Χανκ Γκάδερς: "Πεθαίνω να παίξω μπάσκετ"

Η ιστορία του Χανκ Γκάδερς (Hank Gathers) είναι λιγότερο γνωστή από άλλες παρόμοιες, όπως αυτή του Λεν Μπάιας, ή άλλων παιδιών των οποίων η ζωή τερματίστηκε άδοξα πριν προλάβει ο κόσμος να θαυμάσει το ταλέντο τους.

Ποιος ήταν ο Χανκ Γκάδερς; Πιθανότατα ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ, ένα σπάνιο ταλέντο, ένας παίκτης που θα άφηνε τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα. Κι όμως, η μοίρα έπαιξε σκληρό παιχνίδι.

Ο Χανκ Γκάδερς τα είχε όλα. Εκτός από χρόνο για να φτάσει εκεί που θέλει. Ξεκίνησε την κολεγιακή του καριέρα από το University of Southern California, αλλά μετά την πρώτη του χρονιά πήρε μετεγγραφή στο Loyola Marymount. Ο ίδιος είχε πει τότε «δεν με νοιάζει πού θα παίζω, με νοιάζει απλώς να παίζω μπάσκετ». Μαζί του ήταν και ο αδελφικός του φίλος Μπο Κιμπλ, με τον οποίο συναντήθηκε μπασκετικά για πρώτη φορά στο σχολείο προετοιμασίας (για το κολέγιο) όπου έπαιξε ένα χρόνο.

Το 1986-87 έμεινε σύμφωνα με τους κανονισμούς εκτός, ενώ το 1987-88 είχε 22.5 πόντους και 8.7 ριμπάουντ μέσο όρο.

Το 1988-89, ο Χανκ Γκάδερς έκανε όλη την Αμερική να γυρίσει να τον κοιτάξει. Τελείωσε τη χρονιά με 32.7 πόντους και 13.7 ριμπάουντ, για να γίνει ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της Division I του NCAA που καταφέρνει την ίδια σεζόν να βγει 1ος σκόρερ και 1ος ριμπάουντερ (ο πρώτος ήταν ο Εξέιβιερ ΜακΝτάνιελ).

Οι ομάδες του NBA, τον είχαν ήδη από κοντά, με τους Λέικερς… να ξερογλείφονται. Ο Γκάδερς προπονούνταν με τον Μάτζικ Τζόνσον τα καλοκαίρια, έκανε παρέα με τον Πατ Ράιλι και έβλεπε το μέλλον του στρωμένο με δάφνες και επιτυχίες.

Από κοντά και ο Κιμπλ, με τον οποίο μάλιστα έγιναν οι μοναδικοί δύο συμπαίκτες στην ιστορία της 1ης κατηγορίας του NCAA που πετυχαίνουν στον ίδιο αγώνα τουλάχιστον 40 πόντους. Έβαλαν και οι δύο από 40 στις 18 Φεβρουαρίου 1989 εναντίον του Γκονζάγκα. Εκείνη τη σεζόν ο Γκάδερς ήταν 2ος στην ψηφοφορία για τον καλύτερο παίκτη όλου του NCAA, ενώ με τους 1.015 πόντους που πέτυχε έφτασε στην 11η θέση όλων των εποχών στη λίστα των σκόρερ για μία σεζόν.

Το 1989-90 ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο. Το κολέγιό του με 5-0 και ο Γκάδερς έκανε ό,τι ήθελε. Εναντίον του U.S. International είχε 37 πόντους και 27 ριμπάουντ στη νίκη με 152-137. Το Λογιόλα έπαιζε μπάσκετ από άλλη διάσταση. Έτρεχε μανιασμένα κάνοντας επιθέσεις 10 δευτερολέπτων το πολύ και έπαιζε σε όλο το ματς full-court press για να αναγκάσει τον αντίπαλο να παίξει το ίδιο (έχει μάλιστα τα πρώτα 5 πιο παραγωγικά ματς στην ιστορία του NCAA). Και ο Γκάδερς ανταποκρινόταν τέλεια. Το κολέγιο είχε αρνητικό ρεκόρ πόντων τους… 91 στο πρώτο ματς της χρονιάς, ενώ 10 φορές πέρασαν τους 130 πόντους. Γκάδερς και Κιμπλ είχαν μέσο όρο πάνω από 30 πόντους ο καθένας και όλα… μύριζαν τίτλο, γιατί όπως έλεγαν οι οπαδοί της ομάδας «βάλε τον Γκάδερς με τον Κιμπλ μαζί στο παρκέ και θα έρθουν τίτλοι».

Όμως, μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 1989. Τότε, 13:56 πριν το τέλος του αγώνα με το Santa Barbara κέρδισε φάουλ και πήγε στις βολές. Όταν στήθηκε στη γραμμή έμοιαζε να τρέμει. Σούταρε την πρώτη, αστόχησε, έκανε δύο βήματα πίσω και έπεσε λιπόθυμος στο παρκέ. Αμέσως, διακομίστηκε στο νοσοκομείο, όπου έκανε ατελείωτες εξετάσεις. Οι γιατροί διέγνωσαν ταχυκαρδία που εκλυόταν με την άσκηση και του έδωσαν φαρμακευτική αγωγή (συγκεκριμένα Inderal). Ο Γκάδερς φοβήθηκε ότι δεν θα ξαναέπαιζε μπάσκετ, ότι θα έχανε τα όνειρα μιας μεγάλης καριέρας.

Μετά από 2 εβδομάδες επέστρεψε στην προπόνηση, αλλά παραπονιόταν συνεχώς για τα χάπια που έπαιρνε. Έλεγε στους γιατρούς και τους προπονητές του ότι του προκαλούσαν υπνηλία, έτρεχε και κουραζόταν, δεν είχε αντοχές, έπρεπε να κοιμάται παραπάνω και ένιωθε αδυναμία όταν τα έπαιρνε. Προσπαθούσε να τους πείσει να του μειώσουν τη δόση, κάτι που δεν έγινε, και ο Γκάδερς αποφάσισε να τη μειώσει μόνος του. Το έκανε κρυφά και άρχισε να βρίσκει τον παλιό καλό του εαυτό στο παρκέ. Όταν το συνειδητοποίησε άρχισε να μην παίρνει όλες τις δόσεις, ανάλογα με τους αγώνες της ομάδας, αλλά και να μην κάνει όλες τις εξετάσεις. Ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο ρίσκαρε.

Όταν τον Φλεβάρη του 1990 σκόραρε 44 πόντους εναντίον του Saint Mary όλοι είπαν ότι ο παλιός καλός Γκάδερς επέστρεψε.

Σε μια συνέντευξη που έδωσε πριν επιστρέψει στις προπονήσεις είπε: «Πεθαίνω να παίξω μπάσκετ» και συνέχισε για τη σχέση του με το γιατρό που τον κούραρε: «Ο γιατρός έχει μια δουλειά να κάνει. Αν πει ότι είμαι έτοιμος να παίξω και βγω στο παρκέ και καταρρεύσω πάλι, τότε καλά θα κάνει να μπορεί να δείξει ότι έχω κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις».

Δυο μήνες πέρασαν από τη συνέντευξη μέχρι τις 4 Μαρτίου του 1990. Το Λογιόλα έπαιζε με το Πόρτλαντ. Με 13:34 στο χρονόμετρο για το ημίχρονο, ο Γκάδερς πηδάει και κάνει ένα άλει-ουπ κάρφωμα για το 25-13. Μετά, κάνει «high-five» με τον Κιμπλ και παίρνει θέση άμυνας στο κέντρο του γηπέδου για να παίξει το περίφημο «full court press» του κολεγίου του. Όμως, καταρρέει. Το κοινό ανατριχιάζει, ο Γκάδερς προσπαθεί να σηκωθεί, αλλά δεν βρίσκει δύναμη. Ο Τζος Λόουερι, ο παίκτης του Πόρτλαντ που μάρκαρε, του προτείνει το χέρι για να τον σηκώσει, αλλά ο Γκάδερς δεν έχει πλέον συναίσθηση. Την ώρα που αρχίζουν οι σπασμοί, όλοι οι συγγενείς του, οι γιατροί της ομάδας, αλλά και όσοι γιατροί ήταν στο γήπεδο βρίσκονται από πάνω του και προσπαθούν να τον επαναφέρουν.

Πλέον, ο Γκάδερς κείτεται στο παρκέ, αλλά έχει παλμό. Τον μεταφέρουν εκτός γυμναστηρίου και τον συνδέουν με απινιδωτή που το κολέγιο πήρε ειδικά για την περίπτωσή του και θα έπρεπε να είναι δίπλα στον πάγκο σε περίπτωση που κατέρρεε. Ο απινιδωτής δείχνει ότι δεν έχει σφυγμό. Μετά από τρία σοκ, ο Γκάδερς αναπνέει για τελευταία φορά και σηκώνει το κεφάλι του ελαφρά πριν κλείσει για πάντα τα μάτια του. Το ασθενοφόρο φτάνει σε 7 λεπτά από το συμβάν, τον μεταφέρει στο νοσοκομείο όπου για μιάμιση ώρα οι γιατροί προσπαθούν να τον επαναφέρουν, αλλά μάταια. Ο επικεφαλής γιατρός ανακοίνωσε το θάνατό του στις 18:55 τοπική ώρα (είχε καταρρεύσει στις 17:14) εξηγώντας την προσπάθεια των γιατρών για τόση ώρα με τα εξής λόγια: «με κάποιον στη δική του φυσική κατάσταση, είχαμε ελπίδες να τον επαναφέρουμε, με αυτές τις πιθανότητες παλέψαμε. Πίστευα ότι θα τα καταφέρναμε».

Η αυτοψία έδειξε ότι έπασχε από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, βγάζοντας εκτεθειμένο το κολέγιο που τον άφηνε να παίζει (και μάλιστα του αγόρασε και απινιδωτή!) ρισκάροντας με τη ζωή ενός 23χρονου παιδιού. Οι γονείς του μήνυσαν το Λογιόλα για 32,5 εκατομμύρια δολάρια, με την υπόθεση να μην φτάνει στα δικαστήρια και το κολέγιο να συμβιβάζεται σε ένα ποσό που οι πληροφορίες λένε ότι ήταν 28-29 εκατομμύρια δολάρια.

Η WCC (δυτική περιφέρεια του NCAA) διακόπηκε οριστικά εκείνη τη χρονιά και το Λογιόλα (ως 1ο μέχρι τότε με 13-1) πήρε το εισιτήριο για το τελικό τουρνουά του NCAA. Εκεί έφτασε μέχρι τους «8» πριν αποκλειστεί από τους μετέπειτα πρωταθλητές.

Ο Μπο Κιμπλ προς τιμήν του φίλου του (ο Γκάδερς ήταν κακός σουτέρ ελεύθερων βολών και σε κάποιο ματς, στην «απόγνωσή» του δοκίμασε να σουτάρει με το αριστερό χέρι, παρότι δεξιόχειρας) σε κάθε ματς μέχρι το τέλος της χρονιάς σούταρε την πρώτη βολή που κέρδιζε με το αριστερό χέρι (είχε συνολικά 3/3, καθώς στους «16» δεν εκτέλεσε βολή) παρότι κι αυτός δεξιόχειρας. Το γυμναστήριο του κολεγίου μέχρι σήμερα λέγεται (ανεπίσημα) «Hank’s House». Όλη η ομάδα του 1989-90 μπήκε το 2005 στο Hall of Fame του κολεγίου, ενώ ο Γκάδερς μπήκε και στο Hall of Fame της WCC.

Το μπάσκετ του έδωσε τη δυνατότητα να ξεφύγει από τα γκέτο της Φιλαντέλφια και να κάνει όνειρα για μια όμορφη ζωή. Στο μπάσκετ άφησε την τελευταία του πνοή, προδομένος από το κολέγιό του που με εγκληματική αμέλεια έπαιξε τη ζωή του κορώνα-γράμματα, αλλά και από τη δική του αγάπη «για να παίζω» όπως είχε πει, που δεν του επέτρεψε να δει καθαρά το πρόβλημά του.

Πριν ξεκινήσει η τελευταία σεζόν της καριέρας του ο Χανκ είχε πει για το κατόρθωμά του να αναδειχτεί πρώτος σκόρερ και ριμπάουντερ στο NCAA: «Ο καθένας μπορεί να βάλει 30 πόντους σε έναν αγώνα, αν συγκεντρωθεί σε αυτό. Αλλά το να παίρνεις ριμπάουντ είναι ξεχωριστό, γιατί έρχεται από την καρδιά».

by Rasheed.