Προφανώς τα όσα έγιναν στη Θεσσαλονίκη και τον ποδοσφαιρικό αγώνα επισκιάζουν οποιαδήποτε αγωνιστική δράση είχαμε. Τελικά θρηνήσαμε και τη ζωή ενός ανθρώπου στο γήπεδο. Ένας άνθρωπος που όπως όλα δείχνουν πέθανε από το φόβο του ή την τεράστια πίεση που ένιωσε όταν είδε πως προσπαθώντας να ηρεμήσει τα πνεύματα βρέθηκε ανάμεσα στους χούλιγκαν των δύο ομάδων. Αυτά του προκάλεσαν ανακοπή και η αδύναμη καρδιά του δεν άντεξε. Το πόσο τραγικό είναι να πεθαίνει κάποιος από φόβο δεν μπορούμε καν να το διανοηθούμε. Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει να βαυκαλίζεται ότι όλα βαίνουν καλώς και να μιλάει απλώς για τη διαιτησία του αγώνα. Πλέον, μοναδική λύση, όπως τη βλέπω, είναι να διακοπούν επ’ αόριστον όλες οι εγχώριες διοργανώσεις, μέχρι να βρεθεί τρόπος να γίνουμε άνθρωποι. Κι επειδή αυτό είναι δύσκολο, ας είναι το λουκέτο μόνιμο στο μαγαζί, γιατί ζέχνει από τη βρώμα, τη σαπίλα, την εκμετάλλευση, την ηλιθιότητα και την απανθρωπιά.
Αφήνω το θέμα, που δεν έχει τελειωμό και προχωρώ στα μπασκετικά, αφού ούτως ή άλλως πλέον γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει και όποιος δεν θέλει να έχει σχέση με το θέμα απλώς γυρνάει την πλάτη και δεν πηγαίνει στο γήπεδο.
ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΣΤΟ... ΒΕΡΟΛΙΝΟ!
Προφανώς το σημαντικότερο αποτέλεσμα της αγωνιστικής ήταν εκείνο στον Άγιο Θωμά, όπου το Μαρούσι επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Προσέξτε: επιβεβαίωσε τα προγνωστικά. Αυτή η φράση δείχνει την κατάσταση που είναι αμφότεροι οι «αιώνιοι». Τα είχαμε πει από την περασμένη εβδομάδα ότι αν ο Παναθηναϊκός δεν σημείωνε βελτίωση, δεν γινόταν να ξαναχάσει το Μαρούσι. Πλέον, οι «πράσινοι» θέλουν 12/12 μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, εννοώντας βεβαίως και τη νίκη στο ΣΕΦ. Αλλιώς δεν πρόκειται να βγουν πρώτοι. Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός έχει πια τη δυνατότητα να κάνει και μία ήττα (εκτός από τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό) και πάλι να μη χρειαστεί να πάρει διαφορά στο ματς του ΣΕΦ με το «τριφύλλι». Αυτά για τη μάχη της πρωτιάς, που παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στα πλέι οφς.
Στο Μαρούσι, ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ άσχημα. Δεν μπορούσε να βγάλει συστήματα που θα του έδιναν εύκολους πόντους, δεν μπορούσε να παίξει περιφερειακή άμυνα, δεν μπορούσε να τροφοδοτήσει τους ψηλούς του. στη ρακέτα Ο Γλυνιαδάκης δεν ήταν τόσο θεαματικός όσο στο ματς με τον Ολυμπιακό, αλλά ο Πέκοβιτς δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να νιώσει ότι θα επιβληθεί στη ρακέτα. Με 4 πόντους ο Σέρβος και ένα καλάθι εντός παιδιάς, λόγω της απίστευτης άμυνας του Γλυνιαδάκη, που σε μία εβδομάδα ξεγύμνωσε τις φροντ λάιν και των δύο «αιωνίων». Ο Παναθηναϊκός είχε 21/26 βολές, που τον κράτησαν κοντά στο σκορ, μαζί με 3 τρίποντα του Γιασικεβίτσιους. Το εντός παιδιάς (πλην των βολών δηλαδή) σκορ ήταν 69-49 για το Μαρούσι, γεγονός που με τη βοήθεια της εικόνας του αγώνα, δείχνει πολλά: είναι αλήθεια ότι ο Παναθηναϊκός έπαιρνε πολύ εύκολα το φάουλ, αλλά αυτό είναι λογικό και συνηθισμένο. Όμως, πέραν αυτού, 20 λάθη και 7/21 τρίποντα είχε το «τριφύλλι» που προσπαθούσε ανορθόδοξα και με ατομικές ενέργειες να γυρίσει το ματς. Δεν είναι τυχαίο ότι ουσιαστικά δεν απείλησε στο τέλος. Το 67-63 είναι το πιο… κοντά που πλησίασε, ενώ το τελευταίο τρίλεπτο η διαφορά δεν έπεσε από τους 7 πόντους. Επειγόντως γιατρειά θέλει ο Παναθηναϊκός, κάτι που ισχύει και για τον έτερο «αιώνιο» βέβαια, που δεν άξιζε να έχει περάσει από το Μαρούσι, αλλά το οφείλει αποκλειστικά στον οίστρο του Γκριρ.
Στη Ρόδο, η ΑΕΚ έκανε ίσως το χειρότερό της παιχνίδι, ή μάλλον το χειρότερό της ημίχρονο φέτος (το δεύτερο). Με μόλις 27 πόντους δεν ήταν δυνατό να απειλήσει τον Κολοσσό που πήρε εύκολα και δίκαια τη νίκη. Δεν κατάφερε βέβαια να πάρει τη διαφορά των 19 πόντων, κάτι που πιστώνεται ξανά στην ΑΕΚ, που κατάφερε να επιστρέψει από το -24 και να κρατηθεί.
Είναι αλήθεια ότι η ΑΕΚ ήταν τυχερή στην τελευταία φάση με τα τρία χαμένα λέι απ του Κολοσσού και το οριακά εκπρόθεσμο φόλοου στο τέλος, αλλά αν δούμε όλη τη φάση… δίκαια ήταν τυχερή. Όταν σηκώνεται να σουτάρει ο Νέμεθ, ο Χαρίσης του κάνει πεντακάθαρο φάουλ, καθώς στην προσπάθειά του να τον ταπώσει του κλωτσάει το δεξί πόδι (όχι επίτηδες) και τον ρίχνει πολύ άσχημα με τη μέση στο παρκέ. Οι διαιτητές το έκαναν γαργάρα ή δεν το είδαν, οι δε σχολιαστές μετά από καμιά 30αριά ριπλέι απεφάνθησαν ότι ο Χαρίσης… δεν βρίσκει χέρι. Άρα, η ΑΕΚ θα έπρεπε να έχει βολές και η τελευταία φάση δεν θα είχε γίνει ποτέ έτσι.
Το πόσο θα μετρήσει το γεγονός ότι η «Ένωση» κράτησε τη διαφορά θα το δούμε. Υπάρχουν ακόμη 12 αγωνιστικές και μπορεί να είναι εντελώς αδιάφορο τελικά. Πάντως, για την ΑΕΚ… καλό είναι, ενώ ο Κολοσσός έδειξε ότι στο γήπεδό του με ομάδες παρόμοιων στόχων έχει τρόπο να φτάνει εκεί που θέλει ακόμη κι αν είναι δύσκολο.
Δύο ακόμη σημαντικά ματς, με τον ΠΑΟΚ να μην καταφέρνει να φανεί ανταγωνιστικός για περισσότερο από 20 λεπτά στο Ελληνικό και τον Πανιώνιο να ανεβαίνει στη βαθμολογία. Η διαχείριση του δυναμικού του ΠΑΟΚ δεν έβγαζε… ιδιαίτερο νόημα. Και να δεχτώ ότι ο Τομάσεβιτς δεν μπορούσε να μαρκάρει τον Μπάξτερ και είναι και μεγάλος σε ηλικία, γι’ αυτό έπαιξε 28 λεπτά. Το γεγονός ότι ο μόνος παίκτης του ΠΑΟΚ που είχε σταθερή επαφή με το καλάθι, ο Κένι Γκρέγκορι αγωνίστηκε 27 λεπτά, δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα. Ο Γκρέγκορι είχε 18 πόντους με 4/6 δίποντα και 3/4 τρίποντα και 6 ριμπάουντ, αλλά είδε το κρισιμότερο σημείο του αγώνα από τον πάγκο, με τον ΠΑΟΚ να μην έχει λύσεις στο παρκέ. Τον ίδιο χρόνο έπαιξε και ο Βασιλειάδης που είχε 1/7 τρίποντα και… πολύ μέτρια άμυνα, ενώ 14 λεπτά έμεινε στο παρκέ ο Ντιαρά, που απλώς περιφερόταν από άμυνα σε επίθεση. Ο ΠΑΟΚ θέλει δουλειά ακόμα και δεν ξέρω αν οι ισορροπίες στην ομάδα θα επανέλθουν με την επιστροφή Χαρίση. Ο Τζόνσεν λογικά ακόμη νιώθει ξένο σώμα στα συστήματα της ομάδας και για να μην γίνει αρνητικός, αποφασίζει να μην σουτάρει καν. Ο Πανιώνιος συνεχίζει να κυνηγά την τετράδα, αλλά δεν έχει πείσει ότι θα τη φτάσει.
Στην Κυψέλη το ματς ήταν παράσταση για έναν ρόλο. Ο Άρης με… τεχνικά μέσα έμεινε κοντά στο σκορ μέχρι το ημίχρονο, αλλά στην επανάληψη πήρε θέση κομπάρσου και παραδόθηκε άνευ όρων. Η ήττα με 21 πόντους είναι βαριά και δείχνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Άρης που σε 10 ημέρες αποκλείστηκε από το Eurocup, έχασε το αήττητο στο γήπεδό του, έχασε τη διαφορά σε περίπτωση ισοβαθμίας στο πρωτάθλημα με τον Πανελλήνιο, έχασε το πρώτο του ματς από ομάδα πλην «αιωνίων» στην Α1 και πλέον είναι μόλις 1 βαθμό μπροστά στην 3η θέση. Και με το μπάσκετ που παίζει δεν θα του είναι αρκετός για πολύ.
Κακό μπάσκετ, κακές επιλογές, κακή κυκλοφορία, κακή οργάνωση, παίκτες που δεν έχουν ρόλο, παίκτες που είναι υπεράνω συστημάτων, μια ομάδα που βασίζεται πλήρως στο ατομικό ταλέντο των παικτών της και όχι στην ομαδική δουλειά στην επίθεση και όταν δεν βρίσκει σκορ χάνει από οποιονδήποτε βάλει πάνω από 65 πόντους. Ο Γκάβελ πιάνει θέση κοινοτικού και αγωνίζεται πεντάλεπτα, κάτι που θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας πλέι μέικερ, ο Μάρσαλ είναι ασταθής και αφερέγγυος, σουτάρει πολύ, είναι παίκτης ψυχολογίας και πάντα παρασύρεται από τη γενικότερη εικόνα της ομάδας. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και μια θέση κοινοτικού κενή! Εννοείται ότι Νέλσον, Σέκουλιτς και Κλαρκ πρέπει να παραμείνουν, αλλά ο Άρης θέλει 3 ξένους: έναν άσο, ένα τριάρι κι έναν σέντερ. Ήδη χάθηκε ο στόχος του Eurocup, αλλά όλα τα λεφτά είναι η πρόκριση στην Ευρωλίγκα. Και ο Ματσόν έχει πολλή δουλειά για να αλλάξει ξανά η ομάδα εικόνα και να μπορεί να κερδίζει ακόμη και όταν έχει επιθετικό ντεφορμάρισμα.
by Rasheed.
Αφήνω το θέμα, που δεν έχει τελειωμό και προχωρώ στα μπασκετικά, αφού ούτως ή άλλως πλέον γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει και όποιος δεν θέλει να έχει σχέση με το θέμα απλώς γυρνάει την πλάτη και δεν πηγαίνει στο γήπεδο.
ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΣΤΟ... ΒΕΡΟΛΙΝΟ!
Προφανώς το σημαντικότερο αποτέλεσμα της αγωνιστικής ήταν εκείνο στον Άγιο Θωμά, όπου το Μαρούσι επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Προσέξτε: επιβεβαίωσε τα προγνωστικά. Αυτή η φράση δείχνει την κατάσταση που είναι αμφότεροι οι «αιώνιοι». Τα είχαμε πει από την περασμένη εβδομάδα ότι αν ο Παναθηναϊκός δεν σημείωνε βελτίωση, δεν γινόταν να ξαναχάσει το Μαρούσι. Πλέον, οι «πράσινοι» θέλουν 12/12 μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, εννοώντας βεβαίως και τη νίκη στο ΣΕΦ. Αλλιώς δεν πρόκειται να βγουν πρώτοι. Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός έχει πια τη δυνατότητα να κάνει και μία ήττα (εκτός από τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό) και πάλι να μη χρειαστεί να πάρει διαφορά στο ματς του ΣΕΦ με το «τριφύλλι». Αυτά για τη μάχη της πρωτιάς, που παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στα πλέι οφς.
Στο Μαρούσι, ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ άσχημα. Δεν μπορούσε να βγάλει συστήματα που θα του έδιναν εύκολους πόντους, δεν μπορούσε να παίξει περιφερειακή άμυνα, δεν μπορούσε να τροφοδοτήσει τους ψηλούς του. στη ρακέτα Ο Γλυνιαδάκης δεν ήταν τόσο θεαματικός όσο στο ματς με τον Ολυμπιακό, αλλά ο Πέκοβιτς δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να νιώσει ότι θα επιβληθεί στη ρακέτα. Με 4 πόντους ο Σέρβος και ένα καλάθι εντός παιδιάς, λόγω της απίστευτης άμυνας του Γλυνιαδάκη, που σε μία εβδομάδα ξεγύμνωσε τις φροντ λάιν και των δύο «αιωνίων». Ο Παναθηναϊκός είχε 21/26 βολές, που τον κράτησαν κοντά στο σκορ, μαζί με 3 τρίποντα του Γιασικεβίτσιους. Το εντός παιδιάς (πλην των βολών δηλαδή) σκορ ήταν 69-49 για το Μαρούσι, γεγονός που με τη βοήθεια της εικόνας του αγώνα, δείχνει πολλά: είναι αλήθεια ότι ο Παναθηναϊκός έπαιρνε πολύ εύκολα το φάουλ, αλλά αυτό είναι λογικό και συνηθισμένο. Όμως, πέραν αυτού, 20 λάθη και 7/21 τρίποντα είχε το «τριφύλλι» που προσπαθούσε ανορθόδοξα και με ατομικές ενέργειες να γυρίσει το ματς. Δεν είναι τυχαίο ότι ουσιαστικά δεν απείλησε στο τέλος. Το 67-63 είναι το πιο… κοντά που πλησίασε, ενώ το τελευταίο τρίλεπτο η διαφορά δεν έπεσε από τους 7 πόντους. Επειγόντως γιατρειά θέλει ο Παναθηναϊκός, κάτι που ισχύει και για τον έτερο «αιώνιο» βέβαια, που δεν άξιζε να έχει περάσει από το Μαρούσι, αλλά το οφείλει αποκλειστικά στον οίστρο του Γκριρ.
Στη Ρόδο, η ΑΕΚ έκανε ίσως το χειρότερό της παιχνίδι, ή μάλλον το χειρότερό της ημίχρονο φέτος (το δεύτερο). Με μόλις 27 πόντους δεν ήταν δυνατό να απειλήσει τον Κολοσσό που πήρε εύκολα και δίκαια τη νίκη. Δεν κατάφερε βέβαια να πάρει τη διαφορά των 19 πόντων, κάτι που πιστώνεται ξανά στην ΑΕΚ, που κατάφερε να επιστρέψει από το -24 και να κρατηθεί.
Είναι αλήθεια ότι η ΑΕΚ ήταν τυχερή στην τελευταία φάση με τα τρία χαμένα λέι απ του Κολοσσού και το οριακά εκπρόθεσμο φόλοου στο τέλος, αλλά αν δούμε όλη τη φάση… δίκαια ήταν τυχερή. Όταν σηκώνεται να σουτάρει ο Νέμεθ, ο Χαρίσης του κάνει πεντακάθαρο φάουλ, καθώς στην προσπάθειά του να τον ταπώσει του κλωτσάει το δεξί πόδι (όχι επίτηδες) και τον ρίχνει πολύ άσχημα με τη μέση στο παρκέ. Οι διαιτητές το έκαναν γαργάρα ή δεν το είδαν, οι δε σχολιαστές μετά από καμιά 30αριά ριπλέι απεφάνθησαν ότι ο Χαρίσης… δεν βρίσκει χέρι. Άρα, η ΑΕΚ θα έπρεπε να έχει βολές και η τελευταία φάση δεν θα είχε γίνει ποτέ έτσι.
Το πόσο θα μετρήσει το γεγονός ότι η «Ένωση» κράτησε τη διαφορά θα το δούμε. Υπάρχουν ακόμη 12 αγωνιστικές και μπορεί να είναι εντελώς αδιάφορο τελικά. Πάντως, για την ΑΕΚ… καλό είναι, ενώ ο Κολοσσός έδειξε ότι στο γήπεδό του με ομάδες παρόμοιων στόχων έχει τρόπο να φτάνει εκεί που θέλει ακόμη κι αν είναι δύσκολο.
Δύο ακόμη σημαντικά ματς, με τον ΠΑΟΚ να μην καταφέρνει να φανεί ανταγωνιστικός για περισσότερο από 20 λεπτά στο Ελληνικό και τον Πανιώνιο να ανεβαίνει στη βαθμολογία. Η διαχείριση του δυναμικού του ΠΑΟΚ δεν έβγαζε… ιδιαίτερο νόημα. Και να δεχτώ ότι ο Τομάσεβιτς δεν μπορούσε να μαρκάρει τον Μπάξτερ και είναι και μεγάλος σε ηλικία, γι’ αυτό έπαιξε 28 λεπτά. Το γεγονός ότι ο μόνος παίκτης του ΠΑΟΚ που είχε σταθερή επαφή με το καλάθι, ο Κένι Γκρέγκορι αγωνίστηκε 27 λεπτά, δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα. Ο Γκρέγκορι είχε 18 πόντους με 4/6 δίποντα και 3/4 τρίποντα και 6 ριμπάουντ, αλλά είδε το κρισιμότερο σημείο του αγώνα από τον πάγκο, με τον ΠΑΟΚ να μην έχει λύσεις στο παρκέ. Τον ίδιο χρόνο έπαιξε και ο Βασιλειάδης που είχε 1/7 τρίποντα και… πολύ μέτρια άμυνα, ενώ 14 λεπτά έμεινε στο παρκέ ο Ντιαρά, που απλώς περιφερόταν από άμυνα σε επίθεση. Ο ΠΑΟΚ θέλει δουλειά ακόμα και δεν ξέρω αν οι ισορροπίες στην ομάδα θα επανέλθουν με την επιστροφή Χαρίση. Ο Τζόνσεν λογικά ακόμη νιώθει ξένο σώμα στα συστήματα της ομάδας και για να μην γίνει αρνητικός, αποφασίζει να μην σουτάρει καν. Ο Πανιώνιος συνεχίζει να κυνηγά την τετράδα, αλλά δεν έχει πείσει ότι θα τη φτάσει.
Στην Κυψέλη το ματς ήταν παράσταση για έναν ρόλο. Ο Άρης με… τεχνικά μέσα έμεινε κοντά στο σκορ μέχρι το ημίχρονο, αλλά στην επανάληψη πήρε θέση κομπάρσου και παραδόθηκε άνευ όρων. Η ήττα με 21 πόντους είναι βαριά και δείχνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Άρης που σε 10 ημέρες αποκλείστηκε από το Eurocup, έχασε το αήττητο στο γήπεδό του, έχασε τη διαφορά σε περίπτωση ισοβαθμίας στο πρωτάθλημα με τον Πανελλήνιο, έχασε το πρώτο του ματς από ομάδα πλην «αιωνίων» στην Α1 και πλέον είναι μόλις 1 βαθμό μπροστά στην 3η θέση. Και με το μπάσκετ που παίζει δεν θα του είναι αρκετός για πολύ.
Κακό μπάσκετ, κακές επιλογές, κακή κυκλοφορία, κακή οργάνωση, παίκτες που δεν έχουν ρόλο, παίκτες που είναι υπεράνω συστημάτων, μια ομάδα που βασίζεται πλήρως στο ατομικό ταλέντο των παικτών της και όχι στην ομαδική δουλειά στην επίθεση και όταν δεν βρίσκει σκορ χάνει από οποιονδήποτε βάλει πάνω από 65 πόντους. Ο Γκάβελ πιάνει θέση κοινοτικού και αγωνίζεται πεντάλεπτα, κάτι που θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας πλέι μέικερ, ο Μάρσαλ είναι ασταθής και αφερέγγυος, σουτάρει πολύ, είναι παίκτης ψυχολογίας και πάντα παρασύρεται από τη γενικότερη εικόνα της ομάδας. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και μια θέση κοινοτικού κενή! Εννοείται ότι Νέλσον, Σέκουλιτς και Κλαρκ πρέπει να παραμείνουν, αλλά ο Άρης θέλει 3 ξένους: έναν άσο, ένα τριάρι κι έναν σέντερ. Ήδη χάθηκε ο στόχος του Eurocup, αλλά όλα τα λεφτά είναι η πρόκριση στην Ευρωλίγκα. Και ο Ματσόν έχει πολλή δουλειά για να αλλάξει ξανά η ομάδα εικόνα και να μπορεί να κερδίζει ακόμη και όταν έχει επιθετικό ντεφορμάρισμα.
by Rasheed.
1 σχόλιο:
Δεν θυμάμαι ποτέ ξανά ΤΟΣΟ κακό τον ΠΑΟ.Υπάρχουν 5-6 παίκτες που αναρωτιέσαι για την προσφορά τους καθόλη τη διάρκεια της σεζόν,τόσο ξένοι όσο και Ελληνες.
Αδιαφορία;
Αδυναμία προσαρμογής;
Και τα δύο μαζί;
Το αποτέλεσμα που βγαίνει πάντως είναι άθλιο για μια ομάδα τοσων εκατομμυρίων.
Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Ο-Ι.
Δημοσίευση σχολίου