Ολυμπιακοί Αγώνες: έλεγχος ομάδων, θέσεις 1-4

Συνεχίζουμε με τον «έλεγχο» των τεσσάρων πρώτων ομάδων του Ολυμπιακού τουρνουά:

1. ΗΠΑ (8-0, χρυσό): Πήγαν στην Κίνα με μοναδικό στόχο το χρυσό και το κατάφεραν. Έπαιξαν καλό μπάσκετ, έδειξαν χαρακτήρα, ήταν πιο υποψιασμένοι και προσγειωμένοι από άλλες χρονιές. Προσέφεραν εντυπωσιακές φάσεις και έφτασαν αήττητοι μέχρι το τέλος έχοντας και την υποστήριξη των Κινέζων – ερωτευμένων με το NBA – φιλάθλων. Παρέμειναν το ίδιο νευρικοί και αλαζονικοί στη συμπεριφορά τους, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αγωνιστική βελτίωσή τους. Κάποιοι παίκτες τους δεν έδειξαν τίποτα ιδιαίτερο (Χάουαρντ, οι τρεις γκαρντ), κάποιοι δε βρήκαν αρκετό χρόνο συμμετοχής (Ρεντ, Πρινς, Μπούζερ), αλλά αυτοί που έπαιξαν καλά έκαναν τη διαφορά όταν χρειάστηκε. Μετά από αρκετά χρόνια φεύγουν από μια παγκόσμια διοργάνωση ικανοποιημένοι. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι πώς (προπονητικό τιμ, ρόστερ, διάθεση) θα συνεχίσουν στο μέλλον.

2. Ισπανία (6-2, ασημένιο): Στηρίχθηκαν στο αστείρευτο ταλέντο του καλύτερου σέντερ στον κόσμο και έχοντας σε εξαιρετική κατάσταση τον Ρούντι, έφτασαν μέχρι τον τελικό όπου διεκδίκησαν το χρυσό μέχρι το τέλος, αποδεικνύοντας ότι δεν είχαν παλέψει τον αγώνα του πρώτου γύρου. Τους έλειψε ο Καλντερόν στα τελευταία ματς, «έβγαλαν» τον Ρούμπιο στην πρώτη του μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Είχαν, όπως πάντα, τη στήριξη της διαιτησίας και τη διάθεση να διαμαρτυρηθούν συχνά, κάτι που, όμως, δε μειώνει την κλάση της ομάδας. Ο Ρενέσες έκανε, όπως αναμενόταν, καλή δουλειά. Οι ίδιοι χάρηκαν πολύ την πορεία τους και πανηγύρισαν ακόμη και αμέσως μετά την ήττα στον τελικό (!).

3. Αργεντινή (6-2, χάλκινο): Ένα απόλυτα επιτυχημένο τουρνουά για τους Αργεντίνους που έφυγαν από δεύτερη συνεχόμενη Ολυμπιάδα με ένα μετάλλιο, έστω και αν αυτήν τη φορά δεν ήταν το χρυσό. Έχοντας 6 σπουδαίους παίκτες, αλλά σαφώς μικρότερο βάθος από τις ομάδες που τερμάτισαν στις 5 πρώτες θέσεις, μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν πλήρως τα πλεονεκτήματά τους, να νικήσουν την κούραση των βασικών, να ξεπεράσουν τον τραυματισμό του Τζινόμπιλι και να σκαρφαλώσουν, τελικά, στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Το καλό κοουτσάρισμα του Χερνάντεζ, το μεγάλο τουρνουά του Σκόλα, η καθοριστική, φοβερή βελτίωση του Ντελφίνο στα κρίσιμα, και οι σπουδαίες εμφανίσεις του μεγάλου Μανού μέχρι να τραυματιστεί, ήταν τα «κλειδιά» της επιτυχίας. Ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και, εκεί που έφτασαν, έφτασαν, άξια, «με το σπαθί τους».

4. Λιθουανία (5-3): Ευχαριστημένοι πρέπει να είναι οι Λιθουανοί με την πορεία τους στο τουρνουά. Έπαιξαν ωραίο μπάσκετ, κέρδισαν όλα τα σημαντικά παιχνίδια στον όμιλο, μπήκαν στους «4» για δεύτερη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση. Τους έμεινε το παράπονο από την ήττα στον ημιτελικό, παρά την υπερπροσπάθεια, και στον μικρό τελικό δεν μπόρεσαν καθόλου να διεκδικήσουν το μετάλλιο. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έκανε ένα μεγάλο τουρνουά, ενώ σε καλή φόρμα βρέθηκαν και ο Γιαφτόκας με τον Γιασάιτις (ειδικά ο τελευταίος είχε 2 χρόνια να παίξει έτσι). Είχαν βάλει στόχο το μετάλλιο, αλλά και η τέταρτη θέση είναι σημαντική επιτυχία. Ο Μπουτάουτας, παρότι δεν πείθει για την ετοιμότητά του κατά τη διάρκεια του αγώνα, τελικά δούλεψε καλά την ομάδα του αυτά τα 2 χρόνια και οι Λιθουανοί σταθεροποιήθηκαν ξανά στις καλύτερες ομάδες του κόσμου.

“Good night, and good luck”

by BEN