Με αφορμή την ανακοίνωση ότι η φετινή χρονιά τελείωσε για αυτόν, και μετά το πρώτο μέρος, συνεχίζουμε σήμερα τον «Φάκελο ΜακΓκρέιντι» για να δούμε κάποιες λεπτομέρειες και παραλειπόμενα.
Η… ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ MICROFRACTURE SURGERY
Η microfracture surgery που ήταν η θεραπεία που επελέγη στην παρούσα φάση για τον ΜακΓκρέιντι (και πραγματοποιήθηκε με επιτυχία προσθές) είναι μία χειρουργική μέθοδος αποκατάστασης των συνδέσμων του γόνατος μέσω της πρόκλησης μικροκαταγμάτων στο υποκείμενο οστό. Αποτελεί μία σύγχρονη μέθοδο που χρησιμοποιείται πολύ στον αθλητισμό γιατί αφήνει περιθώρια σχετικά γρήγορης επαναφοράς στους τραυματίες παίκτες σε σχέση με την αρθροπλαστική (αντικατάσταση ολόκληρης της άρθρωσης) που απαιτεί μεγαλύτερο χρόνο ξεκούρασης.
Είναι μία εγχείρηση που δεν είναι άγνωστη στον κόσμο του NBA και που έχει αποτελέσει σταθμό στην καριέρα πολλών παικτών και είναι ένα σημαντικό ερωτηματικό το σε τι κατάσταση θα είναι ο ΜακΓκρέιντι όταν, του χρόνου, θα προσπαθήσει να επανέλθει στην ενεργό δράση. Κατά μέσο όρο, όμως, για κάθε παίκτη που, μετά από τη συγκεκριμένη εγχείρηση, επανήλθε στην προηγούμενή του φόρμα υπάρχουν… δύο που είδαν την καριέρα τους να παίρνει την κατιούσα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν παίκτες όπως ο Κιντ, ο Στόκτον, ο Αμάρε Στουνταμάιρ και ο Ζακ Ράντολφ. Αντίθετα, ο Μπράιαν Γκραντ, ο ΜακΝτάις, ο Ουέμπερ, ο Άλαν Χιούστον, ο Πένι Χαρνταγουέι, δεν επανήλθαν ποτέ στην προηγούμενή τους φόρμα, ενώ για τον Τζαμάλ Μάσμπερν και τον Τερέλ Μπράντον αυτή η εγχείρηση αποτέλεσε ουσιαστικά το φινάλε της καριέρας τους. Τελευταίο παράδειγμα είναι ο Γκρεγκ Όντεν που στη ρούκι σεζόν του, πέρυσι υπεβλήθη σε αυτήν την εγχείρηση και φέτος παλεύει να αποδείξει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για αυτόν από τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στο κολέγιο.
ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
Το καλοκαίρι οι Ρόκετς επιχείρησαν ένα πείραμα που αν πετύχαινε θα μπορούσε ακόμη και να φέρει και τον τίτλο στο Χιούστον. Δίπλα στον, προβληματικό λόγω τραυματισμών και ατομισμού, ΜακΓκρέιντι και τον, προβληματικό λόγω τραυματισμών, Γιάο, έβαλαν τον, προβληματικό λόγω χαρακτήρα, Αρτέστ, σχηματίζοντας μία τριάδα με σπάνιο ταλέντο. Τελικά, στην διάρκεια της σεζόν αποδείχθηκε ότι δεν ήταν η αγωνιστική χημεία το πρόβλημα, αλλά οι τραυματισμοί. Με τον ΜακΓκρέιντι να έχει παίξει 35 αγώνες (με τη χρονιά να τελειώνει εδώ, όπως είδαμε), τον Αρτέστ 43 και τον Γιάο 53 (παρότι στις αρχές αυτός θεωρείτο ότι θα λείψει περισσότερο) από τους 56 αγώνες του Χιούστον, κρίνεται πλέον απόλυτα πετυχημένο το θέμα του Hoopshype για την καλύτερη ομάδα που δεν είδαμε ποτέ («best team noone ever saw»), ή όπως το είχε πει ο… Τσάντλερ στα ανεπανάληπτα «Φιλαράκια»: «And the world will never know»!
Ο ΚΑΛΟΣ ΞΑΔΕΡΦΟΣ
Μεγάλη… σπέκουλα είχε δημιουργηθεί στις αρχές της καριέρας του ΜακΓκρέιντι για το γεγονός ότι ήταν τρίτα ξαδέρφια με τον Βινς Κάρτερ. Με τον εκρηκτικό Βινς να κάνει εντυπωσιακή είσοδο στο ΝΒΑ ενθουσιάζοντας με τα προσόντα του, ο ΜακΓκρέιντι μπήκε στο μαγικό κόσμο με την… στάμπα του λιγότερου ταλαντούχου. Οι φοβερές του, όμως, χρονιές, το ταλέντο που έδειξε στο σκοράρισμα, σε συνδυασμό με μία κάμψη στη καριέρα του Κάρτερ, αντέστρεψαν αυτήν την εικόνα, με τα μίντια να παρουσιάζουν τον ΜακΓκρέιντι ως τον καλό ξάδερφο! Οι γνώμες, πάντως, έχουν αναστραφεί και πάλι, αφού ο Κάρτερ είναι πια ένας ώριμος παίκτης με γεμάτες σεζόν, ενώ ο ξάδερφός του αγωνίζεται να ξεπεράσει τις ατυχίες του.
Το απίστευτο στην υπόθεση είναι ότι μετά το 2001, η πορεία των δύο είναι ακριβώς αντίθετη! Τη σεζόν 2000-01 ήταν και οι δύο πολύ καλοί (Κάρτερ 75 αγώνες, 27.6 πόντους / ΜακΓκρέιντι 77 αγώνες, 26.8). Έκτοτε, όμως, ακολουθούν εντυπωσιακά αντίθετες πορείες: από το 2001 μέχρι το 2005, στις καλύτερες χρονιές του ΜακΓκρέιντι, ο Κάρτερ έχανε αρκετούς αγώνες λόγω προβλημάτων τραυματισμού, ενώ από το 2005 και μετά, που ο ΜακΓκρέιντι μένει έξω συνεχώς και δεν έχει παίξει ποτέ περισσότερους από 71 αγώνες, ο Κάρτερ είναι σταθερός και δυνατός χωρίς να έχει παίξει ποτέ λιγότερους από 76! Και για να το προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο, ακόμη και τη σεζόν 2003-04 που ήταν η χειρότερη για τον ΜακΓκρέιντι στην πρώτη πενταετία που αναφέραμε (67 αγώνες), ο Κάρτερ έκανε την πιο γεμάτη του σεζόν από αυτές τις 5 χρονιές με 73 αγώνες!!!
Ανεξάρτητα από τον Κάρτερ, ο ΜακΓκρέιντι βρίσκεται σε ένα σταθμό για την καριέρας του και όταν βγει από αυτόν θα κριθεί πιθανώς και η «υστεροφημία» του. Προς το παρόν, πάντως, κάθε πρόβλεψη για την επόμενη χρονιά μοιάζει με γρίφο υψηλής δυσκολίας…
by BEN & Dr.Ball
Η… ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ MICROFRACTURE SURGERY
Η microfracture surgery που ήταν η θεραπεία που επελέγη στην παρούσα φάση για τον ΜακΓκρέιντι (και πραγματοποιήθηκε με επιτυχία προσθές) είναι μία χειρουργική μέθοδος αποκατάστασης των συνδέσμων του γόνατος μέσω της πρόκλησης μικροκαταγμάτων στο υποκείμενο οστό. Αποτελεί μία σύγχρονη μέθοδο που χρησιμοποιείται πολύ στον αθλητισμό γιατί αφήνει περιθώρια σχετικά γρήγορης επαναφοράς στους τραυματίες παίκτες σε σχέση με την αρθροπλαστική (αντικατάσταση ολόκληρης της άρθρωσης) που απαιτεί μεγαλύτερο χρόνο ξεκούρασης.
Είναι μία εγχείρηση που δεν είναι άγνωστη στον κόσμο του NBA και που έχει αποτελέσει σταθμό στην καριέρα πολλών παικτών και είναι ένα σημαντικό ερωτηματικό το σε τι κατάσταση θα είναι ο ΜακΓκρέιντι όταν, του χρόνου, θα προσπαθήσει να επανέλθει στην ενεργό δράση. Κατά μέσο όρο, όμως, για κάθε παίκτη που, μετά από τη συγκεκριμένη εγχείρηση, επανήλθε στην προηγούμενή του φόρμα υπάρχουν… δύο που είδαν την καριέρα τους να παίρνει την κατιούσα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν παίκτες όπως ο Κιντ, ο Στόκτον, ο Αμάρε Στουνταμάιρ και ο Ζακ Ράντολφ. Αντίθετα, ο Μπράιαν Γκραντ, ο ΜακΝτάις, ο Ουέμπερ, ο Άλαν Χιούστον, ο Πένι Χαρνταγουέι, δεν επανήλθαν ποτέ στην προηγούμενή τους φόρμα, ενώ για τον Τζαμάλ Μάσμπερν και τον Τερέλ Μπράντον αυτή η εγχείρηση αποτέλεσε ουσιαστικά το φινάλε της καριέρας τους. Τελευταίο παράδειγμα είναι ο Γκρεγκ Όντεν που στη ρούκι σεζόν του, πέρυσι υπεβλήθη σε αυτήν την εγχείρηση και φέτος παλεύει να αποδείξει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για αυτόν από τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στο κολέγιο.
ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
Το καλοκαίρι οι Ρόκετς επιχείρησαν ένα πείραμα που αν πετύχαινε θα μπορούσε ακόμη και να φέρει και τον τίτλο στο Χιούστον. Δίπλα στον, προβληματικό λόγω τραυματισμών και ατομισμού, ΜακΓκρέιντι και τον, προβληματικό λόγω τραυματισμών, Γιάο, έβαλαν τον, προβληματικό λόγω χαρακτήρα, Αρτέστ, σχηματίζοντας μία τριάδα με σπάνιο ταλέντο. Τελικά, στην διάρκεια της σεζόν αποδείχθηκε ότι δεν ήταν η αγωνιστική χημεία το πρόβλημα, αλλά οι τραυματισμοί. Με τον ΜακΓκρέιντι να έχει παίξει 35 αγώνες (με τη χρονιά να τελειώνει εδώ, όπως είδαμε), τον Αρτέστ 43 και τον Γιάο 53 (παρότι στις αρχές αυτός θεωρείτο ότι θα λείψει περισσότερο) από τους 56 αγώνες του Χιούστον, κρίνεται πλέον απόλυτα πετυχημένο το θέμα του Hoopshype για την καλύτερη ομάδα που δεν είδαμε ποτέ («best team noone ever saw»), ή όπως το είχε πει ο… Τσάντλερ στα ανεπανάληπτα «Φιλαράκια»: «And the world will never know»!
Ο ΚΑΛΟΣ ΞΑΔΕΡΦΟΣ
Μεγάλη… σπέκουλα είχε δημιουργηθεί στις αρχές της καριέρας του ΜακΓκρέιντι για το γεγονός ότι ήταν τρίτα ξαδέρφια με τον Βινς Κάρτερ. Με τον εκρηκτικό Βινς να κάνει εντυπωσιακή είσοδο στο ΝΒΑ ενθουσιάζοντας με τα προσόντα του, ο ΜακΓκρέιντι μπήκε στο μαγικό κόσμο με την… στάμπα του λιγότερου ταλαντούχου. Οι φοβερές του, όμως, χρονιές, το ταλέντο που έδειξε στο σκοράρισμα, σε συνδυασμό με μία κάμψη στη καριέρα του Κάρτερ, αντέστρεψαν αυτήν την εικόνα, με τα μίντια να παρουσιάζουν τον ΜακΓκρέιντι ως τον καλό ξάδερφο! Οι γνώμες, πάντως, έχουν αναστραφεί και πάλι, αφού ο Κάρτερ είναι πια ένας ώριμος παίκτης με γεμάτες σεζόν, ενώ ο ξάδερφός του αγωνίζεται να ξεπεράσει τις ατυχίες του.
Το απίστευτο στην υπόθεση είναι ότι μετά το 2001, η πορεία των δύο είναι ακριβώς αντίθετη! Τη σεζόν 2000-01 ήταν και οι δύο πολύ καλοί (Κάρτερ 75 αγώνες, 27.6 πόντους / ΜακΓκρέιντι 77 αγώνες, 26.8). Έκτοτε, όμως, ακολουθούν εντυπωσιακά αντίθετες πορείες: από το 2001 μέχρι το 2005, στις καλύτερες χρονιές του ΜακΓκρέιντι, ο Κάρτερ έχανε αρκετούς αγώνες λόγω προβλημάτων τραυματισμού, ενώ από το 2005 και μετά, που ο ΜακΓκρέιντι μένει έξω συνεχώς και δεν έχει παίξει ποτέ περισσότερους από 71 αγώνες, ο Κάρτερ είναι σταθερός και δυνατός χωρίς να έχει παίξει ποτέ λιγότερους από 76! Και για να το προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο, ακόμη και τη σεζόν 2003-04 που ήταν η χειρότερη για τον ΜακΓκρέιντι στην πρώτη πενταετία που αναφέραμε (67 αγώνες), ο Κάρτερ έκανε την πιο γεμάτη του σεζόν από αυτές τις 5 χρονιές με 73 αγώνες!!!
Ανεξάρτητα από τον Κάρτερ, ο ΜακΓκρέιντι βρίσκεται σε ένα σταθμό για την καριέρας του και όταν βγει από αυτόν θα κριθεί πιθανώς και η «υστεροφημία» του. Προς το παρόν, πάντως, κάθε πρόβλεψη για την επόμενη χρονιά μοιάζει με γρίφο υψηλής δυσκολίας…
by BEN & Dr.Ball
2 σχόλια:
Πολύ ωραία η ανάλυσή σου στο θέμα του McGrady, αλλά πρόβλημα ατομισμού δεν είχε και το απέδειξε τα 3 τελευταία χρόνια στους Rockets με 6 assist ανα παιχνίδι...
@pap-x: Ο BEN δεν είναι εδώ για να μπορέσει να απαντήσει, όποτε θα τα λέμε μαζί.
Εγώ θεωρώ ότι είχε προβλημα ατομισμού. Οι ασίστ στο NBA είναι ιδιαίτερα παραπλανητικές. Ο τρόπος που παίζει ο ΜακΓκρέιντι για μένα δείχνει ότι ειναι ατομιστής. Έχει τον καλύτερο σέντερ στον κόσμο στην ομάδα του και θα έπρεπε να μπορεί να τον εκμεταλλευτεί, κάτι που δεν έχει μπορέσει να κάνει στο έπακρο, ενώ κάθε χρόνο γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για τους λόγους που η μπάλα δεν περνάει όσο συχνά θα έπρεπε στον Γιάο.
Πάντως, το βασικό θέμα είναι να μπορέσει το παλικάρι να ξαναπαίξει μπάσκετ, εννοώ καλό μπάσκετ.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου