Φως στο τούνελ...

Άλλη μία μαύρη νύχτα στο Ευρωμπάσκετ; Άλλος ένας αγώνας που η πρωταθλήτρια Ευρώπης δεν έπεισε κανέναν; Θα πω όχι. Μπορεί το τελικό σκορ να μην αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, αλλά μέσα από αυτή την ήττα εγώ είδα φως. Χτες ήταν Παρασκευή και ήταν μια καλή μέρα. Η Ελλάδα έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ που έχει μέχρι στιγμής παίξει στη διοργάνωση. Απορείτε με αυτά που διαβάζετε; Ας το πάω χειροπιαστά.

Τα εύστοχα σουτ είναι βασικό συστατικό του μπάσκετ, αφού και 0-0 να λήξει το ματς, αν δεν σκοράρεις δεν κερδίζεις τίποτα. Αλλά, πάμε στα υπόλοιπα και θα αφήσω τα άστοχα σουτ για το τέλος.

Πρώτον, ο ΛαΜόνικα πρέπει να αποκλειστεί δια παντός από τους αγώνες της Ισπανίας. Το αντιαθλητικό ήταν τουλάχιστον υπερβολικό και η τεχνική ποινή στον Μπουρούση ήταν το εξωφρενικότερο σφύριγμα των τελευταίων 3 Ευρωμπάσκετ. Θα πρέπει πάντως οι νεαρότεροι από εμάς να νιώθουν τυχεροί, γιατί όταν σε 50 χρόνια από τώρα βλέπουν μπάσκετ με τα εγγόνια τους και δουν ξανά τεχνική ποινή για τον ίδιο λόγο, θα μπορούν… να θυμηθούν τα παλιά. Ο ΛαΜόνικα έδωσε το πρώτο σφύριγμα υπέρ της εθνικής μας ομάδας με το σκορ στο 45-24. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνετε. Αντιαθλητικό στον Δήμο στο 4-2 και το σκορ 8-2, τεχνική ποινή στον Γιάννη στο 14-11 (μόλις η Ελλάδα είχε καταφέρει να γυρίσει το αντιαθλητικό) και 19-11. Τι άλλο να πούμε για το πρώτο ημίχρονο; Τα βήματα του Ναβάρο πριν το τρίποντο; Το επιθετικό του Ναβάρο που έριξε τον Διαμαντίδη κάτω (βλ. φωτό); Το ανύπαρκτο επιθετικό του Διαμαντίδη; Το μπρος-πίσω του Τσαρτσαρή που δεν έγινε ποτέ; Μήπως θυμάστε κάποιο ριπλέι για καμία από αυτές τις φάσεις; Προφανώς όχι. Οι Ισπανοί την ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Πάμε παρακάτω…

Δεύτερον, ο Γιαννάκης για πρώτο ματς μοίρασε το χρόνο, δοκίμασε όλους τους παίκτες, έπαιξε με δύο σέντερ, έλεγξε τα ριμπάουντ (στα οποία η εθνική κέρδισε 36-32). Ο Μπουρούσης έδειξε πόσο χρειάζεται και για πρώτη φορά οι αλλαγές (εκτός από το τελευταίο οκτάλεπτο, που είχαμε αφήσει το παιχνίδι) έβγαζαν νόημα. Για πρώτη φορά στο γήπεδο ήταν ο πραγματικός Γιαννάκης.

Τρίτον, αυτοματισμοί βγήκαν. Για πρώτη φορά η εθνική γύρισε την μπάλα κι έβγαλε 19 ελεύθερα τρίποντα από τα οποία μπήκαν μόλις τα 3. Συνολικά είχαμε 6/25, αλλά μιλάω για τα ελεύθερα σουτ μετά από σωστό σύστημα. Σκεφτείτε το: 19 ελεύθερα μακρινά σουτ είναι τεράστιος αριθμός.

Τέταρτον, έξι χαμένα λέι απ: Κατά σειρά οι Παπαδόπουλος, Σπανούλης, Παπαλουκάς, Τσαρτσαρής, Μπουρούσης και Σπανούλης έχασαν λέι απ από αυτά που δεν χάνονται. Για να φτάσει ο παίκτης να κάνει σουτ από κάτω από το καλάθι με καλές προϋποθέσεις, πάει να πει ότι έχει δουλέψει το σύστημα.

Αν βάλετε τους 12 αυτούς πόντους, βγάλετε και τους 4 από τις βολές του αντιαθλητικού και της τεχνικής ποινής, θα δείτε ότι και με 6/25 τρίποντα η Ελλάδα θα έπαιζε το ματς στον πόντο. Αυτό πάει στον Χατζηγεωργίου, ο οποίος έχει αρχίσει ξανά μαραθώνιο μπούρδας από το μικρόφωνο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ισπανία είναι «παντοδύναμη».

Όλα αυτά, εμένα με κάνουν να αισιοδοξώ για τη συνέχεια. Για πρώτη φορά την Παρασκευή είδα την πραγματική εθνική στο Ευρωμπάσκετ. Βέβαια, υπάρχουν και προβλήματα αγωνιστικά, που πρέπει να λυθούν.

Α) Ο Παπαδόπουλος είναι ουσιαστικά απών. Ο Λάζος είναι παίκτης ψυχολογίας και το Ευρωμπάσκετ δεν του πήγε από την αρχή (ή μάλλον από το Στρασβούργο, όταν άρχισαν τα δημοσιογραφικά ξεκατινιάσματα κάποιοι). Χρειάζεται ένα καλό ματς. Επειγόντως. Ει δυνατόν την Κυριακή.

Β) Ο Παπαλουκάς κάνει τους χειρότερους αγώνες της καριέρας του. Όχι επειδή είναι άστοχος, όχι επειδή δεν μαρκάρει, αλλά γιατί δείχνει ότι δεν έχει καθαρό μυαλό.

Γ) Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εθνικής λέγεται άγχος και κακή ψυχολογία. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η πρωταθλήτρια Ευρώπης να έχει 6/25 τρίποντα και 17/36 δίποντα με τους Ισπανούς. Αλλά θα μιλήσει ο BEN γι’ αυτό.

Δ) Ο Πελεκάνος δυστυχώς φοβάται πολύ να σουτάρει ή να κάνει οτιδήποτε στο μπροστά μισό του γηπέδου. Με αυτόν στην πεντάδα η εθνική παίζει με 4 στην επίθεση.

Ε) Ο Βασιλόπουλος απογοητεύει, αφού δείχνει να μην μπορεί να ελέγξει το κορμί του, κάνοντας χαζά φάουλ. Είναι αλήθεια ότι ο Γιαννάκης τον βγάζει πιο εύκολα απ’ όλους από την πεντάδα, αλλά κι αυτός δεν είναι σε υψηλά επίπεδα απόδοσης.

Όλα αυτά, όπως μπορείτε να δείτε, βελτιώνονται εύκολα. Η Ελλάδα έχει μπροστά της 2 αγώνες για να πάρει τον έναν. Μετά μας περιμένει ένας αντίπαλος στα νοκ άουτ. Εκεί θα κριθεί το Ευρωμπάσκετ. Με νίκη ανεβαίνει η ψυχολογία και στην τετράδα η εθνική θα είναι πολύ δύσκολο να ηττηθεί.

Χρόνος υπάρχει. Κι αυτό που σκέφτομαι είναι ότι οι διεθνείς κρατάνε δυνάμεις μέχρι την οκτάδα. Το είπε ο Γιαννάκης (γράφει ο BEN σχετικά), το είπε ο Μπουρούσης την Παρασκευή. Και μάλλον το δείχνουν και οι χρόνοι χρησιμοποίησης των παικτών. Ο Διαμαντίδης παίζει 33΄ μ.ο., ο Σπανούλης 29΄ και όλοι οι άλλοι από 28 και κάτω. Και σε αυτό θα πρέπει να μετρήσετε και το 1,5΄ πάνω στο μ.ο. που έχουν οι βασικοί, λόγω της παράτασης στο ματς με τη Σερβία.

Οι Κροάτες είναι άξιοι της μοίρας τους και πλέον θέλουν οπωσδήποτε μία νίκη με Ρώσους ή Έλληνες για να προκριθούν, αλλιώς μένουν εκτός οκτάδας. Όσο για το Ισραήλ; Η στάση του Σερφ, καθισμένου σταυροπόδι να χαμογελάει, στο ματς με τους Κροάτες τα λέει όλα: απέραντη ευτυχία!

Rasheed.

Όπως διαβάσατε και παραπάνω, το αγωνιστικό πρόβλημα δε μοιάζει και τόσο σοβαρό. Αυτό που μάλλον προβληματίζει περισσότερο, και ίσως πρέπει να οδηγήσει σε βαθιά περισυλλογή και κάποιες δραστικές κινήσεις, είναι ότι η ομάδα μοιάζει να μην έχει ψυχολογία.

Αυτή η ομάδα, ανεξάρτητα από το αν έπαιζε καλά ή όχι, έβγαζε πάντοτε την εικόνα ενός υγιούς συνόλου, που είχε πάντα καλή διάθεση. Βασικό χαρακτηριστικό στον τρόπο παιχνιδιού της ήταν η αυτοπεποίθηση. Όλοι οι παίκτες, αν πάσα στιγμή, ήταν έτοιμοι να γίνουν πρωταγωνιστές, να πάρουν ένα σημαντικό σουτ ή να ενθαρρύνουν τους υπόλοιπους.

Είναι η πρώτη φορά, που οι παίκτες φαίνονται διστακτικοί, με άσχημη ψυχολογία. Κάθε λεπτό που περνάει, κάθε φάση που «δεν τους βγαίνει», τους φέρνει σε χειρότερη θέση. Χτες, ελάχιστοι είχαν το κουράγιο για να πάρουν προσπάθεια και μια διαφορά λίγο πάνω από τους 10 πόντους φαινόταν «βουνό». Τα ελεύθερα σουτ δεν έμπαιναν, με αποτέλεσμα να έχουμε μόλις έναν παίκτη με διψήφιο αριθμό πόντων, τον Μπουρούση που, παρά τη βαριά ήττα, δήλωσε παρών.

Το έχω ξαναγράψει και το πιστεύω ακόμη, αυτή η Εθνική έχει όλα τα κατάλληλα προσόντα για να ανακάμψει και θεωρώ ότι θα το κάνει, αρχής γενομένης από τα επόμενα παιχνίδια. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο η Εθνική να περιμένει τη φάση των προημιτελικών για να αλλάξει πάλι πρόσωπο και η δήλωση Γιαννάκη: «το πιο σημαντικό ματς είναι αυτό με την Πορτογαλία» πράγματι να είναι… σοβαρή. Σε αυτήν την περίπτωση, γιατί παίζετε με τα νεύρα μας ρε παιδιά;;

Αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα και μαζί της ανατέλλει νέα ελπίδα για την Εθνική…

Όσο για τη Ρωσία, όποιος ξέρει μπάσκετ, δεν μπορεί παρά να βλέπει ότι πρόκειται για μια μέτρια ομάδα, με μέτριους παίκτες, που μάλλον συμπτωματικά έχει κάνει το 4 στα 4 και, εγώ θεωρώ ότι, θα μείνει έξω από τα ημιτελικά. Η Πορτογαλία, όσο αξιόμαχη και αν είναι, μάλλον δεν έχει θέση σε αυτόν τον γύρο.

BEN

Υ.Γ.: Στο link αυτό μπορείτε να βρείτε τις δηλώσεις του Μίλιτσιτς με ελληνικούς υπότιτλους. Το λέμε γιατί ρωτήσατε... Όχι γιατί τον θεωρούμε σημαντική προσωπικότητα.