Η «μόδα» που σημάδεψε το ελληνικό πρωτάθλημα τη δεκαετία του 1990, απ’ ό,τι φαίνεται πέρασε ανεπιστρεπτί. Για αρκετά χρόνια, η Ελλάδα αποτελούσε παράδεισο για τους Σέρβους μπασκετμπολίστες, οι οποίοι χωρίς μέλλον στη «χτυπημένη» από τα δεινά του πολέμου χώρα τους, έβρισκαν καταφύγιο στην κατώτερη χερσόνησο των Βαλκανίων, ενώ οι περισσότεροι έπαιρναν και την υπηκοότητα.
Οι πιο πολλές ομάδες της Α1, αλλά κυρίως οι «μεγάλες» εκείνη την εποχή (και τώρα φυσικά) Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, στήριξαν τα ρόστερ τους στα αμούστακα Σερβάκια ελπίζοντας να τους δώσουν το κάτι παραπάνω που οι Έλληνες δεν μπορούσαν. Και δικαιώθηκαν…
Ο Πέτζα Στογιάκοβιτς έφτιαξε το όνομα του στην Ελλάδα, χάρισε μεγάλες στιγμές στον ΠΑΟΚ και έφυγε – μισός Έλληνας – για το NBA. Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα συνέδεσε το όνομα του με τον Παναθηναϊκό την τετραετία που έμεινε σε αυτόν, και φυσικά μάζεψε πολλούς τίτλους. Μαζί και ένα άλλο πρωτοκλασάτο όνομα, ο Ζέλικο Ρέμπρατσα. Ο Ολυμπιακός έχτισε την ομάδα του γύρω από Ζάρκο Πάσπαλι, Μίλαν Τόμιτς, Ντράγκαν Τάρλατς, Φράνκο Νάκιτς και τα πήρε όλα την πενταετία 1993-1997. Ακόμη, και άλλοι καλοί παίκτες (όπως Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, Ντούσαν Βούκσεβιτς), αλλά και προπονητές (όπως Ντούσαν Ίβκοβιτς, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και Βλάντο Τζούροβιτς) κόσμησαν με την παρουσία τους τα ελληνικά γήπεδα.
Όμως, οι εποχές άλλαξαν, η Σερβία δεν είναι πλέον η υπερδύναμη του μπάσκετ και αυτό αντανακλάται και στις… μετεγγραφικές διαθέσεις των κορυφαίων ελληνικών ομάδων. Έτσι, παρά τις καλές μπασκετικές σχέσεις που διατηρούν οι δύο χώρες, απ’ ό,τι φαίνεται, οι μεγάλες ομάδες της Α1 έχουν στραφεί πλέον στη Λιθουανική αγορά. Τα τελευταία χρόνια, η αφρόκρεμα του Λιθουανικού μπάσκετ βρίσκεται στην Ελλάδα.
Την αρχή έκανε ο Ολυμπιακός, φέρνοντας τον παίκτη που θεωρείτο το καλύτερο ταλέντο της βαλτικής χώρας, τον Ρενάλντας Σεϊμπούτις που δείχνει ότι έχει όλα τα φόντα για να βελτιώνεται συνεχώς (προς το παρόν βρίσκεται μόνο στην αρχική προεπιλογή της Εθνικής). Παράλληλα, ο Άρης πρόσθεσε στη μηχανή του ένα, δευτεροκλασάτο (αλλά διεθνές), όνομα, τον Σιμόνας Σεραπίνας.
Η συνέχεια ήταν… καταιγιστική. Ο Ολυμπιακός έφερε τον Άρβιντας Μασιγιάουσκας, βάζοντας στο ρόστερ του τον καλύτερο κλασικό σούτινγκ-γκαρντ στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός, σε απάντηση, έφερε το καλύτερο τριάρι της αγοράς, τον Ραμούνας Σισκάουσκας και τον σέντερ με το κορμί-δυναμίτη, Ρομπέρτας Γιαφτόκας. Οι πράσινοι κατέκτησαν τα πάντα, αλλά το καλοκαίρι τους βρήκε με τον Σίσκα στη Μόσχα και τον Γιαφτόκας χωρίς ρόλο στην ομάδα (να πηγαίνει επίσης στη Μόσχα, αλλά στη Ντιναμό).
Όμως, τα αδέλφια Γιαννακόπουλοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια και κατάφεραν στο τέλος του Σεπτεμβρίου να υπογράψουν τον παίκτη που είχε χαρακτηριστεί «Μίδας» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Μόνο οι δύο Έλληνες πλέι-μέικερ (ξέρετε σε ποιους αναφερόμαστε) μπορούν να συγκριθούν μαζί του στην Ευρώπη. Οι ιδιοκτήτες της πράσινης ΚΑΕ, εκδηλώνουν με κάθε τρόπο τον ενθουσιασμό τους για τον ερχομό του Σάρας, αλλά, απ’ την άλλη μεριά, οι Αγγελόπουλοι, ξέρουν ότι φέτος θα έχουν πραγματικά στο ρόστερ τους τον Μάτσε.
Η κόντρα των «αιωνίων» φέτος βρίσκει αντιμέτωπους τους δύο, κατά τεκμήριο, καλύτερους Λιθουανούς παίκτες της τελευταίας δεκαετίας. Η Ελλάδα έγινε πια «γη της επαγγελίας» για τη χώρα του Σαμπόνις και του Μαρτσουλιόνις. Τα 90s έδωσαν τη θέση τους στον 21ο αιώνα και οι Λιθουανοί αναλαμβάνουν να δώσουν στους μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ το κάτι παραπάνω. Φυσικά, θα λάβουν και ανάλογη αμοιβή, αφού Σάρας και Μάτσε, περιλαμβάνονται στους 3 πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες της Ευρώπης.
Τα καλύτερα έπονται…
“Good night, and good luck”
8 σχόλια:
Ωραίο το άρθρο για τους Λιθουανούς vs Σέρβους τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ότι υπάρχει ένας βασικός λόγος που προτιμούνται οι παίκτες από την χώρα της Βαλτικής, εκτός της καθαρής αγωνιστικής αξίας τους. Αυτός δεν είναι άλλος από το ήθος των Λιθουανών παικτών (και φιλάθλων επί την ευκαιρία) εν αντιθέσει με τους Σέρβους που έχουν δείξει αρνητικά δείγματα γραφής τα τελευταία χρόνια...
Άλλο πράγμα να μιλάμε για Stojakovic, Bodiroga, Rebraca, Paspalje και άλλο για παίκτες όπως ο Milicic και οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν είναι ικανοί να εκπροσωπήσουν την εθνική τους ομάδα και είτε πλακώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν άθλιο κλίμα στην ομάδα είτε βρίζουν ασύστολα δημοσίως.
Είναι σίγουρο όσο αλλάζουν οι γενιές, οι ελληνικές ομάδες θα εμπιστευτούν ξανά τους Σέρβους παίκτες (βλ. Teodocic) κάτι το οποίο αξίζει σε μία τεράστια μπασκετική σχολή (και πανέμορφη χώρα) όπως η Σερβία.
Καλό ξημέρωμα και τα λέμε σε 2 βδομάδες ξανά, μιας και θα είμαι εκτός του ιντερνετικού κόσμου για κάποιο καιρό.
Φιλικά
Παναγιώτης
Παιδιά αν μπορείτε να μου λύσετε την απορία με τον Γιασκεβίτσιους. Τον πολιορκούσε ο Ολυμπιακός και περίμενε να δει τι θα γίνει με τους Warriors. Μετά ξαφνικά εμφανίστηκε ο ΠΑΟ χωρίς να γίνεται καμία αναφορά για τον Ολυμπιακό. Ήταν θέμα budget, δεν ήθελαν να περιμένουν άλλο??
Άνθος
@panos: Φίλε Παναγιώτη, ενδιαφέρον το πρίσμα υπό το οποίο θέτεις τη γνώμη σου για την προτίμηση των ομάδων σε Λιθουανούς παίκτες. Πάντως, δε νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό επιχείρημα. Στα παραδείγματα που αναφέρεις, δε θεωρώ ότι φημίζονταν για το ήθος τους, για παράδειγμα ο Μποντιρόγκα έχει μεγάλο ιστορικό ευθείας σύγκρουσης με τον κόσμο του Ολυμπιακού, ο Πάσπαλι έχει γνωστές ατάκες περί... των γεννητικών του οργάνων, ενώ και άλλοι εκείνης της εποχής (που παρέλειψα να αναφέρω) όπως ο Γκούροβιτς και ο Γιάριτς, ξεχώριζαν για τις... εξάρσεις τους! Ο Πέτζα και ο Ρέμπρατσα είναι μάλλον από τους ελάχιστους που δεν έχουν δώσει αφορμές.
Έτσι, η προτίμηση προς τη σιοβετική χώρα οφείλεται βασικά σε αγωνιστικά κριτήρια, καθώς η Λιθουανία βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, ενώ οι Σέρβοι κάνουν... την κοιλιά τους σα χώρα. Αν και όπως δείχνουν τα πρωταθλήματα των νέων, μάλλον δεν αργούν να επιστρέψουν. Ίσως έτσι να επιστρέψουν και στην Ελλάδα. Ο Τεόντοσιτς είναι το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ελπίζω να μείνεις εκτός ιντερνετικού κόσμου για 2 εβδομάδες με καλή αφορμή! Προετοιμάσου γιατί εμείς εδώ θα είμαστε και θα έχεις 14 άρθρα να διαβάσεις! Να' σαι καλά!
BEN
@Άνθος: Φίλε, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί είναι αλήθεια ότι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση, πολλές λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει γνωστές.
Πρώτα απ' όλα, ξεκαθαρίζω ότι δεν ήταν θέμα μπάτζετ. Όσο για την απόσυρση ενδιαφέροντος ("δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο"), αυτό ήταν μόνιμο μέτρο πολιτικής του Ολυμπιακού και ουσιαστικά λειτουργεί ως πίεση στον παίκτη και δεν είναι αλήθεια ότι αποσύρει το ενδιαφέρον.
Το ζουμί βρίσκεται αλλού. Ο Παναθηναϊκός είχε πλησιάσει τον Σάρας από πέρσι, προσπαθώντας να απαντήσει στην κίνηση Μάτσε. Δεν τα κατάφερε γιατί ο Γιασικεβίτσιους ζητούσε (ούτε λίγο ούτε πολύ) 5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, ποσό που κρίθηκε παράλογο.
Φέτος, οι δύο ελληνικές ομάδες πλησίασαν τον παίκτη σχεδόν ταυτόχρονα. Τα λεφτά που έδιναν ήταν περίπου τα ίδια, μιας και ο Ολυμπιακός, αν του είχε ζητηθεί, θα πλήρωνε 1,4 εκ. ευρώ για το buy out.
Μάνατζερ του Σάρας είναι ο Μπαλντούτσι, ο οποίος είναι και μάνατζερ του Σισκάουσκας. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε ήδη γίνει... persona non grata στο τριφύλλι μετά τον τρόπο που έφυγε ο Σισκάουσκας το καλοκαίρι.
Όσο κι αν ήταν (από τη δική του πλευρά) απίστευτη κίνηση η ρήτρα και ο τρόπος που ελευθέρωσε τον πελάτη του, ήξερε ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία από τις 6 ομάδες που πληρώνουν τα περισσότερα στην Ευρώπη (ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΤΣΣΚΑ, Μπάρτσα, Ρεάλ, Ταού). Οπότε, είναι πολύ κακό να κλείνεις τέτοιες πόρτες, ιδίως αν εκπροσωπείς μεγάλους παίκτες.
Αυτός ήταν που έστρεψε τον παίκτη προς την πλευρά του Παναθηναϊκού (ο Σάρας ποσώς ενδιαφερόταν πού θα παίξει), αυτός ήταν που έστρεψε τον Παναθηναϊκό προς την πλευρά της πληρωμής του buy out, κάτι που δεν είχε κάνει με τον Ολυμπιακό. Οι φημολογούμενες κακές σχέσεις του Σάρας με τον Γκέρσον δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν πραγματικά, αλλά μπορεί και να μέτρησαν προσθετικά.
Ουσιαστικά η μετεγγραφή έγινε δυνατή, επειδή ο Μπαλντούτσι προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Παναθηναϊκό, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ξανά μέλι-γάλα. Αυτό μέτρησε περισσότερο και όχι το μπάτζετ ή η υπομονή της μιας ή της άλλης ομάδας.
Εξάλλου, το γεγονός ότι ο Σάρας θα επέστρεφε φέτος ήταν γνωστό από τον Ιούλη, όταν οι Ουόριορς προσπάθησαν για πρώτη φορά να του σπάσουν το συμβόλαιο.
Ελπίζω να σε βοήθησα. Αν θες και κάτι άλλο πάνω στο θέμα, μη διστάσεις να ρωτήσεις.
Rasheed.
Όντως, έχεις δίκιο BEN στο σχόλιο σου. Ουσιαστικά συμφωνούμε μιας και απλά το παρέθεσα σαν ένα ακόμη λόγο και σίγουρα όχι τον πιο σημαντικό :)
Όσο για τις 2 βδομάδες, πάντα με καλή αφορμή, ένα ταξίδι στο εξωτερικό για χαλάρωση μετά τις εξετάσεις.
να στε καλά μάγκες!
Να 'σαι καλά! Καλά να περάσεις!
BEN
Καλησπέρα παιδιά. Οι σχέσεις μεταξύ Σαρας-Ματσε πώς είναι; γιατί έχω ακούσει ότι δεν είναι και οι καλύτερες. Επιπλέον από τον Παναθηναικό ποιός θα παίζει μόνο ευρωλίγκα; Πολλοί λένε ο Βούγιανιτς, εγώ θα πρότεινα τον Μπετσιροβιτς. Πάντως ο Παναθηναικός φέτος θα έχει δύο βαρόμετρα και όχι ένα και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο όφελος για τον Ομπράντοβιτς.
@el pollo diablo: Οι σχέσεις Γιασικεβίτσιους - Μασιγιάσουσκας είναι μάλλον τυπικές. Δεν είναι ούτε κολλητοί, αλλά ούτε και... "εχθροί". Μάλλον ο ένας εκτιμάει τον άλλον, άλλωστε έχουν πάρει και ένα ευρωπαϊκό μαζί.
Όσο για τον Παναθηναϊκό, με το παρόν ρόστερ, το λογικό είναι να είναι ο Βούγιανιτς Ευρωλίγκα (δεδομένου ότι υπάρχουν ήδη 3 άσσοι). Επιπλέον, ο Μπετσίροβιτς είναι καλύτερο όνομα από τον Σέρβο και δύσκολα θα δεχτεί να παίζει μόνο στη μία διοργάνωση. Απ' την άλλη ο Μίλος είναι συμπατριώτης του Ομπράντοβιτς, οπότε, όλα να τα περιμένουμε. Ίσως χρειαστεί και ξεκούραση από την Α1 ο Τομάσεβιτς (τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβρη). Αυτές οι σκέψεις, έχουν φέρει και τους Ιταλούς να φτιάχνουν σενάρια για μετεγγραφή Μπετσίροβιτς στη Ρόμα. Δύσκολο αλλά να δούμε...
Το σχόλιό σου για τα βαρόμετρα είναι σωστό. Να δούμε πώς θα δέσουν Διαμαντίδης-Γιασικεβίτσιους. Ο ένας είναι ο κλασικός ηγέτης στην άμυνα και ο άλλος στην επίθεση. Κατά τη γνώμη μου, την ισορροπία θέτει σε κίνδυνο ο Σπανούλης, που πρέπει να έχει επίσης σημαντικό ρόλο (1.500.000 είναι αυτά). Σε αυτό το θέμα θα επανέλθουμε.
BEN
Δημοσίευση σχολίου