Ημέρα συμπερασμάτων

Ενδιαφέροντα αλλά και αναμενόμενα ήταν τα αποτελέσματα στα τρία πρώτα προημιτελικά του Κυπέλλου. Οι «αιώνιοι» πέρασαν νικηφόρα στην τετράδα, ενώ το ίδιο έκανε και ο Άρης. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος, αφού και οι τηλεθεατές που πια ζητούσαν τη «δόση» τους από ΕΡΤ (αφού έχουμε πάθει στέρηση με τη μη τηλεοπτική κάλυψη του πρωταθλήματος ως τώρα), μετά από μια εξάωρη υπερπαραγωγή μπούρδας, όπου ακούσαμε ξανά ό,τι βλακεία μπορεί να ειπωθεί σε αθλητικά πλαίσια, βρήκαν δύναμη να συνεχίσουν…

Μακράν το χειρότερο που ακούστηκε (όχι το πιο βλακώδες, το πιο απερίσκεπτο) ήταν η ειρωνεία ενός εκ των δύο σχολιαστών στο ματς του Αλεξανδρείου προς τον Αντρέα Ματσόν, όταν 1:38 πριν το τέλος με τη διαφορά στους 11 πόντους είπε «ο Άρης είναι νικητής, δεν είναι προπονητής ο Ματσόν για να χάσει το ματς». Το τι λες στον καναπέ σου στο σπίτι σου είναι δικό σου θέμα, το τι θα πεις στο μικρόφωνο, όμως, διαφέρει. Ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να διαφέρει. Για μένα η φράση αυτή είναι λόγος απόλυσης. Για όσους δεν κατάλαβαν, η προηγούμενη πρόταση ήταν το ανέκδοτο της ημέρας. Δυστυχώς το επίπεδο της δημοσιογραφίας ακολουθεί (ήτοι είναι ακόμη πιο κάτω) εκείνο των ανεγκέφαλων της εξέδρας (εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε όλους τους φιλάθλους του μπάσκετ, για να μην παρεξηγούμαστε).

Στο Αλεξάνδρειο το παιχνίδι κρίθηκε ουσιαστικά στην πρώτη περίοδο. Το Μαρούσι μπήκε χωρίς ιδιαίτερη όρεξη, αρκετά νωθρό και διστακτικό, την ώρα που ο Άρης ήταν απίστευτα εύστοχος και προσηλωμένος στο ματς, με τη σωστή ψυχολογία. Οι δικαιολογίες για τους Αμαρουσιώτες είναι αρκετές, όπως ας πούμε οι σημαντικές απουσίες. Αλλά το ματς χάθηκε στο πρώτο εφτάλεπτο, οπότε… ποιες απουσίες; Η τεχνική ποινή που απερίσκεπτα δέχτηκε ο πάγκος της ομάδας τη στιγμή που οι παίκτες στο παρκέ είχαν βάλει όλους κι όλους 5 πόντους έκανε το σκορ 19-5, εκνεύρισε ακόμη περισσότερο το Μαρούσι για να πάμε στο 26-8. Όσο κι αν προσπάθησε το Μαρούσι να αντιδράσει, ο Άρης δεν το άφησε. Οι «κίτρινοι» έκαναν το καλύτερό τους φετινό παιχνίδι και μένει να δούμε (τις επόμενες αγωνιστικές) αν ήταν τυχαίο ή αν άρχισαν να βρίσκουν το αγωνιστικό πρόσωπο που θέλει ο κόσμος και ο Κατσικάρης.

Πάντως, η πρόκριση στην τετράδα του Κυπέλλου δεν είναι «εκδίκηση» για τον αποκλεισμό (δύο συνεχόμενες χρονιές) από την Ευρωλίγκα από το Μαρούσι, όπως άκουσα (ή διάβασα) σε πάρα πολλά μέσα. Άλλη σεζόν, άλλοι παίκτες, άλλη διοργάνωση, άλλοι στόχοι, άλλες συνθήκες. Το Μαρούσι μοιάζει αποπροσανατολισμένο, δείχνοντας ότι η Ευρωλίγκα δεν του έχει κάνει καλό, καθώς αντί να βρει ρυθμό, τον έχει χάσει. Ξεκάθαρα ως τώρα δεν έχει σταθεί αντάξιο των απαιτήσεων.

Στην Πυλαία, σε μια πάρα πολύ ζεστή ατμόσφαιρα (απ’ όπου δυστυχώς δεν έλειψαν τα έκτροπα, που ακόμη πιο δυστυχώς έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνουν αίσθηση) ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ΠΑΟΚ. Από τη στιγμή που το ματς ήταν στους 5 πόντους μπαίνοντας στην τέταρτη περίοδο, ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε, καθώς οι δύο ομάδες έχουν διαφορά δυναμικότητας για να αντέξει ο ΠΑΟΚ στην πίεση.

Όμως, απ’ την άλλη, όσοι είδαν το ματς και τον ΠΑΟΚ και πρόσθεσαν σε αυτό που είδαν και τον Παπαδόπουλο, θα κατάλαβαν ότι ο ΠΑΟΚ έχει ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να παλέψει για την Ευρωλίγκα με το γνωστό «εφόσον» που λέμε από το καλοκαίρι.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε έξυπνα, ποντάροντας στο γεγονός ότι παρά την παροιμιώδη αστοχία του από το τρίποντο έβρισκε τρόπους να μείνει κοντά, άρα όταν έβαζε 2-3 σουτ θα έπαιρνε το ματς. Έτσι κι έγινε. Το -12 και το 0/14 τρίποντα έγινε +1 για τον Ολυμπιακό με δύο κολλητά τρίποντα στο 63-64.

Βέβαια, το άλλο που είδαμε στο ματς ήταν ο Χαλπερίν σε σύγκριση με τον Ουέιφερ. Όποιος καταφέρει να εξηγήσει με λογικά αγωνιστικά επιχειρήματα γιατί ο Αμερικανός ήταν στο ρόστερ αντί του Ισραηλινού, κερδίζει ένα μπλουζάκι Age of Basketball. Και δεν εννοώ να πούμε ότι… ήρθε από το NBA, παίρνει 1,3 το χρόνο και ο Αγγελόπουλος ακούει NBA, ακούει καλό για να παραφράσω γνωστή διαφήμιση. Η συζήτηση για τον Ουέιφερ θα γίνει προσεχώς πιο αναλυτικά.

Στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός μπήκε μέτρια κι έχανε με 11-15. Μετά έσφιξε την άμυνά του σε τέτοιο βαθμό που ο Πανελλήνιος πέταγε την μπάλα στο ταμπλό, πέταγε πάσες στον… πάγκο της ομάδας και δεν μπορούσε να μπει μέσα από το τρίποντο, για να κάνει ένα 11-0 και το 22-15. Κάπου εκεί τελείωσε ο αγώνας. Οι «Ολυμπιονίκες» ξεκάθαρα δεν είχαν πιστέψει το ματς και μόλις έμειναν πίσω στο σκορ δεν είχαν την ηρεμία και το σχέδιο για να το γυρίσουν. Έκαναν απερίσκεπτες ενέργειες που έδειχναν ότι δεν ήταν συγκεντρωμένοι ή ότι δεν πίστευαν πως μπορούν να κάνουν την έκπληξη.

Η συνέχεια έχει Ολυμπιακό με Άρη και Παναθηναϊκό με τον νικητή του Ηρακλής-Πανιώνιος. Κλείνοντας, μπορούμε να κάνουμε μια κριτική στη μέρα, καθώς είδαμε τις 6 ομάδες που λογικά θα βρεθούν στις 6 πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα στο τέλος του πρωταθλήματος και μάλιστα να παίζουν μεταξύ τους. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, αν και οι δύο «αιώνιοι» απέχουν πολύ από τους υπόλοιπους. Όμως, η μάχη για την Ευρωλίγκα νομίζω θα κρατήσει πολλούς σε αγωνία ως το τέλος, κάτι που μόνο κέρδος μπορεί να είναι για την Α1.

by Rasheed.

Υ.Γ.: Παρακαλούνται τα διάφορα αθλητικά sites που παίρνουν τα blogs που γράφουν οι αθλητές στο Age of Basketball να βάζουν την πηγή στο κείμενο. Στοιχειώδεις κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας που ακόμη και ο Έλληνας αθλητικογράφος θα έπρεπε να ξέρει.