Βασιλιάς εναντίον Μνηστήρα

Ήρθε η ώρα για το πρώτο πραγματικά μεγάλο φετινό ματς, με τους «αιώνιους» να παίρνουν θέση για τζάμπολ με σκοπό να διεκδικήσουν την πρώτη κούπα της χρονιάς. Μπορεί το Κύπελλο να είναι η λιγότερο σημαντική διοργάνωση από αυτές στις οποίες συμμετέχουν, μπορεί αν κάποιος από τους δύο κατακτήσει και τους δύο άλλους τίτλους, ή μόνο τον ένα να ξεχαστεί το Κύπελλο, αλλά, σε κάθε περίπτωση, στην παρούσα φάση πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό αγώνα τη νίκη στον οποίο, όποιος και αν την πάρει, ξέρει πολύ καλά πώς να την εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά. Ας δούμε γιατί μπορεί η πλάστιγγα να γείρει προς το «πράσινο» ή το «κόκκινο»:

Θα κερδίσει ο Παναθηναϊκός γιατί: το κέρδισε και τα 4 προηγούμενα χρόνια. Γιατί έχει εθιστεί στις νίκες και ξέρει να κατακτά αυτόν τον τίτλο που παίζεται στα μέσα της χρονιάς επειδή κρίνεται σε μια περίοδο που περισσότερο μετράνε η εμπειρία και η ετοιμότητα. Γιατί, επί Ομπράντοβιτς, έχει καθιερώσει να κάνει τις καλύτερες του εμφανίσεις απέναντι στον Ολυμπιακό, του «έχει πάρει τον αέρα» και τον έχει κερδίσει σε όλα τα καθοριστικά ματς που κρίνονται στα τελευταία δευτερόλεπτα. Γιατί έχει έναν εξαιρετικό ηγέτη άμυνας, τον Διαμαντίδη, έναν χαρισματικό παίκτη τελικών, τον Γιασικεβίτσιους, έναν δυναμίτη της ρακέτας χωρίς προφανή τρόπο αντιμετώπισης, τον Πέκοβιτς, έναν παίκτη που συνηθίζει να «σκοτώνει» τον Ολυμπιακό, τον Σπανούλη. Γιατί έχει τον Νίκολας, έναν «killer» σκόρερ, πολύ φορμαρισμένο και μια πλειάδα ακόμη έμπειρων και ταλαντούχων παικτών. Γιατί ένας καθοριστικός παίκτης του αντιπάλου, ο Παπαλουκάς, δεν έχει δείξει σε καθόλου καλή κατάσταση και το άμεσο μπακ-απ του ο Τεόντοσιτς είναι μάλλον ο αδύναμος κρίκος της ομάδας. Γιατί η σημαντικότερη επικοινωνιακή κίνηση του Ολυμπιακού και το καλύτερο κλασικό τριάρι του, ο Τσίλντρες, είναι στα «πιτς».

Θα κερδίσει ο Ολυμπιακός γιατί: για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια έχει παίκτες με πολλούς τίτλους στο παλμαρέ τους που έχουν μάθει να κερδίζουν τελικούς (Παπαλουκάς, Βούισιτς). Γιατί έρχεται με ενθουσιασμό και ορμή να κάνει την ανατροπή στα εγχώρια και να πείσει ότι μπορεί να κερδίσει έναν καθοριστικό αγώνα τέτοια εποχή. Για να πάρει «εκδίκηση» για τις ήττες που έχει υποστεί από τον Παναθηναϊκό και να αποδείξει ότι ο Γιαννάκης του έχει προσδώσει τη νοοτροπία να κάνει αυτά που πρέπει στο φινάλε ενός τελικού. Γιατί έχει έναν εξαιρετικό σκόρερ και ώριμο παίκτη, τον Γκριρ, τον καλύτερο Έλληνα σέντερ αυτή τη στίγμη, τον Μπουρούση, έναν παίκτη που ξέρει να δίνει την κατάλληλη λύση την κατάλληλη στιγμή, τον Χαλπερίν, έναν παίκτη που με την άμυνα του δίνει ώθηση και ενθουσιασμό σε όλη την ομάδα, τον Βασιλόπουλο. Γιατί έχει τον Βούισιτς, έναν ευφυή σέντερ, πολύ φορμαρισμένο και μια πλειάδα ακόμη από ταλαντούχους και ενθουσιώδεις παίκτες. Γιατί ένας χαρισματικός αθλητής του αντιπάλου, ο Φώτσης, απέχει από τον πραγματικά καλό του εαυτό και ο Σάκοτα, που γύρισε για να δίνει λύσεις σε «3» και «4», δεν πείθει ότι μπορεί να προσφέρει στα δύσκολα ματς. Γιατί για να καλύψει το κενό του Τσίλντρες έφερε τον Πάργκο, έναν απρόβλεπτο γκαρντ, που μπορεί να αποτελέσει τον αστάθμητο παράγοντα.

“Good night, and good luck”

by BEN

ΥΓ. Μεταξύ… συγγενών και φίλων και ο φετινός τελικός και υποψιάζομαι ότι η ΕΟΚ θα περηφανευτεί μετά ότι οργάνωσε τον αγώνα χωρίς επεισόδια. Δυστυχώς, δεν καταλαβαίνουν ορισμένοι ποιες κινήσεις φέρνουν το ελληνικό μπάσκετ πίσω. Αλλά χωρίς όραμα, σχέδιο και υγιείς προτάσεις πώς να πάμε μπροστά. Να τους χαιρόμαστε.