Τετάρτη χωρίς ανατροπές

Φυσιολογικά και χωρίς τα παρατράγουδα του Σαββατοκύριακου κύλησε η 17η αγωνιστική, τουλάχιστον στα 6 παιχνίδια της Τετάρτης.

Στον Άγιο Θωμά, ο Παναθηναϊκός απέδειξε αυτό που κάθε λογικός μπασκετόφιλος ήξερε, ότι δηλαδή δεν θα μπορούσε να χάσει δύο φορές από το Μαρούσι μέσα σε τόσο μικρό διάστημα. Πράγματι, οι «πράσινοι» ήταν βελτιωμένοι σε σχέση με το ματς της Ευρωλίγκας και εκμεταλλεύτηκαν την πολύ καλή τρίτη περίοδό τους για να κερδίσουν τον αγώνα σχετικά εύκολα.

Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός έπαιξε καταπληκτική άμυνα, που έκλεισε κάθε διάδρομο στους παίκτες του Αμαρουσίου, βραχυκύκλωσε την κυκλοφορία της μπάλας και φυσιολογικά πήρε διαφορά. Σίγουρα μέτρησαν τα τρία απανωτά τρίποντα του Διαμαντίδη και η υπεροχή του Πέκοβιτς στη ρακέτα, αλλά αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η «πράσινη» άμυνα. Έτσι, ο Παναθηναϊκός έμεινε πρώτος στη βαθμολογία ενόψει του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό στις 27 του μήνα.

Το Μαρούσι πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσει τώρα που μετράει δύο συνεχόμενες ήττες. Έχει περίπου 10 ημέρες μέχρι να αγωνιστεί ξανά για το πρωτάθλημα και στο ματς με τον Ηλυσιακό εκτός έδρας θα πρέπει να εμφανίσει το γνωστό του πρόσωπο για να μην μπει σε περιπέτειες από εκεί που κανείς δεν το περιμένει. Η προπόνηση της Πέμπτης θα είναι… πολύ δύσκολη για τους παίκτες, με τον Μπαρτζώκα να έχει σχεδόν «παρανοήσει» από τα μισά της τρίτης περιόδου και ύστερα και να βρίσκεται σε έξαλλη κατάσταση μέχρι και την αποβολή του. Απ’ την άλλη, παρότι ξεκάθαρα η περιθωριοποίηση του Γιασικεβίτσιους γίνεται για λόγους που δεν έχουν σχέση με το αγωνιστικό κομμάτι (όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να «πείσουν» για το αντίθετο), δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω τι θέση έχει στο ρόστερ του Παναθηναϊκού στην παρούσα φάση ένας παίκτης όπως ο Σερμαντίνι, πιάνοντας θέση ξένου.

Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός έκανε περίπατο με τον ΠΑΟΚ, με τη διαφορά να φτάνει στους 32 πόντους μετά από 30 λεπτά. Η τέταρτη περίοδος ήταν σχεδόν παρωδία με το σκορ να είναι 2-4 μετά από 5 λεπτά σε αυτή. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν το μυαλό στον τελικό, ο ΠΑΟΚ στην… επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το μπάσκετ στο τέλος.

Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός ήταν σαφώς ανώτερος, έπαιξε πολύ καλή άμυνα από την αρχή του ματς, έτρεξε πολλές φορές, ενώ είχε και σχεδόν ιδανικές επιλογές μέσα από τη γραμμή του τριπόντου. Ο Γιαννάκης μοίρασε το χρόνο σε όλους, ο Σχορτσανίτης έπαιξε για τρίτο συνεχόμενο ματς καλά (και έπαιξε όσο έπρεπε για να μην κουραστεί), ενώ ο ΠΑΟΚ μάλλον δεν πίστεψε ποτέ ότι μπορεί να χτυπήσει τον αγώνα, μετά την μεγάλη του νίκη επί του Αμαρουσίου. Μόνο Μονρό, Γκρέγκορι και Παπαδόπουλος προσπαθούσαν να σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων του αγώνα και, απέναντι σε μια ομάδα που δούλευε ομαδικά σε ιδανικό βαθμό, το αποτέελσμα ήταν προδιαγεγραμμένο.

Στο Αλεξάνδρειο, ο Άρης κέρδισε τον Ηλυσιακό, κρατώντας τον στην τελευταία θέση της Α1 και μένοντας κοντά στην 5η θέση ο ίδιος. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ηλυσιακός ήταν πολύ καλός, προβλημάτισε τον Άρη με τα χαμηλά του σχήματα, παρότι οι «κίτρινοι» δεν ήταν κακοί. Η διαφορά χτίστηκε σταδιακά, αλλά από την αρχή το παιχνίδι έδειχνε ότι κάποια στιγμή θα ξεφύγει, καθώς ο Άρης είχε λογικές επιλογές, οι οποίες αναμενόμενο ήταν να αρχίσουν να μπαίνουν στην πορεία του αγώνα.

Ο Κακιούζης είναι ξεκάθαρα αναγεννημένος με τον Μπλατ σε όλες τις πτυχές του παιχνιδιού του και αυτό δείχνει πόσο σημαντικό είναι, ακόμη και για έναν τόσο έμπειρο παίκτη, να στηρίζει και να πιστεύει τόσο πολύ ο προπονητής τους παίκτες του. Ο Άρης έτρεξε πολύ (11/13 αιφνιδιασμούς), ήλεγξε τα ριμπάουντ απέναντι στον πιο «κοντό» Ηλυσιακό και έπαιξε ομαδικά, βγάζοντας αρκετές καλές φάσεις σε οργανωμένες επιθέσεις.

Απ’ την άλλη, ο Κάρτερ με τον Καρύδα ήταν σε πολλές στιγμές πολύ μόνοι, αλλά όταν ο σέντερ σου βάζει 23 πόντους έχοντας 0 αμυντικά ριμπάουντ, φαίνεται τεράστιο πρόβλημα στη ρακέτα, το οποίο είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί. Και στο ματς δεν καλύφθηκε ποτέ. Για τον Άρη, ο Ρίτσαρντσον έδειξε τι μπορεί να κάνει όταν μπουν τα σουτ του, έφτασε τους 30 πόντους και σίγουρα ο συνδυασμός του με τον Ουόλς στην επίθεση του Άρη αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

Γενικότερα ο τρόπος με τον οποίο θα καταφέρει ο Μπλατ να χωρέσει 7 περιφερειακούς στο ροτέισον (όχι μόνο σε χρόνο, αλλά, κυρίως, σε σουτ) θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης. Κλαρκ, Μάιλς, Χατζηβρέττας, Ρίτσαρντσον και Ουόλς θέλουν να σουτάρουν αρκετά, ενώ Αργυρόπουλος και Πάουνιτς δεν γίνεται να παίζουν μόνο άμυνα χωρίς να τους δίνονται προσπάθειες. Σίγουρα, η περιφέρεια του Άρη ενδυναμώνει αρκετά, η φροντλάιν παραμένει με αδυναμίες, ο Μπλατ παίρνει μεγάλο ρίσκο, αλλά προσπαθώντας να δούμε τι έχει στο μυαλό του, δεν φαντάζει τελείως παράλογο για το μπάσκετ που θέλει να παίζει ο Άρης.

Στη Λάρισα, η Ολύμπια έχασε από τον Πανιώνιο έναν αγώνα που θα έπρεπε να κερδίσει. Η ομάδα του Καλαφατάκη έπαιξε πολύ καλή άμυνα (67 πόντοι είναι λίγοι), ήταν κοντά σε όλο το ματς, ενώ στο τέλος πλησίασε και στον πόντο (51-52 με 5:39 να απομένουν).

Παρόλα αυτά, δεν προηγήθηκε ούτε μια στιγμή στο ματς, χρειάστηκε 6,5 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο (δηλαδή 26,5 συνολικά) για να φτάσει τους πόντους που είχε ο Πανιώνιος στο πρώτο εικοσάλεπτο και, γενικά, ήταν πολύ κακή επιθετικά. Οι Λαρισαίοι ήταν εκνευριστικά άστοχοι, οι Γκριν, Μπάτλερ και Κόμματος τα «έσπασαν» από το τρίποντο με 5/20 (2/13 οι Γκριν και Κόμματος), ενώ και ο Μάσι δεν ήταν στην καλύτερή του βραδιά, παρά τους 17 πόντους και τα 16 ριμπάουντ.

Ο Πανιώνιος εκμεταλλεύτηκε την εμπειρία των παικτών του, είδε ότι ήλεγχε το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο, παρότι ήταν πολύ κακός και στην επανάληψη όλα έγιναν πιο εύκολα. Ο Ράις σκόραρε στην αρχή όταν όλοι οι άλλοι ήταν άστοχοι, ενώ μετά το 25ο λεπτό ο Καλαμπόκης έδειξε πόσο μεγάλος παίκτης είναι, παίρνοντας το ματς πάνω του και κρατώντας την ομάδα του στον αφρό ως το τέλος.

Στην άδεια για ακόμη μία φορά Κυψέλη, ο Πανελλήνιος είχε από την αρχή τον έλεγχο του ματς και κέρδισε τα Τρίκαλα χωρίς να ιδρώσει ουσιαστικά. Ο Γιαπλές μάλλον είχε δίκιο όταν έλεγε μετά το ματς ότι οι παίκτες του είχαν «αδειάσει» μετά την τελευταία τους νίκη και δεν πάλεψαν όσο θα έπρεπε. Ξεκάθαρα φαινόταν ότι τα Τρίκαλα δεν είχαν την ψυχολογία για να παλέψουν το ματς απέναντι σε έναν καλύτερο αντίπαλο.

Έτσι, το ματς ξεκίνησε με 7-0, πήγε στο 24-10 για να φτάσει στο 55-35 στην τρίτη περίοδο και να τελειώσει οριστικά. Οι γηπεδούχοι παραχαλάρωσαν στη συνέχεια, άφησαν ανεπίτρεπτα τη διαφορά να μειωθεί στους 4 με τρία σχεδόν λεπτά να απομένουν, αλλά και πάλι πήραν τη νίκη χωρίς να έχουν… απρόοπτα στο φινάλε. Πάντως, ο Πανελλήνιος μοιάζει να έχει αρκετά προβλήματα να διατηρήσει το ρυθμό του μέσα στο ματς και να μείνει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης, σε αντίθεση με την αρχή της σεζόν, μέχρι την αλλαγή του χρόνου.

Τέλος, πολύ ωραίο, από πλευράς εξέλιξης του σκορ, παιχνίδι έγινε στη Ρόδο, με τον Κολοσσό να αποδεικνύει και πάλι πόσο δύσκολα θα είναι για όλους να τον πετάξουν από την πρώτη εξάδα του πρωταθλήματος. Οι Ροδίτες κέρδισαν έναν αγώνα που έμοιαζαν να χάνουν στα πρώτα 30 λεπτά, παίζοντας πολύ καλύτερα στην τέταρτη περίοδο. Εκεί, με τον Βασίλιεβιτς καλύτερο, πέτυχαν 24 πόντους και ανέτρεψαν την εις βάρος τους κατάσταση για να βρεθούν στο κεφάλι με 7 πόντους (από το -8) δύο λεπτά πριν το τέλος. Πάντως, το παιχνίδι κρίθηκε σε μια επίθεση, και αυτή ήταν εύστοχη για τον Κολοσσό με τις δύο βολές του Βασίλιεβιτς. Ο Βασίλιεβιτς έβαλε τους τελευταίους 9 πόντους της ομάδας του και τους 13 από τους τελευταίους 15 στο ματς! Το Περιστέρι προτίμησε στο τέλος να επιτεθεί με τον Άρνολντ (και πάλι μακράν ο καλύτερος), αλλά προδόθηκε, αφού ο Αμερικανός γλίστρησε. Ένα σημαντικό στοιχείο για τη νίκη του Κολοσσού ήταν τα μόλις 5/8 τρίποντα που επιχείρησε, απέναντι σε έναν αντίπαλο που «πέταξε» 13 επιθέσεις (9/22) από το τρίποντο.

by Rasheed.