Η Εθνική ομάδα των Εφήβων έχασε τελικά την ευκαιρία να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ για πρώτη φορά στην ιστορία της, περιοριζόμενη στη δεύτερη θέση, μετά την ήττα 89-92 από τους Σέρβους στον τελικό.
Αν θελήσουμε να αναλύσουμε τον αγώνα θα δούμε ότι η εθνική έχασε εξαιτίας κυρίως του Νίκου Κεραμέα, ο οποίος έκανε άθλια διαχείριση υλικού, ενώ κατά τα άλλα παρακολουθούσε το ματς από τον πάγκο, χωρίς να μπορεί να καθοδηγήσει τους παίκτες. Δεν έπαιξε σε κανένα σχεδόν σημείο με δύο ψηλούς, εξουθενώνοντας έτσι τον Κουφό (όπως έκανε και σε όλο το τουρνουά), ενώ μπορούσε να είχε βάλει δίπλα του τον Σαρικόπουλο να μαρκάρει τον Μάτσβαν και να τον ξεκουράζει για να αποδίδει στην επίθεση.
Βέβαια, η απάντηση σε αυτό είναι εύκολη: ότι με τους δυο τους η εθνική θα γινόταν ευάλωτη στην περιφέρεια. Ναι, ενώ τώρα έφαγε μόλις… 41 πόντους από Στόγιατσιτς και Κάτνιτς. Βέβαια ο Κεραμέας ήθελε να παίζει με τεσσάρι τον Γιαννόπουλο. Προφανώς ο Σαρικόπουλος άρεσε στον Τζόρνταν αλλά όχι και στον Κεραμέα. Από εκεί καταλαβαίνει κανείς το επίπεδο του Τζόρνταν…
Αλλά ας αφήσω τον Κεραμέα στον ύπνο του και ας περάσω στο φαινόμενο που λέγεται Κώστας Κουφός. Η Ελλάδα είναι πολύ τυχερή που έχει έναν παίκτη με τέτοια προσόντα να την οδηγεί στο μέλλον της. Εκτός από τα… αδιάφορα, ότι δηλαδή βγήκε 1ος σκόρερ (26.5 πόντους), 1ος ριμπάουντερ (13.0 ριμπάουντ) και 1ος μπλοκερ (3.5 τάπες) της διοργάνωσης, ο Κουφός έδειξε ότι ξέρει πολλά καντάρια μπάσκετ. Έχει κινήσεις και με πρόσωπο, αλλά και με πλάτη, έχει σουτ από μέση απόσταση, έχει αυτοσυγκράτηση (κάτι που δεν είχαν οι Γιαννόπουλος, Παππάς στο τουρνουά). Η Ευρώπη γνώρισε το νέο Σαμπόνις, για να δανειστώ μια φράση φίλου που έφτασε στο κινητό μου με sms στο ημίχρονο του τελικού.
Αν προσέξει η Ελλάδα, τότε βρήκε φροντ λάιν μέχρι να… βαρεθούν οι Αμερικάνοι να χάνουν σε Μουντομπάσκετ και Ολυμπιάδες. Γιατί αν έχει τη φυσιολογική εξέλιξη που «φωνάζει» ότι θα έχει στο Οχάιο Στέιτ ο Κουφός, τότε απλώς θυμίζω ότι ο Σχορτσιανίτης είναι ακόμη 22. Αρκεί να τον προσέξουν τον Κώστα και να κρατήσουν τη διάθεσή του να παίζει στην εθνική άσβεστη. Γιατί στο NBA θα τον πιέζουν να μην το κάνει. Α, και ας μην μας βγει η μπακαλο-λογική του τύπου «δεν δίνω εγώ τόσα στους (π.χ.) Πέισερς για ασφάλεια για τον Κουφό». Γιατί είμαστε ικανοί. Και δεν είναι ο Γιαννάκης αυτός για τον οποίο ανησυχώ.
Πριν αφήσω τους Εφήβους, θέλω λίγο να σας στρέψω το βλέμμα στον Μίλαν Μάτσβαν. Εντάξει, ήμασταν με την Ελλάδα, τρελαινόμαστε για τον Κώστα, αλλά νομίζω ότι σε κάθε νοήμονα μπασκετικό φίλαθλο αρέσουν παίκτες όπως ο Μάτσβαν. Ο Σέρβος είναι εξίσου μεγάλο ταλέντο, νιώθει βεντέτα, είναι 2.06 αλλά είχε 10.3 ριμπάουντ μέσο όρο, έχει τρομερές κινήσεις (το fade-away αλά Νοβίτσκι που μου τόνισε σωστά ο BEN το είδατε;), βλέπει γήπεδο, έχει το μούτρο του κωλοπαιδαρά Σέρβου που βλέπεις ότι σε κοιτάει και σκέφτεται «είμαι καλύτερος και το ξέρουμε κι οι δύο» κι εμείς θα τον απολαμβάνουμε για καιρό. Βέβαια, οι Ισπανοί προτίμησαν να τον αποδοκιμάσουν. Δεν πειράζει, έρχεται προς την Ιβηρική χερσόνησο η αρμάδα… Χαρείτε τώρα που μπορείτε.
Για τους άντρες τι να πω; Τίποτα. Απλώς αποφάσισαν να φύγουν μία μέρα νωρίτερα από Γαλλία. «Καμπανάκι» έκρουσε ο Γιαννάκης, «δε θα το θυμάται κανείς στις 16 Σεπτεμβρίου» είπε ο Παπαλουκάς. Αν δεν συγκρατείτε ημερομηνίες, 16 Σεπτεμβρίου είναι ο τελικός του Ευρωμπάσκετ.
by Rasheed.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου