Στις 2 Αυγούστου, σε ηλικία 80 χρονών, άφησε την τελευταία του πνοή ο Στάνλεϊ «Loady» Μπράουν, ο οποίος αποτελεί μια μοναδική περίπτωση παίκτη, αν και άγνωστος στους περισσότερους. Πολλές δεκαετίες πριν παίκτες όπως ο Μόουζες Μαλόουν ή ο Μπιλ Γουιλομπάι περάσουν κατευθείαν από το σχολείο στο NBA χωρίς να περάσουν από το κολέγιο, ακόμη περισσότερες πριν το κάνουν ο Κέβιν Γκαρνέτ ή ο ΛεΜπρον Τζέιμς, ο Σταν Μπράουν άνοιγε το δρόμο.
Βέβαια, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες περιπτώσεις, ο Μπράουν αναγκάστηκε να το κάνει και αυτό ήταν που πιθανότατα του κόστισε και δεν έκανε σημαντική καριέρα στο ΝΒΑ.
Γεννημένος τον Ιούνιο το 1929 ο Μπράουν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια. Από μικρός είχε ξεχωρίσει στα αθλήματα, αλλά από την αρχή τον κέρδισε το μπάσκετ. Το 1945 στον τελικό του Public League οδήγησε το Southern High School της Φιλαντέλφια στο δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του, σκοράροντας 49 πόντους.
Το καλοκαίρι είχε αποφασίσει να μετεγγραφεί σε σχολείο προετοιμασίας για το κολέγιο αντί να τελειώσει στο Λύκειό του την τελευταία του χρονιά πριν το πανεπιστήμιο. Από μικρός ήθελε να σπουδάσει και το πιθανότερο είναι ότι οι μπασκετικές του ικανότητες θα του έδιναν υποτροφία. Όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά.
Ένα απόγευμα του καλοκαιριού του 1946 ο Μπράουν επέστρεφε σπίτι του και είδε στο σαλόνι του τον Έντι Γκότλιμπ, προπονητή των Φιλαντέλφια Ουόριορς (πλέον Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς) και ιδιοκτήτη των Φιλαντέλφια Σφας (Sphas, πρόκειται για ακρώνυμο, δεν σημαίνει κάτι). Ο Γκότλιμπ ήταν εκεί για να τον πείσει να αφήσει το σχολείο και το κολέγιο για να γίνει επαγγελματίας αθλητής σε ηλικία 17 ετών. Όταν του είπε το μισθό του, δεν χρειάστηκε να πει περισσότερα. Ο Μπράουν την πρώτη του σεζόν έβγαζε 50 δολάρια τον αγώνα, ποσό αστρονομικό για την εποχή και για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, με την καλύτερή του οικονομικά σεζόν να του προσφέρει 3.500 δολάρια συνολικά.
Ο ίδιος τα δέχτηκε με βαριά καρδιά, αλλά η οικογένειά του είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα και τα χρήματα αυτά ήταν η σωτηρία τους. Έτσι ξέχασε το σχολείο, ξέχασε τα όνειρα για κολέγιο και έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Η.Π.Α. που μεταπήδησε κατευθείαν από το κολέγιο στο NBA.
Ο Γκέιμπ Ίγκαν, συμπαίκτης του στο σχολείο και στενός του φίλος, είπε για εκείνη τη συμφωνία: «Νομίζω ότι ουσιαστικά εξαναγκάστηκε να φύγει νωρίς από το σχολείο. Η οικογένειά του χρειαζόταν τα χρήματα. Ήθελε πολύ να μορφωθεί και να παίξει μπάσκετ στο κολέγιο, αλλά δεν είχε στην ουσία άλλη επιλογή».
Όσοι τον είχαν δει να παίζει τότε στο σχολείο αναφέρουν ότι ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες που έβγαλε ποτέ η Φιλαντέλφια. Ο Μπράουν έπαιξε πρώτα στους Φιλαντέλφια Σφας για να μεταπηδήσει μετά στους Ουόριορς και να αγωνιστεί 2 χρονιές στο NBA. Όχι συνεχόμενες, πάντως, αφού το γεγονός ότι είχε παίξει μόνο σχολικό μπάσκετ του κόστισε. Στην πρώτη του σεζόν με τους Σφας είχε 13,5 πόντους μέσο όρο, νούμερο που τον έφερε στην 3η θέση των σκόρερ ολόκληρου του πρωταθλήματος ABL (ουσιαστικά προθάλαμος του NBA τότε).
Την επόμενη σεζόν 1947-48 έπαιξε στο BAA (όπως λεγόταν το NBA ως το 1949) αλλά μόλις για 19 αγώνες. Επέστρεψε στο ABL και αγωνίστηκε ξανά με τους Φιλαντέλφια Ουόριορς το 1951-52 για 15 αγώνες.
Συνολικά είχε 104 πόντους σε 34 ματς στο NBA, νούμερο όχι θεαματικό για το ταλέντο του, με τους μέσους όρους του να είναι 3.1 πόντοι και 1.1 ριμπάουντ σε 9.5 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα.
Μετά η καριέρα του στο NBA τελείωσε και εργάστηκε ως οδηγός νταλίκας για τα επόμενα 30 χρόνια. «Ήταν ο καλύτερος παίκτης που έβγαλε ποτέ το σχολείο μας. Απίστευτος άνθρωπος. Μπορούσε να σουτάρει και με τα δύο χέρια, είχε κινήσεις κάτω από το καλάθι, ήταν πολύ καλός all-around παίκτης. Τον μάρκαρα στην προπόνηση, αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Μπορούσε επίσης να έχει γίνει επαγγελματίας στο μπέιζμπολ ή το φούτμπολ (σ.σ. το αμερικάνικο ράγκμπι), αλλά το μπάσκετ ήταν η αγάπη του», είπε για τον φίλο του ο Ίγκαν.
Μπορεί το ταλέντο του να μην «έδεσε» ποτέ με το NBA, μπορεί να μην μπήκε στο Hall of Fame, μπορεί να «έφυγε» ξεχασμένος από τους πολλούς, αλλά ο Στάνλεϊ Μπράουν πάντα θα είναι ένας πρωτοπόρος του αθλήματος. Ο επίλογος από τον Γκέιμπ Ίγκαν: «Ως αθλητής που έχει παίξει μπάσκετ, μπορώ να πω ότι δεν θυμάμαι κανέναν καλύτερο από αυτόν στο πρωτάθλημά μας. Όλοι όσοι ξέρω το ίδιο λένε. Επίσης ήταν πολύ καλός φίλος, αυθεντικά καλός άνθρωπος. Πέρασε πολύ δύσκολα στη ζωή του…».
Όσο για τo προσωνύμιο «Loady»: «Κανείς δεν ξέρει από πού προήλθε. Μου είχε πει ότι δεν του άρεσε καθόλου, αλλά όλοι έτσι τον φώναζαν, Loady».
by Rasheed.
Υ.Γ.: Τα wallpaper για τα τελευταία quiz και σταυρόλεξα του Age of Basketball, θα σταλούν σε όσους έστειλαν τις απαντήσεις στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Βέβαια, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες περιπτώσεις, ο Μπράουν αναγκάστηκε να το κάνει και αυτό ήταν που πιθανότατα του κόστισε και δεν έκανε σημαντική καριέρα στο ΝΒΑ.
Γεννημένος τον Ιούνιο το 1929 ο Μπράουν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια. Από μικρός είχε ξεχωρίσει στα αθλήματα, αλλά από την αρχή τον κέρδισε το μπάσκετ. Το 1945 στον τελικό του Public League οδήγησε το Southern High School της Φιλαντέλφια στο δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του, σκοράροντας 49 πόντους.
Το καλοκαίρι είχε αποφασίσει να μετεγγραφεί σε σχολείο προετοιμασίας για το κολέγιο αντί να τελειώσει στο Λύκειό του την τελευταία του χρονιά πριν το πανεπιστήμιο. Από μικρός ήθελε να σπουδάσει και το πιθανότερο είναι ότι οι μπασκετικές του ικανότητες θα του έδιναν υποτροφία. Όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά.
Ένα απόγευμα του καλοκαιριού του 1946 ο Μπράουν επέστρεφε σπίτι του και είδε στο σαλόνι του τον Έντι Γκότλιμπ, προπονητή των Φιλαντέλφια Ουόριορς (πλέον Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς) και ιδιοκτήτη των Φιλαντέλφια Σφας (Sphas, πρόκειται για ακρώνυμο, δεν σημαίνει κάτι). Ο Γκότλιμπ ήταν εκεί για να τον πείσει να αφήσει το σχολείο και το κολέγιο για να γίνει επαγγελματίας αθλητής σε ηλικία 17 ετών. Όταν του είπε το μισθό του, δεν χρειάστηκε να πει περισσότερα. Ο Μπράουν την πρώτη του σεζόν έβγαζε 50 δολάρια τον αγώνα, ποσό αστρονομικό για την εποχή και για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, με την καλύτερή του οικονομικά σεζόν να του προσφέρει 3.500 δολάρια συνολικά.
Ο ίδιος τα δέχτηκε με βαριά καρδιά, αλλά η οικογένειά του είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα και τα χρήματα αυτά ήταν η σωτηρία τους. Έτσι ξέχασε το σχολείο, ξέχασε τα όνειρα για κολέγιο και έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Η.Π.Α. που μεταπήδησε κατευθείαν από το κολέγιο στο NBA.
Ο Γκέιμπ Ίγκαν, συμπαίκτης του στο σχολείο και στενός του φίλος, είπε για εκείνη τη συμφωνία: «Νομίζω ότι ουσιαστικά εξαναγκάστηκε να φύγει νωρίς από το σχολείο. Η οικογένειά του χρειαζόταν τα χρήματα. Ήθελε πολύ να μορφωθεί και να παίξει μπάσκετ στο κολέγιο, αλλά δεν είχε στην ουσία άλλη επιλογή».
Όσοι τον είχαν δει να παίζει τότε στο σχολείο αναφέρουν ότι ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες που έβγαλε ποτέ η Φιλαντέλφια. Ο Μπράουν έπαιξε πρώτα στους Φιλαντέλφια Σφας για να μεταπηδήσει μετά στους Ουόριορς και να αγωνιστεί 2 χρονιές στο NBA. Όχι συνεχόμενες, πάντως, αφού το γεγονός ότι είχε παίξει μόνο σχολικό μπάσκετ του κόστισε. Στην πρώτη του σεζόν με τους Σφας είχε 13,5 πόντους μέσο όρο, νούμερο που τον έφερε στην 3η θέση των σκόρερ ολόκληρου του πρωταθλήματος ABL (ουσιαστικά προθάλαμος του NBA τότε).
Την επόμενη σεζόν 1947-48 έπαιξε στο BAA (όπως λεγόταν το NBA ως το 1949) αλλά μόλις για 19 αγώνες. Επέστρεψε στο ABL και αγωνίστηκε ξανά με τους Φιλαντέλφια Ουόριορς το 1951-52 για 15 αγώνες.
Συνολικά είχε 104 πόντους σε 34 ματς στο NBA, νούμερο όχι θεαματικό για το ταλέντο του, με τους μέσους όρους του να είναι 3.1 πόντοι και 1.1 ριμπάουντ σε 9.5 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα.
Μετά η καριέρα του στο NBA τελείωσε και εργάστηκε ως οδηγός νταλίκας για τα επόμενα 30 χρόνια. «Ήταν ο καλύτερος παίκτης που έβγαλε ποτέ το σχολείο μας. Απίστευτος άνθρωπος. Μπορούσε να σουτάρει και με τα δύο χέρια, είχε κινήσεις κάτω από το καλάθι, ήταν πολύ καλός all-around παίκτης. Τον μάρκαρα στην προπόνηση, αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Μπορούσε επίσης να έχει γίνει επαγγελματίας στο μπέιζμπολ ή το φούτμπολ (σ.σ. το αμερικάνικο ράγκμπι), αλλά το μπάσκετ ήταν η αγάπη του», είπε για τον φίλο του ο Ίγκαν.
Μπορεί το ταλέντο του να μην «έδεσε» ποτέ με το NBA, μπορεί να μην μπήκε στο Hall of Fame, μπορεί να «έφυγε» ξεχασμένος από τους πολλούς, αλλά ο Στάνλεϊ Μπράουν πάντα θα είναι ένας πρωτοπόρος του αθλήματος. Ο επίλογος από τον Γκέιμπ Ίγκαν: «Ως αθλητής που έχει παίξει μπάσκετ, μπορώ να πω ότι δεν θυμάμαι κανέναν καλύτερο από αυτόν στο πρωτάθλημά μας. Όλοι όσοι ξέρω το ίδιο λένε. Επίσης ήταν πολύ καλός φίλος, αυθεντικά καλός άνθρωπος. Πέρασε πολύ δύσκολα στη ζωή του…».
Όσο για τo προσωνύμιο «Loady»: «Κανείς δεν ξέρει από πού προήλθε. Μου είχε πει ότι δεν του άρεσε καθόλου, αλλά όλοι έτσι τον φώναζαν, Loady».
by Rasheed.
Υ.Γ.: Τα wallpaper για τα τελευταία quiz και σταυρόλεξα του Age of Basketball, θα σταλούν σε όσους έστειλαν τις απαντήσεις στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
7 σχόλια:
asxeto me to thema p exeis valei alla ti gnwmi exeis gia ton ira newble pou akougetai gia ton ARI?
Φίλε θεωρώ ότι ο Νιούμπλι είναι πολύ καλός παίκτης. Αθλητικός και με έφεση στο ριμπάουντ. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος σουτέρ του κόσμου στο τρίποντο, αλλά είναι τριάρι κλασικό, έμπειρο που αν έρθει θα βοηθήσει σίγουρα, γιατί παίκτες του τύπου του σπανίζουν.
Rasheed.
i epistrofi tou Big Ben pisw sto spiti tou!!!!!!!!!!!!!lete na exoun elpida gia kati kalo i pistons fetos?
den 8a paragwnisti akoma mia xronia o papanikolaou me tin metagrafi newble ston ari?
ta logia oti i omada xtizotan girw apo ayton itan tou aera?
Πάντως στο Ισραήλ στο 4 επαιζε.Και με τετοια δύναμη που εχει για εκεί τον βλέπω.
Είναι γνωστό επίσης ότι στον Ματσόν αρέσουν τα κοντά σχήματα και τα 3άρια τύπου Σκέιλς
Θεωρώ ότι ακόμα ενα 2/3 θα πάρει η ομάδα και θα κλείσει το ρόστερ
tora p irthe ti thesi pisteueis tha ton exei sto 3 sto 4 gt me i ilikia tou ton kanei na einai 4 ara to ipsos tou 3
Κοιτάξτε, μπορεί να παίξει στο 4, όπως λέει ο φίλος για τα σχήματα του Ματσόν. Είναι σίγουρο ότι θα τον δούμε και στο τέσσερα, εξάλλου το σουτ του δεν ειναι το δυνατό του σημείο.
Όσο για τον Παπανικολάου, δεν θα χτιστεί ο Άρης γύρω του, απλώς θεωρώ ότι θα πάρει χρόνο. Ως τώρα ο Αρης έχει στην περιφέρεια μόνο τον Χατζηβρέττα και τον Παπανικολάου. Πλέον θα παίζουν και ένας από τους Στίνσον-Κλαρκ, αλλά και ο Νιούμπλι. Πιστεύω ότι όντως χρειάζεται έναν ακόμη παίκτη (ο Πελεκάνος θα ήταν ιδανικός, αλλά είναι δύσκολο) στην περιφέρεια για να κλείσει το ρόστερ.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου