ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Το Age of Basketball μπορείτε πια να το βρείτε στη διεύθυνση www.ageofbasketball.net μαζί με το πλήρες αρχείο του. Το παρόν blog δεν θα ανανεωθεί ξανά. Σας περιμένουμε στην Εποχή του Μπάσκετ, το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό μπάσκετ στη χώρα, με την πληρέστερη Αθλητιατρική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο!

Κυριακή 19 Αυγούστου 2007

Ο... κωλοτούμπας!


Το όλο θέμα που προέκυψε τις τελευταίες μέρες ανάμεσα στους διεθνείς και τον Συρίγο, προφανώς πηγαίνει μακρύτερα από το τουρνουά του Στρασβούργου. Γιατί μπορεί ο Συρίγος να έγραψε άρθρο μετά από αυτό και στην κριτική του να αναφέρεται σε αυτό, αλλά κάθε νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι δεν… εννοούσε αυτό.

Εξάλλου, ποιος ασχολήθηκε με το Στρασβούργο; Ποιος νευρίασε με την Εθνική και τις εμφανίσεις της στο Στρασβούργο; Εντάξει, ομολογώ ότι κι εγώ είχα κάτι καλύτερο να κάνω το απόγευμα της Κυριακής από το να βλέπω τη Σερβία να κάνει την πλάκα της, πόσο μάλλον όταν ήξερα ότι με τον τελικό του Ευρωμπάσκετ των Εφήβων που ακολουθούσε, δεν θα ξεμπέρδευα από τη δουλειά πριν τις 3-4 το ξημέρωμα. Ομολογώ, επίσης, ότι το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «εντάξει ρε παιδιά, βαριέστε, αλλά κι η ξεφτίλα έχει τα όριά της». Βέβαια, όταν παίρνεις πένα για να γράψεις (ή πληκτρολόγιο πια) τα πράγματα αλλάζουν. Όπως και άλλαξαν όταν έγραψα για τα ματς με Σέρβους και Σλοβένους. Φιλικά παιχνίδια άνευ σημασίας τα χαρακτήρισα και μεταξύ μας, τέτοια ήταν. Η Ελλάδα συνηθίζει να μπαίνει χαλαρά στα φιλικά. Ξεχάσατε τα περσινά και τα προπέρσινα;

Αν πιστέψουμε τον Συρίγο, τα ξέχασε. Βέβαια, αυτό δεν γίνεται. Οπότε κάτι άλλο γίνεται. Αν βάλουμε στη μέση τα του ΠΣΑΚ, τα των Παπαδόπουλου και Ντικούδη και τα όσα δεν… ξέρουμε, μπορεί να βγάλουμε μια άκρη. Ως δημοσιογράφος και ως ελεύθερος άνθρωπος υποστηρίζω το δικαίωμά μου να μπορώ να λέω και να γράφω ό,τι θέλω. Αλλά υπάρχει κάποια λεπτή γραμμή που λέγεται όριο.

Σκεφτείτε αυτό: Βγαίνει ας πούμε ο Χρήστος Μπαφές, εκπρόσωπος Τύπου του Ολυμπιακού, αύριο και λέει: «Ο Μάτσε δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, η φροντ λάιν μας είναι ανύπαρκτη, τα πλέι μέικερ μας για γέλια και οι παίκτες μας αρκετά χαζοί για να μπορούν να καταλάβουν τα συστήματα». Θέλετε κι άλλο; Βγαίνει ο Γιάννης Μελισσης, ομόλογός του στον Παναθηναϊκό, και λέει: «Οι μετεγγραφές μας είναι για γέλια. Ο Διαμαντίδης δεν μπορεί να ολοκληρώσει ντράιβ ούτε με σφαίρες, ο Μπετσίροβιτς είναι πιο αργός και από τον υπερσιβηρικό, οι ψηλοί μας εγκλωβίζονται από κάθε αντίπαλο γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν τα συστήματα και ο Χατζηβρέττας κάνει όλη την ώρα επιπόλαια λάθη».

Μπορούν να τα πουν; Με βάση τη θέση τους, όχι. Όπως δεν μπορεί και ο Συρίγος. Όχι, όταν άλλα έγραφε πρόπερσι, πέρσι, προχτές. Όχι, όταν είναι ο Μπαφές και ο Μελισσης της εθνικής Ελλάδας (χωρίς καμία διάθεση υποβιβασμού της δουλειάς των δύο εν λόγω αντρών). Δεν έχει το δικαίωμα ο εκπρόσωπος Τύπου της εθνικής να μιλάει έτσι για τους παίκτες της ομάδας, με την οποία ζει κάθε μέρα τα τελευταία τρία καλοκαίρια. Και πάνω απ’ όλα όχι όταν γράφει μειωτικούς χαρακτηρισμούς άσχετους με το μπάσκετ. «Τα συνδικαλιστικά ευαίσθητα παιδιά της εθνικής, την κατάντησαν σε έναν φτηνό συνδικαλιστικό φορέα, με αποτέλεσμα να είναι οι παίκτες της αποπροσανατολισμένοι και αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τα αγωνιστικά της προβλήματα»! Τι λες ρε φίλε; Σοβαρολογείς; Προφανώς, βρήκαμε και την αιτία αποτυχίας της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ, αν αυτή αποτύχει. Ο ΠΣΑΚ και οι κινήσεις του Παπαδόπουλου και του Ντικούδη. Το καταλάβατε; Ο συνδικαλισμός των παικτών απαγορεύεται. Πονάνε τσέπες, τρίζουν καρέκλες και ψάχνουν δημόσιες «πένες» για στηριχθούν. Κριτική μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Όμως, όσοι παρακολουθούν ανελλιπώς τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο, καταλαβαίνουν πότε, σε τι, σε ποιους και πώς κάνει «κριτική». Και δεν αναφέρομαι στον Κόκκαλη αν εκεί πήγε το μυαλό σας.

Βέβαια, ο Συρίγος τόνισε ότι με τους διεθνείς συνεργάστηκε ως άμισθος, προφανώς εννοώντας ότι αφού δεν πληρωνόταν, είχε δικαίωμα να γράψει ό,τι ήθελε. Όσο… δημοσιογράφος και να είσαι, γιατί η έννοια του όρου έχει ξεφτιλιστεί στην Ελλάδα, δεν έχεις δικαίωμα να ειρωνεύεσαι, να μειώνεις ανθρώπους και να ξεφτιλίζεις πρόσωπα και καταστάσεις. Πόσο μάλλον στην αθλητική δημοσιογραφία, η οποία είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Δεν είναι ειδήσεις, δεν είναι πολιτική, υπάρχει μόνο εκ του ενδιαφέροντος των ανθρώπων και των τηλεοπτικών και διαφημιστικών συμφωνιών που έπονται αυτού, με κέντρο τον κόσμο και τους παίκτες. Το να κοροϊδεύεις τον κόσμο φτύνοντας εκεί που έγλειφες και θα ξαναγλείψεις, είναι τουλάχιστον γελοίο. Αλλά, scripta manent και θα εξακολουθούν να… manent και μετά το Ευρωμπάσκετ. Όπου θα δούμε νέες κωλοτούμπες.

Και βέβαια η ΕΟΚ πώς αντέδρασε; Στήριξε τους παίκτες απόλυτα, όπως όλοι φανταζόμαστε; Αρχικά: «Συνιστώ ψυχραιμία». Βέβαια! Ο μόνος εχθρός του FIBA Europe είναι ο Μπερτομέου. Σε όλα τα άλλα συνιστά ψυχραιμία. Οι διεθνείς πήγαν στον Συρίγο πριν τα πουν δημόσια, εκείνος παραιτήθηκε, αλλά η ΕΟΚ δεν έκανε δεκτή την παραίτηση!

Μετά που όλα βγήκαν στη φόρα με τις δηλώσεις Παπαδόπουλου («Είναι ανεπιθύμητος. Δεν τον θέλουμε κοντά μας»), ο Συρίγος παραιτήθηκε δημόσια και η ΕΟΚ… τον ευχαρίστησε για τις υπηρεσίες του, χωρίς να πάρει θέση στο θέμα!!!

Και ο Γιαννάκης; Choke artist, που λένε κι οι Αμερικάνοι rappers. Όπου choke artist, ο καλλιτέχνης που όταν βρει μπροστά του μικρόφωνο για να τραγουδήσει πνίγεται, χάνει τη φωνή του και δεν τραγουδάει. Ο «Δράκος» έγινε σαυράκι και δεν μιλάει λίγες εβδομάδες πριν πολιτευτεί. Ενώ, αυτός θα έπρεπε να βγει πρώτος έξω και να προστατεύσει τους παίκτες του. Όπως οφείλει ο κάθε προπονητής.

Κρίμα. Γιατί μπορεί κάποιοι να υπηρετούν συμφέροντα και να επικαλούνται την ελευθερία του λόγου τους για να τα καλύψουν πίσω από αυτή, μπορεί τα συμφέροντα να τους ευχαριστούν, αλλά κάποιος θα μπορούσε να βρει τη δύναμη να τους απαντήσει. Κάποιος που να είναι μέσα στο θέμα. Όχι εγώ από εδώ.

by Rasheed.

Υ.Γ.: Για τον ορισμό των εκλογών στις 16 Σεπτεμβρίου τι να πω; Ότι κανείς δεν σεβάστηκε εκείνους που είχαν αγοράσει εισιτήρια και με την ανάκληση των αδειών θα πρέπει να είναι εδώ; Ότι, ότι, ότι… Ως αθλητικό blog δεν θα πάρουμε πολιτική θέση, περιμένουμε απλώς να δούμε τι στάση θα κρατήσει η ΕΡΤ. Όποιος είναι σίγουρος ότι τα ημιτελικά και τα τελικά του Ευρωμπάσκετ δεν θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα να σηκώσει το χέρι. Κι όποιος είναι βέβαιος ότι δε θα διακοπεί αγώνας για έκτακτο δελτίο σχετικό με τις εκλογές και πάλι να σηκώσει το χέρι. Τέλος, όποιος είναι σίγουρος ότι, σε περίπτωση (ου μη γένοιτο) που δεν παίζει η Ελλάδα στον τελικό, αυτός δεν θα προβληθεί από το Sport+… μάλλον δεν έχει καταλάβει πώς λειτουργεί η ΕΡΤ.

4 σχόλια:

gatti είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις. Δεν μπορεί το λεγόμενο "ασυμβίβαστο" έστω ηθικό σ΄ αυτή την περίπτωση, αφού ο Συρίγος ήταν άμισθος εκπρόσωπος Τύπου της Εθνικής, δηλαδή ο άνθρωπος που την προβάλλει προς τα έξω να γράφει μειωτικά πράγματα για τους διεθνείς.
Τώρα που παραιτήθηκε ας γράφει όσα θέλει.
Εμένα περισσότερο δεν με απασχολεί ο Συρίγος, αλλά ο Γιαννάκης. Γιατί όταν βγαίνει ο Λάζος και λέει "δεν μας στήριξε ο προπονητής", αυτό σημαίνει πως υπάρχει πρόβλημα και στις σχέσεις παικτών - προπονητή κι αυτό είναι το χειρότερο.
Πάντως, για το φετινό Ευρωμπάσκετ δεν τρέφω ιδιαίτερη αισιοδοξία. Κι αν τελικά δεν τα πάνε καλά οι διεθνείς θα δούμε κι άλλα ...επεισόδια στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ηδη έχουν τεθεί οι βάσεις για να "χρεωθεί" ο συνδικαλισμός τους, τυχόν αποτυχία στην Ισπανία.

Ανώνυμος είπε...

Αν μου επιτρέπετε, το όλο θέμα κατ εμέ δεν είναι αν είναι ο κύριος Συρίγος είναι έμισθος ή άμισθος εκπρόσωπος τύπου ή αν υπερασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης του, αλλά πως γίνεται εξ αρχής αποδεκτό δημοσιογράφος, υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος μιας από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία στην Ελλάδα εφημερίδες να διατηρεί τέτοια είδους θέση στην εθνική. Ξέρω πως αυτό είναι ευρύτερα διαδεδομένο στην Ελλάδα, αλλά για να βάλλουμε και τα πράγματα στη θέση τους σε όλα τα άλλα μέρη του (δυτικού) κόσμου μπορεί οι public relations να είναι συγγενής κλάδος με τη δημοσιογραφία, για να περάσει κάποιος όμως από τη μία πλευρά στην άλλη θεωρήται πως κάνει ολοκληρωτική αλλάγή στα επαγγελματικά του.

Τώρα τι τα λέω? Έχουμε ξεκάθαρο conflict of interest και συζητάμε ακόμα αν η στάση του κ. Συρίγου είναι σωστή. Βεβαίως και δεν είναι, πόσο μάλιστα για έναν άμθωρπο που θέλει να λέπει πως ασκέι ελεύθρη δημοσιογραφία και μάλιστα σε ένα έντυπο όπως η Ελευθεροτυπία γνωστό και για τις αντισυμβατικές του (ως θετικό)απόψεις.

Mike

Ανώνυμος είπε...

Ωραια θα πάμε στο Euro...

Οι παίκτες σφάζονται με το Συρίγο και το Βασιλακόπουλο,ειναι και κουρασμένοι απο τη δύσκολη χρονιά οι περισσότεροι(καθότι ήταν σε μεγάλες ομάδες),ο Γιαννάκης κοιτάει πως θα γίνει βουλετής επικρατείας με τους "σοσσιαλιστές" με πρώτο διδάξαντα τον αμίμητο Ιωαννίδη(συνεχίζει να ταλαιπωρεί τη χώρα ως "εθνοπατέρας") και τώρα προέκυψε πρόβλημα με τις σχέσεις προπονητή και παικτών.

Τετράδα και πολύ μας είναι...

Age of Basketball είπε...

@gatti: Ο Γιαννάκης μίλησε στους διεθνείς χτες το βράδυ στα αποδυτήρια ζητώντας να μην δημοσιοποιηθούν τα όσα είπε, αλλά βέβαια θα τα δείτε γραμμένα. Δεν συμφωνώ με αυτή τη λογική, αν ήθελε να πάρει θέση έπρεπε να το κάνει δημόσια. Οι λόγοι που δεν το έκανε θεωρώ ότι έχουν σχέση με το ποια πρόσωπα θα έπρεπε να κοντράρει. Πάντως ελπίζω οι διεθνείς να μην αποτύχουν στην Ισπανία και να μη χρειαστεί να μάθουμε πού θα ρίξουν οι άλλοι την αποτυχία τους, αλλά και να έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις με τον προπονητή μετά τα χτεσινά.

@mike: Mike έχεις δίκιο σε αυτό που λες, αλλά δεν ήθελα να βασίσω εκεί το άρθρο, καθώς στη χώρα που ζούμε αποτελεί συνήθεια να μπαίνει ο ένας στα επαγγελματικά χωράφια του άλλου με κάποιο πρόσχημα. Δεν είναι σωστό, αλλά χρειάζονται αλλαγές σε βάθος για να μεταβληθεί μία τέτοια κατάσταση. Εξάλλου, αν ρωτήσεις στην ΕΟΚ γιατί ο Συρίγος έκανε public relations της εθνικής και παράλληλα ήταν ο αρχισυντάκτης (ούτε καν απλός δημοσιογράφος) των αθλητικών στην Ελευθεροτυπία, η απάντηση που θα πάρεις θα είναι "public τι?".

@ανωνυμος: Όλα αυτά που λες σε κάποιο βαθμό ισχύουν, αλλά θα ήθελα να ελπίζω ότι η ξεκάθαρη μπασκετική υπεροχή της εθνικής σε σχέση με τις 14 από τις άλλες 15 εθνικές (βγάζω τους Ισπανούς με τους οποίους είμαστε στο ίδιο επίπεδο), θα φανεί στην Ισπανία. Μακάρι τουλάχιστον να γίνει έτσι.

Rasheed.