«Μιλούσαμε μια μέρα με τον Εντουάρντο Ναχέρα και το έφερε το θέμα, του είπα ότι η μητέρα μου είναι Μεξικάνα και μου απάντησε φωνάζοντας ‘Η μάνα σου είναι Μεξικάνα;;;’». Κάπως έτσι ξεκίνησε η… μεξικανοποίηση του Ερλ Ουάτσον, ο οποίος θα αγωνιστεί φέτος με την εθνική ομάδα του Μεξικό, δίπλα στον Ναχέρα.
Η συνέχεια ήταν πιο δύσκολη. «Μιλώντας με τους δικούς μου και με τον ατζέντη μου, άρχισαν να προσπαθούν να με αποτρέψουν γιατί ήμουν free agent και θα δυσκολευόμουν έτσι να βρω ομάδα. Τότε ήρθε η Ιντιάνα και με πίστεψε. Αυτό που δεν θέλω είναι να τραυματιστώ. Όμως θέλω να έχω την τιμή να εκπροσωπήσω το Μεξικό, γιατί είναι προνόμιο. Επίσης είναι τιμή να παίζω στο NBA και τους Πέισερς», είπε ο Ουάτσον κλείνοντας «όπως καταλαβαίνεις, για όλα φταίει ο Ναχέρα»!
Ο Ερλ Ουάτσον είναι πλέον παίκτης των Ιντιάνα Πέισερς, αφού εκεί βρήκε στέγη μόλις τελείωσε το συμβόλαιό του με τους Σιάτλ Σουπερσόνικς και μετέπειτα τους… Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Ο Ουάτσον υπέγραψε για ένα χρόνο έναντι 2,8 εκατομμυρίων δολαρίων. Την ώρα που έβαζε την υπογραφή του στο χαρτί των Πέισερς πολλοί από τους διεκδικητές του τίτλου του χτυπούσαν την πόρτα. Αλλά ο ίδιος νιώθει ότι έχει αφήσει κάτι στη μέση: «Με κέρδισαν στην Ιντιάνα, ο Λάρι Μπερντ, όλοι. Νιώθω ότι με ήθελαν για να κερδίζουν. Ξέρεις, όταν τελείωσαν το κολέγιο νόμιζα ότι η Ιντιάνα θα με επιλέξει στο ντραφτ. Αυτό είχα στο μυαλό μου, ήμουν σίγουρος. Το Σιάτλ επέλεγε μία θέση νωρίτερα αλλά δεν είχα καν σκεφτεί ότι θα διαλέξουν εμένα. Οπότε τώρα νιώθω ότι ήρθαν τα πράγματα στη θέση τους, μια επανένωση της αρχής της καριέρας μου».
Ο Ερλ Ουάτσον είναι ο παίκτης που κατέγραψε το τελευταίο triple-double στην ιστορία των Σιάτλ Σουπερσόνικς, όταν είχε 23 πόντους, 10 ριμπάουντ και 10 ασίστ σε 32 λεπτά με τους Σακραμέντο Κινγκς τον Φλεβάρη του 2008. Βέβαια, σε αυτό… βοήθησε και ο επιχειρηματίας της ομάδας, που το ερχόμενο καλοκαίρι εξαφάνισε τους Σόνικς και έφτιαξε τους Θάντερ. Αυτό μάλιστα ήταν και το πρώτο τριπλ νταμπλ παίκτη των Σόνικς από τον Γενάρη του 2004 και την αντίστοιχη εμφάνιση του Ρέι Άλεν. Τότε είχε πει: «Δεν φανταζόμουν ότι θα ξαναμπώ στο ματς (σ.σ. βγήκε με 8 ριμπάουντ και 8 ασίστ, αλλά το Σακραμέντο μείωσε από το -21 στο -15 και ξαναμπήκε). Τότε ήμουν και τυχερός, κυνήγησα πάντως τα ριμπάουντ. Το είδωλό μου όταν μεγάλωνα ήταν ο Τζέισον Κιντ που τα έκανε κάθε μέρα».
Παράλληλα με την καριέρα του ο Ουάτσον έχει ιδρύσει τον οργανισμό Emagine που προετοιμάζει τα παιδιά της πόλης του στο Κάνσας για το κολέγιο, έχει κάνει δωρεές υπολογιστών στο λύκειό του, ενώ βοηθά και παιδιά που πάσχουν από καρκίνο.
Μιλώντας για την τελευταία του χρονιά στους Θάντερ, που ήταν απ τις πιο δύσκολες της καριέρας του καθώς… έφαγε πολύ πάγκο, ο 30χρονος Ουάτσον δείχνει να κοιτάζει μπροστά: «Η κατάσταση ήταν μοναδική Βλέπεις τις ενδείξεις, χάνεις τον Ρέι Άλεν, χάνεις τον Ρασάρντ Λιούις, χάνεις τον Λουκ Ρίντνουρ, χάνεις τον Ντελόντι Ουέστ, χάνεις τον Κερτ Τόμας, χάνεις τον Τζο Σμιθ, ε… κάπου το βλέπεις να έρχεται. Η ομάδα ήταν σε μεταβατική περίοδο. Ήταν μπίζνες, δεν το πήρα προσωπικά. Έμαθα πολλά και συνεχίζω. Είμαι επαγγελματίας».
Η μητέρα του είναι από το Μεξικό και «το να παίξω μπάσκετ για την εθνική ομάδα του Μεξικό ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να της κάνω στη ζωή μου. Ο πατέρας της σήμαινε τα πάντα γι αυτήν».
Όμως, τώρα που πάει στην εθνική ομάδα του Μεξικό, ισπανικά ξέρει; «Κάτι λίγα. Καταλαβαίνω πολλά περισσότερα, πάω συχνά στο Μεξικό. Το πιθανότερο είναι να μιλάμε… Ισπαγγλικά (σ.σ. Spanglish). Αλλά η γλώσσα μετράει μόνο για τις λεπτομέρειες. Αυτό που θα μας ενώνει είναι το μπάσκετ. Όταν είσαι στο παρκέ, όπου κι αν είσαι, το μπάσκετ είναι μπάσκετ».
by Rasheed.
Η συνέχεια ήταν πιο δύσκολη. «Μιλώντας με τους δικούς μου και με τον ατζέντη μου, άρχισαν να προσπαθούν να με αποτρέψουν γιατί ήμουν free agent και θα δυσκολευόμουν έτσι να βρω ομάδα. Τότε ήρθε η Ιντιάνα και με πίστεψε. Αυτό που δεν θέλω είναι να τραυματιστώ. Όμως θέλω να έχω την τιμή να εκπροσωπήσω το Μεξικό, γιατί είναι προνόμιο. Επίσης είναι τιμή να παίζω στο NBA και τους Πέισερς», είπε ο Ουάτσον κλείνοντας «όπως καταλαβαίνεις, για όλα φταίει ο Ναχέρα»!
Ο Ερλ Ουάτσον είναι πλέον παίκτης των Ιντιάνα Πέισερς, αφού εκεί βρήκε στέγη μόλις τελείωσε το συμβόλαιό του με τους Σιάτλ Σουπερσόνικς και μετέπειτα τους… Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Ο Ουάτσον υπέγραψε για ένα χρόνο έναντι 2,8 εκατομμυρίων δολαρίων. Την ώρα που έβαζε την υπογραφή του στο χαρτί των Πέισερς πολλοί από τους διεκδικητές του τίτλου του χτυπούσαν την πόρτα. Αλλά ο ίδιος νιώθει ότι έχει αφήσει κάτι στη μέση: «Με κέρδισαν στην Ιντιάνα, ο Λάρι Μπερντ, όλοι. Νιώθω ότι με ήθελαν για να κερδίζουν. Ξέρεις, όταν τελείωσαν το κολέγιο νόμιζα ότι η Ιντιάνα θα με επιλέξει στο ντραφτ. Αυτό είχα στο μυαλό μου, ήμουν σίγουρος. Το Σιάτλ επέλεγε μία θέση νωρίτερα αλλά δεν είχα καν σκεφτεί ότι θα διαλέξουν εμένα. Οπότε τώρα νιώθω ότι ήρθαν τα πράγματα στη θέση τους, μια επανένωση της αρχής της καριέρας μου».
Ο Ερλ Ουάτσον είναι ο παίκτης που κατέγραψε το τελευταίο triple-double στην ιστορία των Σιάτλ Σουπερσόνικς, όταν είχε 23 πόντους, 10 ριμπάουντ και 10 ασίστ σε 32 λεπτά με τους Σακραμέντο Κινγκς τον Φλεβάρη του 2008. Βέβαια, σε αυτό… βοήθησε και ο επιχειρηματίας της ομάδας, που το ερχόμενο καλοκαίρι εξαφάνισε τους Σόνικς και έφτιαξε τους Θάντερ. Αυτό μάλιστα ήταν και το πρώτο τριπλ νταμπλ παίκτη των Σόνικς από τον Γενάρη του 2004 και την αντίστοιχη εμφάνιση του Ρέι Άλεν. Τότε είχε πει: «Δεν φανταζόμουν ότι θα ξαναμπώ στο ματς (σ.σ. βγήκε με 8 ριμπάουντ και 8 ασίστ, αλλά το Σακραμέντο μείωσε από το -21 στο -15 και ξαναμπήκε). Τότε ήμουν και τυχερός, κυνήγησα πάντως τα ριμπάουντ. Το είδωλό μου όταν μεγάλωνα ήταν ο Τζέισον Κιντ που τα έκανε κάθε μέρα».
Παράλληλα με την καριέρα του ο Ουάτσον έχει ιδρύσει τον οργανισμό Emagine που προετοιμάζει τα παιδιά της πόλης του στο Κάνσας για το κολέγιο, έχει κάνει δωρεές υπολογιστών στο λύκειό του, ενώ βοηθά και παιδιά που πάσχουν από καρκίνο.
Μιλώντας για την τελευταία του χρονιά στους Θάντερ, που ήταν απ τις πιο δύσκολες της καριέρας του καθώς… έφαγε πολύ πάγκο, ο 30χρονος Ουάτσον δείχνει να κοιτάζει μπροστά: «Η κατάσταση ήταν μοναδική Βλέπεις τις ενδείξεις, χάνεις τον Ρέι Άλεν, χάνεις τον Ρασάρντ Λιούις, χάνεις τον Λουκ Ρίντνουρ, χάνεις τον Ντελόντι Ουέστ, χάνεις τον Κερτ Τόμας, χάνεις τον Τζο Σμιθ, ε… κάπου το βλέπεις να έρχεται. Η ομάδα ήταν σε μεταβατική περίοδο. Ήταν μπίζνες, δεν το πήρα προσωπικά. Έμαθα πολλά και συνεχίζω. Είμαι επαγγελματίας».
Η μητέρα του είναι από το Μεξικό και «το να παίξω μπάσκετ για την εθνική ομάδα του Μεξικό ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να της κάνω στη ζωή μου. Ο πατέρας της σήμαινε τα πάντα γι αυτήν».
Όμως, τώρα που πάει στην εθνική ομάδα του Μεξικό, ισπανικά ξέρει; «Κάτι λίγα. Καταλαβαίνω πολλά περισσότερα, πάω συχνά στο Μεξικό. Το πιθανότερο είναι να μιλάμε… Ισπαγγλικά (σ.σ. Spanglish). Αλλά η γλώσσα μετράει μόνο για τις λεπτομέρειες. Αυτό που θα μας ενώνει είναι το μπάσκετ. Όταν είσαι στο παρκέ, όπου κι αν είσαι, το μπάσκετ είναι μπάσκετ».
by Rasheed.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου