Ολοκληρώθηκε το Ακρόπολις και πλέον έχουμε μια πιο «γεμάτη» εικόνα της εθνικής ομάδας, καθώς και τα τρία τεστ στο τουρνουά ήταν δύσκολα. Θα αρχίσουμε με τα της δωδεκάδας, αφού αυτά είναι ίσως τα σημαντικότερα.
Φαίνεται ότι έχουμε φτάσει στους… 10 σίγουρους. Μιλάω για τον Κώστα Καϊμακόγλου, που μοιάζει να έχει κλείσει θέση στο ρόστερ της ομάδας. Ο λόγος δεν είναι τόσο η απόδοσή του στο ματς με τους Λιθουανούς, όπου ήταν πραγματικά εξαιρετικός, αλλά το γεγονός ότι από τους 5 (Γλυνιαδάκης, Παπανικολάου, Τσαλδάρης, Καλαμπόκης οι άλλοι) είναι ο πρώτος που μπαίνει σε κάθε ματς, δείχνει να βγάζει ενέργεια στο «3» χωρίς να χάνει η ομάδα σε χημεία και μοιάζει να ταιριάζει στο στιλ της. Ο Καζλάουσκας το έχει υπονοήσει στις συνεντεύξεις τύπου, οπότε λογικά θα τον δούμε στην Πολωνία. Για τους άλλους τέσσερις, η μη χρησιμοποίηση του Παπανικολάου με τη Λιθουανία ίσως δείχνει ότι είναι 4ος στην κούρσα, αλλά ο Καζλάουσκας είναι εμφανές ότι ψάχνεται.
Είχε σχεδόν αποφασίσει ότι θα αφήσει εκτός τον Γλυνιαδάκη, αλλά όποτε μπαίνει παίζει πάρα πολύ καλά, κάνει τη διαφορά στην άμυνα και πλέον έχουμε και τον τραυματισμό του Σχορτσανίτη. Αυτό δοκίμαζε σήμερα όταν δεν έβαλε τον Κουφό μέχρι το 28ο λεπτό (συν το γεγονός ότι προσπαθούσε να βελτιώσει τις αντοχές του Κουφού). Απ’ την άλλη, αν μπει στη δωδεκάδα και ο Γλυνιαδάκης και ο Καϊμακόγλου, τότε θα μιλάμε για… μεγάλο ρίσκο να παραταχτείς στην Πολωνία με 5 περιφερειακούς, και 7 ψηλούς (ανάμεσά τους οι Καϊμακόγλου, Πρίντεζης που θα καλύπτουν και το «3»). Ιδίως στην κατάσταση που είναι ο Περπέρογλου. Θα έχει ενδιαφέρον, πάντως, αν το τολμήσει. Ίδωμεν…
Από το Ακρόπολις είδαμε ότι η εθνική έχει βελτιώσει αρκετά την άμυνά της και υπάρχουν διαστήματα που εγκλωβίζει πλήρως τον αντίπαλο. Το έκανε και με τις τρεις ομάδες που αντιμετώπισε, ομάδες καλές (ιδίως οι Σερβία, Λιθουανία), που είναι μέτρο σύγκρισης για το πού βρίσκεται η ομάδα. Επίσης, μεγάλο κέρδος είναι το γεγονός ότι η εθνική έδειξε να μην αφήνει το ματς όταν έμεινε πίσω (με Λιθουανούς) και μάλιστα να καταφέρνει να το γυρίσει.
Στο Ακρόπολις φάνηκε ότι ο αληθινός πλέι μέικερ της ομάδας (με την έννοια του ποιος καθοδηγεί και κοντρολάρει το παιχνίδι) είναι ο Νίκος Ζήσης, αφού αυτός είχε το πρόσταγμα όποτε στράβωνε το πράγμα (ακόμη και από τη θέση «2»). Μαζί με τον Σπανούλη θα πρέπει να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες και, βεβαίως, να βάλουν φρένο στον Καλάθη, που παρασύρεται λόγω απειρίας σε πολλές περιστάσεις.
Ο Περπέρογλου στο «3» δεν δείχνει έτοιμος να ακουμπήσει η ομάδα πάνω του και αυτό είναι πρόβλημα μιας και είναι το μοναδικό τριάρι. Αμυντικά δεν μπορούσε να προσφέρει όσα ο Βασιλόπουλος, αυτό ήταν γνωστό, (προσωπικά πιστεύω ότι κανείς στην Ευρώπη δεν μπορεί να προσφέρει όσα ο Βασιλόπουλος στην άμυνα). Επιθετικά, όμως, έχει περισσότερες αρετές, αλλά μοιάζει περισσότερο διστακτικός απ’ όσο δικαιολογείται, εκτός κλίματος σε πολλές περιπτώσεις και γενικά όχι αυτός που περιμέναμε. Έως τώρα η ομάδα δείχνει να πορεύεται χωρίς αυτόν και να τον περιμένει. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι την κατάλληλη ώρα θα είναι «παρών», αλλά δεν μπορούμε να είμαστε τόσο αισιόδοξοι όσο με τον Φώτση (που κάθε χρόνο παίζει καλά το πολύ σε 2 φιλικά και περιμένει τα επίσημα), που ξέρουμε ότι θα είναι ο ηγέτης της ομάδας.
Πρόβλημα παρατηρήσαμε στα ριμπάουντ. Πρόβλημα που είναι αδιανόητο με τόσους καλούς ψηλούς στην ομάδα. Φώτσης και Μπουρούσης έχουν έφεση, ο Πρίντεζης είναι αλτικός, ο Κουφός δυνατός και ψηλός, ο Καϊμακόγλου ψηλότερος όταν παίζει στο «3», ο Σχορτσανίτης κυνηγά κάθε φάση, οπότε δεν θα έπρεπε να υπήρχε θέμα. Επιβάλλεται να σφίξουν τα μπλοκ άουτ και να υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση στα ριμπάουντ, που με τη Λιθουανία παραλίγο να στοιχίσουν το ματς (και μάλλον θα το στοίχιζαν με… ουδέτερη διαιτησία).
Δεν με βλέπετε να μιλάω για το τρίποντο, που από πολλούς έχει τονιστεί ως αδυναμία της ομάδας. Δεν μπορώ να το θεωρήσω σημαντική αδυναμία, απλώς και μόνο γιατί ποτέ η ομάδα δεν είχε αξιόπιστο, σταθερό σουτέρ τα τελευταία χρόνια. Ας μην τρελαθούμε, ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και ο Βασιλόπουλος λείπουν, όχι ο Ρέι Άλεν, ο Ρέτζι Μίλερ και ο Στιβ Κερ. Τεράστιες απώλειες αλλά όχι στο σουτ. Ακόμη και ο πιο εύστοχος εκ των τριών (Διαμαντίδης) δεν έδινε ποτέ στην εθνική σταθερή παρουσία από το τρίποντο. Το έχουμε ξαναπεί: ο πιο σταθερός (ή ο μόνος σταθερός) σουτέρ της Ελλάδας είναι ο Φώτσης και έπονται Ζήσης, Σπανούλης. Στο τρίποντο δεν βλέπουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπαμε τόσα χρόνια, ούτε πρόκειται να δούμε κάτι διαφορετικό. Κι ας μην απογοητευόμαστε, οι πρόσφατες επιτυχίες ήρθαν χωρίς κλασικό σουτέρ στο ρόστερ, ενώ οι αποτυχίες του 1999-2003 ήρθαν με… σουτέρ στο ρόστερ. Οπότε δεν είναι πανάκεια το τρίποντο. Καλό είναι να υπάρχει, αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας.
Πιο πολύ θα σταθώ στα δύο στοιχεία που επισήμανε ο Νίκος Ζήσης: διστακτικότητα παρότι είμαστε ελεύθεροι και μέτρια κυκλοφορία. Δεν είναι θέμα προσώπων, γιατί είδαμε να διστάζουν και ο Καλάθης με τον Περπέρογλου (πολλάκις αμφότεροι) και οι Πρίντεζης, Καλαμπόκης, Καϊμακόγλου, παρότι ελεύθεροι. Όμως, ένα ελεύθερο σουτ δεν είναι ποτέ κακό σουτ και πρέπει τα παιδιά να αποβάλλουν το άγχος του άστοχου.
Και η κυκλοφορία είναι θέμα, καθώς η ομάδα δείχνει να μπλοκάρει κάποιες στιγμές. Σύμφωνοι, όποιοι και αν είναι στη δωδεκάδα, το Ζήσης, Σπανούλης, Καλάθης, Περπέρογλου + ένας ακόμη, δεν συγκρίνεται με το Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Ζήσης, Σπανούλης, Βασιλόπουλος. Όμως, τα αβίαστα λάθη δεν χρειάζονται και δεν είναι του επιπέδου κανενός από τους περιφερειακούς μας. Τα κάνει και ο Βασίλης Σπανούλης, στην προσπάθειά του να πάρει την ομάδα πάνω του, αλλά και οι Καλάθης (περισσότερο), Περπέρογλου. Κι αν τον Σπανούλη τον έχουμε… τεστάρει και ξέρουμε πώς θα αντιδράσει στα δύσκολα, στα υπόλοιπα πρέπει να επέλθει ψυχραιμία και… νουθεσία.
Μιας και ο λόγος για νουθεσίες, μόνο χαρά μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι βλέπουμε τους Ζήση, Σπανούλη, Φώτση να μιλάνε και να φωνάζουν συνεχώς μέσα στο παιχνίδι, ιδίως τους δύο περιφερειακούς. Στη δική τους εμπειρία θα στηριχτεί η ομάδα φέτος.
Καιρό έχουμε μπροστά μας για να μιλήσουμε και για τα νεκρά διαστήματα στην επίθεση, και για τις ανάσες του Κουφού, και για το (ελπίζουμε) ελαφρύ πρόβλημα του Σχορτσανίτη, και για όλα τα υπόλοιπα.
by Rasheed.
Φαίνεται ότι έχουμε φτάσει στους… 10 σίγουρους. Μιλάω για τον Κώστα Καϊμακόγλου, που μοιάζει να έχει κλείσει θέση στο ρόστερ της ομάδας. Ο λόγος δεν είναι τόσο η απόδοσή του στο ματς με τους Λιθουανούς, όπου ήταν πραγματικά εξαιρετικός, αλλά το γεγονός ότι από τους 5 (Γλυνιαδάκης, Παπανικολάου, Τσαλδάρης, Καλαμπόκης οι άλλοι) είναι ο πρώτος που μπαίνει σε κάθε ματς, δείχνει να βγάζει ενέργεια στο «3» χωρίς να χάνει η ομάδα σε χημεία και μοιάζει να ταιριάζει στο στιλ της. Ο Καζλάουσκας το έχει υπονοήσει στις συνεντεύξεις τύπου, οπότε λογικά θα τον δούμε στην Πολωνία. Για τους άλλους τέσσερις, η μη χρησιμοποίηση του Παπανικολάου με τη Λιθουανία ίσως δείχνει ότι είναι 4ος στην κούρσα, αλλά ο Καζλάουσκας είναι εμφανές ότι ψάχνεται.
Είχε σχεδόν αποφασίσει ότι θα αφήσει εκτός τον Γλυνιαδάκη, αλλά όποτε μπαίνει παίζει πάρα πολύ καλά, κάνει τη διαφορά στην άμυνα και πλέον έχουμε και τον τραυματισμό του Σχορτσανίτη. Αυτό δοκίμαζε σήμερα όταν δεν έβαλε τον Κουφό μέχρι το 28ο λεπτό (συν το γεγονός ότι προσπαθούσε να βελτιώσει τις αντοχές του Κουφού). Απ’ την άλλη, αν μπει στη δωδεκάδα και ο Γλυνιαδάκης και ο Καϊμακόγλου, τότε θα μιλάμε για… μεγάλο ρίσκο να παραταχτείς στην Πολωνία με 5 περιφερειακούς, και 7 ψηλούς (ανάμεσά τους οι Καϊμακόγλου, Πρίντεζης που θα καλύπτουν και το «3»). Ιδίως στην κατάσταση που είναι ο Περπέρογλου. Θα έχει ενδιαφέρον, πάντως, αν το τολμήσει. Ίδωμεν…
Από το Ακρόπολις είδαμε ότι η εθνική έχει βελτιώσει αρκετά την άμυνά της και υπάρχουν διαστήματα που εγκλωβίζει πλήρως τον αντίπαλο. Το έκανε και με τις τρεις ομάδες που αντιμετώπισε, ομάδες καλές (ιδίως οι Σερβία, Λιθουανία), που είναι μέτρο σύγκρισης για το πού βρίσκεται η ομάδα. Επίσης, μεγάλο κέρδος είναι το γεγονός ότι η εθνική έδειξε να μην αφήνει το ματς όταν έμεινε πίσω (με Λιθουανούς) και μάλιστα να καταφέρνει να το γυρίσει.
Στο Ακρόπολις φάνηκε ότι ο αληθινός πλέι μέικερ της ομάδας (με την έννοια του ποιος καθοδηγεί και κοντρολάρει το παιχνίδι) είναι ο Νίκος Ζήσης, αφού αυτός είχε το πρόσταγμα όποτε στράβωνε το πράγμα (ακόμη και από τη θέση «2»). Μαζί με τον Σπανούλη θα πρέπει να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες και, βεβαίως, να βάλουν φρένο στον Καλάθη, που παρασύρεται λόγω απειρίας σε πολλές περιστάσεις.
Ο Περπέρογλου στο «3» δεν δείχνει έτοιμος να ακουμπήσει η ομάδα πάνω του και αυτό είναι πρόβλημα μιας και είναι το μοναδικό τριάρι. Αμυντικά δεν μπορούσε να προσφέρει όσα ο Βασιλόπουλος, αυτό ήταν γνωστό, (προσωπικά πιστεύω ότι κανείς στην Ευρώπη δεν μπορεί να προσφέρει όσα ο Βασιλόπουλος στην άμυνα). Επιθετικά, όμως, έχει περισσότερες αρετές, αλλά μοιάζει περισσότερο διστακτικός απ’ όσο δικαιολογείται, εκτός κλίματος σε πολλές περιπτώσεις και γενικά όχι αυτός που περιμέναμε. Έως τώρα η ομάδα δείχνει να πορεύεται χωρίς αυτόν και να τον περιμένει. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι την κατάλληλη ώρα θα είναι «παρών», αλλά δεν μπορούμε να είμαστε τόσο αισιόδοξοι όσο με τον Φώτση (που κάθε χρόνο παίζει καλά το πολύ σε 2 φιλικά και περιμένει τα επίσημα), που ξέρουμε ότι θα είναι ο ηγέτης της ομάδας.
Πρόβλημα παρατηρήσαμε στα ριμπάουντ. Πρόβλημα που είναι αδιανόητο με τόσους καλούς ψηλούς στην ομάδα. Φώτσης και Μπουρούσης έχουν έφεση, ο Πρίντεζης είναι αλτικός, ο Κουφός δυνατός και ψηλός, ο Καϊμακόγλου ψηλότερος όταν παίζει στο «3», ο Σχορτσανίτης κυνηγά κάθε φάση, οπότε δεν θα έπρεπε να υπήρχε θέμα. Επιβάλλεται να σφίξουν τα μπλοκ άουτ και να υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση στα ριμπάουντ, που με τη Λιθουανία παραλίγο να στοιχίσουν το ματς (και μάλλον θα το στοίχιζαν με… ουδέτερη διαιτησία).
Δεν με βλέπετε να μιλάω για το τρίποντο, που από πολλούς έχει τονιστεί ως αδυναμία της ομάδας. Δεν μπορώ να το θεωρήσω σημαντική αδυναμία, απλώς και μόνο γιατί ποτέ η ομάδα δεν είχε αξιόπιστο, σταθερό σουτέρ τα τελευταία χρόνια. Ας μην τρελαθούμε, ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και ο Βασιλόπουλος λείπουν, όχι ο Ρέι Άλεν, ο Ρέτζι Μίλερ και ο Στιβ Κερ. Τεράστιες απώλειες αλλά όχι στο σουτ. Ακόμη και ο πιο εύστοχος εκ των τριών (Διαμαντίδης) δεν έδινε ποτέ στην εθνική σταθερή παρουσία από το τρίποντο. Το έχουμε ξαναπεί: ο πιο σταθερός (ή ο μόνος σταθερός) σουτέρ της Ελλάδας είναι ο Φώτσης και έπονται Ζήσης, Σπανούλης. Στο τρίποντο δεν βλέπουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπαμε τόσα χρόνια, ούτε πρόκειται να δούμε κάτι διαφορετικό. Κι ας μην απογοητευόμαστε, οι πρόσφατες επιτυχίες ήρθαν χωρίς κλασικό σουτέρ στο ρόστερ, ενώ οι αποτυχίες του 1999-2003 ήρθαν με… σουτέρ στο ρόστερ. Οπότε δεν είναι πανάκεια το τρίποντο. Καλό είναι να υπάρχει, αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας.
Πιο πολύ θα σταθώ στα δύο στοιχεία που επισήμανε ο Νίκος Ζήσης: διστακτικότητα παρότι είμαστε ελεύθεροι και μέτρια κυκλοφορία. Δεν είναι θέμα προσώπων, γιατί είδαμε να διστάζουν και ο Καλάθης με τον Περπέρογλου (πολλάκις αμφότεροι) και οι Πρίντεζης, Καλαμπόκης, Καϊμακόγλου, παρότι ελεύθεροι. Όμως, ένα ελεύθερο σουτ δεν είναι ποτέ κακό σουτ και πρέπει τα παιδιά να αποβάλλουν το άγχος του άστοχου.
Και η κυκλοφορία είναι θέμα, καθώς η ομάδα δείχνει να μπλοκάρει κάποιες στιγμές. Σύμφωνοι, όποιοι και αν είναι στη δωδεκάδα, το Ζήσης, Σπανούλης, Καλάθης, Περπέρογλου + ένας ακόμη, δεν συγκρίνεται με το Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Ζήσης, Σπανούλης, Βασιλόπουλος. Όμως, τα αβίαστα λάθη δεν χρειάζονται και δεν είναι του επιπέδου κανενός από τους περιφερειακούς μας. Τα κάνει και ο Βασίλης Σπανούλης, στην προσπάθειά του να πάρει την ομάδα πάνω του, αλλά και οι Καλάθης (περισσότερο), Περπέρογλου. Κι αν τον Σπανούλη τον έχουμε… τεστάρει και ξέρουμε πώς θα αντιδράσει στα δύσκολα, στα υπόλοιπα πρέπει να επέλθει ψυχραιμία και… νουθεσία.
Μιας και ο λόγος για νουθεσίες, μόνο χαρά μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι βλέπουμε τους Ζήση, Σπανούλη, Φώτση να μιλάνε και να φωνάζουν συνεχώς μέσα στο παιχνίδι, ιδίως τους δύο περιφερειακούς. Στη δική τους εμπειρία θα στηριχτεί η ομάδα φέτος.
Καιρό έχουμε μπροστά μας για να μιλήσουμε και για τα νεκρά διαστήματα στην επίθεση, και για τις ανάσες του Κουφού, και για το (ελπίζουμε) ελαφρύ πρόβλημα του Σχορτσανίτη, και για όλα τα υπόλοιπα.
by Rasheed.
8 σχόλια:
Με προβληματίζει αρκετά η ανάπτυξη της ομάδας επιθετικά.
Δειχνει να έχει πρόβλημα,ΔΕΝ ΨΑΧΝΟΥΝ την έξτρα πάσα για το ελέυθερο σουτ,οταν βγουν τελικά λίγα σουτ τα παιδιά διστάζουν,τα σκριν δεν οδηγούν πάντα σε ματς απ και γενικότερα ο Καζλάουσκας μου φαίνεται πως δεν εχει δουλέψει οσο θα έπρεπε στα συστήματα.
ton printezi ton exete sigouro gia dwdekada?
Χαίρομαι που δεν ήμουν ο μόνος που παρατήρησε την ανεπάρκεια του Περπέρογλου στα φιλικά του Ακρόπολις. Η αλήθεια είναι ότι φάνηκα λίγο επιθετικός στο προηγούμενο σχόλιο, όταν είπα πως ό,τι έχει πετύχει είναι απλά θέμα Ζοτς, όπως και τύποι σαν τους Γουΐνστον, Νίκολας και σία -πράγμα που φυσικά ακόμα πιστεύω, στα χέρια του Ζοτς ο Πελεκάνος και ο Βασιλόπουλος θα φαίνονταν καλύτεροι και από τον Σίσκα.
Για να μη μείνει η άσχημη εντύπωση, θα πω ότι ο Περπέρογλου ειδικά στην επίθεση μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ αλλά πρέπει να έχει ψυχολογία, να το πιστέψει (εδώ φαίνεται η συμβολή του Ζοτς, που όλοι οι παίχτες του πιστεύουν στο εαυτό τους). Στο Ακρόπολις ήταν τραγικός (το τραγικός δεδομένου ότι είναι το βασικό 3άρι της Εθνικής -και δεύτερος στη γενική κατάταξη πίσω από τον Βασιλόπουλο).
Καποιος εχει μεινει στην εποχη του Τζορνταν και φανταζεται ολα τα 3ρια στιλ Σισκαουσκας...
Mipos o Kazlauskas na afine exo ton Perperoglou kai na epairne ton Papanikolaou stin thesi tou?
Pantos auton pou tha ithela oposdipote stin 12ada einai o Gluniadakis (oxi, den eimai opados tou Osfp). Theoro oti exei to kormi kai tin dunami pou xreiazomaste gia na ta bgaloume pera me kapoious psilous pou allios den tous katafernoume. Xthes eixame megalo problima me tin front-line tis Lithouanias. Den einai tuxaio oti o Kazlauskas itan distaktikos sto na balei mesa ton Koufo. Theorouse (ektimisi mou einai auto) oti den tha tou ebgaze tis amunes. Telika oi boitheies tou Kaimakoglou (idios sto rebound) itan sotiries (opos alloste kai i boitheia tis diaitisias). Otan de traumatistike o Sofo, fanike oti den exoume tis luseis pou prepei sto 5. Ekei o Gluniadakis tha gemize tin raketa mas.
Efoson to dunato mas simeio einai oi psiloi, nomizo oti mporoume na paizoume stantar 5-10 lepta ana agona me psila sximata (sto 4 o Bourousis).
An kai psilo-asxeto, ofeilo na fonaxo oti me pnigei akoma to gegonos oti me tin Argentini paixame me 5ari ton Tsartsari. Gia mena o misos agonas krithike ekei kai o allos misos sto oti den tous treksame na tous bgei i glossa.
Σας παραθέτω το παρακάτω άρθροhttp://www.contra.gr/Basketball/Europe/Eurobasket/Greece/248246.html αν θέλετε να πείτε την γνώμη σας. Προσωπικά διαφωνώ και απορώ. Οι Ομάδες του Γιαννάκη παίζουν μερικές φορές με το φρένο πατημένο αλλά όχι κατ' ανάγκην άσκημο μπάσκετ. Και ο Βασιλειάδης με τον Διαμαντόπουλο Καλύτεροι Γκάρντ. Ο Διαμαντόπουλος είχε τα φόντα να γίνει Κάποτε...
Ο Βασιλειάδης έχει απλώς καλό σουτ, αλλά δεν είναι πλήρης.
Και τέλος μ' αρέσει όταν η Ελλάδα παίζει γρήγορο Μπάσκετ αλλά νευριάζω όταν δεν παίζει καλή άμυνα. Τι εννοούσε ο ποιητής;
Κάτι τελευταίο είμαι απ' αυτούς που θεωρώ ότι ο Πελεκάνος είναι ένας πολύ καλός παίκτης, και σίγουρα θα βοηθούσε στην θέση 3, του κόστισε ότι δεν έπαιξε φέτος αλλά αν και ο Παπανικολάου είναι το μέλλον πιστεύω ότι θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα και μέσα από τα φιλικά θα έβρισκε το ρυθμό του.
Διαφωνώ πλήρως ότι εθνική επί Γιαννάκη έπαιξε άσχημο μπάσκετ. Στο προολυμπιακό για παράδειγμα, η Ελλάδα έπαιξε διαστημικό μπάσκετ, καθώς τότε έπρεπε να φορμαριστεί για να μη χαθεί το όνειρο του Πεκίνου, εξ ου και γιατί την πατήσαμε μετά.
Τέλος πάντων, δεν γίνεται να συμφωνούμε όλοι, καλό είναι να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Επειδή με ρωτάς τη γνώμη μου, θα πω ότι ο συντάκτης επικαλείται του "γνωστούς κύκλους" που έκοψαν την εθνική στον Διαμαντόπουλο, αλλά οι ίδιοι κύκλοι είναι που θεωρούν ότι ο Γιαννάκης παίζει αντιμπάσκετ. Οπότε... δεν βγάζει νόημα το κείμενο ως προς αυτό.
Σε αυτό που λες για τον Πελεκάνο, συμφωνώ απόλυτα. Θεωρώ ότι έπρεπε να είναι στην προεπιλογή και να δει εκεί ο Καζλάουσκας αν μπορούσε να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Όσο για το αν η Ελλάδα μπορεί να παίξει όμορφο μπάσκετ βασισμένο στο περιφερειακό σουτ... δεν βρίσκω τι να πω. Είναι σα να γράφεις συνταγή για παστίτσιο και να αναλύεις πώς πλένουν το μαρούλι.
Rasheed.
Συγγνώμη, απάντησα μόνο σε έναν φίλο. Λοιπόν, ναι ο Πρίντεζης θα είναι δωδεκάδα. Αν δεν είναι, η ομάδα έχει τεράστια έλλειψη στο "4", καθώς θα έχει μόνο τον Φώτση, όσο κι αν προσπαθεί ο Λημνιάτης να μας πείσει ότι η φυσική θέση του 2.15 Μπουρούση είναι το "4"...
Δεν νομίζω ότι ο Περπέρογλου μπορεί να μείνει έξω, ιδίως φέτος με το πρόβλημα στο "3". Ο Παπανικολάου είναι πολύ μικρός και με ήδη κουραστικό καλοκαίρι.
Με το Κουφό ο Καζλάουσκας προσπαθεί να βελτιώσει με έμμεσους τρόπους τις αντοχές του (εξ ου και τα 12 συνεχόμενα λεπτά, παρότι ζητούσε αλλαγή), καθώς δεν μπορεί να τον στείλει... στο βουνό για τρέξιμο.
Όντως, έχουμε επιθετικό πρόβλημα, αλλά μην ξεχνάτε ότι αλλάξαμε προπονητή, οπότε αλλάζει και η φιλοσοφία. Και ο Καζλάουσκας πρέπει να επιβάλλει τη φιλοσοφία του, με κάθε κόστος, αλλιώς δεν έχει σκοπό η αλλαγή.
Διαφωνώ ότι ο Νίκολας έγινε καλύτερος με τον Ομπράντοβιτς. Ήταν παιχταράς πριν έρθει στον Παναθηναϊκό. Όπως και διαφωνώ ότι ο Ουίνστον έγινε κάτι ιδιαίτερο με τον Ομπράντοβιτς. Μέτριος παρέμεινε.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου