«Όταν λες σε εμάς στο Σουδάν τη λέξη ‘Μανούτε’, σκεφτόμαστε όλα τα πράγματα που έκανε για να βοηθήσει τον κόσμο… δεν σκεφτόμαστε για το μπάσκετ, παρά μόνο αργότερα. Όλα όσα έκανε και δεν είχε ανάγκη να τα κάνει. Δεν θα ήταν χαρούμενος αν δεν βοηθούσε όλον αυτόν τον κόσμο» (Λούολ Ντενγκ). Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Μανούτε Μπολ, που δεν ήταν απλά ένας παίκτης του NBA, ήταν ένας τεράστιος άνθρωπος, με το μεγαλείο της ψυχής του να ξεπερνά το ύψος του.
Με ύψος 2.31 μέτρα, ο Μανούτε Μπολ άφησε τη δική του ιστορία στο NBA. Αλλά πάνω και πέρα απ’ όλα άφησε το στίγμα του στη χώρα του, βοηθώντας πάρα πολύ κόσμο. Το όνομά του σημαίνει «ξεχωριστή ευλογία» και πράγματι ο Μπολ ήταν ευλογία για το Σουδάν. Δυστυχώς, η ζωή του τελείωσε πολύ γρήγορα, στα 48 του χρόνια, πολύ πριν προλάβει να τελειώσει το ανθρωπιστικό του έργο.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Τα δημοσιεύματα για την καταληκτική πάθηση του Μανούτε Μπολ είναι λίγο συγκεχυμένα και δε μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα τη νόσο που αποτέλεσε την αιτία θανάτου του. Ας προσπαθήσουμε να τα ξεδιαλύνουμε.
Οι πηγές μιλούν περί συνδρόμου Stevens-Johnson και οξείας νεφρικής ανεπάρκειας. Το σύνδρομο Stevens-Johnson είναι μια σχετικά σπάνια (περίπου 25000 νέες περιπτώσεις ανά έτος) δερματολογική νόσος που μπορεί να προκαλέσει διαταραχές από ποικίλα όργανα του σώματος, όπως και οι νεφροί. Η αιτιολογία του συνδρόμου δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένη, αλλά φαίνεται ότι αρκετά φάρμακα (ορισμένα από τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως) σχετίζονται με την εμφάνισή του. Ορισμένα φάρμακα που εμπλέκονται στην αιτιολογία του Stevens-Johnson μπορεί να χρησιμοποιούνται στη θεραπεία νεφρικών παθήσεων.
Συνεπώς, δεν είναι ασφαλές το τι να υποθέσουμε, αφού οι δημοσιεύσεις αναφέρουν ότι τα φάρμακα που έπαιρνε για μια νεφρική νόσο από την οποία έπασχε του προκάλεσαν το σύνδρομο Stevens-Johnson, αλλά και το τελευταίο μπορεί να καταλήξει σε νεφρική ανεπάρκεια (και μάλιστα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα). Οπότε, η προέλευση της νεφρικής του νόσου είναι ασαφής.
Επιπλέον, γράφτηκε ότι ο Μπολ είχε χάσει μεγάλες επιφάνειες από το δέρμα του λόγω του συνδρόμου. Στην πραγματικότητα, το Stevens-Johnson προκαλεί αποκόλληση της επιδερμίδας σε λιγότερο από το 10% της επιφάνειας του δέρματος, σχετίζεται με λήψη φαρμάκων σε ποσοστό 50%, ενώ είναι θανατηφόρο σε λιγότερο από το 5% των ασθενών. Άρα, αν θελήσουμε να επιχειρήσουμε μία ιατρική υπόθεση, βασισμένοι στα (έστω λιγοστά) υπάρχοντα δεδομένα, ο Μανούτε Μπολ είναι πιθανότερο να έπασχε από Τοξική Επιδερμική Νεκρόλυση, μια δερματολογική διαταραχή του τύπου του Stevens-Johnson αλλά βαρύτερη, η οποία προκαλεί αποκόλληση δερματικών εστιών σε ποσοστό άνω του 30%, σχετίζεται με φάρμακα στο 80% των περιπτώσεων, ενώ έχει βαρύτερη εξέλιξη και μεγαλύτερη θνητότητα από το τυπικό Stevens-Johnson.
Σε κάθε περίπτωση, η βαρύτητα της δερματολογικής κατάστασής του, η επιπλοκή της με νεφρική προσβολή και η πλημμελής αντιμετώπισή της (οι συγγενείς του προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να τον μεταφέρουν σε μία πλήρη μονάδα εγκαυμάτων, όπου πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι ασθενείς) οδήγησαν στο μοιραίο.
Η ΑΡΧΗ
Ο Μανούτε Μπολ γεννήθηκε ως γιος του αρχηγού της φυλής των Dinka στο Σουδάν και ως παιδί πρόσεχε τα ζώα της οικογένειας, σκοτώνοντας μάλιστα κάποια στιγμή ένα λιοντάρι που επιτέθηκε στο κοπάδι με ακόντιο, όπως ο ίδιος έχει επαναλάβει πολλές φορές σε συνεντεύξεις του.
Το μπάσκετ το ξεκίνησε το 1978, σε ηλικία 16 ετών, και έπαιξε αρκετά χρόνια σε ομάδες του Σουδάν. Ένας προπονητής πανεπιστημίου της περιοχής τον έπεισε να ταξιδέψει στις Η.Π.Α. για να παίξει μπάσκετ. Εκεί, το 1983 ο Μανούτε Μπολ επιλέχθηκε από τους Σαν Ντιέγκο Κλίπερς στον 5ο γύρο του ντραφτ. Όμως, το NBA ακύρωσε την επιλογή, κρίνοντας ότι ο Μπολ δεν είχε δικαίωμα να μπει στο ντραφτ. Μετά τον κάλεσε το κολέγιο Κλίβελαντ Στέιτ, όμως εκεί δεν έπαιξε ποτέ, καθώς το μπασκετικό πρόγραμμα του κολεγίου τέθηκε υπό επιτήρηση για δύο χρόνια, επειδή βοήθησε οικονομικά τον Μπολ και άλλους δύο αφρικανούς παίκτες. Τελικά, έπαιξε τη σεζόν 1984-85 στο κολέγιο 2ης κατηγορίας του Μπρίτζπορτ.
by Dr.Ball & Rasheed.
Υ.Γ.: Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Μανούτε Μπολ, θα δούμε την καριέρα του στο NBA, καθώς και την φιλανθρωπική και ανθρωπιστική του δράση.
Με ύψος 2.31 μέτρα, ο Μανούτε Μπολ άφησε τη δική του ιστορία στο NBA. Αλλά πάνω και πέρα απ’ όλα άφησε το στίγμα του στη χώρα του, βοηθώντας πάρα πολύ κόσμο. Το όνομά του σημαίνει «ξεχωριστή ευλογία» και πράγματι ο Μπολ ήταν ευλογία για το Σουδάν. Δυστυχώς, η ζωή του τελείωσε πολύ γρήγορα, στα 48 του χρόνια, πολύ πριν προλάβει να τελειώσει το ανθρωπιστικό του έργο.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Τα δημοσιεύματα για την καταληκτική πάθηση του Μανούτε Μπολ είναι λίγο συγκεχυμένα και δε μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα τη νόσο που αποτέλεσε την αιτία θανάτου του. Ας προσπαθήσουμε να τα ξεδιαλύνουμε.
Οι πηγές μιλούν περί συνδρόμου Stevens-Johnson και οξείας νεφρικής ανεπάρκειας. Το σύνδρομο Stevens-Johnson είναι μια σχετικά σπάνια (περίπου 25000 νέες περιπτώσεις ανά έτος) δερματολογική νόσος που μπορεί να προκαλέσει διαταραχές από ποικίλα όργανα του σώματος, όπως και οι νεφροί. Η αιτιολογία του συνδρόμου δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένη, αλλά φαίνεται ότι αρκετά φάρμακα (ορισμένα από τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως) σχετίζονται με την εμφάνισή του. Ορισμένα φάρμακα που εμπλέκονται στην αιτιολογία του Stevens-Johnson μπορεί να χρησιμοποιούνται στη θεραπεία νεφρικών παθήσεων.
Συνεπώς, δεν είναι ασφαλές το τι να υποθέσουμε, αφού οι δημοσιεύσεις αναφέρουν ότι τα φάρμακα που έπαιρνε για μια νεφρική νόσο από την οποία έπασχε του προκάλεσαν το σύνδρομο Stevens-Johnson, αλλά και το τελευταίο μπορεί να καταλήξει σε νεφρική ανεπάρκεια (και μάλιστα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα). Οπότε, η προέλευση της νεφρικής του νόσου είναι ασαφής.
Επιπλέον, γράφτηκε ότι ο Μπολ είχε χάσει μεγάλες επιφάνειες από το δέρμα του λόγω του συνδρόμου. Στην πραγματικότητα, το Stevens-Johnson προκαλεί αποκόλληση της επιδερμίδας σε λιγότερο από το 10% της επιφάνειας του δέρματος, σχετίζεται με λήψη φαρμάκων σε ποσοστό 50%, ενώ είναι θανατηφόρο σε λιγότερο από το 5% των ασθενών. Άρα, αν θελήσουμε να επιχειρήσουμε μία ιατρική υπόθεση, βασισμένοι στα (έστω λιγοστά) υπάρχοντα δεδομένα, ο Μανούτε Μπολ είναι πιθανότερο να έπασχε από Τοξική Επιδερμική Νεκρόλυση, μια δερματολογική διαταραχή του τύπου του Stevens-Johnson αλλά βαρύτερη, η οποία προκαλεί αποκόλληση δερματικών εστιών σε ποσοστό άνω του 30%, σχετίζεται με φάρμακα στο 80% των περιπτώσεων, ενώ έχει βαρύτερη εξέλιξη και μεγαλύτερη θνητότητα από το τυπικό Stevens-Johnson.
Σε κάθε περίπτωση, η βαρύτητα της δερματολογικής κατάστασής του, η επιπλοκή της με νεφρική προσβολή και η πλημμελής αντιμετώπισή της (οι συγγενείς του προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να τον μεταφέρουν σε μία πλήρη μονάδα εγκαυμάτων, όπου πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι ασθενείς) οδήγησαν στο μοιραίο.
Η ΑΡΧΗ
Ο Μανούτε Μπολ γεννήθηκε ως γιος του αρχηγού της φυλής των Dinka στο Σουδάν και ως παιδί πρόσεχε τα ζώα της οικογένειας, σκοτώνοντας μάλιστα κάποια στιγμή ένα λιοντάρι που επιτέθηκε στο κοπάδι με ακόντιο, όπως ο ίδιος έχει επαναλάβει πολλές φορές σε συνεντεύξεις του.
Το μπάσκετ το ξεκίνησε το 1978, σε ηλικία 16 ετών, και έπαιξε αρκετά χρόνια σε ομάδες του Σουδάν. Ένας προπονητής πανεπιστημίου της περιοχής τον έπεισε να ταξιδέψει στις Η.Π.Α. για να παίξει μπάσκετ. Εκεί, το 1983 ο Μανούτε Μπολ επιλέχθηκε από τους Σαν Ντιέγκο Κλίπερς στον 5ο γύρο του ντραφτ. Όμως, το NBA ακύρωσε την επιλογή, κρίνοντας ότι ο Μπολ δεν είχε δικαίωμα να μπει στο ντραφτ. Μετά τον κάλεσε το κολέγιο Κλίβελαντ Στέιτ, όμως εκεί δεν έπαιξε ποτέ, καθώς το μπασκετικό πρόγραμμα του κολεγίου τέθηκε υπό επιτήρηση για δύο χρόνια, επειδή βοήθησε οικονομικά τον Μπολ και άλλους δύο αφρικανούς παίκτες. Τελικά, έπαιξε τη σεζόν 1984-85 στο κολέγιο 2ης κατηγορίας του Μπρίτζπορτ.
by Dr.Ball & Rasheed.
Υ.Γ.: Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Μανούτε Μπολ, θα δούμε την καριέρα του στο NBA, καθώς και την φιλανθρωπική και ανθρωπιστική του δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου