Κόντρες και αλλαγές

Ε, τώρα που τελείωσαν και τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ, μάθαμε και την 16η ομάδα που θα βρεθεί τον Σεπτέμβριο στην Πολωνία. Τι; Δεν τέλειωσαν; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Το διπλό της Γαλλίας στην Ιταλία ουσιαστικά καθάρισε τη μάχη των δύο. Για να αλλάξει κάτι στον όμιλο θα πρέπει η Ιταλία να πάει αήττητη ως το φινάλε και να κερδίσει και τη Γαλλία εκτός έδρας, παίρνοντας και τη διαφορά. Μικρή μεν η διαφορά των 3 πόντων, αλλά οι Γάλλοι έπαιζαν χωρίς τον Τόνι Πάρκερ που, κακά τα ψέματα, είναι μακράν ο καλύτερός τους παίκτης.

Στον άλλο όμιλο δεν είχαμε έκπληξη, αλλά πλέον όλα δείχνουν Γαλλία. Από την αρχή οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι ο πρώτος του δεύτερου ομίλου θα πήγαινε και στο Ευρωμπάσκετ και οι Γάλλοι φρόντισαν να κάνουν τα προκριματικά δική τους υπόθεση. Βέβαια, σε πιο σοβαρό τόνο, ας μην βιαζόμαστε γιατί οι Ιταλοί έχουν έμπειρους παίκτες, αν και όπως φαίνεται χειρότερο υλικό από τους Γάλλους. Και μετά ο τελικός είναι 40 λεπτά και εκεί όλα γίνονται. Πλέον και του σπανού τα γένια. Όμως, είναι δεδομένο ότι η Γαλλία έχει πια τον πρώτο λόγο, ιδίως από τη στιγμή που ο Πάρκερ είναι ήδη έτοιμος και θα αγωνιστεί στη συνέχεια.

Του Κελάτι είναι η αλήθεια δεν του έκατσε καλά η μετεγγραφή στον Ολυμπιακό. Πρώτα έχασε τη μητέρα του και μετά βγήκε και τραυματίας. Δεν θα κάνω πλάκα με το συγκεκριμένο θέμα, καθώς και ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου είναι τραγικός, αλλά και το να χάνεις ένα συμβόλαιο λόγω τραυματισμού είναι ό,τι πιο άσχημο μπορεί να συμβεί (επαγγελματικά) σε έναν παίκτη.

Του Ολυμπιακού δεν… του κάθεται φέτος. Σε πολλά έχει ευθύνη κι εκείνος, αλλά και σε εκείνα που δεν έχει, δεν τον θέλει. Οι φήμες ότι τα παθαίνει αυτά επειδή έδιωξε τον Γκριρ απορρίπτονται ως ευφάνταστες. Μιλώντας σοβαρά, ο σχεδιασμός του Ολυμπιακού είναι ακόμη στον αέρα. Οι περιπτώσεις που κυνηγά είναι δύσκολες και ακόμη σε αυτές που θα μπορούσε να έχει κλείσει δείχνει ένα δισταγμό. Πλέον, φαίνεται ολοκάθαρα στον καθένα ότι η μη απόκτηση του Ζήση έχει φέρει… άνω κάτω όλο το σχεδιασμό της ομάδας, καθώς δεν βγαίνουν εύκολα οι θέσεις των ξένων.

Από τα ονόματα που ακούγονται, προφανώς και όλοι όσοι αγαπούν το μπάσκετ θα χαρούν να δουν τον Άλεν Άιβερσον στην Ελλάδα, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Οι περισσότεροι έφηβοι που παίζουν μπάσκετ έχουν την αφίσα του στο δωμάτιό τους, είναι από τους παίκτες που είναι υπεράνω ομάδων. Αλλά και μια περίπτωση πολύ δύσκολη. Δύσκολες περιπτώσεις είναι και αυτές του Στέφον Μάρμπερι και του Ντέιβιντ Λι, με το τεσσαροπεντάρι των Νικς να είναι από τους πιο υποτιμημένους παίκτες στο NBA. Όποιος, όμως, έχει μάτια και βλέπει πέρα από τις βλακώδεις αμερικανικές προπαγάνδες υπέρ συγκεκριμένων παικτών ξέρει την αξία του Λι.

Το Μαρούσι έχει σχεδόν ολοκληρώσει το ρόστερ του και σε γενικές γραμμές δείχνει πιο ισχυρό από πέρσι. Αυτό που προβληματίζει είναι ότι μπορεί να κολλάει στην επίθεση, αλλά ουσιαστικά δυνάμωσε πιο πολύ σε σχέση με την περσινή σεζόν. Και αυτό το λέω τώρα που δεν ξέρω ποιος θα είναι ο τελευταίος παίκτης που θα αποκτηθεί στο «3». Οι Αμαρουσιώτες βεβαίως και θέλουν να είναι ο Μιχάλης Πελεκάνος, αλλά αυτό εξαρτάται εν πολλοίς και από τον Ολυμπιακό. Τον Πελεκάνο θέλει και ο Άρης, επίσης εξαρτώμενος από τον Ολυμπιακό. Τα 600.000 ευρώ του συμβολαίου του κανείς από τους δύο δεν μπορεί να τα πληρώσει, μπορούν αμφότεροι να δώσουν περίπου τα ίδια. Οπότε αν πειστεί ο Ολυμπιακός να πληρώσει τα υπόλοιπα (ακόμη δεν είναι σίγουρο αυτό), θα κληθεί να αποφασίσει ο παίκτης ποια ομάδα προτιμά. Απ’ ότι βλέπετε χρειάζονται 3 «αν» στη μετεγγραφή και για τους δύο. Μπορεί ο Πελεκάνος να προέρχεται από άσχημη χρονιά, αλλά με 2-3 μήνες να βρει τα πατήματά του, είναι παίκτης που κάνει τη διαφορά σε καλές ομάδες. Ας μην το ξεχνάμε.

Η Αλικάντε τελικά δεν μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση σε δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη απλώς δεν ήταν το μέγεθός της τέτοιο για να πείσει τον Χέρμαν, στη δεύτερη πήγε να κάνει… ελληνική κομπίνα και ο Ζελαμπάλ την κατάλαβε και την έστειλε αδιάβαστη. Δεν είμαι μεγάλος φαν του γαλλικού μπάσκετ, αλλά μήπως είναι πολυτέλεια να μη βρίσκει ομάδα ο Ζελαμπάλ; Και μιλάω για ομάδα Ευρωλίγκας, όχι ό,τι κι ό,τι.

by Rasheed.