"Καλησπέρα αναγνώστες του Age of Basketball,
Αν και δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την πρώτη μας επικοινωνία, στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα συνέβησαν σε μένα συνταρακτικά γεγονότα…
Αν διαβάσατε, πήρα μετεγγραφή στην ΑΕΚ από το Μαρούσι, λίγες ώρες πριν αρχίσει ο αγώνας με τα Τρίκαλα. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα και χωρίς να το πάρω χαμπάρι βρέθηκα να παίζω 30 λεπτά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, κάτι που δεν θα φανταζόμουν! Ειδικά από τη στιγμή που η χρονιά μου ξεκίνησε στο Μαρούσι χωρίς να έχω κανένα ρόλο και καμία συμμετοχή στους αγώνες. Η κατάσταση αυτή δεν μου άρεσε και έψαχνα τρόπο να φύγω. Εγώ φέτος ήθελα να έχω μεγαλύτερη συμμετοχή στην ομάδα που θα παίζω και να έχω ένα ρόλο. Δεν ήθελα να είμαι πάλι μόνο για την προπόνηση και να παίζω όταν κερδίζει η ομάδα μου με 20 πόντους. Ήθελα να υπολογίζομαι από τον προπονητή μου.
Γι’ αυτό και έψαχνα να φύγω. Επίσης, ήθελα να ξεφύγω και από την σκιά του πατέρα μου, καθώς βρισκόμασταν στην ίδια ομάδα, ακουγόντουσαν πολλά και δεν μου άρεσαν αυτά τα σχόλια. Με υποτιμούσαν! Όμως, δεν είχα βρει κάτι που να με ικανοποιεί. Και στην καταλληλότερη στιγμή ήρθε η πρόταση από την ΑΕΚ. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα με ιστορία και τρομερό κόσμο. Και το καταλαβαίνει κανείς αυτό παίζοντας! Ήταν απίστευτο!
Περίμενα αρκετό καιρό να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία και να δω κι εγώ αν μπορώ να αντεπεξέλθω σε αυτό το επίπεδο. Δεν μπορώ να πω εγώ για μένα και την απόδοσή μου, απλά προσπάθησα αρκετά και στα δύο ματς που είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Αν κερδίζαμε, ειδικά στο πρώτο ματς με τα Τρίκαλα που είχαμε καλή εμφάνιση σαν ομάδα, θα ήμουν ευχαριστημένος.
Ακολούθησε μια ντροπιαστική εμφάνιση στον αγώνα με τον Πανιώνιο και μετά ένα καλό παιχνίδι με το Περιστέρι που δεν καταφέραμε στο τέλος να κερδίσουμε, αν και κάναμε μεγάλη προσπάθεια. Αν και είμαστε τελευταίοι με 0-3, όλη η ομάδα προσπαθεί πολύ για να έρθει η ΑΕΚ εκεί που της αξίζει, παρά τα πολλά προβλήματα οικονομικά και διοικητικά. Πιστεύω σιγά σιγά επειδή βρίσκουμε ρυθμό, θα είμαστε πολύ καλύτεροι και με τη βοήθεια του κόσμου θα έχουμε μια καλή και επιτυχημένη για τα δεδομένα χρονιά!
Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να αναφερθώ στον τομέα του Αμαρουσίου. Αρχικά να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με βοήθησαν αυτά τα χρόνια: τον Σωτήρη Μανωλόπουλο και τον Νίκο Λινάρδο, που προσπαθούσαν να με βελτιώσουν και να με κάνουν μπασκετμπολίστα.
Μου μένει πικρία απ’ τον τρόπο που έφυγα, γιατί μεγάλωσα σε αυτή την ομάδα και δυστυχώς δεν με πίστεψαν, κυρίως οι άνθρωποι της διοίκησης, ότι μπορώ να παίξω και δεν έδωσα όσα ήθελα. Και ευχαριστώ τους φιλάθλους του Αμαρουσίου που με αγάπησαν και με στήριξαν! Εγώ δεν ξεχνάω…
Τέλος, κάτι που θέλω να επισημάνω είναι η επιτυχία που είχαμε στην πρώτη μας προσπάθεια σαν ΠΣΑΚ και καταφέραμε τουλάχιστον να δώσουμε το μήνυμα πως δεν θα κάνουμε πίσω αυτή την φορά. Στηρίζουμε όλοι αυτή την προσπάθεια και είμαστε αποφασισμένοι. Ελπίζω οι αρμόδιοι φορείς να μας πάρουν στα σοβαρά και, να σταματήσουν να μας κοροϊδεύουν και να μας βοηθήσουν γιατί αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο ως αμειβόμενοι καλαθοσφαιριστές…
Θα τα ξαναπούμε σύντομα,
Νώντας Παπαντωνίου"
Αν και δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την πρώτη μας επικοινωνία, στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα συνέβησαν σε μένα συνταρακτικά γεγονότα…
Αν διαβάσατε, πήρα μετεγγραφή στην ΑΕΚ από το Μαρούσι, λίγες ώρες πριν αρχίσει ο αγώνας με τα Τρίκαλα. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα και χωρίς να το πάρω χαμπάρι βρέθηκα να παίζω 30 λεπτά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, κάτι που δεν θα φανταζόμουν! Ειδικά από τη στιγμή που η χρονιά μου ξεκίνησε στο Μαρούσι χωρίς να έχω κανένα ρόλο και καμία συμμετοχή στους αγώνες. Η κατάσταση αυτή δεν μου άρεσε και έψαχνα τρόπο να φύγω. Εγώ φέτος ήθελα να έχω μεγαλύτερη συμμετοχή στην ομάδα που θα παίζω και να έχω ένα ρόλο. Δεν ήθελα να είμαι πάλι μόνο για την προπόνηση και να παίζω όταν κερδίζει η ομάδα μου με 20 πόντους. Ήθελα να υπολογίζομαι από τον προπονητή μου.
Γι’ αυτό και έψαχνα να φύγω. Επίσης, ήθελα να ξεφύγω και από την σκιά του πατέρα μου, καθώς βρισκόμασταν στην ίδια ομάδα, ακουγόντουσαν πολλά και δεν μου άρεσαν αυτά τα σχόλια. Με υποτιμούσαν! Όμως, δεν είχα βρει κάτι που να με ικανοποιεί. Και στην καταλληλότερη στιγμή ήρθε η πρόταση από την ΑΕΚ. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα με ιστορία και τρομερό κόσμο. Και το καταλαβαίνει κανείς αυτό παίζοντας! Ήταν απίστευτο!
Περίμενα αρκετό καιρό να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία και να δω κι εγώ αν μπορώ να αντεπεξέλθω σε αυτό το επίπεδο. Δεν μπορώ να πω εγώ για μένα και την απόδοσή μου, απλά προσπάθησα αρκετά και στα δύο ματς που είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Αν κερδίζαμε, ειδικά στο πρώτο ματς με τα Τρίκαλα που είχαμε καλή εμφάνιση σαν ομάδα, θα ήμουν ευχαριστημένος.
Ακολούθησε μια ντροπιαστική εμφάνιση στον αγώνα με τον Πανιώνιο και μετά ένα καλό παιχνίδι με το Περιστέρι που δεν καταφέραμε στο τέλος να κερδίσουμε, αν και κάναμε μεγάλη προσπάθεια. Αν και είμαστε τελευταίοι με 0-3, όλη η ομάδα προσπαθεί πολύ για να έρθει η ΑΕΚ εκεί που της αξίζει, παρά τα πολλά προβλήματα οικονομικά και διοικητικά. Πιστεύω σιγά σιγά επειδή βρίσκουμε ρυθμό, θα είμαστε πολύ καλύτεροι και με τη βοήθεια του κόσμου θα έχουμε μια καλή και επιτυχημένη για τα δεδομένα χρονιά!
Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να αναφερθώ στον τομέα του Αμαρουσίου. Αρχικά να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με βοήθησαν αυτά τα χρόνια: τον Σωτήρη Μανωλόπουλο και τον Νίκο Λινάρδο, που προσπαθούσαν να με βελτιώσουν και να με κάνουν μπασκετμπολίστα.
Μου μένει πικρία απ’ τον τρόπο που έφυγα, γιατί μεγάλωσα σε αυτή την ομάδα και δυστυχώς δεν με πίστεψαν, κυρίως οι άνθρωποι της διοίκησης, ότι μπορώ να παίξω και δεν έδωσα όσα ήθελα. Και ευχαριστώ τους φιλάθλους του Αμαρουσίου που με αγάπησαν και με στήριξαν! Εγώ δεν ξεχνάω…
Τέλος, κάτι που θέλω να επισημάνω είναι η επιτυχία που είχαμε στην πρώτη μας προσπάθεια σαν ΠΣΑΚ και καταφέραμε τουλάχιστον να δώσουμε το μήνυμα πως δεν θα κάνουμε πίσω αυτή την φορά. Στηρίζουμε όλοι αυτή την προσπάθεια και είμαστε αποφασισμένοι. Ελπίζω οι αρμόδιοι φορείς να μας πάρουν στα σοβαρά και, να σταματήσουν να μας κοροϊδεύουν και να μας βοηθήσουν γιατί αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο ως αμειβόμενοι καλαθοσφαιριστές…
Θα τα ξαναπούμε σύντομα,
Νώντας Παπαντωνίου"
6 σχόλια:
Δυστυχώς, οι περισσότεροι από τη χρυσή σας γενιά του καλοκαιριού θα περάσουν μία ακόμη σεζόν στο περιθώριο. Μπράβο Νώντα που βρήκες μια λύση, σου εύχομαι να έχεις αρκετό χρόνο συμμετοχής.
Daredevil
Geia sou Nonta! Pisteyeis oti 8a gyrisei i AEK tin katastasi stin A1?
Νωντα πως κρινεις τα αρνητικα σχολια που ακουγονται για την απεργια;
G.
Paixtara min akous kanenan! Twra exeis ton kosmo tis AEK sto pleyro sou! Stirizomaste sto pathos sou!
Γεια σου Νώντα!
Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο blog σου αφού το "ανακάλυψα" πριν λίγες μέρες... (Γράφω όμως συχνά στο blog του φίλου σου Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς)
Πρώτον θα ήθελα να σου πω ότι είσαι παιχταράς!!! Και να μην ακούς κανέναν, γιατί απλά ζηλεύουν... Καλά έκανες και πηγές στην ΑΕΚ, αφού αισθάνεσαι ότι εκεί σε πιστεύουν και μπορείς να παίζεις τόσο, όσο σου αξίζει... Όσο για το Μαρούσι...;;; Δεν ξέρει τι είχε μέσα στα χέρια του και το έδιωξε...
Μακάρι να γράφεις συνέχεια στο blog! Πίστεψε με είναι υπέροχο τέτοιοι μπασκετμπολίστες και άνθρωποι όπως εσύ να μοιράζονται τις μπασκετική τους σκέψεις και τα συναισθήματα τους μαζί με ανθρώπους που αγαπούν, αλλά από "μακριά", το μπάσκετ... Δεν υποστηρίζω την ΑΕΚ (ούτε και το Μαρούσι, όπως θα κατάλαβες) επειδή όμως είμαι η μικρότερη σε ηλικία (5 χρόνια διάφορα έχουμε) αλλά η μεγαλύτερη σε αγάπη υποστηρίκτρια των "μικρών" εθνικών μας (που καθόλου μικρές δεν είναι) σου εύχομαι μέσα από την ψυχή να έχεις μια υπέροχη μπασκετική χρονιά και να πάρεις ότι σου αξίζει και ακόμα περισσότερα... Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα... Εγώ πάντως θα σου γράφω, όποτε μπορώ...
Γεια σου Νώντα!
Τέτοιες μέρες που είναι θα ήθελα να σου ευχηθώ και εγώ κάτι... Να' σαι πάντα τέτοιος παιχταράς και άνθρωπος... Μη καβαλήσουμε κανένα καλάμι...εεε;;; Προσοχή χαχαχαχαχα!!!! Σου εύχομαι μέσα από την καρδία μου να έχεις ένα χρόνο γεμάτο υγεία, αγάπη, πολλές επιτυχίες (όχι μόνο μπασκετικές) και ότι άλλο εσύ θέλεις...!!!! Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 2010!!!! Αυτό όμως που θα ήθελα να τονίσω είναι να μην ξεχνάς το blog!!! Και πες και στον κολλητό σου (από ότι ξέρω) τον Βλαδίμηρο να γράφει πιο συχνά... Με τέτοια παιδιά σαν και εσάς έχουμε όλοι ανάγκη να επικοινωνούμε... Μικροί, μεγάλοι... Περιμένω σύντομα κείμενα και των δυο σας...
Δημοσίευση σχολίου