Περί στρουθοκαμηλισμού

Το σημαντικό της ημέρας δεν έγινε ούτε στο Αλεξάνδρειο, ούτε στο ΟΑΚΑ. Έγινε στην Τουρκία. Εκεί, η Τουρκ Τέλεκομ αντιμετώπιζε την Μπνέι Χασαρόν, αλλά το θέμα ξέφυγε από τα αθλητικά πλαίσια και πήγε πολύ μακρύτερα.

Η κουβέντα για το αν πρέπει ο αθλητισμός να δεχτεί πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις στις ενέργειές του και στους κόλπους του είναι αέναη με δυνατά επιχειρήματα και για τις δύο διαφωνούσες πλευρές. Όμως, κάποιες φορές απλά συμβαίνει. Ο κόσμος βρίσκει διέξοδο για να εκφραστεί μέσα στο γήπεδο: οι φίλαθλοι, ακόμη και οι παίκτες σε σπανιότερες περιστάσεις.

Κάτι τέτοιο έγινε στην Τουρκία όταν μετά την εμφάνιση της ισραηλινής ομάδας στο γήπεδο, οι οπαδοί της Τουρκ άρχισαν να πετούν αντικείμενα, να φωνάζουν «Killer Israel», να κουνούν απειλητικά τις γροθιές τους και να κινούνται εξίσου απειλητικά προς τους παίκτες της Μπνέι. Όχι 10-20 άτομα, μιλάμε για όλο το γήπεδο, το οποίο κόχλαζε. Περίπου 1.500 αστυνομικοί προσπαθούσαν να επιβάλλουν την τάξη, αλλά ματαίως, αφού η κατάσταση γινόταν ολοένα και εκρηκτικότερη. Τελικά, φοβισμένοι οι παίκτες και η υπόλοιπη αποστολή της Μπνέι φυγαδεύτηκαν στα αποδυτήρια προστατευόμενοι με τις ασπίδες των αστυνομικών από τη μανία του πλήθους, για να παραμείνουν εκεί μέχρι να εκκενωθεί το γήπεδο, την ώρα που (νωρίτερα) έξω από αυτό υπήρχαν κι άλλοι που διαδήλωναν καίγοντας ισραηλινές σημαίες.

Τελικά, το γήπεδο εκκενώθηκε μετά από αρκετή ώρα και αφού ο κόσμος ηρέμησε, αλλά η Μπνέι Χασαρόν αρνήθηκε να εμφανιστεί και να αγωνιστεί, κάτι που μάλλον θα οδηγήσει στην τιμωρία της και στην κατοχύρωση του ματς με 20-0 στους Τούρκους.

Το θέμα δεν είναι μοναδικό. Υπάρχει και η αντίδραση της Ολύμπιας Λάρισας, η οποία αρνήθηκε να μεταβεί στο Ισραήλ για το ματς της με τη Χαποέλ, παρά την αντίθετη διαταγή από τη FIBA. Βέβαια, στην περίπτωση της Ολύμπιας έχουμε και το τραγελαφικό… η ομάδα να ζητάει μεταφορά της έδρας το 2008 και να παίρνει απάντηση το… 2009, καθότι από τις 28-29 που προέκυψε το θέμα τα γραφεία της FIBA ήταν κλειστά μέχρι τις 5 Ιανουαρίου! Σκεφτείτε το λίγο: τα γραφεία της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ομοσπονδίας είχαν κλείσει λόγω… Χριστουγέννων! Τι άλλο θα δούμε…

Πίσω στο θέμα μας. Υπάρχει η άποψη, τι φταίει η Χαποέλ και η Μπνέι για τα όσα κάνει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη (πώς την είπαν την καινούργια ντροπή; «Αμυντική εισβολή»;). Όμως, καλώς ή κακώς εκπροσωπούν ένα κράτος στο χώρο του μπάσκετ. Ένα κράτος που βρίσκεται σε πόλεμο, ή μάλλον, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ένα κράτος που επιχειρεί γενοκτονία.

Τέτοια ζητήματα μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία θα έπρεπε να τα λύνει εν τη γενέσει τους (και μιλάω με αθλητικούς όρους, άσχετα με το πώς κρίνω το πολιτικό θέμα). Αποβολή και περιθωριοποίηση όλων των ομάδων του εν λόγω κράτους από τις αθλητικές διοργανώσεις μέχρι να δοθεί λύση και να σταθεροποιηθεί η κατάσταση. Έτσι θα αποτρέπονταν τέτοιες εκδηλώσεις μίσους, αλλά δεν θα υπήρχαν και διλήμματα όπως αυτό της Ολύμπιας, διλήμματα που θίγουν την αξιοπιστία μιας λίγκας. Δεδομένων αυτών, θεωρώ ότι η Ολύμπια έχει κάθε λόγο να μην θέλει να πάει στο Ισραήλ, όπως και οι οπαδοί της Τουρκ να μεταθέτουν την οργή τους στα πρόσωπα των παικτών της Μπνέι. Είναι λογικό και αναμενόμενο. Όποιος δεν το περίμενε, εθελοτυφλεί. Όπως εθελοτυφλούν και η FIBA και η ULEB. Θες να κρατήσεις το μπάσκετ μακριά από πολιτικοποίηση (γιατί με τη στάση σου αυτό δείχνεις); Δεν μπορείς να παίζεις μπάλα και να σφυρίζεις αδιάφορα την ώρα που δίπλα σου πέφτουν βόμβες. Δεν θες να πάρεις θέση σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά; Πάρε γενική θέση και απέκλεισε όλες τις ομάδες χωρών σε πόλεμο από όλες τις διοργανώσεις. Ουτοπικό θα μου πείτε όταν ο επόμενος πλανητάρχης, ήδη ήρωας πριν ψηφιστεί, κρύβεται πίσω από το δάχτυλο των συμφερόντων του και αναφέρει ότι θα πει τη γνώμη του… σε δύο εβδομάδες. Δεν γίνεται να περιμένεις από τη FIBA και την ULEB να δείξουν πυγμή όταν όλος ο κόσμος δεν τολμά.

Δεκτό, αλλά δεν γίνεται και να θεωρείς ακραία την αντίδραση της Ολύμπιας και της όποιας Ολύμπιας.

Όσο για την ULEB, το άρθρο ενημέρωσης για τα όσα έγιναν στο ματς της Τουρκ με την Μπνέι Χασαρόν ήταν ένα ακόμα σημείο ξευτίλας. Καμία αναφορά του τι έγινε, καμία ενημέρωση για τα επεισόδια, απλώς… ο αγώνας καθυστέρησε εξαιτίας «on-court disturbances», «ταραχών στο γήπεδο» για όσους δεν κατάλαβαν. Στρουθοκαμηλισμός στο έπακρο και στάση «πέρα-βρέχει», μιας και στην εποχή του διαδικτύου δεν υπήρχε περίπτωση να μάθουμε… τι έγινε στο γήπεδο.

Στα δικά μας, το Μαρούσι έμεινε ζωντανό και θέλει 1 νίκη για να περάσει σίγουρα. Το επόμενο ματς είναι με την Ροάν στη Γαλλία, αλλά οι Αμαρουσιώτες παρουσιάζονται βελτιωμένοι και συνεχώς καλύτεροι. Αν η Ζαντάρ κερδίσει τη Ρίγα την τελευταία αγωνιστική (και το Μαρούσι τη Ροάν εννοείται), τότε το Μαρούσι τερματίζει 1ο στον όμιλο, αλλιώς 2ο.

Στο Αλεξάνδρειο, ο Πανελλήνιος ήταν πολύ καλός, ο Άρης δεν μπόρεσε να επιβάλλει το ρυθμό του στο γήπεδό του για πρώτη φορά φέτος και έχασε. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Άρης ήταν κακός, αλλά οι ξένοι του δεν έπαιξαν καλά και σίγουρα ήταν η πρώτη φορά φέτος που δεν μπόρεσε στο γήπεδό του να κάνει το ματς δικό του. Δεν άλλαξαν και πολλά, αφού με νίκη επί της Μπνέι Χασαρόν, ο Άρης περνάει. Απ’ την άλλη, ο Πανελλήνιος άρχισε να ελπίζει, καθώς με ήττα του Άρη και νίκη δική του, περνάει εκείνος, αφού πήρε τη διαφορά. Πάντως, εφόσον το ματς Τουρκ-Μπνέι πάει στο 20-0 όπως αναμένεται, ξέρουμε ότι περνάει μία από τις δύο ελληνικές. Με τον Άρη να έχει το ταξίδι στο Ισραήλ μπροστά του, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

by Rasheed.