Το ντραφτ του NBA έρχεται σε 2 ημέρες και ξεκινάμε την αναφορά μας σε αυτό απόψε με ένα άρθρο που θα επιχειρήσει να σας βάλει στη συζήτηση για την καλύτερη «τάξη» όλων των εποχών. Μπορεί φέτος να μοιάζει ιδιαίτερα αδύναμο το ντραφτ στο σύνολό του, αλλά αυτό δεν είναι η σταθερά κάθε χρόνο. Υπήρξαν χρονιές που στη λοταρία του Ιουνίου ήταν απίστευτα ονόματα και ομάδες έφταναν να διαλέγουν παιχταράδες μέχρι και μετά το νούμερο 15.
Ποια όμως είναι η καλύτερη τάξη των ντραφτ; Ανάλογα με την ηλικία του καθενός, νομίζω ότι αρκετές τάξεις έρχονται στο μυαλό. Θα προσπαθήσω να αναφέρω τις περισσότερες από αυτές που… βγάζουν μάτι, θα πάρω θέση από τώρα υποστηρίζοντας ότι αυτή του 1984 είναι η καλύτερη και θα ρωτήσω τη γνώμη σας για να ανοίξουμε συζήτηση.
Ψάξαμε και τα 62 ντραφτ που έχουν γίνει ως σήμερα και ξεχωρίσαμε 11 από αυτά. Θα αναφέρουμε τους καλύτερους παίκτες που βγήκαν από τη λοταρία αυτών των 11 Ιουνίων, αλλά όχι μόνο τους Αμερικάνους, και τους δικούς μας σε μερικές περιπτώσεις. Πάντως, χαρακτηριστικό είναι ότι εκτός από μία εξαίρεση (προφανώς φαντάζεστε ποια), ο 21ος αιώνας δεν έχει να επιδείξει σχεδόν τίποτα ξεχωριστό. Δείγμα και αυτό της πτώσης στο επίπεδο της λίγκας. Πάμε λοιπόν με χρονολογική σειρά:
Τάξη του 1950: Εδώ έχουμε 4 hall of famers και τον άνθρωπο που έχει μείνει στην ιστορία ως ο «τύπος που έπαιξε 8 all-star game, αλλά κανείς δεν τον θυμάται». Μπομπ Κούζι, Τζορτζ Γιάρντλεϊ, Μπιλ Σάρμαν και Πολ Άριζιν είναι οι Hall of Famers, με τον Λάρι Φάουστ να είναι ο… άγνωστος. Μιας και το έφερε η κουβέντα, ο Φάουστ είναι ο άνθρωπος που σκόραρε για το 19-18 των Πίστονς εναντίον των Μινεάπολις Λέικερς το 1950 χαρίζοντας στην ομάδα του τη νίκη στο ματς με το χαμηλότερο σκορ στην ιστορία του NBA.
Τάξη του 1954: Θα δούμε σε αυτή 8 all-stars με επικεφαλής τον Μπομπ Πέτιτ. Μαζί του οι Φρανκ Σέλβι, Τζιν Σου, Ρεντ Κερ, Λάρι Κοστέλο, Ρίτσι Γκέριν, Τσακ Νόμπλ, Ντικ Γκαρμέικερ.
Τάξη του 1960: Μπορεί να μην είχε τους πάρα πολλούς αστέρες, αλλά οι τρεις από τους 5 all-stars που έχει… φτάνουν, όντας και Hall of Famers. Όσκαρ Ρόμπερτσον, Τζέρι Ουέστ, Λένι Ουίλκενς, αλλά και Νταράλ Ίμοφ, Λι Σάφερ.
Τάξη του 1962: Οι τρεις Hall of Famers κάνουν την τάξη αυτή μια από τις καλύτερες όλων των εποχών, καθώς έχουν και… βοήθεια. Τζέρι Λούκας, Ντέιβ ΝτεΜπούσχερε, Τζον Χάβλιτσεκ, μαζί με τους Ζέλμο Μπίτι, Τσετ Ουόκερ (7 φορές all-star και πιθανώς στο μέλλον και Hall of Famer), Λεν Τσάπερ, Ουέιν Χαϊτάουερ, Τέρι Ντίσιντζερ.
Τάξη του 1965: Τέσσερις Hall of Famers και ουκ ολίγοι αξιόλογοι all-stars. Γκέιλ Γκούντριχ, Μπιλ Μπράντλεϊ, Ρικ Μπάρι και Μπίλι Κάνινγχαμ, και μαζί τους οι Τζέρι Σλόαν, Μπομπ Λοβ, Φλιν Ρόμπινσον, Ντικ Βαν Αρσντέιλ, Τομ Βαν Αρσντέιλ. Σκληρή ομάδα, ε;
Τάξη του 1970: Αλλάζουμε δεκαετία και βλέπουμε μόλις την πρώτη χρονιά ένα ντραφτ που είχε 10 all-stars, εκ των οποίων 6 έγιναν Hall of Famers (περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά ως τώρα). Ας ξεκινήσουμε από τους 6 λοιπόν, Πιτ Μάραβιτς, Μπομπ Λεϊνίρ, Ντέιβ Κόουενς, Κάλβιν Μέρφι, Νέιτ Άρτσιμπαλντ και Νταν Ίσελ (υπέγραψε στο ABA λίγο πριν το ντραφτ, δεν έγινε ντραφτ, αλλά είναι αυτής της χρονιάς). Μαζί τους οι Ρούντι Τομζάνοβιτς, Σαμ Λέισι, Τζον Τζόνσον, Τζεφ Πέτρι και ο Τζιμ ΜακΜίλαν (ο μόνος που ως παίκτης δεν έγινε all-star).
Τάξη του 1984: Εδώ είμαστε. Τέσσερις Hall of Famers, ο ένας ο πιθανότατα καλύτερος παίκτης που έχει παίξει ποτέ, οι άλλοι τρεις κατά πολλούς οι καλύτεροι στις θέσεις τους στην ιστορία, ή μέσα στους 2-3 καλύτερους. Μάικλ Τζόρνταν, Χακίμ Ολάζουον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Τζον Στόκτον. Αν βάλετε κι ως κερασάκι τους Άλβιν Ρόμπερτσον, Ότις Θορπ (17 χρονιές στο ΝΒΑ) και Κέβιν Ουίλις (21 χρονιές στο NBA) τότε συμπληρώνεται το γλυκό… Για τα δικά μας μάτια προσθέτω τους Όσκαρ Σμιντ, Ρικ Καρλάιλ, Τόνι Κόστνερ, Τζέι Χάμφρις. Για μένα, η καλύτερη χρονιά όλων των εποχών.
Τάξη του 1985: Πολλοί αστέρες κι εδώ. Από τους Hall of Famers Πάτρικ Γιούιν, Καρλ Μαλόουν και Τζο Ντούμαρς, στους all-stars Μάικλ Άνταμς, Α. Σ. Γκριν, Τέρι Πόρτερ, Εξέιβιερ ΜακΝτάνιελ, Κρις Μάλιν, Ντέτλεφ Σρεμπφ και Τσαρλς Όακλι, και μέχρι τους Ουέιμαν Τισντέιλ, Μπενόιτ Μπέντζαμιν, Σαμ Βίνσεντ, Αρβίντας Σαμπόνις και Μάριο Έλι. Χρονιά πολλών αστεριών κι αυτή.
Τάξη του 1987: Δεν θα πάμε μακριά. Δύο χρόνια μετά το ντραφτ οδηγούσε ο Hall of Famer Ντέιβιντ Ρόμπινσον και μαζί του οι all-stars Σκότι Πίπεν, Κέβιν Τζόνσον, Χόρας Γκραντ, Ρέτζι Μίλερ, Μαρκ Τζάκσον, Ρέτζι Λιούις, Εκείνη τη χρονιά ήταν και οι Μάγκσι Μπογκς, Πικουλίν Ορτίθ, Φάνης Χριστοδούλου και Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις.
Τάξη του 1996: Περνάνε 10 σχεδόν χρόνια για να φτάσουμε στην (κατ’ εμέ) δεύτερη καλύτερη τάξη όλων των εποχών. Έντεκα all-stars ως τώρα από εκείνη τη σεζόν, με τον Μπεν Ουάλας να μην έχει γίνει ντραφτ, αλλά να είναι στην τάξη αυτή. Οι άλλοι δέκα; Άλεν Άιβερσον, Σαρίφ Αμπντούρ-Ραχίμ, Στέφον Μάρμπερι, Ρέι Άλεν, Αντουάν Ουόκερ, Κόμπι Μπράιαντ, Πέτζα Στογιάκοβιτς, Στιβ Νας, Ζερμέν Ο’ Νιλ και Ζιντρούνας Ιλγκάουσκας. Θεαματικό αν μη τι άλλο, ε; Αλλά δεν σταματάμε εδώ. Τότε ήταν και οι Μάρκους Κάμπι, Τόνι Ντελκ, Ευθύμης Ρεντζιάς, Ντέρεκ Φίσερ, Μάρτιν Μιούρσεπ, Πριστ Λοντερντέιλ, Έρικ Στρίκλαντ (δεν έγινε ντραφτ) και Τσάκι Άτκινς (δεν έγινε ντραφτ).
Τάξη του 2003: Και φτάνουμε στο τέλος, αφού πρώτα πάρουμε μια ανάσα στο νούμερο 57 της τάξης του 1999, που αποτελεί το μεγαλύτερο κόλπο όλων των εποχών, καθώς εκεί οι Σπερς επέλεξαν τον Τζινόμπιλι. Λοιπόν, στο 2003 σε μια καταπληκτική τάξη, έχουμε 7 all-stars, αλλά και αρκετούς αξιόλογους παίκτες. ΛεΜπρον Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος, Ντουέιν Ουέιντ, Ντέιβιντ Ουέστ, Τζος Χάουαρντ και Μο Ουίλιαμς οι all-stars, ενώ τότε επιλέχθηκαν και οι Κρις Κάμαν, Ντάρκο Μίλιτσιτς, Κιρκ Χάινριχ, Ζόραν Πλάνινιτς, Κάρλος Ντελφίνο, Μάριο Όστιν, Ζάζα Πατσούλια, Σάνι Μπετσίροβιτς και οι δικοί μας Σοφοκλής Σχορτσανίτης, Ανδρέας Γλυνιαδάκης.
Φτάσαμε στο τέλος και πλέον περιμένουμε την επόμενη φουρνιά παικτών που θα μας… παρασύρει στην μπασκετική της μαγεία.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Έχει ανοίξει διάλογος για την απόφαση ορισμένων σάιτ να εργαστούν την Τρίτη παρά την απεργία. Οι βολεμένοι, καλοπληρωμένοι, χορτάτοι δημοσιογράφοι-μέλη της ΕΣΗΕΑ, κατηγορούν τα παιδιά των σάιτ ως «μη δημοσιογράφους» και «ανύπαρκτους» επειδή ως δικαιολογία προβλήθηκε ότι «η ΕΣΗΕΑ δεν αναγνωρίζει τα σάιτ». Εγώ την Τρίτη δεν εργάστηκα και στήριξα τον αγώνα των συναδέλφων, αλλά όσοι βολεμένοι, στενόμυαλοι συντάκτες που ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ απαιτούν από τους διαδικτυακούς δημοσιογράφους αλληλεγγύη την ώρα που εκείνη (η ΕΣΗΕΑ) τους αναγνωρίζει (τους διαδικτυακούς δημοσιογράφους) ως «υπαλλήλους γραφείου» και όχι δημοσιογράφους, δεν τους δίνει κανένα δικαίωμα, δεν μάχεται για καμία αξίωσή τους, δεν τους στηρίζει, δεν τους βοηθάει, δεν είναι στο πλευρό τους και τους θεωρεί απόπαιδα, θα με βρίσκει απέναντί της να γράφω για τους τραγέλαφους και τους απατεώνες που είναι μέλη της και στηρίζουν αυτή την ξευτίλα. Μπορεί οι διαδικτυακοί «υπάλληλοι γραφείου» να μην είναι δημοσιογράφοι, αλλά το 70-80% της ύλης των εφημερίδων προέρχεται αντιγραμμένο ή παραγραμμένο από τα σάιτ.
Ποια όμως είναι η καλύτερη τάξη των ντραφτ; Ανάλογα με την ηλικία του καθενός, νομίζω ότι αρκετές τάξεις έρχονται στο μυαλό. Θα προσπαθήσω να αναφέρω τις περισσότερες από αυτές που… βγάζουν μάτι, θα πάρω θέση από τώρα υποστηρίζοντας ότι αυτή του 1984 είναι η καλύτερη και θα ρωτήσω τη γνώμη σας για να ανοίξουμε συζήτηση.
Ψάξαμε και τα 62 ντραφτ που έχουν γίνει ως σήμερα και ξεχωρίσαμε 11 από αυτά. Θα αναφέρουμε τους καλύτερους παίκτες που βγήκαν από τη λοταρία αυτών των 11 Ιουνίων, αλλά όχι μόνο τους Αμερικάνους, και τους δικούς μας σε μερικές περιπτώσεις. Πάντως, χαρακτηριστικό είναι ότι εκτός από μία εξαίρεση (προφανώς φαντάζεστε ποια), ο 21ος αιώνας δεν έχει να επιδείξει σχεδόν τίποτα ξεχωριστό. Δείγμα και αυτό της πτώσης στο επίπεδο της λίγκας. Πάμε λοιπόν με χρονολογική σειρά:
Τάξη του 1950: Εδώ έχουμε 4 hall of famers και τον άνθρωπο που έχει μείνει στην ιστορία ως ο «τύπος που έπαιξε 8 all-star game, αλλά κανείς δεν τον θυμάται». Μπομπ Κούζι, Τζορτζ Γιάρντλεϊ, Μπιλ Σάρμαν και Πολ Άριζιν είναι οι Hall of Famers, με τον Λάρι Φάουστ να είναι ο… άγνωστος. Μιας και το έφερε η κουβέντα, ο Φάουστ είναι ο άνθρωπος που σκόραρε για το 19-18 των Πίστονς εναντίον των Μινεάπολις Λέικερς το 1950 χαρίζοντας στην ομάδα του τη νίκη στο ματς με το χαμηλότερο σκορ στην ιστορία του NBA.
Τάξη του 1954: Θα δούμε σε αυτή 8 all-stars με επικεφαλής τον Μπομπ Πέτιτ. Μαζί του οι Φρανκ Σέλβι, Τζιν Σου, Ρεντ Κερ, Λάρι Κοστέλο, Ρίτσι Γκέριν, Τσακ Νόμπλ, Ντικ Γκαρμέικερ.
Τάξη του 1960: Μπορεί να μην είχε τους πάρα πολλούς αστέρες, αλλά οι τρεις από τους 5 all-stars που έχει… φτάνουν, όντας και Hall of Famers. Όσκαρ Ρόμπερτσον, Τζέρι Ουέστ, Λένι Ουίλκενς, αλλά και Νταράλ Ίμοφ, Λι Σάφερ.
Τάξη του 1962: Οι τρεις Hall of Famers κάνουν την τάξη αυτή μια από τις καλύτερες όλων των εποχών, καθώς έχουν και… βοήθεια. Τζέρι Λούκας, Ντέιβ ΝτεΜπούσχερε, Τζον Χάβλιτσεκ, μαζί με τους Ζέλμο Μπίτι, Τσετ Ουόκερ (7 φορές all-star και πιθανώς στο μέλλον και Hall of Famer), Λεν Τσάπερ, Ουέιν Χαϊτάουερ, Τέρι Ντίσιντζερ.
Τάξη του 1965: Τέσσερις Hall of Famers και ουκ ολίγοι αξιόλογοι all-stars. Γκέιλ Γκούντριχ, Μπιλ Μπράντλεϊ, Ρικ Μπάρι και Μπίλι Κάνινγχαμ, και μαζί τους οι Τζέρι Σλόαν, Μπομπ Λοβ, Φλιν Ρόμπινσον, Ντικ Βαν Αρσντέιλ, Τομ Βαν Αρσντέιλ. Σκληρή ομάδα, ε;
Τάξη του 1970: Αλλάζουμε δεκαετία και βλέπουμε μόλις την πρώτη χρονιά ένα ντραφτ που είχε 10 all-stars, εκ των οποίων 6 έγιναν Hall of Famers (περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά ως τώρα). Ας ξεκινήσουμε από τους 6 λοιπόν, Πιτ Μάραβιτς, Μπομπ Λεϊνίρ, Ντέιβ Κόουενς, Κάλβιν Μέρφι, Νέιτ Άρτσιμπαλντ και Νταν Ίσελ (υπέγραψε στο ABA λίγο πριν το ντραφτ, δεν έγινε ντραφτ, αλλά είναι αυτής της χρονιάς). Μαζί τους οι Ρούντι Τομζάνοβιτς, Σαμ Λέισι, Τζον Τζόνσον, Τζεφ Πέτρι και ο Τζιμ ΜακΜίλαν (ο μόνος που ως παίκτης δεν έγινε all-star).
Τάξη του 1984: Εδώ είμαστε. Τέσσερις Hall of Famers, ο ένας ο πιθανότατα καλύτερος παίκτης που έχει παίξει ποτέ, οι άλλοι τρεις κατά πολλούς οι καλύτεροι στις θέσεις τους στην ιστορία, ή μέσα στους 2-3 καλύτερους. Μάικλ Τζόρνταν, Χακίμ Ολάζουον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Τζον Στόκτον. Αν βάλετε κι ως κερασάκι τους Άλβιν Ρόμπερτσον, Ότις Θορπ (17 χρονιές στο ΝΒΑ) και Κέβιν Ουίλις (21 χρονιές στο NBA) τότε συμπληρώνεται το γλυκό… Για τα δικά μας μάτια προσθέτω τους Όσκαρ Σμιντ, Ρικ Καρλάιλ, Τόνι Κόστνερ, Τζέι Χάμφρις. Για μένα, η καλύτερη χρονιά όλων των εποχών.
Τάξη του 1985: Πολλοί αστέρες κι εδώ. Από τους Hall of Famers Πάτρικ Γιούιν, Καρλ Μαλόουν και Τζο Ντούμαρς, στους all-stars Μάικλ Άνταμς, Α. Σ. Γκριν, Τέρι Πόρτερ, Εξέιβιερ ΜακΝτάνιελ, Κρις Μάλιν, Ντέτλεφ Σρεμπφ και Τσαρλς Όακλι, και μέχρι τους Ουέιμαν Τισντέιλ, Μπενόιτ Μπέντζαμιν, Σαμ Βίνσεντ, Αρβίντας Σαμπόνις και Μάριο Έλι. Χρονιά πολλών αστεριών κι αυτή.
Τάξη του 1987: Δεν θα πάμε μακριά. Δύο χρόνια μετά το ντραφτ οδηγούσε ο Hall of Famer Ντέιβιντ Ρόμπινσον και μαζί του οι all-stars Σκότι Πίπεν, Κέβιν Τζόνσον, Χόρας Γκραντ, Ρέτζι Μίλερ, Μαρκ Τζάκσον, Ρέτζι Λιούις, Εκείνη τη χρονιά ήταν και οι Μάγκσι Μπογκς, Πικουλίν Ορτίθ, Φάνης Χριστοδούλου και Σαρούνας Μαρτσιουλιόνις.
Τάξη του 1996: Περνάνε 10 σχεδόν χρόνια για να φτάσουμε στην (κατ’ εμέ) δεύτερη καλύτερη τάξη όλων των εποχών. Έντεκα all-stars ως τώρα από εκείνη τη σεζόν, με τον Μπεν Ουάλας να μην έχει γίνει ντραφτ, αλλά να είναι στην τάξη αυτή. Οι άλλοι δέκα; Άλεν Άιβερσον, Σαρίφ Αμπντούρ-Ραχίμ, Στέφον Μάρμπερι, Ρέι Άλεν, Αντουάν Ουόκερ, Κόμπι Μπράιαντ, Πέτζα Στογιάκοβιτς, Στιβ Νας, Ζερμέν Ο’ Νιλ και Ζιντρούνας Ιλγκάουσκας. Θεαματικό αν μη τι άλλο, ε; Αλλά δεν σταματάμε εδώ. Τότε ήταν και οι Μάρκους Κάμπι, Τόνι Ντελκ, Ευθύμης Ρεντζιάς, Ντέρεκ Φίσερ, Μάρτιν Μιούρσεπ, Πριστ Λοντερντέιλ, Έρικ Στρίκλαντ (δεν έγινε ντραφτ) και Τσάκι Άτκινς (δεν έγινε ντραφτ).
Τάξη του 2003: Και φτάνουμε στο τέλος, αφού πρώτα πάρουμε μια ανάσα στο νούμερο 57 της τάξης του 1999, που αποτελεί το μεγαλύτερο κόλπο όλων των εποχών, καθώς εκεί οι Σπερς επέλεξαν τον Τζινόμπιλι. Λοιπόν, στο 2003 σε μια καταπληκτική τάξη, έχουμε 7 all-stars, αλλά και αρκετούς αξιόλογους παίκτες. ΛεΜπρον Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος, Ντουέιν Ουέιντ, Ντέιβιντ Ουέστ, Τζος Χάουαρντ και Μο Ουίλιαμς οι all-stars, ενώ τότε επιλέχθηκαν και οι Κρις Κάμαν, Ντάρκο Μίλιτσιτς, Κιρκ Χάινριχ, Ζόραν Πλάνινιτς, Κάρλος Ντελφίνο, Μάριο Όστιν, Ζάζα Πατσούλια, Σάνι Μπετσίροβιτς και οι δικοί μας Σοφοκλής Σχορτσανίτης, Ανδρέας Γλυνιαδάκης.
Φτάσαμε στο τέλος και πλέον περιμένουμε την επόμενη φουρνιά παικτών που θα μας… παρασύρει στην μπασκετική της μαγεία.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Έχει ανοίξει διάλογος για την απόφαση ορισμένων σάιτ να εργαστούν την Τρίτη παρά την απεργία. Οι βολεμένοι, καλοπληρωμένοι, χορτάτοι δημοσιογράφοι-μέλη της ΕΣΗΕΑ, κατηγορούν τα παιδιά των σάιτ ως «μη δημοσιογράφους» και «ανύπαρκτους» επειδή ως δικαιολογία προβλήθηκε ότι «η ΕΣΗΕΑ δεν αναγνωρίζει τα σάιτ». Εγώ την Τρίτη δεν εργάστηκα και στήριξα τον αγώνα των συναδέλφων, αλλά όσοι βολεμένοι, στενόμυαλοι συντάκτες που ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ απαιτούν από τους διαδικτυακούς δημοσιογράφους αλληλεγγύη την ώρα που εκείνη (η ΕΣΗΕΑ) τους αναγνωρίζει (τους διαδικτυακούς δημοσιογράφους) ως «υπαλλήλους γραφείου» και όχι δημοσιογράφους, δεν τους δίνει κανένα δικαίωμα, δεν μάχεται για καμία αξίωσή τους, δεν τους στηρίζει, δεν τους βοηθάει, δεν είναι στο πλευρό τους και τους θεωρεί απόπαιδα, θα με βρίσκει απέναντί της να γράφω για τους τραγέλαφους και τους απατεώνες που είναι μέλη της και στηρίζουν αυτή την ξευτίλα. Μπορεί οι διαδικτυακοί «υπάλληλοι γραφείου» να μην είναι δημοσιογράφοι, αλλά το 70-80% της ύλης των εφημερίδων προέρχεται αντιγραμμένο ή παραγραμμένο από τα σάιτ.
8 σχόλια:
Ο μάτζικ και ο μπερντ σε ποιες χρονιές έγιναν ντραφτ και σε τι θέσεις;;;
Ο Μπερντ νο.6 το 1978, ενώ ο Μάτζικ ήταν στο νο.1 το 1979.
Νομιζω μακραν τα 3 καλυτερα ξεχωριζουν πολυ ανετα...84/96/03
Ετσι οπως εχουν τ πραγματα αυτη την στιγμη ψς καλυτερο θεωρω του 84 επειδη εβγαλε εκτος του καλυτερου παιχτη ολων των εποχων και παιχτες π θεωρουνται οροσημο για τις θεσεισ που επαιξαν....
Μετα θα βαλω το Ντραφτ του 03 το οποι εχει το περισοτερο βαθος και δν αποκλειται σε 2 δεκαετιες και τους περισσοτερους Hall of Famer γι αυτο και δν αποκλειω να ξπερασει του 84 καποτε
Τελος θα βαλω τριτο του 96 χωρις ν το υποβαθμιζω σε σχεση μ τα αλλα δυο.Απλα θεωρω οτι ειναι μισο επιπεδο κατω
Οσο για το Ν.57 του 99 οντως μακραν το καλυτερο πικ ολων των εποχων
Δε θέλω να κατευθύνω αλλού την κουβέντα αλλά έτσι όπως τα λες είναι για τις απεργιές και δυστυχώς ισχύουν παντού αυτά. Απεργούν οι ταξιτζήδες και τους εναντιώνονται οι οδηγοί λεωφορείων, απεργούν οι τελευταίοι, τους εναντιώνονται οι οδηγοί ΚΤΕΛ, κλπ κλπ. Χαμός...
Άλλη μια άσχετη με το θέμα ερώτηση: Η δωδεκάδα στο Ευρωμπάσκετ προκύπτει από τους 17 που κλήθηκαν σήμερα ή μπορούν να υπάρχουν και προσθήκες εκτός αυτών;
Συμφωνούμε στις συζητήσεις για το ντραφτο και την απεργία, οπότε δεν θα επεκταθώ.
Για την εθνική, θα προκύψει από αυτούς τους 17, εκτός κι αν κάποιος αποχωρήσει και στη θέση του κληθεί άλλος.
Rasheed.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και καλή η επιλογή των drafts.Θα συμφωνήσω και εγω οτι το 1984 επελέχθησαν πολλοί νεοι αστέρες που οι πλείστοι έπαιξαν μεγάλο ρόλο στις ομάδες τους τα επόμενα χρόνια . Μοναδικές παραφωνίες στο νο2 ο Sam Bowie και στο 6 ο Melvin Turpin (ο ποιος ? ) .
Η τάξη του '70 ήταν κατ'εμε η δεύτερη στην ιστορία καλύτερη τάξη. Με πολυ υψηλού επιπέδου παίκτες με τον αείμνηστο Pistol Pete να ξεχωρίζει και με πλειάδα καλών παικτών να ακολουθούν .
Το 1996 μπορεί να θεωρηθεί πολύ καλή χρονιά με όλα τα αστέρια που ανέδειξε . Ας μην ξεχνάμε και 'το draft των θηρίων' όπου τις πρώτες 10 θέσεις κατέλαβαν 2 Centers ( 1,2 μάλιστα ) 6 forwards και 2 guards. Εκείνη την χρονιά βγήκε ο O'Neal , o Mourning , o Horry και στο 24 ο ανυπέρβλητος Latrell Sprewell!
Για τη δεκαετία που διανύουμε σαφώς και η επιλογή ηταν πολύ εύκολη αφού καμμιά άλλη χρονια δεν διεκδικεί τις δάφνες του 2003.
Περιμένω με πολυ ενδιαφέρον και τις χειρότερες τάξεις στην ιστορία των draft αν και το μυαλό μου μπορει να κατευθυνθει σε 2-3 ...:pp
την ώρα που ο μπασκετικός πλανήτης ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους νέους (επίδοξους) αστέρες του, στη δευτεραθλήτρια κόσμου Ελλάδα κάτι φαίνεται να μην πηγαίνει και τόσο καλά όσον αφορά στα δικά της νέα αστέρια...
αναφέρομαι στην ψηοφοφρία που έγινε για τον καλύτερο νέο παίκτη της α1.. ιδού τα αποτελέσματα, σε περίπτωση που έτυχε κάποιος να μην τα δει:
Κώστας Παπανικολάου (Αρης) 73
Θοδωρής Ζάρας (ΑΕΛ) 35
Μίλος Τεοντόσιτς (Ολυμπιακός) 31
Κώστας Σλούκας (Ολυμπιακός) 31
Μιχάλης Γιαννακίδης (ΠΑΟΚ) 28
Κώστας Καϊμακόγλου (Μαρούσι) 21
Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (Μαρούσι) 18
Γκεόργκι Σερμαντίνι (Παναθηναϊκός) 15
Φώτης Λαμπρόπουλος (ΑΕΛ) 9
Γιώργος Πρίντεζης (Ολυμπιακός) 9
Γάιος Σκορδίλης (Αρης) 7
Στράτος Περπέρογλου (Παναθηναϊκός) 5
Μιχάλης Τσαϊρέλης (ΑΕΛ) 4
Πατ Καλάθης (Μαρούσι) 4
Σταύρος Τουντζιαράκης (Μαρούσι) 3
Ντούσαν Σάκοτα (Παναθηναϊκός) 2
Νώντας Παπαντωνίου (Μαρούσι) 1
Λίνος Χρυσικόπουλος (Αρης) 1
Αλέξανδρος Σιγγούνας (Ολύμπια) 1
Γιώργος Μπρόζος (ΑΕΛ) 1
να μη σταθούμε στο γεγονός ότι μέσα στη λίστα υπάρχουν αθλητές ως και 26 χρόνων! προφανώς κάποιοι από αυτούς που ψήφισαν να μην έχουν και τόσο μεγάλη σχέση με το άθλημα.. ξεπερνάω λοιπόν αυτό και πηγαίνω στο σημαντικό.. ο καλύτερος νέος παίκτης της α1 λοιπόν είναι ο παπανικολάου!! αν δούμε τα στατιστικά του (σύμφωνα με το σάιτ του εσάκε) σε όλη τη χρονιά πέτυχε 4 ολόκληρους πόντους και αυτούς από βολές!!! αλήθεια που είναι οι νέοι παίκτες που θριαμβεύουν στα ευρωπαικά πρωταθλήματα εφήβων;;; το πρόβλημα φαίνεται πραγματικά μεγάλο!!!
υ.γ. πολύ θα ήθελα πάντως να ήξερα τα κριτήρια αυτών που φήφισαν τον περπέρογλου (25) τον καιμακόγλου (26), τον πρίντεζη (24), το λουκά (25)... επίσης θα ήθελα να ξέρω ποιος και γιατί ψήφισε σερμαντίνι. τέλος ο πέκοβιτς πχ είναι μικ΄ροτερος από όλους τους προηγούμενους ας ψηφίζαν αυτόν...
@Panayiotis: Ο Pistol Pete, που είναι και ο αγαπημένος μου παίκτης... Άσχετο, αλλά είπα να το πω...
@χ.: Λοιπόν, η ομολογουμένη αμηχανία με την οποία γράφεις το σχόλιό σου με διακατέχει κι εμένα. Κοιτούσαμε με τον BEN το απόγευμα την επιλογή και δεν έβγαζε κανένα, μα κανένα νόημα. Ούτε οι ηλικίες, ούτε οι ψήφοι. Αλλά τι ρωτάς και τι περιμένεις τώρα σε ένα πρωτάθλημα που από μόνο του δεν βγάζει κανένα νόημα. Ειλικρινά δεν μπορώ να σε βοηθήσω ως προς το γιατί είναι τόσο "άκυρη" η επιλογή.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου