Πέρασε από τη γενική συνέλευση του ΕΣΑΚΕ το θέμα των 3 μη κοινοτικών στο επόμενο πρωτάθλημα. Και οι 14 ομάδες δέχτηκαν αυτή τη λύση και ψήφισαν υπέρ της, με τον Άρη να διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις αλλά εν τέλει να ψηφίζει κι αυτός υπέρ.
Η αλήθεια είναι ότι το πράγμα είχε φανεί ότι θα γινόταν έτσι από τη στιγμή που ο ΠΣΑΚ εξέδωσε ανακοίνωση. Ποιος είναι ο ΠΣΑΚ; Οι παίκτες προφανώς, οι οποίοι είναι πολύ λογικό να ξέρουν τι θα ψηφίσουν οι περισσότερες ομάδες. Οπότε ισχύει το όπου υπάρχει φωτιά υπάρχει και καπνός.
Βέβαια, δεν έχουμε ακόμη 3 κοινοτικούς και 3 μη κοινοτικούς, καθώς την απόφαση θα πρέπει να εγκρίνει η ΕΟΚ και ο Βασιλακόπουλος. Απ’ όσο έχω ακούσει οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή δεν είναι ούτε 50-50. Η ΕΟΚ δεν το βλέπει με καλό μάτι και είναι πολύ πιθανό να το απορρίψει. Τουλάχιστον έτσι έχει ως τώρα η κατάσταση. Ας περιμένουμε λίγες ημέρες για να δούμε αν θα καμφθεί η αντίστασή της από τους μεγαλύτερους παράγοντες του μπάσκετ, οι οποίοι πιέζουν.
Τι σημαίνει στην ουσία 3 μη κοινοτικοί; Ας μη γελιόμαστε, για όλες τις υπόλοιπες ομάδες πλην Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού (οι οποίοι δυνητικά μπορούν να επενδύσουν σε έναν πρωτοκλασάτο Αργεντινό ας πούμε) σημαίνει 3 Αμερικανοί. Αυτό αλλάζει και δεν αλλάζει το ελληνικό μπάσκετ.
Απ’ τη μία δεν ισχύει αυτό που λέει ο ΠΣΑΚ ότι θα μείνει λιγότερος χρόνος συμμετοχής για τους Έλληνες γιατί δείτε ας πούμε πόσο έπαιζαν ο Ραντένοβιτς και ο Γκόλεματς στον Πανελλήνιο, ο ΜακΓκραθ και ο Γκάμπρανς στο Αιγάλεω, ο Κλαρκ και ο Μπετς στον Άρη, και πάει λέγοντας. Αυτοί είναι κοινοτικοί πρώτης γραμμής των οποίων τις θέσεις θα πάρουν ουσιαστικά οι 3οι Αμερικάνοι σε κάθε ομάδα (από άποψης ύψους συμβολαίων). Και όλοι αυτοί έπαιζαν τον περισσότερο χρόνο, όσο φυσιολογικά και ο έξτρα Αμερικανός. Οι 3 Αμερικάνοι δεν ανεβάζουν το επίπεδο των ξένων μιας ομάδας, απλώς της επιτρέπουν πιο εύκολα (σε θεωρητικό πάντα επίπεδο) να πάρει λιγότερους κοινοτικούς. Δηλαδή ομάδες με μικρό μπάτζετ θα προτιμήσουν να πάρουν 3 Αμερικάνους και τίποτε άλλο (ή και 1 ακόμη κοινοτικό) από το να πάρουν 4 ή 5 παίκτες. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι σπάνια είναι ρολίστες (γι’ αυτό ο… Κόρεϊ Μπέλσερ είναι η λατρεία του Μπαρτζώκα), οπότε μπορούν να αλλάξουν πιο εύκολα τη μοίρα μιας ομάδας απ’ ότι ένας κοινοτικός (βέβαια και να την καταστρέψουν πιο εύκολα).
Δεν διαφωνώ με το αίτημα του ΠΣΑΚ να παίζουν 5 ξένοι σε κάθε ομάδα, καθώς πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή ταλέντων στη χώρα. Επιβάλλεται να υπάρξει. Όμως, τα αίτια είναι βαθύτερα και πρέπει να αναζητηθούν εν αρχή στα παιδικά και εφηβικά τμήματα των μικρών ομάδων. Εκεί χάνονται τα περισσότερα ταλέντα και όχι στην Α1. Απ’ την άλλη, είναι αλήθεια ότι η χώρα έχει ανάγκη από περισσότερους καλούς παίκτες και άρα μεγαλύτερη διέξοδο στην Α1.
Η αλλαγή στους ξένους ίσως σημάνει περισσότερο θέαμα, μάλλον θα σημάνει περισσότερο παρασκήνιο και γέλιο (οι Αμερικάνοι γκρινιάζουν περισσότερο), σίγουρα θα σημάνει περισσότερες αλλαγές κατά τη διάρκεια της χρονιάς, καθώς δεν βγαίνουν εύκολα στις ομάδες οι Αμερικάνοι.
Αναπόφευκτα, βεβαίως, αλλάζει και ο σχεδιασμός των ομάδων, οι οποίες ως τώρα βασικά στο… μυαλό τους σχεδίαζαν. Ουσιαστικά κανενός δεν χάλασε το χτίσιμο, γιατί ακόμη και ο Παναθηναϊκός που έχει περισσότερο απ’ όλους έτοιμο το ρόστερ του, εκτός του ότι έχει την εκκρεμότητα του Σάρας, θα δώσει και δανεικό τον Σερμαντίνι, οπότε (και με Σάρας) μένει άδεια θέση ξένου στη… σωστή πλευρά. Ο Ολυμπιακός απ’ την άλλη είναι σε πολύ πρώιμο σημείο στελέχωσης ώστε να τον πειράξει το θέμα, ίσως τον ευνοήσει απ’ την άλλη. Για να αρχίσει να κινείται πρέπει να περιμένει τον Τσίλντρες, που θεωρώ ότι έχει αποφασίσει, απλώς δεν ξέρω αν στον Ολυμπιακό θα αρέσει τώρα η απόφαση του Τσίλι, όσο θα του άρεσε μετά το τέλος των τελικών. Όσο για τη δήλωση του Αγγελόπουλου, απλά μνημειώδης, που δείχνει ίσως και την αμηχανία του Ολυμπιακού.
Μένει να δούμε αν η ΕΟΚ θα εγκρίνει το θέμα, και μετά πώς θα αρχίσουν οι ομάδες να στελεχώνουν το ρόστερ τους για να μπορέσουμε να κρίνουμε αν η κίνηση θεωρητικά ενδυναμώνει την Α1.
Πιθανότητα την κάνει οικονομικά πιο υποφερτή στους ιδιοκτήτες (οι λιγότεροι ξένοι γι’ αυτούς που λέγαμε, ενώ ακόμη και με τα ίδια λεφτά βρίσκεις συνήθως καλύτερο Αμερικανό από κοινοτικό στο χαμηλό επίπεδο), οπότε ας περιμένουμε.
by Rasheed.
Η αλήθεια είναι ότι το πράγμα είχε φανεί ότι θα γινόταν έτσι από τη στιγμή που ο ΠΣΑΚ εξέδωσε ανακοίνωση. Ποιος είναι ο ΠΣΑΚ; Οι παίκτες προφανώς, οι οποίοι είναι πολύ λογικό να ξέρουν τι θα ψηφίσουν οι περισσότερες ομάδες. Οπότε ισχύει το όπου υπάρχει φωτιά υπάρχει και καπνός.
Βέβαια, δεν έχουμε ακόμη 3 κοινοτικούς και 3 μη κοινοτικούς, καθώς την απόφαση θα πρέπει να εγκρίνει η ΕΟΚ και ο Βασιλακόπουλος. Απ’ όσο έχω ακούσει οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή δεν είναι ούτε 50-50. Η ΕΟΚ δεν το βλέπει με καλό μάτι και είναι πολύ πιθανό να το απορρίψει. Τουλάχιστον έτσι έχει ως τώρα η κατάσταση. Ας περιμένουμε λίγες ημέρες για να δούμε αν θα καμφθεί η αντίστασή της από τους μεγαλύτερους παράγοντες του μπάσκετ, οι οποίοι πιέζουν.
Τι σημαίνει στην ουσία 3 μη κοινοτικοί; Ας μη γελιόμαστε, για όλες τις υπόλοιπες ομάδες πλην Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού (οι οποίοι δυνητικά μπορούν να επενδύσουν σε έναν πρωτοκλασάτο Αργεντινό ας πούμε) σημαίνει 3 Αμερικανοί. Αυτό αλλάζει και δεν αλλάζει το ελληνικό μπάσκετ.
Απ’ τη μία δεν ισχύει αυτό που λέει ο ΠΣΑΚ ότι θα μείνει λιγότερος χρόνος συμμετοχής για τους Έλληνες γιατί δείτε ας πούμε πόσο έπαιζαν ο Ραντένοβιτς και ο Γκόλεματς στον Πανελλήνιο, ο ΜακΓκραθ και ο Γκάμπρανς στο Αιγάλεω, ο Κλαρκ και ο Μπετς στον Άρη, και πάει λέγοντας. Αυτοί είναι κοινοτικοί πρώτης γραμμής των οποίων τις θέσεις θα πάρουν ουσιαστικά οι 3οι Αμερικάνοι σε κάθε ομάδα (από άποψης ύψους συμβολαίων). Και όλοι αυτοί έπαιζαν τον περισσότερο χρόνο, όσο φυσιολογικά και ο έξτρα Αμερικανός. Οι 3 Αμερικάνοι δεν ανεβάζουν το επίπεδο των ξένων μιας ομάδας, απλώς της επιτρέπουν πιο εύκολα (σε θεωρητικό πάντα επίπεδο) να πάρει λιγότερους κοινοτικούς. Δηλαδή ομάδες με μικρό μπάτζετ θα προτιμήσουν να πάρουν 3 Αμερικάνους και τίποτε άλλο (ή και 1 ακόμη κοινοτικό) από το να πάρουν 4 ή 5 παίκτες. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι σπάνια είναι ρολίστες (γι’ αυτό ο… Κόρεϊ Μπέλσερ είναι η λατρεία του Μπαρτζώκα), οπότε μπορούν να αλλάξουν πιο εύκολα τη μοίρα μιας ομάδας απ’ ότι ένας κοινοτικός (βέβαια και να την καταστρέψουν πιο εύκολα).
Δεν διαφωνώ με το αίτημα του ΠΣΑΚ να παίζουν 5 ξένοι σε κάθε ομάδα, καθώς πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή ταλέντων στη χώρα. Επιβάλλεται να υπάρξει. Όμως, τα αίτια είναι βαθύτερα και πρέπει να αναζητηθούν εν αρχή στα παιδικά και εφηβικά τμήματα των μικρών ομάδων. Εκεί χάνονται τα περισσότερα ταλέντα και όχι στην Α1. Απ’ την άλλη, είναι αλήθεια ότι η χώρα έχει ανάγκη από περισσότερους καλούς παίκτες και άρα μεγαλύτερη διέξοδο στην Α1.
Η αλλαγή στους ξένους ίσως σημάνει περισσότερο θέαμα, μάλλον θα σημάνει περισσότερο παρασκήνιο και γέλιο (οι Αμερικάνοι γκρινιάζουν περισσότερο), σίγουρα θα σημάνει περισσότερες αλλαγές κατά τη διάρκεια της χρονιάς, καθώς δεν βγαίνουν εύκολα στις ομάδες οι Αμερικάνοι.
Αναπόφευκτα, βεβαίως, αλλάζει και ο σχεδιασμός των ομάδων, οι οποίες ως τώρα βασικά στο… μυαλό τους σχεδίαζαν. Ουσιαστικά κανενός δεν χάλασε το χτίσιμο, γιατί ακόμη και ο Παναθηναϊκός που έχει περισσότερο απ’ όλους έτοιμο το ρόστερ του, εκτός του ότι έχει την εκκρεμότητα του Σάρας, θα δώσει και δανεικό τον Σερμαντίνι, οπότε (και με Σάρας) μένει άδεια θέση ξένου στη… σωστή πλευρά. Ο Ολυμπιακός απ’ την άλλη είναι σε πολύ πρώιμο σημείο στελέχωσης ώστε να τον πειράξει το θέμα, ίσως τον ευνοήσει απ’ την άλλη. Για να αρχίσει να κινείται πρέπει να περιμένει τον Τσίλντρες, που θεωρώ ότι έχει αποφασίσει, απλώς δεν ξέρω αν στον Ολυμπιακό θα αρέσει τώρα η απόφαση του Τσίλι, όσο θα του άρεσε μετά το τέλος των τελικών. Όσο για τη δήλωση του Αγγελόπουλου, απλά μνημειώδης, που δείχνει ίσως και την αμηχανία του Ολυμπιακού.
Μένει να δούμε αν η ΕΟΚ θα εγκρίνει το θέμα, και μετά πώς θα αρχίσουν οι ομάδες να στελεχώνουν το ρόστερ τους για να μπορέσουμε να κρίνουμε αν η κίνηση θεωρητικά ενδυναμώνει την Α1.
Πιθανότητα την κάνει οικονομικά πιο υποφερτή στους ιδιοκτήτες (οι λιγότεροι ξένοι γι’ αυτούς που λέγαμε, ενώ ακόμη και με τα ίδια λεφτά βρίσκεις συνήθως καλύτερο Αμερικανό από κοινοτικό στο χαμηλό επίπεδο), οπότε ας περιμένουμε.
by Rasheed.
3 σχόλια:
Οσον αφορα τα ταλέντα θα περιγράψω απλά το σύστημα γυμναστικής στην Ιταλια(παρομοιο και σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης):
στο δημοτικο ο γυμναστής προσπαθεί να κάνει οσο περισσοτερα αθλήματα μπορει κατα τη διάρκεις της φοίτησης στα παιδια.
Οταν πανε στην δευτεροβάθμια εκπαιδευση,συμπληρώνει μια αίτηση προς τους γυμναστες της δευτεροβάθμιας οπου περιγραφει τις επιδόσεις καθε παιδιού στα αθλήματα.
Ο γυμναστης της δευτεροβάθμιας χωρίζει τα ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΤΡΙΑ ΜΟΝΟ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΜΟΝΟ ΑΣΚΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥΣ.
Η γυμναστική δεν ειναι η "ώρα του παιδιού" αλλα λογιζεται ως ένα μάθημα στο οποιο για να έχεις επιδόσεις,πρέπει να ασκείς τα αθλήματα και ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ(υποχρεωτικά).
Σε μας ο προγραμματισμος ειναι ανυπαρκτος,οποιος θυμαται και οποιανου οι γονεις θελουν να πληρώνουν συνέχεια αποκτά την κατάλληλη εκπαίδευση,κάποιοι πληρώνουν και το βλαστάρι τους για να διακρίνεται και πάει λέγοντας....
προσωπικά πιστεύω ότι με το 3+3 οι έλληνες θίγονται μόνο σε επίπεδο μισθών. και θα το θεωρούσα ειλικρινές να βγουν και να το πουν και όχι να καταφεύγουν σε λαϊκισμούς όπως το απίστευτο επιχείρημα ότι για την όποια κατάσταση του γερμανικού μπάσκετ ευθύνονται οι 3 αμερικάνοι. προσωπικά πιστεύω ότι και το αίτημα των 5 συνολικά ξένων είναι λανθασμένο. θεωρώ ότι και το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος πρέπει να μας απασχολεί. γιατί όταν στην ισπανία, μια πολύ μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό, με πολύ μεγαλύτερη παραγωγή ταλέντων (σε πλήθος τουλάχιστον) έχουν 7 συνολικά ξένους, δεν ξέρω πως οι ελληνικές ομάδες θα αντιμετωπίσουν τις ισπανικές με 5! και ο ολυμπιακός και ο παο δε θα έχουν πρόβλημα. οι 15 διεθνείς θα στελεχώσουν τους δυο μεγάλους και με πέντε ξένους θα είναι όλα καλά! αλλά όσο κατεβαίνουμε προς τα κάτω δε θα υπάρχουν παίκτες ανταγωνιστικοί να ενισχύσουν τις ομάδες.
εξάλλου θεωρώ ότι για τη μη συμμετοχή των ελλήνων νεαρών παικτών δεν ευθύνονται οι ξένοι. πρέπει να ψάξουμε αλλού τις αιτίες. π.χ. ο άρης φέτος δεν έπαιξε σχεδόν ποτέ με 6 ξένους. πάραυτα ο παπανικολάου δεν συμμετείχε ποτέ. άλλο παράδειγμα ο παππάς που μετακόμισε σε τρίτη κατηγορία της ισπανίας δείχνοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι στην ελλάδα δεν τον εμπιστευόταν.
τέλος αυτό που θέλω να αναφέρω είναι ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είχαν απίστευτα λάθος στάση. με ελάχιστες εξαιρέσεις (που περιλαμβάνουν το παρόν blog) δεν υπήρχε άρθρο που να απαριθμεί τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά του μέτρου. έμοιαζε περισσότερο να επιλέγει ο καθένας πλευρά και έπειτα να ψάχνει τα επιχειρήματα. όλα αυτά τα γράφω απλά για για να βρώ πάτημα να σχολιάσω το πλέον απίστευτο επιχείρημα του κ. Γ. Κογκαλίδη δημοσιευμένο στο basketblog.gr στο άρθρο με τίτλο "κομσομόλοι". λέει λοιπόν ο συγκεκριμένος αρθρογράφος για να αντιπαλέψει το 3+3 : "Αναρωτιέμαι πως θα δουλέψουν πολύ (και πολλοί) καλοί Έλληνες προπονητές, που δεν μιλούν αγγλικά, με τρεις Αμερικανούς. Δεν αντιλαμβάνονται τη γλώσσα τους, δεν μπορούν να προσεγγίσουν την κουλτούρα τους. Δεν είναι, αλήθεια, πρόβλημα αυτό, ή μήπως σκοπεύει ο ΣΕΠΚ να ανοίξει φροντιστήριο αγγλικών;"
όταν το διάβασα δεν το πίστευα... αν δηλαδή ο προπονητής έχει έναν λιθουανό αντί του τρίτου αμερικάνου η συνεννόηση θα είναι γκαραντί;;
υ.γ.
http://www.youtube.com/watch?v=zKzI_-kwkLE
το βίντεο αυτό είναι ένα ρεπορτάζ του μέγκα για το παγκόσμιο του 95. το σύνθημα που επικρατεί στους πανηγυρισμούς (στο τέλος του βίντεο), το "που είναι οι γιούγκοι;" δίνει μερικές απαντήσεις και για τη σημερινή στάση των ίδιων παικτών (παπανικολάου, καλαιτζης). άξια αναφοράς και η στάση του ρεπόρτερ παπαδογιάννη
Το βίντεο μου θύμισε τον ενθουσιασμό εκείνης της εποχής αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια, μια ομάδα που πραγματικά ήταν ανώτεροι απ' τις υπόλοιπες και σε ατομικό επίπεδο. Μια ομάδα όνειρο που αν και μερικοί έπαιξαν μετέπειτα σε υψηλό επίπεδο δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες. Γιατί; Οι Παίκτες έπαιζαν τότε στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, απέναντι και μαζί με μεγάλους παίκτες, κι όμως... Σήμερα, λοιπόν, που το πρωτάθλημα είναι περισσότερο υποβιβασμένο, που το ταλέντο είναι σαφώς λιγότερο τι ελπίδες έχουν τα παιδιά που αύριο διεκδικούν το χρυσό να εξελιχθούν στους αυριανούς μεγάλους παίκτες; Ειδικά αν δεν παίζουν στις ομάδες τους; Θυμάμαι νομίζω τον Παπανικολάου κάπου στα 19 του να βάζει σε συνεχόμενα ματς 18 και 19 πόντους με κάτι καρφώματα βγαλμένα απ' το NBA, και όμως όχι πως δεν υπήρξε μεγάλος παίκτης αλλά θα περίμενε κανείς να γίνει σούπερ σταρ τότε.
Φταίνε οι Ομάδες που δεν τους εμπιστεύονται, που τους καταδικάζουν σε συγκεκριμένους ρόλους κανοντάς τους ρολίστες και όχι "πρωταγωνιστές"; Τα αθλητικά προσόντα, εκεί που οι Αμερικάνοι υπερτερούν; Η κάτι άλλο;
Δημοσίευση σχολίου