Έγινε τα ξημερώματα της Τρίτης ο 5ος τελικός του NBA με τους Σέλτικς να κερδίζουν και να παίρνουν κεφάλι στη σειρά με 3-2. Ο 5ος τελικός ήταν πάρα πολύ σημαντικός και είναι κομβικός για τη σειρά.
Είναι η πρώτη φορά στα φετινά πλέι οφς που οι Λέικερς μένουν πίσω στις νίκες κατά τη διάρκεια μιας σειράς, ενώ, προφανώς, είναι η πρώτη φορά που οι Σέλτικς παίρνουν το προβάδισμα στη σειρά των τελικών.
Είναι η τρίτη συνεχόμενη σειρά για τους Σέλτικς που παίρνουν προβάδισμα απέναντι σε ομάδες με καλύτερο ρεκόρ. Το έκαναν με την ομάδα που είχε το 1ο ρεκόρ στο NBA (Καβαλίερς), το έκαναν με την ομάδα που είχε το 2ο ρεκόρ (Μάτζικ), το κάνουν τώρα και με αυτή με το 3ο ρεκόρ στο πρωτάθλημα. Πλέον, η σειρά ταξιδεύει ξανά στη Δύση για έναν ή δύο αγώνες. Οι Λέικερς θα έχουν την έδρα, αλλά θα έχουν και την πλάτη στον τοίχο.
Οι Σέλτικς έχουν δύο ευκαιρίες για να πάρουν τον τίτλο (και πραγματικά απορώ με τους Αμερικανούς δημοσιογράφους που έχουν πέσει απ' τα σύννεφα, καθώς οι Σέλτικς αν δεν είναι καλύτεροι, τουλάχιστον δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους Λέικερς), δηλαδή βρίσκονται σε ιδανική κατάσταση για ομάδα με μειονέκτημα έδρας στο 6ο παιχνίδι των τελικών. Το 2-3-2 είναι σύστημα που ευνοεί εκείνον με το πλεονέκτημα έδρας, καθώς πολύ δύσκολα μια ομάδα θα πάρει τρία συνεχόμενα παιχνίδια στην έδρα της. Αυτό δεν έγινε ούτε φέτος, όμως οι Σέλτικς είχαν κερδίσει μέσα στο Λ.Α. κι έτσι βρίσκονται στο 3-2 μετά το 5ο παιχνίδι.
Οι Λέικερς θα πρέπει να δείξουν χαρακτήρα όχι μόνο σε ένα, αλλά σε δύο αγώνες. Πιο δύσκολο γι’ αυτούς είναι το 6ο παιχνίδι προφανώς, όπου οι Σέλτικς δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν, την ώρα που το Λ.Α. θα παίζει για την επιβίωσή του. Στο ματς αυτό οι Λέικερς θα πρέπει να μπουν παθιασμένοι και έτοιμοι να «καταπιούν» τους αντιπάλους τους, που όσο περνά το ματς δεν θα νιώθουν άγχος και πίεση στα σουτ, οπότε σε κλειστό σκορ θα έχουν ψυχολογικό πλεονέκτημα στην 4η περίοδο.
Και πού ξέρετε; Μπορεί και ο Άλεν να ξαναβάλει τρίποντο. Προφανώς δεν ειρωνεύομαι τον (θεωρώ) καλύτερο σουτέρ του NBA, αλλά μετά το 8/11 του 2ου τελικού ο Άλεν έχει 0/16 σε τρεις αγώνες έξω από το τρίποντο. Εκεί που οι οπαδοί της Βοστόνης έλεγαν… «ξεμπούκωσε» ο Άλεν μοιάζει να… «το τερμάτισε» και μετά να έπαθε black-out. Σίγουρα είναι σουτέρ τέτοιου επιπέδου που δεν θα επηρεαστεί ψυχολογικά, οπότε μικρό το κακό. Για την ψυχολογία του, γιατί αγωνιστικά οι Σέλτικς χρειάζονται τα τρίποντά του.
Ο 5ος τελικός για μένα κύλησε πολύ φυσιολογικά. Μέχρι τότε στη σειρά ο Πολ Πιρς δεν ήταν αυτός που θα ήθελε η Βοστόνη. Οπότε μαθηματικά ένας τέτοιος παίκτης θα έκανε ένα πολύ καλό ματς στη σειρά. Ο Πιρς το έκανε στο 5ο και δικαιολογημένα οι Σέλτικς κέρδισαν.
Θα μου πείτε, ο Μπράιαντ είχε 23 συνεχόμενους πόντους για τους Λέικερς και για ένα διάστημα στο ματς έμοιαζε… σεληνιασμένος. Δεν διαφωνώ, ο Μπράιαντ στο μεγαλύτερο ματς του 5ου τελικού ήταν πολύ καλός. Εκεί που τα θαλάσσωσε ήταν στο τελευταίο λεπτό, όταν στην προσπάθειά του να γυρίσει ένα ματς που δύσκολα θα γύριζε πήρε 3 τρίποντα εκτός ισορροπίας, εκτός λογικής, εκτός οποιασδήποτε σοβαρής πιθανότητας να ευστοχήσει (βέβαια θεωρώ ότι το ματς είχε κριθεί ήδη).
Μέχρι τότε είχε 38 πόντους με 13/24 σουτ και 4/7 τρίποντα, αν μη τι άλλο νούμερα θεαματικά. Όμως, οι 23 συνεχόμενοι πόντοι που έβαλε πήγαν το ματς από το 36-35 των Σέλτικς στο 71-58 των Σέλτικς. Δηλαδή, όταν ξεκίνησε το κρεσέντο του το ματς ήταν ισόπαλο (και οι Λέικερς προσπέρασαν με το πρώτο του καλάθι) και όταν σταμάτησε η ομάδα του έχανε με διψήφια διαφορά.
Στο διάστημα αυτό (13 αγωνιστικά λεπτά) ο Μπράιαντ πήρε 14 σουτ εντός παιδιάς και όλη η υπόλοιπη ομάδα 6. Βλέποντας ότι παρότι σκόραρε κατά βούληση η διαφορά μεγάλωνε, θα έπρεπε να έχει την ωριμότητα να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, καθώς στο διάστημα αυτό κρίθηκε κατά των Λέικερς το ματς.
Την ίδια ώρα οι Σέλτικς έκαναν το ακριβώς αντίθετο, μοιράζοντας 10 ασίστ (3 οι Λέικερς, αφού τα περισσότερα ήταν ατομικές προσπάθειες του Κόμπι) και έχοντας 5 διαφορετικούς σκόρερ στο διάστημα αυτό. Μέσω της ομαδικής προσπάθειας βρήκαν καλύτερα σουτ και σκόραραν εμφανώς περισσότερο για να διασφαλίσουν τη νίκη στο ματς.
Ο 6ος τελικός είναι ιδιαίτερος και «δύσκολος» ψυχολογικά και για τις δύο ομάδες, για τελείως διαφορετικούς λόγους. Πάντως, είναι σίγουρο ότι θα είναι ένα ματς που αξίζει να το δούμε, είτε στεφθεί σε αυτόν ο πρωταθλητής είτε οι τελικοί πάρουν παράταση.
by Rasheed.
Είναι η πρώτη φορά στα φετινά πλέι οφς που οι Λέικερς μένουν πίσω στις νίκες κατά τη διάρκεια μιας σειράς, ενώ, προφανώς, είναι η πρώτη φορά που οι Σέλτικς παίρνουν το προβάδισμα στη σειρά των τελικών.
Είναι η τρίτη συνεχόμενη σειρά για τους Σέλτικς που παίρνουν προβάδισμα απέναντι σε ομάδες με καλύτερο ρεκόρ. Το έκαναν με την ομάδα που είχε το 1ο ρεκόρ στο NBA (Καβαλίερς), το έκαναν με την ομάδα που είχε το 2ο ρεκόρ (Μάτζικ), το κάνουν τώρα και με αυτή με το 3ο ρεκόρ στο πρωτάθλημα. Πλέον, η σειρά ταξιδεύει ξανά στη Δύση για έναν ή δύο αγώνες. Οι Λέικερς θα έχουν την έδρα, αλλά θα έχουν και την πλάτη στον τοίχο.
Οι Σέλτικς έχουν δύο ευκαιρίες για να πάρουν τον τίτλο (και πραγματικά απορώ με τους Αμερικανούς δημοσιογράφους που έχουν πέσει απ' τα σύννεφα, καθώς οι Σέλτικς αν δεν είναι καλύτεροι, τουλάχιστον δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους Λέικερς), δηλαδή βρίσκονται σε ιδανική κατάσταση για ομάδα με μειονέκτημα έδρας στο 6ο παιχνίδι των τελικών. Το 2-3-2 είναι σύστημα που ευνοεί εκείνον με το πλεονέκτημα έδρας, καθώς πολύ δύσκολα μια ομάδα θα πάρει τρία συνεχόμενα παιχνίδια στην έδρα της. Αυτό δεν έγινε ούτε φέτος, όμως οι Σέλτικς είχαν κερδίσει μέσα στο Λ.Α. κι έτσι βρίσκονται στο 3-2 μετά το 5ο παιχνίδι.
Οι Λέικερς θα πρέπει να δείξουν χαρακτήρα όχι μόνο σε ένα, αλλά σε δύο αγώνες. Πιο δύσκολο γι’ αυτούς είναι το 6ο παιχνίδι προφανώς, όπου οι Σέλτικς δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν, την ώρα που το Λ.Α. θα παίζει για την επιβίωσή του. Στο ματς αυτό οι Λέικερς θα πρέπει να μπουν παθιασμένοι και έτοιμοι να «καταπιούν» τους αντιπάλους τους, που όσο περνά το ματς δεν θα νιώθουν άγχος και πίεση στα σουτ, οπότε σε κλειστό σκορ θα έχουν ψυχολογικό πλεονέκτημα στην 4η περίοδο.
Και πού ξέρετε; Μπορεί και ο Άλεν να ξαναβάλει τρίποντο. Προφανώς δεν ειρωνεύομαι τον (θεωρώ) καλύτερο σουτέρ του NBA, αλλά μετά το 8/11 του 2ου τελικού ο Άλεν έχει 0/16 σε τρεις αγώνες έξω από το τρίποντο. Εκεί που οι οπαδοί της Βοστόνης έλεγαν… «ξεμπούκωσε» ο Άλεν μοιάζει να… «το τερμάτισε» και μετά να έπαθε black-out. Σίγουρα είναι σουτέρ τέτοιου επιπέδου που δεν θα επηρεαστεί ψυχολογικά, οπότε μικρό το κακό. Για την ψυχολογία του, γιατί αγωνιστικά οι Σέλτικς χρειάζονται τα τρίποντά του.
Ο 5ος τελικός για μένα κύλησε πολύ φυσιολογικά. Μέχρι τότε στη σειρά ο Πολ Πιρς δεν ήταν αυτός που θα ήθελε η Βοστόνη. Οπότε μαθηματικά ένας τέτοιος παίκτης θα έκανε ένα πολύ καλό ματς στη σειρά. Ο Πιρς το έκανε στο 5ο και δικαιολογημένα οι Σέλτικς κέρδισαν.
Θα μου πείτε, ο Μπράιαντ είχε 23 συνεχόμενους πόντους για τους Λέικερς και για ένα διάστημα στο ματς έμοιαζε… σεληνιασμένος. Δεν διαφωνώ, ο Μπράιαντ στο μεγαλύτερο ματς του 5ου τελικού ήταν πολύ καλός. Εκεί που τα θαλάσσωσε ήταν στο τελευταίο λεπτό, όταν στην προσπάθειά του να γυρίσει ένα ματς που δύσκολα θα γύριζε πήρε 3 τρίποντα εκτός ισορροπίας, εκτός λογικής, εκτός οποιασδήποτε σοβαρής πιθανότητας να ευστοχήσει (βέβαια θεωρώ ότι το ματς είχε κριθεί ήδη).
Μέχρι τότε είχε 38 πόντους με 13/24 σουτ και 4/7 τρίποντα, αν μη τι άλλο νούμερα θεαματικά. Όμως, οι 23 συνεχόμενοι πόντοι που έβαλε πήγαν το ματς από το 36-35 των Σέλτικς στο 71-58 των Σέλτικς. Δηλαδή, όταν ξεκίνησε το κρεσέντο του το ματς ήταν ισόπαλο (και οι Λέικερς προσπέρασαν με το πρώτο του καλάθι) και όταν σταμάτησε η ομάδα του έχανε με διψήφια διαφορά.
Στο διάστημα αυτό (13 αγωνιστικά λεπτά) ο Μπράιαντ πήρε 14 σουτ εντός παιδιάς και όλη η υπόλοιπη ομάδα 6. Βλέποντας ότι παρότι σκόραρε κατά βούληση η διαφορά μεγάλωνε, θα έπρεπε να έχει την ωριμότητα να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, καθώς στο διάστημα αυτό κρίθηκε κατά των Λέικερς το ματς.
Την ίδια ώρα οι Σέλτικς έκαναν το ακριβώς αντίθετο, μοιράζοντας 10 ασίστ (3 οι Λέικερς, αφού τα περισσότερα ήταν ατομικές προσπάθειες του Κόμπι) και έχοντας 5 διαφορετικούς σκόρερ στο διάστημα αυτό. Μέσω της ομαδικής προσπάθειας βρήκαν καλύτερα σουτ και σκόραραν εμφανώς περισσότερο για να διασφαλίσουν τη νίκη στο ματς.
Ο 6ος τελικός είναι ιδιαίτερος και «δύσκολος» ψυχολογικά και για τις δύο ομάδες, για τελείως διαφορετικούς λόγους. Πάντως, είναι σίγουρο ότι θα είναι ένα ματς που αξίζει να το δούμε, είτε στεφθεί σε αυτόν ο πρωταθλητής είτε οι τελικοί πάρουν παράταση.
by Rasheed.
12 σχόλια:
Για μένα το παιχνίδι κρίθηκε στην ενέργεια που έβγαζαν οι παίχτες των Σέλτικς στο παρκέ. Την ώρα που οι Λέικερς (πλην Κόμπι) φαίνονταν να παίζουν χαλαρά οι Σέλτικς κυνηγούσαν και έκλεβαν χαμένες μπάλες, μοίραζαν αφειδώς τάπες και έπαιζαν σκυλίσια άμυνα.
Υ.Γ.1 Αυτόν τον τύπο που πέταξε αντικείμενο την ώρα που κάποιος εκτελούσε βολές πως τον κόψατε; Τελικά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Υ.Γ.2 Πραγματικά θα ήθελα έναν από τους παπούδες των Σέλτικς να αλλάξει φανέλα με τριφύλλι. Ας ήταν και ο Rasheed.
κατάφερα να δω live μόνο το πρώτο ημίχρονο (η ώρα είναι βάρβαρη) οπότε έχω άποψη επί του αγώνα. Αλλά η προσέγγιση που κάνετε για τους 23 σερί πόντους, είναι καταπληκτική και ξεφεύγει από μια ρηχή προσέγγιση των στατιστικών...
Μπράβο παιδιά..
@ανώνυμος: Παντού συμβαίνουν. Το θέμα είναι πώς τα αντιμετωπίζεις. Δεν έχει κανείς πρόβλημα με τους κάφρους. Πρόβλημα έχεις με την έλλειψη οργανωμένης αντιμετώπισης του θέματος. Και οι Αμερικάνοι σε αυτό είναι πολύ μπροστά.
@ανώνυμος12:36: Προσπαθήσαμε να βάλουμε και την παράμετρο του σκορ και της ομάδας στο θέμα. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και έχει... σκορ, οπότε τα γενικά προσκυνήματα σε ένα μεμονωμένο στατιστικό στοιχείο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τον αγώνα, δεν μπορούν να σταθούν. Χαίρομαι που το εκτίμησες.
Rasheed.
Παιδιά θα διαφωνήσω μαζί σας. Έκανα υπομονή δύο μέρες μέχρι να δω το παιχνίδι (να δώσουμε τα εύσημα στην προσπάθεια του woop.gr - η ορίτζιναλ τηλεόραση όπως πάντα δείχνει το απεχθές της πρόσωπο, όμως είναι μεγάλο πράγμα όλοι οι αγώνες να είναι σε video on demand).
Γνώμη μου είναι ότι η διαφορά αυξήθηκε παρά το κρεσέντο του Κόμπε γιατί η άμυνα των Lakers ήταν πραγματικά τραγική. Σ' εκείνο το διάστημα ο Μπράιαντ όχι μόνο έβαλε πολλούς πόντους, αλλά είχε και εξαιρετικά ποσοστά (και κάποια σουτ ήταν δύσκολα). Πίσω όμως, οι Lakers δεν έβγαλαν ούτε μία άμυνα! Ενώ φυσιολογικά ο Μπράιαντ έχασε 2-3 σουτ (και άλλες 2-3 επιθέσεις δεν κατέληξαν σωστά). Δηλαδή όταν ο ηγέτης σκοράρει με συνέπεια και με καλά ποσοστά, ντε και καλά να μοιράσει τη μπάλα γιατί στην άμυνα η ομάδα του ...κοιμάται; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Επίσης, το σερί του Κόμπε παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίζουμε την άμυνα των Celtics συνολικά στο παιχνίδι, που είναι σεμιναριακού επιπέδου και οι Lakers μάτωναν για να σκοράρουν.
Κατά τα άλλα, οι Lakers επιθετικά δείχνουν να έχουν χάσει τα μεγάλα όπλα τους. Ο Γκασόλ είναι εκτός πνεύματος αγώνων μετά τον πρώτο (τον έχει εκμηδενίσει η άμυνα των Celtics αλλά κάπου βάζει κι αυτός το χεράκι του με τον τρόπο που παίζει), Φίσερ και Όντομ μόνο κατά διαστήματα δίνουν λύσεις, ο Αρτέστ είναι αναξιόπιστος, ο Μπάινουμ μπορεί να προσφέρει ελάχιστα ποιοτικά λεπτά και πάει λέγοντας. Τα δύο παιχνίδια τους οι Lakers τα πήραν επειδή έπαιξαν σούπερ καλή άμυνα (βλ. πρώτο παιχνίδι) κι επειδή άλλοι παίκτες πρόσφεραν στην επίθεση -Όντομ και κυρίως Φίσερ στο τρίτο παιχνίδι.
Ο Άλεν έχει να αντιμετωπίσει καλή άμυνα από τους Lakers κι αυτό λογικά ρίχνει και την ψυχολογία του. Ο Φίσερ ξεκινάει κάθε παιχνίδι με στόχο να τον καταστρέψει (ξύλο, thrash talking, ό,τι μπορεί). Όλα όμως έχουν το κόστος τους, ο Άλεν μπορεί να χτίζει δεύτερο γήπεδο στη Βοστόνη αλλά η ρακέτα έχει ανοίξει και παίκτες όπως ο Γκαρνετ, ο Ρόντο, ο Ντέιβις το εκμεταλλεύτηκαν και έβαλαν τους πόντους του Άλεν. Κάπου οι άμυνες επιλέγουν (το 8/8 ήταν παραπάνω από τη μισή ήττα των Lakers στο 2ο παιχνίδι) και κάπου δε γίνεται να παίζουν όλοι. Το ζητούμενο όπως σωστά σχολιάσατε ήταν η αφύπνιση του Πιρς.
Και ένα τελευταίο σχόλιο αν και το ποστ βγήκε πάλι σεντόνι. Έχω παρατηρήσει τους δημοσιογράφους/σχολιαστές (τουλάχιστον τους Έλληνες που διαβάζω) να χωρίζονται σε ...Κομπικούς και αντι-κομπικούς. Δεν είμαι κακοπροαίρετος να διακρίνω εμπάθεια ή αδικαιολόγητη λατρεία, απλά πιστεύω πως είναι ο διαφορετικός τρόπος που μπορεί να γίνει η ανάγνωση ενός παιχνιδιού ή και του μπάσκετ γενικότερα. Με την ευκαιρία, νομίζω η προφορά του ονόματος του είναι κάτι ενδιάμεσο του "ι" και το "ε". Οπότε εμείς που δεν έχουμε τέτοιο τρόπο ομιλίας διαλέγουμε και παίρνουμε.
arisff
@arisff: Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεσαι, αλλά προφανώς μπορούν να αναφέρουν τη γνώμη τους, έστω κι αν κρίνουν τον Κόμπι και τον κάθε Κόμπι. Νομίζω ότι το "κομπικός-αντικομπικός" που λες, ισχύει μόνο από την πρώτη πλευρά αυτών που δεν βρίσκουν τίποτα στραβό σε έναν παίκτη. Εμείς εδώ έχουμε πει ότι θεωρούμε τον Κόμπι τον καλύτερο Αμερικανό παίκτη, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι θα κάνουμε και κριτική όταν πρέπει.
Όσο για το παιχνίδι, η τριγωνική επίθεση των Λέικερς μεταφέρεται πολύ μακριά από το καλάθι για να βγουν σωστές φάσεις. Αυτό είναι κατόρθωμα του Ρίβερς, τεράστιο ματ στον Τζάκσον και ευθύνη έχει και ο Κόμπι που όσες φορές παίζει μόνος του τους Σέλτικς, οι Λέικερς χάνουν και έχουν επιθετικό πρόβλημα. Το λένε τα στατιστικά αυτό, όχι εγώ.
Όταν ένας παίκτης παίζει μόνος του και η διαφορά μεγαλώνει, κάτι πρέπει να αλλάξει. Προφανές αυτό. Η ευθύνη βαραίνει τον Τζάκσον, αλλά και το αστέρι που δεν μπορεί να βρει τρόπο να εντάξει κι άλλους στο παιχνίδι. Έτσι είναι η μοίρα του αστεριού κάθε ομάδας. Έχει ευθύνη μεγαλύτερη από τους άλλους.
Rasheed.
Μα γιατί ρε Rasheed εντοπίζεις το πρόβλημα της αύξησης της διαφοράς στην επίθεση; Η άμυνα δεν έχει ρόλο;
Όταν ένας παίκτης (ακόμη κι αν παίζει μόνος του) σκοράρει με εξαιρετική συνέπεια -αφού είσαι λάτρης των στατιστικών δες τα ποσοστά του σ' εκείνη την περίοδο (3η), γιατί να είναι εκεί το πρόβλημα; Σ'αυτή την περίοδο, οι Lakers σκόραραν τους περισσότερους τους πόντους στο παιχνίδι (26), αλλά κατάφεραν και δέχτηκαν ακόμα περισσότερους από τους Celtics (28). Ευθύνη ξεκάθαρα για μένα έχει η άμυνα τους. Ο Κόμπε ούτε κατάχρηση προσπαθειών έκανε ούτε άσχημα ποσοστά είχε. Του αποδίδεις την ευθύνη μόνο επειδή είναι ο ηγέτης; Σ' εκείνο το διάστημα ότι σούταρε έμπαινε, σε αντίθεση με την αρχή του παιχνιδιού (και το τέλος,όπως σωστά αναφέρεις) που είχε τραγικά ποσοστά. Ο συμψηφισμός των δύο βγάζει καλούτσικα τα τελικά.
Πάντως για μένα δεν έχει προκύψει φαβορί ακόμα. Μπορεί οι celtics να έχουν δύο ευκαιρίες για το πρωτάθλημα κι αυτό να τους βοηθάει θεωρητικά στην ψυχολογία, αλλά ουσιαστικά είναι ...ένα το παιχνίδι. Αν χάσουν σήμερα, η ψυχολογία γυρίζει υπέρ των Lakers. Επίσης οι Celtics ως τώρα στο LA δεν έχουν πείσει και πλήρως, στο πρώτο παιχνίδι απογοήτευσαν και στο δεύτερο τους έσωσε η τεράστια βραδιά του Άλεν στο πρώτο ημίχρονο. Εφόσον αυτό γίνεται μια φορά στα τόσα (πόσα, αλήθεια) χρόνια, δε μπορούν να βασιστούν εκεί για να πάρουν πρωτάθλημα.
Δεδομένου ότι οι Lakers αναγκαστικά θα εμφανιστούν βελτιωμένοι (ειδικά στην άμυνα - αλλά και στην ενέργεια της επίθεσης), οι celtics χρειάζονται εμφανίσεις αντίστοιχες των τελευταίων δύο αγώνων στη Βοστόνη για να ανταπεξέλθουν. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι ο πρωταθλητής βγαίνει στο 5ο παιχνίδι. Αντίθετα το σημερινό παιχνίδι είναι ο τελικός. Όποιος το πάρει πήρε (ή θα πάρει στο επόμενο ματς) το πρωτάθλημα.
arisff
Ενα ματς δεν υπάρχει μόνο του, υπάρχει και η προϊστορία κάθε ομάδας. Δες πόσο καλοί είναι επιθετικά οι Λέικερς όταν ο Κόμπι παίζει μόνος του, δες πόσους πόντους βάζουν (87.5) στα δύο τελευταία ματς που ο Κόμπι έχει 35.0 μέσο όρο, ματς που αμφότερα έχασαν. Το μπάσκετ δεν άθλημα του ενός παίκτη. Οι Λέικερς όταν ο Κόμπι παίζει μόνος του έχουν επιθετικό πρόβλημα απέναντι σε καλές ομάδες.
Rasheed.
Πολύ σωστό αυτό και δε διαφωνώ καθόλου. Δε γίνεται κάποιος παίκτης να παίζει μόνος του. Αυτό σχεδόν πάντα δημιουργεί πρόβλημα στην επίθεση της ομάδας του. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι ένας παίκτης δε μπορεί να βάλει μόνος του πολλούς πόντους και με λίγα σουτ. Αντίθετα μια ομάδα μπορεί. Ωστόσο λέω -και επιμένω- ότι οι Lakers έχασαν από την άμυνα τους και όχι από την επίθεση τους. Στο συγκεκριμένο δε ματς έχουν επιθετικό πρόβλημα (και ο ίδιος ο Κόμπε) από την αρχή. Ξανφικά παίρνει φωτιά ο ηγέτης τους, προσφέρει πολλούς πόντους στην επίθεση με άριστα στατιστικά κι αντί αυτό το δώρο του προς τους συμπαίκτες του να γίνει δεκτό με προσπάθεια στην άμυνα, έχουμε τη διαφορά να μεγαλώνει. Διαβάζοντας τα παρακάτω συμπεραίνω ότι για το συγκεκριμένο παιχνίδι και διάστημα, του χρεώνετε την ήττα, κάτι που για μένα είναι ακατανόητο (με βάση τα ...άλλα παιχνίδια?)
"Όμως, οι 23 συνεχόμενοι πόντοι που έβαλε πήγαν το ματς από το 36-35 των Σέλτικς στο 71-58 των Σέλτικς. Δηλαδή, όταν ξεκίνησε το κρεσέντο του το ματς ήταν ισόπαλο (και οι Λέικερς προσπέρασαν με το πρώτο του καλάθι) και όταν σταμάτησε η ομάδα του έχανε με διψήφια διαφορά.
Στο διάστημα αυτό (13 αγωνιστικά λεπτά) ο Μπράιαντ πήρε 14 σουτ εντός παιδιάς και όλη η υπόλοιπη ομάδα 6. Βλέποντας ότι παρότι σκόραρε κατά βούληση η διαφορά μεγάλωνε, θα έπρεπε να έχει την ωριμότητα να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, καθώς στο διάστημα αυτό κρίθηκε κατά των Λέικερς το ματς."
Δε δίνω άλλη συνέχεια, άλλωστε δε νομίζω πως θα βγάλουμε άκρη. Έχουμε πλέον τον 6ο τελικό για να διαφωνήσουμε αν θέλουμε!
arisff
Κατα τη γνωμη μου η επιτυχια κρινεται απο το αποτελεσμα. Δεν εχει σημασια ποοσους ποντους εβαλε ο Κομπι, σημασια εχει οτι ενω πηρε πανω του την ομαδα του δεν την οδηγησε στη νικη.
Να υποθέσω ότι το χθεσινό μου σχόλιο διαγράφηκε? Δεν το βλέπω δημοσιευμένο...
Νικηφόρος
Αν δεν έχει δημοσιευτεί (και είσαι σίγουρος ότι δεν υπήρχε πρόβλημα όταν το έγραφες), τότε κόπηκε επειδή παρέβη τους κανόνες σχολιασμού. ΔΙσχύουν για όλους το ίδιο και έχουμε πει να τους προσέχετε πριν γράψετε, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διακρίσεις ανάμεσα σε παλιούς και νέους αναγνώστες.
Rasheed.
Άμα έχεις ακόμα σύνδεση 56Κ με μόντεμ και τα ρέστα, λογικό είναι το σχόλιο να μην φτάνει ούτε μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού σου :-Ρ
Δημοσίευση σχολίου