.
5 σχόλια:
Το χτεσινό Αρης-ΠΑΟΚ δυστυχώς από άποψη θεάματος, ήταν πολύ κακό. Κρίμα γιατί ο Άρης επί Μπλατ έχει ανεβάσει ταχύτητα,και πολλά ματς του (επιτέλους!Μετά από χρόνια!) βγάζουν θέαμα.
Θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα, που μου έκαναν πολύ άσχημη εντύπωση, και δεν αναφερθήκατε:
Το πρώτο είναι η τηλεοπτική μετάδοση. Ματς με πολύ ιστορία, που (κακό θέαμα,το δέχομαι) το βλέπει πολύς κόσμος, ήταν εξορισμένο στο S3. Ο ορισμός του στο Σαββατόβραδο με γέμισε αυτοπεποίθηση ότι ο κόσμος θα το θεωρήσει σημαντικό (για το γήπεδο δεν το συζητάμε) και ότι θα τραβήξει πολύ προσοχή. Με ποια λογική μπαίνει πίσω από τόσα πράγματα; Είναι πραγματικά θλιβερό.
Το δεύτερο, η συμπεριφορά του Παπαδόπουλου. Δεν ξέρω αν ήταν ιδέα μου, αλλά όλα αυτά τα χρόνια είχα σχηματίσει πολύ καλή γνώμη για το χαρακτήρα του και το στιλ παιχνιδιού. Χτες έβγαλε αλήτικα στοιχεία. Γονατιές, κοκορομαχίες, παράλογα (με φάουλ,τουλάχιστον) μπλοκ στις βολές, κοκ. Γιατί;!
Όσο για τον Κλαρκ, δε νομίζω πως βρήκε το κουμπί του ο Μπλατ. Απλά χτες του μπήκαν τα σουτ. Κατά τα άλλα, με τον ίδιο τρόπο έπαιξε, όπως πάντα...Κατά τα άλλα, με βρίσκει σύμφωνο η ανάλυση του ματς.
Η ΑΕΚ λογικά σώθηκε, οπότε δε νομίζω πως είχε και τόση αξία να κυνηγήσει τη διαφορά...Μιλάτε για περίπτωση ισοβαθμίας (για σωτηρία) με τον Πανιώνιο; Ή για το κάτι παραπάνω;
Ο Κολοσσός πιστεύετε ότι όντως μπορεί να αντέξει σε αυτό το επίπεδο, και να μείνει εκεί πάνω;
arisff
ΥΓ. Τώρα είδα και την ανακοίνωση του ΠΑΟΚ...Έχετε κάποια παραπάνω πληροφόρηση επ' αυτών που καταγγέλονται;
η ΑΕΚ απέχει πολύ ακόμα από τη σωτηρία.. Έχει πολύ δύσκολο πρόγραμμα, αφού τις τελευταίες αγωνιστικές που κάποιοι μπορεί να έχουν πέσει και να καταθέσουν τα όπλα χαρίζοντας ανέλπιστες νίκες σε όσους πανε να σωθούν, ή οι ανταγωνιστές θα παίζουν κόντρα σε ομάδες που δε θα έχουν πλέον στόχους στη ρέγκιουλαρ, αυτή θα έχει να παίξει ΟΑΚΑ, ΣΕΦ, Αλεξάνδρειο και μεσα με Μαρουσι, ΠΑΟΚ, Πανελληνιο..
Κοινώς για να αποφύγει τα εμφράγματα θα πρέπει να φτάσει κοντα σε διψήφιο νούμερο νικών μεχρι την 20η αγωνιστική. Και με Περιστέρι, Καβάλα, Λάρισα έξω μέχρι τότε είναι κομματάκι δύσκολο.. Πέρα από το ότι χάνει στην ισοβαθμία από τα Τρικαλα, έχει χάσει με 18 απο Ηλυσιακο και δυσκολα θα το ανατρεψει, ενω την Καβαλα την πηρε μονο με 5.. Κι εχει χασει απο Περιστέρι εντός, που κέρδισαν ολοι οι άλλοι..
Αυτό που κρατάω από τη χθεσινή εμφάνιση (δεν το είδα μια που δεν έχω nova αλλά μόνο το αναλογικό και όπως ειδα θα το βάλει το πρωι της Πέμπτης το ns1 όταν νομίζω γυρνάει σε ktv το αναλογικό..) είναι πως παίξαμε και παλι καλή άμυνα. Είχαμε τη χειρότερη αμυνα (μαζι με Τρικαλα) στον α γυρο με 1047 ποντους (80,5) και φαγαμε 59 απο Τρικαλα και 56 απο Πανιωνιο. Εξαιρετική μεταστροφή στην ομάδα που ειχε παιξει αμυνα μονο με Μαρουσι φετος. Σιγουρα πιστώνεται στους Γκεκο, Παπαχατζή.
Επίσης ήταν καλό το ότι επιτέλους ο Μελς θύμησε και επιθετικά τον παίκτη που χάζευα στο youtube όταν ήρθε στη Νάουσα για προετοιμασία. Μαζί με Mazeika, Γκιζόγιανη και την επιστροφή του Δορκοφίκη, αποκτάμε ένα κάποιο βάθος στο ρόστερ.
Αν ερθει κι ενας ακομα άσος (αν και μ'αρέσει να βλέπω τον Παπαντωνίου, που τα πηγε καλα και χθες με 5 ασιστ) και κάποιος για 3-4 ή 4-5, ίσως γλυτώσουμε τα εμφράγματα.
@aris: Η τηλεόραση είναι γενικότερο πρόβλημα στη φετινή Α1, συμφωνώ.
Για τον Παπαδόπουλο, διαφωνώ γιατί πιστεύω ότι αυτά (σκληρό μπάσκετ, σπρωξίματα, σπάσιμο τσαμπουκά) πρέπει να κάνει κάθε σέντερ σε κάθε αγώνα. Εξάλλου με Ντικούδη και Κακιούζη είναι φίλος, δεν υπήρχε δόλος.
Ο Κολοσσός είναι πολύ δύσκολο να αντέξει, έχει δύσκολο πρόγραμμα. Πάντως, μέχρι στιγμής μας εκπλήσσει ευχάριστα. Η ΑΕΚ δεν πιστεύω ότι σώθηκε ακόμα, έχει δρόμο το πρωτάθλημα.
Για την ανακοίνωση δεν ξέρω, δεν ήμουν στο γήπεδο και δεν ξέρω τι έγινε όσο έσβησαν τα φώτα. Όταν ρωτάς οι μεν σου λένε το ένα και οι δε το άλλο. Οπότε δεν μπορώ να σου απαντήσω.
@haridimos: Συμφωνούμε, η κατάσταση είναι ρευστή. Όχι μόνο για την ΑΕΚ, έχει πολύ δρόμο το πρωτάθλημα, θα κριθεί στο νήμα θεωρώ.
Rasheed.
Ανέλπιστη εμφάνιση, όχι όμως και νίκη. Το πίστευα το ματς, άλλωστε ήταν το ευκολότερο (ή τέλος πάντων, το λιγότερο δύσκολο) από τα εντός που είχεη ΑΕΚ, μαζί με εκείνο του Κολοσσού και φυσικά του Ηλυσιακού. Το Μαρούσι το ξέρουμε, ο Πανελλήνιος είναι πολύ δυνατός φέτος ενώ ο ΠΑΟΚ έχει Μαρκόπουλο και μεγάλο βάθος στους ψηλούς.
Ηλυσιακός, Κολοσσός είναι ματς που πρέπει να τα πάρει η ΑΕΚ (καλά με Ηλυσιακό είναι τελευταία αγωνιστική) και από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι σε Καβάλα ή Ολύμπια πρέπει να πετύχει μία νίκη.
Αν συνεχίσει να παίζει έτσι πάντως, και αν δεν υπάρξουν άλλα προβλήματα με τις πληρωμές, θαρρώ πως η ομάδα θα σωθεί. Δύσκολα μεν, αλλά θα σωθεί...
Αυτό που γράφει ο Χαρίδημος για τους αδιάφορους στο τέλος είναι σίγουρα ένα ζήτημα καθώς δε μιλάμε για ματς Ολυμπιακός-Ολύμπια που είναι την 25η αλλά:
25η αγωνιστικη: Ηλυσιακός-Περιστέρι, Τρίκαλα-Πανιώνιος ενώ η ΑΕΚ παίζει στο ΟΑΚΑ.
26η αγωνιστική: Ολύμπια-ΠΑΟΚ, Περιστέρι-Τρίκαλα
Συνεπώς, κι ενώ ακόμα και 8 νίκες φαίνονται αρκετές, μάλλον 9-10 νίκες είναι απαραίτητες...
Δημοσίευση σχολίου