Μάχη για τα σαλόνια!

Τα ημιτελικά τελείωσαν και το… πάρτι αρχίζει. Δύο μονομαχίες που γι’ αυτές άξιζε όλη η χρονιά ουσιαστικά. Άξιζε, δεν άξιζε, γι’ αυτές παίζαμε όλο το χρόνο, για να φτάσουμε εδώ. Εδώ που φτάσαμε αξίζει τον κόπο να μιλήσουμε λίγο για τις μέρες των αγώνων. Προσπερνάω τους μικρούς τελικούς για τους οποίους θα μιλήσουμε σήμερα και θα πω δυο λόγια για τους μεγάλους.

Προφανώς όσοι διαβάσατε το χτεσινό άρθρο θα ακούσατε για Πέμπτη-Κυριακή. Έτσι ήταν κανονισμένο, μέχρι να μπει στη μέση… ο ΕΣΑΚΕ και η Superleague με τη φαεινή ιδέα, αντί για Τετάρτη να πάνε μέρα που τα μαγαζιά είναι ανοικτά το απόγευμα και αντί για Κυριακή να πάνε καθημερινή… ώστε (εν μέρει) να μην ενοχληθούν τα ποδοσφαιρικά σωματεία που παίζουν στο ΟΑΚΑ. Άλλη μία μοναδικά ελληνικής έμπνευσης απόφαση.

Πάμε στα αγωνιστικά; Άρης και Μαρούσι διασταυρώνουν τα ξίφη τους από την Τετάρτη με στόχο μόνο την έξοδο στην Ευρωλίγκα. Ο Άρης δεν θέλει με τίποτα να περάσει κι άλλη χρονιά μακριά από την Ευρωλίγκα, οπότε όλη η ομάδα είναι σε ξεσηκωμό και αναβρασμό και όλα θα εξαρτηθούν από την έκβαση των μικρών τελικών. Και τα συμβόλαια πολλών παικτών και το μπάτζετ και οι μετεγγραφές.

Στο Μαρούσι απ’ την άλλη, οι διοικούντες έχουν άλλο… πόνο αυτή την περίοδο, καθώς ο Βωβός είναι ένα βήμα πριν την έξοδο κι αν φύγει ποιος θα αναλάβει ομάδα με 400 φιλάθλους μέσο όρο; Όμως, αυτό αφορά τα γραφεία και τους ανθρώπους της ομάδας, όχι τους παίκτες. Εκείνοι ξέρουν ότι αν βγάλουν το Μαρούσι Ευρωλίγκα, το βιογραφικό τους θα ανέβει ένα επίπεδο, όπως και οι μετοχές στους στο μπασκετικό χρηματιστήριο. Οι ξένοι πολλές φορές κρίνονται στις υπόλοιπες χώρες από την πορεία των ομάδων τους, ενώ κανείς παίκτης δεν παίζει για να χάσει. Πόσο μάλλον αγώνες που κρίνουν τους κόπους και τον ιδρώτα μιας ολόκληρης χρονιάς.

Τις δύο ομάδες δεν χωρίζουν πολλά. Το Μαρούσι στην κανονική περίοδο πετύχαινε περίπου 6 πόντους περισσότερους από τον Άρη, αλλά δεχόταν και 5,5 πόντους περισσότερους από τον Άρη. Αμφότερες είναι ικανές να παίξουν πολύ σκληρή άμυνα και κοντά αλλά και μακριά από το καλάθι.

Και οι δύο έχουν προπονητές πολύ καλής αξίας που δύσκολα χάνουν ένα παιχνίδι με ισοδύναμη ομάδα. Αν κάτι ξεχωρίζει το Μαρούσι είναι ότι πάει με μεγαλύτερη ευχέρεια το σκορ ψηλά για να κερδίσει, ενώ αν κάτι ξεχωρίζει τον Άρη είναι ότι ακόμη και στους 60 πόντους και με 2 πόντους προβάδισμα αισθάνεται άνετα.

Η περιφέρεια του Άρη έχει τους Κλαρκ και Ράιτ, ενώ το Μαρούσι τους Κις και Στίβενσον. Ο Κλαρκ είναι παίκτης που στη μέρα του ουσιαστικά δεν μαρκάρεται, αλλά απ’ την άλλη, τη στιγμή που ο Ράιτ δεν έχει βρει ρυθμό, το δίδυμο Κις-Στίβενσον έχει βοηθήσει πολύ στα δύσκολα παιχνίδια. Ο Κις είναι ένας από τους τοπ παίκτες στην Ελλάδα και η κόντρα του με τον Κλαρκ αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Το ελληνικό στοιχείο έχει τους Αργυρόπουλο-Ηλιάδη-Τσαλδάρη στον Άρη και τους Κουμπούρα-Χαραλαμπίδη-Διαμαντόπουλο στο Μαρούσι. Με βάση την τωρινή τους φόρμα, αλλά και γενικότερα την εικόνα της χρονιάς, εδώ η πλάστιγγα γέρνει προς το Μαρούσι. Τσαλδάρης και Ηλιάδης έχουν απογοητεύσει πολύ φέτος, ιδίως από τον Γενάρη και μετά, ενώ η τριάδα του Αμαρουσίου έχει να επιδείξει πολλά περισσότερα καλά παιχνίδια. Όμως, η αξία των περιφερειακών του Άρη μας κάνει να είμαστε επιφυλακτικοί.

Στους ψηλούς, η μία ομάδα στηρίζεται ξεκάθαρα στο ελληνικό στοιχείο, ενώ η άλλη περισσότερο στο ξένο. Νέλσον, Μπετς και Αγαδάκος θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους Μαυροκεφαλίδη, Γλυνιαδάκη και Μαυροειδή. Ο Μαυροκεφαλίδης είναι πολύ καλός επιθετικά, αλλά δεν έχει ούτε την εμπειρία, ούτε κάνει τις δουλειές που κάνει στο παρκέ ο εκπληκτικός Νέλσον. Γλυνιαδάκης και Μπετς μπορούν θεωρητικά να αλληλοεξουδετερωθούν, με τον Γλυνιαδάκη να βοηθάει λίγο περισσότερο στην άμυνα (και ο Μπετς βοηθά απλώς και μόνο με την παρουσία του στη ρακέτα) ενώ ο Μπετς είναι καλύτερος στην επίθεση. Αγαδάκος και Μαυροειδής μπορούν επίσης να αλληλοεξουδετερωθούν.

Πάμε στο σημείο της εξίσωσης που αριθμητικά γέρνει. Προφανώς προσέξατε ότι άφησα τον Μπάρλο από τον Άρη, αλλά και τους Καϊμακόγλου, Καλάθη και Χαφ από το Μαρούσι. Είναι οι παίκτες που χρησιμοποιούνται από τους προπονητές και στο «3» και στο «4». Ο Μπάρλος είναι παίκτης μεγάλης ποιότητας, αλλά και ο Καϊμακόγλου δεν υστερεί. Οι δυο τους ουσιαστικά θα κρίνουν την άτυπη αναμέτρηση στο μεταίχμιο των δύο θέσεων και πιθανότατα θα είναι θέμα μέρας.

Το Μαρούσι έχει αριθμητικά περισσότερες λύσεις (περισσότερα ποιοτικά κορμιά) από τον Άρη και δεν είναι τυχαίο ότι από το Δεκέμβρη λέμε ότι έχει το τρίτο ρόστερ στην Α1. Ο Άρης έχει καταφέρει να κάνει μετεγγραφικές κινήσεις (Μπετς, Ράιτ) για να εξισορροπήσει τη διαφορά σε θέσεις κλειδιά, έχει παίκτες με τρομερό ταλέντο και αξία (Κλαρκ, Νέλσον) και έχει και την έδρα. Οι μικροί τελικοί είναι τελείως ανοικτοί, αμφότερες οι ομάδες μπορούν να πάρουν εκτός έδρας νίκη, αμφότερες έκαναν οικονομία δυνάμεων στα ημιτελικά. Μένει να δούμε ποιος από τους δύο θα χαμογελάσει τελευταίος μπαίνοντας του χρόνου στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

by Rasheed.