(Το άρθρο για τα πλέι οφς της Α1 ακολουθεί παρακάτω)
Για τα καλά μπήκαμε πλέον στο ρυθμό του φάιναλ φορ του Βερολίνου και αρχίζουμε την αναφορά μας στις ομάδες που βρίσκονται σε αυτό από ένα γρήγορο στατιστικό πέρασμα στη χρονιά. Τη σεζόν στην Ευρωλίγκα ξεκίνησαν 5 ισπανικές ομάδες, 4 ιταλικές, 3 ελληνικές, 2 γαλλικές, 2 τούρκικες, 1 ισραηλινή, 1 ρώσικη, 1 κροατική, 1 σέρβικη, 1 πολωνική, 1 λιθουανική, 1 γερμανική και 1 σλοβένικη.
Από αυτές μόνο 4 χώρες είχαν συνολικό ποσοστό νικών πάνω από το 50%. Η Ρωσία (που είχε μόνο την ΤΣΣΚΑ) είχε 79%, το Ισραήλ (μόνο με τη Μακάμπι) είχε 50% ποσοστό νικών, η Ισπανία με 5 ομάδες είχε 64,8% και η Ελλάδα με 3 ομάδες είχε 64%. Όλες οι υπόλοιπες ήταν κάτω από το 50%. Το 48,4% της Ιταλίας, που είχε Σιένα, Ρόμα, Αρμάνι και Αβελίνο δεν δικαιολογεί με τίποτα τις 4 ομάδες στη διοργάνωση, πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι το ποσοστό της στο Top-16 πήγε στο 39% (κι αυτό λόγω Σιένα και μόνο), ενώ και το 25% των Γαλλικών ομάδων δεν δικαιολογεί την παρουσία δύο στη διοργάνωση.
Δικαίως «γκρινιάζει» η Ρωσία κάθε χρόνο, και με βάση το ποσοστό αλλά και γενικότερα, για τη μόλις μία ομάδα, ενώ και οι Τούρκοι είχαν αποτυχημένη σεζόν με 42,3% ποσοστό νικών με δύο ομάδες. Οι Ισπανοί μπορεί να πέρασαν το 60%, αλλά με 5 ομάδες έχουν μόλις μία εκπροσώπηση στο φάιναλ φορ (ενώ η Ελλάδα με 3 ομάδες έχει δύο στο φάιναλ φορ) κάτι που δείχνει ότι προφανώς και ήταν υπερβολή η 5η ομάδα. Μέχρι και ο Μπερτομέου το κατάλαβε και είπε ότι αντί για 5η ισπανική θα προτιμούσε πλέον ακόμη και μια ομάδα από την Ολλανδία ή την Ουκρανία. Εγώ θα έλεγα πρώτα να βάλει 2η ρωσική και μετά βλέπουμε. Τα φετινά αποτελέσματα δείχνουν ότι οι Ιταλοί δεν πρέπει επ’ ουδενί να έχουν πάνω από 3 ομάδες (ή και δύο μην πω), οι Ισπανοί, που όλοι ξέρουμε ότι θα χαϊδεύονται επ’ αόριστον, να μην ξεπερνούν τις τέσσερις, η Ελλάδα επιβάλλεται να έχει τρεις, ενώ οι Ρώσοι πρέπει να έχουν δύο ομάδες τουλάχιστον. Αν κάθε χώρα πρέπει να έχει μία ομάδα πάνω από εκείνες που ξεχωρίζουν, τότε η Ρωσία πρέπει να έχει 2 (ΤΣΣΚΑ+1), η Ισπανία 3 (Μπαρτσελόνα, Ταού+1), η Ελλάδα 3 (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός+1) και η Ιταλία 2 (Σιένα+1). Αυτά με βάση τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο τη φετινή σεζόν.
Αν κοιτάξουμε στις στατιστικές κατηγορίες θα δούμε ότι οι τέσσερις ομάδες του φάιναλ φορ έχουν πρωτιές σε 5 από τις 8 κατηγορίες: δίποντα-Ολυμπιακός, τρίποντα-ΤΣΣΚΑ, βολές-Μπαρτσελόνα, ασίστ-Ολυμπιακός και λάθη-ΤΣΣΚΑ (λιγότερα εννοείται). Από εκείνες που αποκλείστηκαν από το φάιναλ φορ, η Ταού είναι πρώτη σε παραγωγικότητα, η Σιένα στα κλεψίματα και η Προκόμ στα ριμπάουντ.
Το φετινό φάιναλ φορ έχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα: φιλοξενεί τις 4 πιο ακριβές ομάδες της διοργάνωσης, με συνολικό μπάτζετ που ξεπερνά κατά πολύ τα 110 εκατομμύρια δολάρια (το μπάτζετ μόνο των ελληνικών ομάδων είναι πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια).
Στις ατομικές κατηγορίες, μόνο ο Ολυμπιακός και η Μπαρτσελόνα έχουν πρωτιές από τις 4 φιναλίστ. Ο Γιάννης Μπουρούσης είναι 1ος ριμπάουντερ της διοργάνωσης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς 1ος πασέρ και πιο εύστοχος παίκτης της διοργάνωσης στα δίποντα (με το εκπληκτικό 78,5%) και ο Φραν Βάθκεθ 1ος μπλοκέρ και πιο εύστοχος παίκτης της διοργάνωσης εντός παιδιάς (με 67,5%).
Από τους συμμετέχοντες στο φετινό φάιναλ φορ 21 παίκτες έχουν κατακτήσει ήδη την Ευρωλίγκα στην καριέρα τους. Πρόκειται για 2 παίκτες της Μπαρτσελόνα, 3 του Ολυμπιακού, 8 της ΤΣΣΚΑ και 8 του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα:
- οι Χουάν Κάρλος Ναβάρο (2003 με Μπαρτσελόνα), Ντέιβιντ Άντερσεν (2001 με Βίρτους, 2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ) από την Μπαρτσελόνα,
- οι Θοδωρής Παπαλουκάς (2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Νικόλα Βούισιτς (2004, 2005 με Μακάμπι), Γιοτάμ Χαλπερίν (2004, 2005 με Μακάμπι) από τον Ολυμπιακό,
- οι Νίκος Ζήσης (2008 με ΤΣΣΚΑ), Ματίας Σμόντις (2001 με Βίρτους, 2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Ραμούνας Σισκάουσκας (2007 με Παναθηναϊκό, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Τζ. Ρ. Χόλντεν (2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Αρτέμ Ζαμπέλιν (2008 με ΤΣΣΚΑ), Τράγιαν Λάνγκντον (2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Αλεξέι Σβεντ (2008 με ΤΣΣΚΑ), Βίκτορ Χριάπα (2008 με ΤΣΣΚΑ) από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και
- οι Φραγκίσκος Αλβέρτης (1996, 2000, 2002, 2007 με Παναθηναϊκό), Μάικ Μπατίστ (2007 με Παναθηναϊκό), Αντώνης Φώτσης (2000 με Παναθηναϊκό), Νίκος Χατζηβρέττας (2007 με Παναθηναϊκό), Κώστας Τσαρτσαρής (2007 με Παναθηναϊκό), Δημήτρης Διαμαντίδης (2007 με Παναθηναϊκό), Ντούσαν Σάκοτα (2007 με Παναθηναϊκό), Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (2003 με Μπαρτσελόνα, 2004, 2005 με Μακάμπι) από τον Παναθηναϊκό.
Ούτε λίγο ούτε πολύ στο φετινό φάιναλ φορ βρίσκονται παίκτες που έχουν ακουμπήσει τα χέρια τους σε όλα τα τρόπαια της Ευρωλίγκας από το 2000 και μετά (το 2001 δεν έγινε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας).
Οι τέσσερις προπονητές επίσης έχουν τεράστια ιστορία με τον Ετόρε Μεσίνα να έχει κατακτήσει 4 Ευρωλίγκες (1998, 2001 με Βίρτους, 2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ) και να έχει φτάσει άλλες τρεις φορές σε φάιναλ φορ (2001 με Κίντερ, 2003 με Μπενετόν, 2007 με ΤΣΣΚΑ), τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να έχει κατακτήσει 6 φορές την Ευρωλίγκα (1992 με Παρτιζάν, 1994 με Μπανταλόνα, 1995 με Ρεάλ, 2000, 2002, 2007 με Παναθηναϊκό) και να έχει φτάσει εκεί 1 φορά ως παίκτης (1988 με Σπλιτ) και 3 φορές ως προπονητής ακόμα (1996 με Ρεάλ, 1998 με Μπενετόν, 2005 με Παναθηναϊκό), τον Παναγιώτη Γιαννάκη να έχει κατακτήσει το τρόπαιο 1 φορά ως παίκτης (1996 με Παναθηναϊκό) και να έχει φτάσει στο φάιναλ φορ άλλες 4 φορές ως παίκτης (1988, 1989, 1990, 1995 με Παναθηναϊκό με Άρη), ενώ ο μόνος που δεν έχει πάει ξανά σε φάιναλ φορ είναι ο Χάβι Πασκουάλ της Μπαρτσελόνα.
Οι 4 προπονητές μοιράζονται 11 τρόπαια Ευρωλίγκας ως τώρα και παρουσία (είτε ως παίκτες είτε ως προπονητές) σε 14 από τα 20 ως το φετινό φάιναλ φορ της διοργάνωσης!
Στους αριθμούς, στις συμμετοχές και στα ρεκόρ, το φετινό φάιναλ φορ είναι το πλουσιότερο όλων των εποχών. Μένει να το απολαύσουμε και στο παρκέ το ίδιο, ενώ ας ευχηθούμε να τελειώσει με ελληνική πρωτιά… για να μας αρέσει ακόμη περισσότερο!
by Rasheed.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία είναι ένα από τα δύο wallpapers που παίρνετε απαντώντας (ακόμη και λανθασμένα) στο quiz και το σταυρόλεξο. Εννοείται εδώ είναι με μειωμένη ανάλυση. Ξέρετε τι πρέπει να κάνετε για να την αποκτήσετε αν θέλετε!
Για τα καλά μπήκαμε πλέον στο ρυθμό του φάιναλ φορ του Βερολίνου και αρχίζουμε την αναφορά μας στις ομάδες που βρίσκονται σε αυτό από ένα γρήγορο στατιστικό πέρασμα στη χρονιά. Τη σεζόν στην Ευρωλίγκα ξεκίνησαν 5 ισπανικές ομάδες, 4 ιταλικές, 3 ελληνικές, 2 γαλλικές, 2 τούρκικες, 1 ισραηλινή, 1 ρώσικη, 1 κροατική, 1 σέρβικη, 1 πολωνική, 1 λιθουανική, 1 γερμανική και 1 σλοβένικη.
Από αυτές μόνο 4 χώρες είχαν συνολικό ποσοστό νικών πάνω από το 50%. Η Ρωσία (που είχε μόνο την ΤΣΣΚΑ) είχε 79%, το Ισραήλ (μόνο με τη Μακάμπι) είχε 50% ποσοστό νικών, η Ισπανία με 5 ομάδες είχε 64,8% και η Ελλάδα με 3 ομάδες είχε 64%. Όλες οι υπόλοιπες ήταν κάτω από το 50%. Το 48,4% της Ιταλίας, που είχε Σιένα, Ρόμα, Αρμάνι και Αβελίνο δεν δικαιολογεί με τίποτα τις 4 ομάδες στη διοργάνωση, πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι το ποσοστό της στο Top-16 πήγε στο 39% (κι αυτό λόγω Σιένα και μόνο), ενώ και το 25% των Γαλλικών ομάδων δεν δικαιολογεί την παρουσία δύο στη διοργάνωση.
Δικαίως «γκρινιάζει» η Ρωσία κάθε χρόνο, και με βάση το ποσοστό αλλά και γενικότερα, για τη μόλις μία ομάδα, ενώ και οι Τούρκοι είχαν αποτυχημένη σεζόν με 42,3% ποσοστό νικών με δύο ομάδες. Οι Ισπανοί μπορεί να πέρασαν το 60%, αλλά με 5 ομάδες έχουν μόλις μία εκπροσώπηση στο φάιναλ φορ (ενώ η Ελλάδα με 3 ομάδες έχει δύο στο φάιναλ φορ) κάτι που δείχνει ότι προφανώς και ήταν υπερβολή η 5η ομάδα. Μέχρι και ο Μπερτομέου το κατάλαβε και είπε ότι αντί για 5η ισπανική θα προτιμούσε πλέον ακόμη και μια ομάδα από την Ολλανδία ή την Ουκρανία. Εγώ θα έλεγα πρώτα να βάλει 2η ρωσική και μετά βλέπουμε. Τα φετινά αποτελέσματα δείχνουν ότι οι Ιταλοί δεν πρέπει επ’ ουδενί να έχουν πάνω από 3 ομάδες (ή και δύο μην πω), οι Ισπανοί, που όλοι ξέρουμε ότι θα χαϊδεύονται επ’ αόριστον, να μην ξεπερνούν τις τέσσερις, η Ελλάδα επιβάλλεται να έχει τρεις, ενώ οι Ρώσοι πρέπει να έχουν δύο ομάδες τουλάχιστον. Αν κάθε χώρα πρέπει να έχει μία ομάδα πάνω από εκείνες που ξεχωρίζουν, τότε η Ρωσία πρέπει να έχει 2 (ΤΣΣΚΑ+1), η Ισπανία 3 (Μπαρτσελόνα, Ταού+1), η Ελλάδα 3 (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός+1) και η Ιταλία 2 (Σιένα+1). Αυτά με βάση τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο τη φετινή σεζόν.
Αν κοιτάξουμε στις στατιστικές κατηγορίες θα δούμε ότι οι τέσσερις ομάδες του φάιναλ φορ έχουν πρωτιές σε 5 από τις 8 κατηγορίες: δίποντα-Ολυμπιακός, τρίποντα-ΤΣΣΚΑ, βολές-Μπαρτσελόνα, ασίστ-Ολυμπιακός και λάθη-ΤΣΣΚΑ (λιγότερα εννοείται). Από εκείνες που αποκλείστηκαν από το φάιναλ φορ, η Ταού είναι πρώτη σε παραγωγικότητα, η Σιένα στα κλεψίματα και η Προκόμ στα ριμπάουντ.
Το φετινό φάιναλ φορ έχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα: φιλοξενεί τις 4 πιο ακριβές ομάδες της διοργάνωσης, με συνολικό μπάτζετ που ξεπερνά κατά πολύ τα 110 εκατομμύρια δολάρια (το μπάτζετ μόνο των ελληνικών ομάδων είναι πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια).
Στις ατομικές κατηγορίες, μόνο ο Ολυμπιακός και η Μπαρτσελόνα έχουν πρωτιές από τις 4 φιναλίστ. Ο Γιάννης Μπουρούσης είναι 1ος ριμπάουντερ της διοργάνωσης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς 1ος πασέρ και πιο εύστοχος παίκτης της διοργάνωσης στα δίποντα (με το εκπληκτικό 78,5%) και ο Φραν Βάθκεθ 1ος μπλοκέρ και πιο εύστοχος παίκτης της διοργάνωσης εντός παιδιάς (με 67,5%).
Από τους συμμετέχοντες στο φετινό φάιναλ φορ 21 παίκτες έχουν κατακτήσει ήδη την Ευρωλίγκα στην καριέρα τους. Πρόκειται για 2 παίκτες της Μπαρτσελόνα, 3 του Ολυμπιακού, 8 της ΤΣΣΚΑ και 8 του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα:
- οι Χουάν Κάρλος Ναβάρο (2003 με Μπαρτσελόνα), Ντέιβιντ Άντερσεν (2001 με Βίρτους, 2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ) από την Μπαρτσελόνα,
- οι Θοδωρής Παπαλουκάς (2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Νικόλα Βούισιτς (2004, 2005 με Μακάμπι), Γιοτάμ Χαλπερίν (2004, 2005 με Μακάμπι) από τον Ολυμπιακό,
- οι Νίκος Ζήσης (2008 με ΤΣΣΚΑ), Ματίας Σμόντις (2001 με Βίρτους, 2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Ραμούνας Σισκάουσκας (2007 με Παναθηναϊκό, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Τζ. Ρ. Χόλντεν (2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Αρτέμ Ζαμπέλιν (2008 με ΤΣΣΚΑ), Τράγιαν Λάνγκντον (2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ), Αλεξέι Σβεντ (2008 με ΤΣΣΚΑ), Βίκτορ Χριάπα (2008 με ΤΣΣΚΑ) από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και
- οι Φραγκίσκος Αλβέρτης (1996, 2000, 2002, 2007 με Παναθηναϊκό), Μάικ Μπατίστ (2007 με Παναθηναϊκό), Αντώνης Φώτσης (2000 με Παναθηναϊκό), Νίκος Χατζηβρέττας (2007 με Παναθηναϊκό), Κώστας Τσαρτσαρής (2007 με Παναθηναϊκό), Δημήτρης Διαμαντίδης (2007 με Παναθηναϊκό), Ντούσαν Σάκοτα (2007 με Παναθηναϊκό), Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (2003 με Μπαρτσελόνα, 2004, 2005 με Μακάμπι) από τον Παναθηναϊκό.
Ούτε λίγο ούτε πολύ στο φετινό φάιναλ φορ βρίσκονται παίκτες που έχουν ακουμπήσει τα χέρια τους σε όλα τα τρόπαια της Ευρωλίγκας από το 2000 και μετά (το 2001 δεν έγινε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας).
Οι τέσσερις προπονητές επίσης έχουν τεράστια ιστορία με τον Ετόρε Μεσίνα να έχει κατακτήσει 4 Ευρωλίγκες (1998, 2001 με Βίρτους, 2006, 2008 με ΤΣΣΚΑ) και να έχει φτάσει άλλες τρεις φορές σε φάιναλ φορ (2001 με Κίντερ, 2003 με Μπενετόν, 2007 με ΤΣΣΚΑ), τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να έχει κατακτήσει 6 φορές την Ευρωλίγκα (1992 με Παρτιζάν, 1994 με Μπανταλόνα, 1995 με Ρεάλ, 2000, 2002, 2007 με Παναθηναϊκό) και να έχει φτάσει εκεί 1 φορά ως παίκτης (1988 με Σπλιτ) και 3 φορές ως προπονητής ακόμα (1996 με Ρεάλ, 1998 με Μπενετόν, 2005 με Παναθηναϊκό), τον Παναγιώτη Γιαννάκη να έχει κατακτήσει το τρόπαιο 1 φορά ως παίκτης (1996 με Παναθηναϊκό) και να έχει φτάσει στο φάιναλ φορ άλλες 4 φορές ως παίκτης (1988, 1989, 1990, 1995 με Παναθηναϊκό με Άρη), ενώ ο μόνος που δεν έχει πάει ξανά σε φάιναλ φορ είναι ο Χάβι Πασκουάλ της Μπαρτσελόνα.
Οι 4 προπονητές μοιράζονται 11 τρόπαια Ευρωλίγκας ως τώρα και παρουσία (είτε ως παίκτες είτε ως προπονητές) σε 14 από τα 20 ως το φετινό φάιναλ φορ της διοργάνωσης!
Στους αριθμούς, στις συμμετοχές και στα ρεκόρ, το φετινό φάιναλ φορ είναι το πλουσιότερο όλων των εποχών. Μένει να το απολαύσουμε και στο παρκέ το ίδιο, ενώ ας ευχηθούμε να τελειώσει με ελληνική πρωτιά… για να μας αρέσει ακόμη περισσότερο!
by Rasheed.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία είναι ένα από τα δύο wallpapers που παίρνετε απαντώντας (ακόμη και λανθασμένα) στο quiz και το σταυρόλεξο. Εννοείται εδώ είναι με μειωμένη ανάλυση. Ξέρετε τι πρέπει να κάνετε για να την αποκτήσετε αν θέλετε!
2 σχόλια:
Νομίζω πως ο Μεσσίνα έχει πάει σε +1 F4, το 2002 όταν το σήκωσε ο Παναθηναϊκός.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Να φανταστείς το διάβασα και πάλι νόμιζα ότι το είχα γράψει και πήγα να σου απαντήσω ότι... το λέω. Το διόρθωσα ήδη.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου