Στον απόηχο των τελικών του Σαββατοκύριακου και με τον πυρετό των πέμπτων αναμετρήσεων σε μεγάλο και μικρό τελικό να ανεβαίνει, αποφάσισα σήμερα να σχολιάσω λίγο τα καθέκαστα.
1ον: Ο Άρης στο ματς του Σαββάτου απαγορευόταν να χάσει. Όταν είσαι μπροστά με 62-73 δεν χάνεις τον αγώνα, ούτε αν τον παίξεις 150 φορές. Παίρνεις εντολή από τον προπονητή σου για ροκάνισμα χρόνου, φάσεις κοντά στο καλάθι, ώστε να παίρνεις πιο εύκολα φάουλ, χίλιοι και δύο τρόποι υπάρχουν για να μην χάσεις. Και μόνο ένας για να χάσεις. Το να είσαι απαράδεκτα χαλαρός και βιαστικός στις επιλογές σου. Όλα αυτά χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την τρομερή προσπάθεια που έκανε ο Πανιώνιος. Πάντως, νομίζω ότι οι «κίτρινοι» θα περάσουν τελικά στην Ευρωλίγκα.
2ον: Ο Ολυμπιακός, για όσους δεν το κατάλαβαν, αν δεν υπήρχε ο Πηλοΐδης, θα είχε πάρει ήδη το πρωτάθλημα. Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ήδη αυτό που έπρεπε για να πάρουν το διπλό στο ΟΑΚΑ, αλλά… δεν τους το έδωσαν. Πάντως, ως τώρα, ο Ολυμπιακός δείχνει να τον θέλει πολύ περισσότερο τον τίτλο. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει κουρασμένος, κορεσμένος και χωρίς δυνατότητα να ανταγωνιστεί το απίστευτο πάθος που δείχνει η ομάδα του Μάτσε στους τελικούς. Αν χρειαζόταν να διακινδυνεύσω πρόβλεψη, θα έλεγα ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα την Τετάρτη, αν ο τελικός παιχτεί στο 50-50 από πλευράς διαιτησίας.
3ον: Μπορεί να μην έχει αντίκτυπο άμεσο, αλλά ήταν άσχημη η τιμωρία που δέχτηκαν οι «ερυθρόλευκοι» (πέρασαν τις 5 παρατηρήσεις). Τα συνθήματα για Αλβέρτη και Διαμαντίδη ήταν απαράδεκτα, απ’ όποια πλευρά κι αν τα δει κάποιος.
4ον: Τι όνειρο ακριβώς είχε δει χτες ο Ομπράντοβιτς με τον Αλβέρτη; Δεν το έβλεπε ότι έπαιζε με 4 στην άμυνα;
5ον: Θα πω και κάτι για τον πιο παρεξηγημένο παίκτη του Παναθηναϊκού φέτος. Επειδή οι περισσότεροι Έλληνες δημοσιογράφοι βλέπουν ευρωπαϊκό μπάσκετ (όταν δεν παίζουν ελληνικές ομάδες) και παρακολουθούν στατιστικά των ξένων πρωταθλημάτων και των διοργανώσεων της ULEB και της FIBA όσο συχνά βάζει καλάθι ο… Φλέτσερ, δεν ξέρουν για τους ξένους παίκτες παρά μόνο αν τους έχουν δει να παίζουν κατά των δικών μας. Ο Ρομπέρτας Γιαφτόκας είναι καλός παίκτης. Για την ακρίβεια, είναι από τους καλύτερους ψηλούς στην Ευρώπη. Μπορεί να είναι ακόμα μονοκόμματος, μπορεί να μην έχει δουλέψει το σουτ ή τη βολή, να μην έχει φοβερές κινήσεις με πλάτη, αλλά τη δουλειά του την κάνει. Και αυτό το λέω επειδή οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του Παναθηναϊκού τον ειρωνεύονται συνέχεια και το έχουν περάσει αυτό και στον κόσμο της ομάδας. Θέλετε και απόδειξη; Εκτός του τι είχε κάνει πέρσι στην Ευρωλίγκα ο Λιθουανός, για τα οποία είχε γράψει ο BEN αν δεν κάνω λάθος παλιότερα. Λοιπόν, ο Γιαφτόκας ήταν φέτος ο 1ος ριμπάουντερ και 1ος μπλοκέρ του Παναθηναϊκού στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος. Ναι. Με μόλις 17.5 λεπτά ανά αγώνα σε 24 ματς, έχει υψηλότερους μέσους όρους σε αυτές τις κατηγορίες από τους Μπατίστ, Τσαρτσαρή, Ντικούδη, Τομάσεβιτς, Διαμαντίδη και όλους του υπόλοιπους παίκτες των «πρασίνων»! Γιατί μερικοί εκτίθενται στην αγωνία τους να βγάλουν κάποιον σκάρτο επειδή πρέπει να φύγει το καλοκαίρι.
6ον: Τελικοί πρωταθλήματος στην Ιταλία. Πώς είπατε; Δεν υπάρχουν πια. Η Σιένα «σκούπισε» τη ΒιντιΒίτσι Μπολόνια (πρώην Βίρτους) τόσο δυνατά και γρήγορα, που κανείς δεν το κατάλαβε και χάλασε κι... η σκούπα. Χρειάζεται να σχολιάσω την επιλογή του Ματσόν, όταν προτίμησε τον Σεραπίνας αντί του Καουκένας πέρσι το καλοκαίρι;
7ον: Το Μαρούσι δεν εκτέθηκε καθόλου στην υπόθεση Άρθουρ Λι. Επισήμως, οι Αμαρουσιώτες είπαν ότι ο Λι ήθελε να περιμένει προτάσεις από Ισπανία, ο Ουάτσον ήθελε να πάει στο NBA και υπέγραψαν τον κατά πολύ φθηνότερο Πάρκερ. Ο Λι 4 μέρες αργότερα υπέγραψε στον… ισπανικό Σπόρτιγκ! Τι; Τα Πατήσια είναι Ελλάδα; Έλα…
9ον: Μαζί με τον BEN και με λίγη βοήθεια από τον L.o.t.S. θα κάνουμε αύριο και μεθαύριο μία μικρή παρουσίαση των δύο τελευταίων τελικών.
4 σχόλια:
παρά το σύντομο της παραμονής του στις ΗΠΑ, στο κολλέγιο της Αριζόνα, ο Γιαβτόκας έχει αποκτήσει τις εκεί κακές συνήθιες του ψυλού που παίζει περισσότερο με τα φυσικά του προσόντα κοντά στο καλάθι. Κάτι απολύτως φυσιολογικό και εμφανές απο τα στατιστικά που παρέθεσες. Το γεγονός όμως,πως έχει ακόμα αρκετά μπασκετικά χρόνια μπροστά, χωρίς ναι δείχνει σημάδια βελτίωσης σε τομές όπως οι βολές τον καθιστά αυτομάτως δευτεραγωνιστή και ιδιαίτερα σε μια ομάδα του επιπέδου του παναθηναικού. Εντύπωση μου είναι πως τυχάνει αντιμετώπισει περισσότερου του στηλ ότι δεν κάνει γαι την ομάδα παρά του ότι είναι σαν παίχτης σκάρτος. Αν βέβαια ήταν λιγοτερο μονοκόμματος σστο σουτ και με καλές κινήσεις με πλάτη, θα έβαζε υποψηφιότητα για μέτριος προς καλό nbaer.
Και κάτι ακόμα. Δεν φταίει ο Πηλοίδης στον Ολυμπιακό αν οι παίκτες του έχασαν μιά ντουζίνα βολές μέσα στην έδρα της καλύτερης κατα τεκμήριο ομάδας στην Ευρώπη. όταν έχεις μια τέτοια χρυσή ευκαιρία και την πετάς στα σπουπίδια και έπειτα μιλάς για διαιτησίας χάνεις το δάσος. Γιατί παίχτηκε ένα από τα καλύτερα ματς φέτος στον κόσμο και επειδη για μφισβητούμενα, όπως το ανύπαρκτο επι8ετικό του Τσαρταρή. μπορεί να διεκδικεί και ο αντίπαλος. Εκφραστικότατος ήταν πάνω στο θέμα στο press room ο Ομπράντοβιτς.
Μην ποδοσφαιροποιούμε το ελληνικό μπάσκετ. δεν του αξίζει.
@mike: Βολές χάνουν κι άλλοι παίκτες, όπως ο Τομάσεβιτς, ο οποίος μέχρι φέτος ήταν ιδιαίτερα κακός από τη γραμμή. Ο κάθε παίκτης έχει το δικό του στυλ και όταν στον Παναθηναϊκό έπαιρναν τον Γιαφτόκας ήξεραν τα δυνατά σημεία του και τις αδυναμίες του. Όπως άλλωστε όλη η Ευρώπη, όταν τερμάτιζε στην πρώτη δεκάδα σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες που σχετίζονται με ψηλούς στην Ευρωλίγκα 2005-06. Για το γιατί δεν παίζει, άσε με να έχω άλλη άποψη, που σχετίζεται με τη διάθεση του Ομπράντοβιτς για τη μετεγγραφή...
Σχετικά με το φάουλ που δεν έδωσε ο Πηλοΐδης, τα πράγματα είναι ακριβώς ανάποδα απ' ότι τα λες. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχασε βολές δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να μην σφυρίξει αυτό που είδε όλη η χώρα. Ούτε στέκει η λογική ότι ας έβαζε πέντε βολές παραπάνω να κέρδιζε γιατί αν περιμένει να τον σφυρίξουν 50-50 δεν πρόκειται. Όπως έγραψα και στο άρθρο της Πέμπτης 14 Ιουνίου, υπήρχε ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος είτε μας αρέσει είτε όχι. Είναι άδικο και για τον Παναθηναϊκό να κερδίζει έτσι, γιατί αυτό το πρωτάθλημα θα μείνει στιγματισμένο εφόσον το πάρει. Όσο για τα παιχνίδια του Ομπράντοβιτς με τον Γκέρσον στη συνέντευξη, αυτά είναι γνωστά, παλιά, λογικά και έχουν και εξήγηση.
Ποδοσφαιροποίηση του μπάσκετ δεν σημαίνει αναφορά σε λάθη που αλλάζουν τη ροή ενός πρωταθλήματος. Δεν περίμενα να χρησιμοποιήσεις αυτή τη λέξη σε αυτό το blog και να ξέρεις ότι κάνεις τεράστιο ατόπημα απέναντι σε ανθρώπους που έχουν δώσει κάθε λεπτό τους στο μπάσκετ. Μην ξεφτιλίζουμε το ελληνικό μπάσκετ εθελοτυφλώντας πίσω από οπαδικές προτιμήσεις. Δεν του αξίζει. Εμείς δεν το κάνουμε και δεν πρόκειται να το κάνουμε.
by Rasheed.
Κατ' αρχά να ζητήσω συγγνώμη αν προσέβαλα με τη άποψη περι ελληνικής ποδοσφαιροποίησεις του μπάσκετ. Στόχος μου ήταν να πω πως είναι κρίμα ένα μπλογκ πραγματικά ενημερωμενο πάνω στο μπάσκετ να ασχολείται με τις "μικρές" πλευρές του.
Η γνωμη που εξέφρασα δεν είχε να κάνει με οπαδικό χαρακτήρα και θα ήταν λάθος να εκλιφθεί έως τέτοια. Είπα πως το να ασχοληθεί κάποιος με τα φάουλ που δώθηκαν ή δεν δώθηκαν δεν έχει μεγάλη αξία αφού ο καθένας μπορεί να ερρίσει για διαφορετικές περιπτώσεις. Για παράδειγμα μόνο ανέφερα το επιθετικο που χρεωθηκε ο Τσαρταρής. Και μάλιστα λόγω της φύσης του μπάσκετ που εν αντιθέση με το ποδόσφαιρο, λόγου χάρη, δεν κρίνεται σε μια φάση, θα δίσταζα να μιλήσω για αλλοίωση της ροής του πρωταθλήματος. Και φυσικά όταν λέω μία φάση δεν περιμένω για ανταπάντηση πως αυτή ήταν η καθοριστική, αφού κάθε πόντος στο μπάσκετ είναι εξίσου καθοριστικός. Αναφορικά, το ίδιο ισχύει και το 96 με την τάπα Βράνκοβιτς στο παλέ στο παρίσι. Μπορεί το΄καλάθι να έπρεπε να μετρήσει, όμως τα τελευταία 3 λεπτά οι διατητές σαν να είχαν χάσει τα γυαλιά τους όσον αφορά τα φάουλ πάνω στους παίκτες του ΠΑΟ.
Όσο για το Γιαβτόκας, αναφέρθηκες σε ειρωνία από δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορταζ του ΠΑΟ και όχι στην διάθεση του Ομπράντοβιτς. Οπότε το σχόλιο μου είναι διαφορετικής φύσεως πάνω στο ίδιο όμως θέμα.
Συνεχίστε την καλή δουλεία.
@mike: Φίλε δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη, κάνουμε συζήτηση και όλες οι διαφορετικές απόψεις είναι σεβαστές. Εξάλλου, όπως γράφαμε και στο editorial, το blog έχει δημιουργηθεί για να ζει μέσα από τη συμμετοχή σας.
Όσο για την ένταση στην οποία απαντώ... μόλις κατάλαβες γιατί μου έδωσαν το συγκεκριμένο nickname...
Αν δεν είσαι μέλος στην παρέα μας, θα είναι χαρά μας να γίνεις.
by Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου