ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Το Age of Basketball μπορείτε πια να το βρείτε στη διεύθυνση www.ageofbasketball.net μαζί με το πλήρες αρχείο του. Το παρόν blog δεν θα ανανεωθεί ξανά. Σας περιμένουμε στην Εποχή του Μπάσκετ, το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό μπάσκετ στη χώρα, με την πληρέστερη Αθλητιατρική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο!

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Βάσκοι με σκούπες!


Μετά από έναν εκπληκτικό αγώνα στη Βιτόρια, το ισπανικό πρωτάθλημα τελείωσε, με την Κάχα Λαμποράλ να κατακτά τον τίτλο νικώντας με 3-0 την Μπαρτσελόνα. Δύο, λοιπόν οι ειδήσεις από τον τρίτο τελικό του ισπανικού πρωταθλήματος: ότι η Κάχα Λαμποράλ πήρε τον τίτλο και ότι… το πρωτάθλημα εκεί τελείωσε και είχαμε πραγματικό πρωταθλητή στο γήπεδο, που δικαιολογημένα πανηγύριζε μετά.

Η Κάχα Λαμποράλ ήταν το λογικό φαβορί για τον τίτλο μετά το 2-0 (με δύο νίκες μέσα στη Βαρκελώνη) και, όπως είχαμε γράψει την τελευταία φορά, θα ήταν παταγώδης αποτυχία αν δεν έπαιρνε τον τίτλο. Η λογική λέει ότι μετά από δύο εκτός έδρας νίκες, το πρώτο παιχνίδι στο γήπεδό σου, παιχνίδι που είναι και ματς απονομής τίτλου, είναι εκείνο που πρέπει να κερδίσεις και να τελειώσεις νωρίς τη σεμνή τελετή, πριν οι άλλοι προλάβουν να σκεφτούν ότι μπορούν να σου πάρουν τον τίτλο.

Έτσι κι έγινε. Αλλά, βεβαίως, δεν ήταν τόσο απλό. Το ματς ήταν υπέροχο, ο κόσμος ακόμα καλύτερος και το φινάλε ήταν διαφήμιση για το μπάσκετ και απόλαυση για όσους αγαπούν το άθλημά μας. Μετά οι χαμένοι έμειναν για την απονομή, οι φίλοι τους που φιλοξενούνταν στις εξέδρες τους χειροκρότησαν και όποιος πει ότι δεν ζήλεψε τις σκηνές αυτές, τότε δεν έχει καμία σχέση με το μπάσκετ.

Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς θα πρέπει να νιώθει απόλυτα ικανοποιημένος, καθώς κέρδισε κατά κράτος τον μαθητή και στα τρία παιχνίδια των τελικών. Τρεις αγώνες, τρία 40λεπτα και η Μπαρτσελόνα δεν μπόρεσε ούτε μια φορά να περάσει τους 70 πόντους στην επίθεση. Η Μπαρτσελόνα έβαλε 78 πόντους στο 3ο ματς, αλλά στην παράταση, στα 40 λεπτά είχε 66 πόντους. Αυτό που έχουμε επισημάνει πρώτοι εδώ από τη μέση της σεζόν ως μεγαλύτερη αδυναμία των «μπλαουγκράνα», αυτό ξεχώρισε και ο Ιβάνοβιτς και σε αυτό θέλησε να χτυπήσει. Έτσι, μια ομάδα που έβαζε 80.4 πόντους σε όλη τη σεζόν, άλλαξε τελείως στιλ, πήγε σε μπάσκετ αργού ρυθμού και σε επιθέσεις μεγάλης διάρκειας, για να εμποδίσει μια ομάδα που σκόραρε 80.5 πόντους σε όλη τη σεζόν από το να κάνει το παιχνίδι της.

Και όλοι πρέπει να βγάζουν το καπέλο στον Ιβάνοβιτς γι’ αυτό που έκανε. Η Μπαρτσελόνα τελείωσε τη χρονιά με 4-5 στο πρωτάθλημα Ισπανίας (4-6 αν μετρήσουμε και τον 3ο τελικό) στα ματς όπου έμενε κάτω από τους 70 πόντους, ενώ είχε και 2-2 στην Ευρωλίγκα. Συνολικά 13 αγώνες όπου έμεινε κάτω από τους 70 πόντους με ποσοστό νίκης 46%. Όταν περνούσε τους 70 πόντους είχε 32-1 στο πρωτάθλημα και 18-0 στην Ευρωλίγκα, με τη μία ήττα να είναι αυτή στον 3ο τελικό (όπου κι εκεί έμεινε στους 66 πόντους στα 40 λεπτά). Δηλαδή, όταν έμενε κάτω από τους 70 πόντους, το ποσοστό νικών της έπεφτε από το 98% κάτω από το μισό, στο 46%!

Για όσους δεν θυμούνται, ο BEN έγραψε το στατιστικό μετά τα πρώτα 6 ματς που η Μπαρτσελόνα έμεινε κάτω από τους 70 πόντους. Δικαιώθηκε πανηγυρικά, με τους Καταλανούς να φτάνουν τα 13 και να μην περνούν το 50% στις νίκες, όπως είχε γράψει. Σε μια σεζόν, που η Μπαρτσελόνα τελείωσε με ρεκόρ 59-8 έκανε και τις 8 ήττες της σε αγώνες που έμεινε κάτω από τους 70 πόντους στα 40 λεπτά (7 ήττες σε ματς με λιγότερους από 70 πόντους και 1 ήττα στον 3ο τελικό, σκοράροντας 78 πόντους στην παράταση με 66 στην κανονική διάρκεια του ματς)!

Ο Ιβάνοβιτς το είχε διαβάσει, προφανώς, άλλαξε τελείως το στιλ παιχνιδιού της ομάδας του και έκανε τους τελικούς να φαντάζουν… εύκολη υπόθεση, «σκουπίζοντας» την πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Στην κανονική περίοδο του αγώνα η Κάχα Λαμποράλ είχε τον έλεγχο στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στην επανάληψη το ματς έγινε πιο κλειστό, με τους Βάσκους να διαμαρτύρονται για την τελευταία φάση, ότι μετρούσε το καλάθι στην τάπα του Μόρις. Η φάση είναι οριακή, ακόμη και μετά από 4-5 ριπλέι αν και ίσως όντως η μπάλα έχει αρχίσει να κατεβαίνει.

Στην παράταση, η Μπαρτσελόνα αναθάρρησε και πήρε προβάδισμα, που έδειχνε ότι θα της χαρίσει τη νίκη. Όταν ο Τελέτοβιτς επέλεγε να κάνει ντράιβ για το 76-77 με 9,5 δευτερόλεπτα να απομένουν, η κίνησή του μπορούσε να θεωρηθεί και παράλογη. Η Κάχα ρίσκαρε ότι η Μπαρτσελόνα θα έχανε μια βολή και δικαιώθηκε, καθώς αυτό έκανε ο Μπαζίλε, που με 1/2 έγραψε το 76-78. Ο Σαν Εμετέριο μετά το ριμπάουντ αγνόησε τον Τελέτοβιτς που ζητούσε μανιωδώς την μπάλα για τρίποντο και επέλεξε το ντράιβ, κάνοντας κάτι που μόνο παίκτης με τεράστιο μπασκετικό IQ θα σκεφτόταν να δοκιμάσει.

Αντί να τελειώσει τη φάση από την αριστερή πλευρά, όπως ξεκάθαρα μπορούσε, έκανε σπάσιμο μέσης, πέρασε τα χέρια του από τη δεξιά πλευρά, επιδιώκοντας την επαφή με τον Μόρις, που είχε σηκωθεί για την τάπα. Αποτέλεσμα; Καλάθι και φάουλ, σε μια από τις πιο ξεχωριστές φάσεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η βολή βεβαίως μπήκε και η Κάχα Λαμποράλ στέφθηκε πρωταθλήτρια για τον 2ο τίτλο του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, κι αυτός με 3-0 στους τελικούς, όπως και το 2002 με αντίπαλο τη Μάλαγα (οι Βάσκοι είχαν κερδίσει 3-0 και στον άλλο τίτλο της ιστορίας τους). Ο Τιάγκο Σπλίτερ (με μια καταπληκτική εμφάνιση στον 3ο τελικό) αναδείχτηκε MVP και κανονικής περιόδου και τελικών, επαναλαμβάνοντας το κατόρθωμα του Άρβιντας Σαμπόνις. Αυτός ήταν ο 3ος τίτλος για την ομάδα των Βάσκων (2002 και 2008 οι άλλοι δύο) που ανέβηκαν στην 3η θέση με τους περισσότερους τίτλους στην ACB, πίσω από Ρεάλ και Μπαρτσελόνα.

Ο Βάλτερ Χέρμαν είναι το «χρυσό» παιδί του ισπανικού πρωταθλήματος, αφού έχει 6 νίκες και 6 αγώνες τελικών στην καριέρα του, κάτι που κανένας άλλος παίκτης στην ιστορία της ACB δεν έχει καταφέρει. Πιο μεγάλη ιστορία επιτυχίας αυτή του Μιλτ Παλάσιο (σημαντική παρουσία και στον 3ο τελικό), που κυριολεκτικά πήγε από τα αλώνια στα σαλόνια για να στεφθεί πρωταθλητής Ισπανίας, μετά από κάποιους μήνες Ελλάδα και την Καβάλα.

by Rasheed.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η τελική κατάταξη στην Ισπανία και οι "αποτυχίες" των Μπάρτσα και Μεσσίνα, ή Ρεάλ όπως προτιμάτε, είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς που το παίζουν τεράστιοι προπονητές του μπάσκετ επειδή γράφουν σε μία εφημερίσα και έριχναν χολή στον Γιαννάκη 2 χρόνια τώρα.

Θα έλεγα καμιά βαριά κουβέντα, αλλά ας όψεται που δεν το επιτρέπουν (και καλώς) οι διαχειριστές.

-- Ηλίας


ΥΓ. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να αγαπάει τον αθλητισμό που να μην ζήλεψε την ατμόσφαιρα των τελικών του Ισπανικού πρωταθλήματος. Απίστευτο!!!

Ανώνυμος είπε...

Sorry alla i triti omada se kataktiseis paramenei i agapimeni mou Penya. I Joventut (h Badalona opos tin leme emeis) ehei 4 titlous: 1967, 1978 (to protathlima tou Moka Slavnic) kai to double to 1991-92 (me Villakampa, Feran kai tin ipoloipi parea).

Apergospastis

Stefanos είπε...

Όαση η ματσάρα αυτή μέσα στην ξηρασία των βαρετών under αγώνων του Μουντιάλ. Δε μετάνιωσα ούτε δευτερόλεπτο που το προτίμησα από τη Βραζιλία.

Η ACB είναι ένα τρισεκατομμύριο χρόνια μπροστά από εκεί που η Α1 θα φτάσει το 2100! Χθες βράδυ ένιωσα πραγματικό ενθουσιασμό με τον αγώνα που παρακολουθούσα. Το γήπεδο κόλαση και η άμυνα της Κάχα ταγμένη να αντιμετωπίσει την επιθετική μηχανή της Μπάρτσα. Χίλια μπράβο στην ομάδα της Βασκωνίας και τον προπονητή της.

Και φυσικά, έστω αργά μέσα στον Ιούνιο δικαιώνονται όσοι έλεγαν ότι η Μπάρτσα δεν είναι αχτύπητη. Απλά, τη χθεσινή αμυντική συμπεριφορά δε μπορούν ούτε κατά διάνοια να αναπαράγουν ούτε τα καλομαθημένα τσογλάνια του Ολυμπιακού ούτε οι κουρασμένοι από τα τόσα σερί χρόνια στην κορυφογραμμή παίκτες του ΠΑΟ.

Τροφή για σκέψη (άραγε οι προπονητές των ελληνικών ομάδων, το είδαν χθες το ματς) και μπούσουλας για την αντιμετώπιση των Καταλανών στο final4 του χρόνου!

voyio είπε...

Πραγματικά, ήταν ένας αγώνας που θες να βλέπεις ξανά και ξανά. Στο ματς μπορεί να μην παίχτηκε ωραίο μπάσκετ αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο λόγω της κρισιμότητας του ματς. Είχε όμως πάθος και αρκετές διακυμάνσεις. Σπουδαίο κοουτσόρισμα από τον Ιβάνοβιτς! Φυσικά, στην διάρκεια των τάιμ-άουτ, στο τέλος των ημιχρόνων και οπωσδήποτε στο φινάλε των τελικών σε πιάνει μελαγχολία. Βλέπεις μια εικόνα γηπέδου που πιθανόν πολύ δύσκολα θα ζήσουμε και στην χώρα μας.

Age of Basketball είπε...

@apergospastis: Έχεις δίκιο. Εννοούσα στην ACB όχι γενικά στην ιστορία. Διορθώθηκε.
Rasheed.

Age of Basketball είπε...

@apergospastis: Έχεις δίκιο. Εννοούσα στην ACB όχι γενικά στην ιστορία. Διορθώθηκε.
Rasheed.

Unknown είπε...

Υπέροχο ματς, υπέροχο, αν και είδα μόνο τα τελευταία 10 λεπτά.

Ανατροπές, ωραίο μπάσκετ, καθαρό (χωρίς το δικό μας βρωμόξυλο, αλλά ούτε του ...NBA, για να μην είμαστε άδικοι!)

Γνώμη μου ότι η μπάλα κατέβαινε στην περίφημη φάση, μικρό σκάνδαλο (αν έχω δίκιο) γιατί η Κάχα θεωρητικά έπρεπε να έχει πρόβλημα ψυχολογίας (το ματς στην παράταση το έστειλε η Μπαρτσελόνα, η διαιτησία την αδίκησε κοκ).

Αμ δε. Δεν είναι έτσι οι σοβαρές ομάδες. Ούτε ασχολήθηκαν με τη φάση, καθόλου παράπονα για τη διαιτησία (εκτός από τα αρχικά, που είναι αυτονόητο), έκαναν τη δική τους ανατροπή στο τέλος και μας χάρισαν εξαιρετικό θέαμα.

arisff

ΥΓ. Είναι πάρα πολύ μπροστά οι Ισπανοί. Εδώ και χρόνια λέγεται αυτό, βέβαια. Δεν έχει καμία σημασία που η Μπαρτσελόνα πήρε την ευρωλίγκα (άλλωστε η Ελλαδα με τον ΠΑΟ έχει καλύτερο ρεκόρ) αλλά το πρωτάθλημα τους βγάζει ομορφιά και υγεία. Το δικό μας αποπνέει μιζέρια και κακομοιριά. Και δύο πολυτελή αυτοκίνητα να τρέχουν σε παρακμιακό τοπίο.

Τὰ εἰς ἑαυτὸν είπε...

Aυτό ήταν μπάσκετ! Το χάρηκα με την ψυχή μου!

Ανώνυμος είπε...

ειδα ολο τον τελικο ξανα πριν λιγο και ηταν σεμιναριο προπονητικης ειδκα την αμυνα της Καχα... ομαδικοτητα στο απογειο της... μου εκανε εντυπωση ο Ελιαχου που ηταν για πολυ ωρα 1ος σκορερ της Καχα και δεν τον αναφερατε... και κατι για τον Ρουμπιο που εκανε πολλα λαθη στην κανονικη περιοδο αλλα στην παραταση τα εβαλε ολα... παντως θελει δουλεια στο σουτ γιατι αρχιζει και γινεται αδυνατος κρικος για τους αντιπαλους και ο Ιβανοβιτς τον επαιζε στο σουτ συνεχως στο 1ο. τωρα για το κλιμα του γηπεδου τι να πω ; δηλαδη οταν εχει τετοια ματς οι δικοι μας της ΕΟΚ/ΕΣΑΚΕ και σια, τι βλεπουν ρε γαμωτο ;
Pantelis Keramidas

Age of Basketball είπε...

@pantelis keramidas: Μάλλον... Μουντιάλ αγαπητέ, για να απαντήσω με χιούμορ στην ερώτησή σου.

Όσο για τον Ελιάχου, ήταν πράγματι πολύ καλός, ιδίως στο πρώτο ημίχρονο, ο σπορκάστερ του Σπορ+ έδωσε ρέστα αφού σε κάθε καλάθι έκανε λες και δεν είχε ξαναδεί πώς σουτάρει ο Ελιάχου, αλλά αγωνιστικά στο ματς αναφέρομαι ουσιαστικά μόνο στον Ιβάνοβιτς και την τελευταία φάση. Τα άλλα είναι γενικά στατιστικά στοιχεία. Γι' αυτό.

Αυτό που λες για τον Ρούμπιο είναι πολύ σωστό. Γενικά ο Ρούμπιο έχει πολλές αδυναμίες ακόμη και θα πρέπει να δουλέψει πολύ για να τις βελτιώσει. Και το καθαρό μυαλό και την ωριμότητα στα κρίσιμα, αλλά και το σουτ του που είναι "πληγή".
Rasheed.