Βραδιά προβληματισμού...

Άσχημη ήττα υπέστη ο Παναθηναϊκός την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ από τη Ρεάλ Μαδρίτης και δεν εννοώ ότι πιθανότατα θα του στοιχίσει την πρωτιά στον όμιλο, καθώς έχω ξαναπεί ότι μικρή σημασία έχει αυτό στην παρούσα φάση.

Το θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχανε για 40 λεπτά, δεν μπόρεσε επ’ ουδενί να αντιδράσει, έμοιαζε ανήμπορος να πιάσει ή να ανακόψει το ρυθμό των Ισπανών και είχε ουσιαστικά ρόλο κομπάρσου στο παιχνίδι, αφήνοντας τη Ρεάλ να κερδίσει πολύ πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό 67-76 που εμφανώς είναι «μαγική εικόνα» σε σχέση με όσα είδαμε και κολακεύει τους «πρασίνους».

Δικαιολογίες υπάρχουν, όπως είναι οι απουσίες Διαμαντίδη-Γιασικεβίτσιους, που άφησαν τον Παναθηναϊκό στον άσο με Σπανούλη-Καλάθη και οι Ισπανοί έκαναν πάρτι, όπως και το Σεπτέμβρη στην Πολωνία όταν η εθνική είχε πάλι το ίδιο δίδυμο στον άσο. Επίσης, η διαιτησία δεν ήταν αυτή που έχει συνηθίσει ο Παναθηναϊκός, με τη Ρεάλ να παίρνει σφυρίγματα (αν και δεν νομίζω ούτε κατά διάνοια ότι κρίθηκε εκεί το ματς).

Όμως, ο Παναθηναϊκός ήταν ο χειρότερος φετινός, δεν έχασε τυχαία. Δεν είχε σαφές πλάνο στην επίθεση. Οι Ισπανοί έκλεισαν και πάλι απίστευτα τον Πέκοβιτς, μάλιστα τώρα καλύτερα από ότι στο πρώτο ματς με τον Μαυροβούνιο να είναι αρνητικός ουσιαστικά. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν το είχε προβλέψει (ενώ από αυτό είχε χάσει και τον πρώτο αγώνα), αλλά και όταν έγινε, δεν είχε λύση. Ο Σπανούλης έδειξε και πάλι ότι μπορεί να μεγιστοποιήσει τις αρετές του δίπλα σε μεγάλο πλέι μέικερ και όχι όταν αυτός τραβάει το λούκι, τα νεύρα ήταν πολλά, οι επιλογές πολλές φορές ήταν επιλογές ανάγκης και βεβιασμένες, ο Παναθηναϊκός έχασε τα ριμπάουντ, έκανε 18 λάθη, είχε 9 σουτ λιγότερα, πήρε ξανά 24 τρίποντα και 24 δίποντα, που δείχνει ότι δεν έβρισκε διαδρόμους. Στο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δέχτηκε 3 σερί, 0-8 σε 4 λεπτά (από 2-4 σε 2-12), 2-10 σε 4 λεπτά (από 4-12 σε 6-22) και 0-9 σε 2 λεπτά (από 32-39 σε 32-48) μην μπορώντας να συγκρατήσει τη Ρεάλ. Ο Μεσίνα κέρδισε πλήρως τη μάχη των πάγκων, κάνοντας «ματ» στον Παναθηναϊκό. Αυτό που ο Μεσίνα έχει κάνει φέτος, επισημαίνει ο BEN, είναι σπάνιο και αξίζει αναφοράς: έχει μαζέψει στη Μαδρίτη (μερικούς από) τους καλύτερους, ίσως, διαθέσιμους παίκτες της Ευρώπης χωρίς τίτλο. Αν το σκεφτείτε έτσι, το ρόστερ της Ρεάλ βγάζει απόλυτο νόημα…

Θα είναι κακό κάποιος να παρασυρθεί από τα τελευταία 5 λεπτά του ματς, καθώς σε όποιον είδε τον αγώνα ήταν εμφανές ότι με τη διαφορά στους 21 πόντους στο 35΄και στους 18 στο 37ο λεπτό η Ρεάλ είχε χαλαρώσει τελείως. Δεν είναι αυτή η εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς, ούτε το γεγονός ότι μπόρεσε και συμμάζεψε (προς τιμήν του βεβαίως για τη μαχητικότητά του) τη διαφορά πρέπει να μας κάνει να χάσουμε την πραγματική εικόνα του ματς.

Αυτό ήταν το 3ο παιχνίδι του Παναθηναϊκού φέτος απέναντι σε πρωτοκλασάτη ευρωπαϊκή ομάδα (δύο με Ρεάλ, ένα με Ολυμπιακό) και οι «πράσινοι» μετρούν ως τώρα τρεις ήττες, χωρίς μάλιστα κανένα ματς να είναι ντέρμπι στο τελευταίο τρίλεπτο. Κάτι μοιάζει να φταίει στον Παναθηναϊκό, κυρίως στον τρόπο με τον οποίο η ομάδα χάνει τελείως το ρυθμό ενός αγώνα και έχει μεγάλα νεκρά διαστήματα. Πρέπει με την επάνοδο των Γιασικεβίτσιους-Διαμαντίδη (κυρίως του πρώτου, αφού ο δεύτερος έχει παίξει φέτος σε όλα τα ματς σχεδόν), ο Παναθηναϊκός να προσπαθήσει να βελτιώσει πρωτίστως αυτό, τον έλεγχο του ρυθμού απέναντι σε εξίσου ισχυρές ομάδες.

Η πρωτιά στον όμιλο έχει χαθεί λογικά, καθώς η Ρεάλ μπορεί να έκανε δώρο στον Παναθηναϊκό την ήττα από την Προκόμ (πλέον ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε διαφορά), αλλά δύσκολα θα του κάνει κι άλλη (Όλντενμπουργκ εντός, Αρμάνι εκτός).

Στα άλλα ματς του ομίλου, η Αρμάνι πήρε νίκη και διαφορά εναντίον της Προκόμ και έτσι αν αμφότερες πάνε με 2 ήττες ως το φινάλε (ή με ίδιες νίκες) οι Ιταλοί προκρίνονται. Βέβαια, η Προκόμ ελπίζει στο γεγονός πως η Χίμκι θα είναι εντελώς αδιάφορη την τελευταία αγωνιστική…

Η ΤΣΣΚΑ έκανε τα εύκολα (όπως άρχισε το ματς) δύσκολα με τη Μακάμπι και με τη… βλακεία του Κριάπα να χρεωθεί με τεχνική ποινή για διαμαρτυρία σε φάουλ για βολές, δέχτηκε ένα 0-6 και παραλίγο να χάσει το ματς εκεί που το ήλεγχε. Αν πάρει Ολίμπια και Λαμποράλ τότε είναι πρώτη στον όμιλο, γεγονός που θα δείξει την εμπειρία και το μέταλλό της, μιας και δεν ήταν φαβορί για την πρωτιά στην αρχή της σεζόν.

Η Μπαρτσελόνα παραμένει η μοναδική αήττητη ομάδα στην Ευρωλίγκα (με τη Σιένα να έχει το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ και μετά 6 ομάδες με 6-2) και θέλει τυπικά μια νίκη ακόμη για να τερματίσει πρώτη στον όμιλο, καθώς το +19 επί της Σιένα δεν ανατρέπεται λογικά.

Τέλος, ο όμιλος του Ολυμπιακού έγινε άνω κάτω, καθώς και τα δύο αποτελέσματα της ημέρας βγήκαν ανάποδα. Η Παρτιζάν μετά από ένα από τα καλύτερα ντέρμπι της σεζόν έχασε δίκαια στη Γαλλία (οι γηπεδούχοι αδικήθηκαν κιόλας στην τελευταία φάση) με την αδιάφορη Ορλεάν να πανηγυρίζει την πρώτη της νίκη (σε ένα γήπεδο που η ατμόσφαιρα σε έκανε να αγαπήσεις το μπάσκετ, όχι σαν τα δικά μας που σε κάνει απλά να το ανέχεσαι…), ενώ η Εφές ηττήθηκε στην Τουρκία από τη Μάλαγα. Αυτό εν ολίγοις σημαίνει ότι η Εφές θέλει μια νίκη παραπάνω από Παρτιζάν ή Λιέτουβος για να περάσει, καθώς πλεονεκτεί στην ισοβαθμία. Η Παρτιζάν θα τα παίξει όλα για όλα επί της Λιέτουβοτς, καθώς στο τέλος έχει τον Ολυμπιακό, ενώ οι Λιθουανοί ελπίζουν ότι ο Ολυμπιακός θα περάσει από την Τουρκία και η Μάλαγα θα είναι ουσιαστικά αδιάφορη την τελευταία αγωνιστική, ώστε να την κερδίσουν και να περάσουν. Το Παρτιζάν-Λιέτουβος θα είναι από τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν, ενώ η Εφές ακροβατεί πλέον σε λεπτό σκοινί. Ιδίως με τον Ολυμπιακό να πηγαίνει για την πρωτιά στην Τουρκία.

by Rasheed.