Ας δούμε τον έλεγχο των ομάδων του Ολυμπιακού τουρνουά, ξεκινώντας απ’ όσες δεν μπόρεσαν να φτάσουν στην τετράδα. Για την Ελλάδα θα έχουμε πει και θα τα ξαναπούμε, οπότε πάμε από την 6η θέση:
6. Κροατία (3-3): Μόνο ευτυχισμένη πρέπει να είναι η Κροατία από την πορεία της το φετινό καλοκαίρι. Παρότι εκτός ρόστερ βρέθηκαν σπουδαία ονόματα που θα έκαναν τη διαφορά, όπως ο Βούισιτς και ο Γκίριτσεκ, η ομάδα, όχι μόνο κατάφερε να πάρει την πρόκριση από το Προολυμπιακό, αλλά και στους Ολυμπιακούς είχε μια πολύ καλή παρουσία, κέρδισε όλα τα ματς που θα μπορούσαν να της αναλογούν σύμφωνα με τις δυνατότητές της και έφτασε μέχρι την 6η θέση του τουρνουά, δείχνοντας ότι παραμένει υπολογίσιμη δύναμη.
7. Αυστραλία (3-3): Οι Αυστραλοί άργησαν να μπουν στο κλίμα των αγώνων, και αρκετές φορές έδειξαν ότι κάτι τους έλειπε. Δεν είχαν πολύ καλή ομοιογένεια και θα μπορούσαν να παίξουν και καλύτερο μπάσκετ, αλλά, τελικά, πήραν τη νίκη που έπρεπε με τους Ρώσους, έκαναν και μια νίκη εντυπώσεων με τους Λιθουανούς και έφυγαν ευχαριστημένοι από την πορεία τους.
8. Κίνα (2-4): Όσο και αν προσπάθησαν με την Ισπανία, ό,τι και αν διεκδίκησαν από τις ΗΠΑ ή την Ελλάδα, με όσο μεγάλη διαφορά και αν κέρδισαν την Αγκόλα, για τους διοργανωτές το ματς της… τετραετίας ήταν αυτό με τη Γερμανία. Όλος ο κόσμος ήξερε ότι η Κίνα δεν μπορούσε να μπει τετράδα, αλλά, δεδομένου, ότι εδώ και 3-4 χρόνια η Εθνική ομάδα της χώρας προετοιμάζεται μόνο για τους Ολυμπιακούς, θα ήταν αποτυχία αν δεν περνούσαν ούτε στους «8». Τελικά, οι Κινέζοι έπαιξαν καλό μπάσκετ, εκμεταλλεύτηκαν τα «όπλα» τους, κέρδισαν το πιο σημαντικό τους ματς και ο Γιόνας Καζλάουσκας έδωσε μαθήματα για το πώς μπορεί μια ομάδα χωρίς ουσιαστικές αλλαγές να εμφανιστεί σαφώς καλύτερη μέσα σε 1-2 χρόνια.
9. Ρωσία (1-4, -19): Μια γεύση απογοήτευσης άφησε η Ρωσία, ή, στην πραγματικότητα για εμάς, μια απόδειξη ότι η περσινή ανέλπιστη κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ ήταν περισσότερο μια φωτοβολίδα, παρά η αρχή για κάτι καλό. Το ρόστερ ήταν και πάλι μέτριο και παρά τις προσπάθειες των Κιριλένκο, Χόλντεν και Μπλατ δεν είχε τη δυνατότητα να καταφέρει κάτι καλύτερο. Η φετινή της αποτυχία απλώς πιστοποίησε πόσο μεγάλη έκπληξη ήταν το περσινό.
10. Γερμανία (1-4, -60): Κάτι παραπάνω περιμέναμε από τους Γερμανούς, αφού η προσθήκη του Κάμαν είχε γεμίσει με προσδοκίες τον κόσμο της ομάδας, ακόμη και για υπέρβαση στόχων. Τελικά, ο Νοβίτσκι και πάλι πάλευε κυρίως μόνος του, οι Κινέζοι τους έκαναν τη ζημιά στον όμιλο, δεν μπόρεσαν να κάνουν κάποια έκπληξη, παρότι έπαιξαν καλά με τους Ισπανούς και έμειναν με τη… χαρά της συμμετοχής και τη μία νίκη. Φυσικά, ο τεράστιος Νοβίτσκι ήταν μια ομάδα μόνος του και μένει να δούμε αν θα αποφασίσει να ξεκουραστεί λίγο το επόμενο καλοκαίρι όπως είχε από πέρυσι δηλώσει στον δικό μας άνθρωπο του blog.
11. Ιράν (0-5, -141): Η πιο αδύναμη, ίσως, ομάδα του τουρνουά ήταν το Ιράν που δεν έδειξε ικανό να διεκδικήσει κάτι καλό. Έχασε εύκολα ή ευκολότερα όλα τα ματς, αλλά «γνώρισε» στο ευρύ κοινό δύο καλούς παίκτες (για τους οποίους σας είχαμε προειδοποιήσει από πριν): τον Νικχά Μπαχράμι και, κυρίως, τον Χαμέντ Εχαντάντι, για τον οποίο δημιουργήθηκε και θέμα στο NBA.
12. Αγκόλα (0-5, -156): Η γνωστή, καλύτερη αφρικανική ομάδα, με τους φιλότιμους παίκτες, το καλούτσικο σουτ και τα καλύτερα αθλητικά προσόντα, δεν κατάφερε να κάνει κάποια νίκη στο τουρνουά. Ο Τσιπριάνο φέτος δεν μπορούσε να βοηθήσει και, παρότι, ορισμένοι παίκτες άφησαν καλές εντυπώσεις, στον όμιλο στον οποίο βρέθηκε δεν της δόθηκε η ευκαιρία να διεκδικήσει κάτι, ούτε καν να νιώσει ότι μπορεί να πλησιάσει σε κάποια νίκη.
“Good night, and good luck”
by BEN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου