Με συγχωρείτε που δεν έγραψα λίγο καιρό, αλλά ήμουν αρκετά απασχολημένος, μιας και είχαμε και αγώνες πρωταθλήματος και Κύπελλο αυτές τις εβδομάδες! Εκτός από όλο αυτό το δύσκολο πρόγραμμα, ήμουν και λίγο άρρωστος!
Αρχικά, θα ήθελα να απαντήσω στις ερωτήσεις που μου κάνατε, Η ομάδα στην οποία παίζω εδώ είναι μια νεανική ομάδα, που θέλει να βελτιώσει τους μικρούς της παίκτες, τα ταλέντα, και να τους ολοκληρώσει ως παίκτες! Πέφτει πολλή προπόνηση και έχουμε βαρύ πρόγραμμα με πολλούς αγώνες, μιας και σημασία έχουν οι αγώνες. Όσο και να βελτιώνεσαι μέσα από προπονήσεις, λένε ότι ο χειρότερος αγώνες δεν μπορεί καν να συγκριθεί με την καλύτερη προπόνηση! Η Mega είναι ομάδα τύπου Αμαρουσίου ή Πανελληνίου, που προσπαθεί να φτάσει στην 3η θέση του πρωταθλήματος, η οποία οδηγεί στα πλέι οφς, μαζί με Ερυθρό Αστέρα, Παρτιζάν, Βοϊβοντία, FMP και Χέμοφαρμ. Εγώ αγωνίζομαι στις θέσεις 2-3, αν και υπάρχουν φορές, όπως και στην εθνική εφήβων που παίζω «4», μιας και μπορώ επιθετικά να παίξω πολύ καλά απέναντι σε αντίπαλα τεσσάρια!
Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να μιλήσω για το πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να γίνει καλός μπασκετμπολίστας! Εγώ βρίσκομαι σε τέτοια θέση, ασχέτως αν τα καλοκαίρια παίζω στην εθνική ομάδα της ηλικίας μου.
Σε αυτή την ηλικία που ένας παίκτης παύει να είναι παίκτης του εφηβικού και προσπαθεί να μπει σε αντρικό επίπεδο παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο ο προπονητής σου, μιας και στην ομάδα αυτός μπορεί να σε ανεβάσει ψυχολογικά και να σε κατεβάσει. Σημαντικό, πάντως, είναι να είσαι καλά ψυχολογικά, μιας και αυτό σε ωθεί προς το να δουλεύεις και να δουλεύεις πιο πολύ και παράλληλα να δίνεις το 110% καθημερινά στις προπονήσεις. Σε τέτοια ηλικία, ο μόνος τρόπος που γίνεται να παίξεις είναι αν μπορείς να μαρκάρεις τον αντίπαλό σου και μετά όλα τα άλλα. Γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί μικροί στην Ελλάδα που δεν παίζουν και γι’ αυτό με το χρόνο παίρνουν την ευκαιρία, επειδή δυναμώνουν και αποκτούν πιο πολλές εμπειρίες!
Προσωπικά, η δική μου λύση είναι να τα έχω καλά με τον εαυτό μου, ακόμα και αν δεν παίζω, και κάθε μέρα να βελτιώνομαι και να γίνομαι καλύτερος! Μου έχουν μάθει οι προπονητές του ότι πρέπει κάθε μέρα να βάζω πολλά σουτ μόνος μου στο γήπεδο και αυτό θα σχεδιάσω μόλις γυρίσω στην Ελλάδα τέλη Μαρτίου μαζί με καθημερινά βάρη με τον Κώστα Χατζηχρήστο (ο γυμναστής του Πανιωνίου), ο οποίος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο πώς τρέχω, πώς κινούμαι σε θέση άμυνα, πώς κάνω καλό άλμα, στην επαφή με τον αντίπαλο και σίγουρα στην αντοχή και τα βάρη! Ο λόγος που καταρχάς ήρθα στη Σερβία είναι να ετοιμαστώ για να μπορέσω να παίξω Α1 στον Πανιώνιο! Μαζεύοντας εμπειρίες από μια χώρα την οποία αποκαλώ εργαστήριο του μπάσκετ, μιας και συνεχώς βγάζει μεγάλα ονόματα του μπάσκετ, αφού παίζουν άτομα γεννημένα το 1989 (δηλαδή 19 ετών) βασικοί σε ομάδες της Α1, κι έτσι βελτιώνονται στο full!
Κι ένας μπασκετμπολίστας χωρίς στόχους, δύσκολα ζει και προπονείται κάθε μέρα, οπότε θα σας πω ποιοι είναι και οι στόχοι μου για το μέλλον: 1) να γυρίσω και να τα καταφέρω να παίξω στον Πανιώνιο, 2) να βελτιωθούν κι άλλο τα φυσικά μου προσόντα (να πάρω ακόμα λίγα κιλά), 3) να τα πάω καλά το καλοκαίρι στο Πανευρωπαϊκό που γίνεται στη Ρόδο 15 Ιουλίου και στο Παγκόσμιο στις 10 Αυγούστου στη Νέα Ζηλανδία και 4) πάνω απ’ όλα να μείνω μακριά από τραυματισμούς και να είμαι πάντα υγιής!
Έτσι, εύχομαι σε όλους σας καλέ γιορτές, υγεία, καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά! Πολλούς χαιρετισμούς από τη Σερβία και από εμένα για τη χρονιά 2008.
Τα λέμε του χρόνου,
Καλό 2009 σε όλους,
Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς
Αρχικά, θα ήθελα να απαντήσω στις ερωτήσεις που μου κάνατε, Η ομάδα στην οποία παίζω εδώ είναι μια νεανική ομάδα, που θέλει να βελτιώσει τους μικρούς της παίκτες, τα ταλέντα, και να τους ολοκληρώσει ως παίκτες! Πέφτει πολλή προπόνηση και έχουμε βαρύ πρόγραμμα με πολλούς αγώνες, μιας και σημασία έχουν οι αγώνες. Όσο και να βελτιώνεσαι μέσα από προπονήσεις, λένε ότι ο χειρότερος αγώνες δεν μπορεί καν να συγκριθεί με την καλύτερη προπόνηση! Η Mega είναι ομάδα τύπου Αμαρουσίου ή Πανελληνίου, που προσπαθεί να φτάσει στην 3η θέση του πρωταθλήματος, η οποία οδηγεί στα πλέι οφς, μαζί με Ερυθρό Αστέρα, Παρτιζάν, Βοϊβοντία, FMP και Χέμοφαρμ. Εγώ αγωνίζομαι στις θέσεις 2-3, αν και υπάρχουν φορές, όπως και στην εθνική εφήβων που παίζω «4», μιας και μπορώ επιθετικά να παίξω πολύ καλά απέναντι σε αντίπαλα τεσσάρια!
Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να μιλήσω για το πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να γίνει καλός μπασκετμπολίστας! Εγώ βρίσκομαι σε τέτοια θέση, ασχέτως αν τα καλοκαίρια παίζω στην εθνική ομάδα της ηλικίας μου.
Σε αυτή την ηλικία που ένας παίκτης παύει να είναι παίκτης του εφηβικού και προσπαθεί να μπει σε αντρικό επίπεδο παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο ο προπονητής σου, μιας και στην ομάδα αυτός μπορεί να σε ανεβάσει ψυχολογικά και να σε κατεβάσει. Σημαντικό, πάντως, είναι να είσαι καλά ψυχολογικά, μιας και αυτό σε ωθεί προς το να δουλεύεις και να δουλεύεις πιο πολύ και παράλληλα να δίνεις το 110% καθημερινά στις προπονήσεις. Σε τέτοια ηλικία, ο μόνος τρόπος που γίνεται να παίξεις είναι αν μπορείς να μαρκάρεις τον αντίπαλό σου και μετά όλα τα άλλα. Γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί μικροί στην Ελλάδα που δεν παίζουν και γι’ αυτό με το χρόνο παίρνουν την ευκαιρία, επειδή δυναμώνουν και αποκτούν πιο πολλές εμπειρίες!
Προσωπικά, η δική μου λύση είναι να τα έχω καλά με τον εαυτό μου, ακόμα και αν δεν παίζω, και κάθε μέρα να βελτιώνομαι και να γίνομαι καλύτερος! Μου έχουν μάθει οι προπονητές του ότι πρέπει κάθε μέρα να βάζω πολλά σουτ μόνος μου στο γήπεδο και αυτό θα σχεδιάσω μόλις γυρίσω στην Ελλάδα τέλη Μαρτίου μαζί με καθημερινά βάρη με τον Κώστα Χατζηχρήστο (ο γυμναστής του Πανιωνίου), ο οποίος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο πώς τρέχω, πώς κινούμαι σε θέση άμυνα, πώς κάνω καλό άλμα, στην επαφή με τον αντίπαλο και σίγουρα στην αντοχή και τα βάρη! Ο λόγος που καταρχάς ήρθα στη Σερβία είναι να ετοιμαστώ για να μπορέσω να παίξω Α1 στον Πανιώνιο! Μαζεύοντας εμπειρίες από μια χώρα την οποία αποκαλώ εργαστήριο του μπάσκετ, μιας και συνεχώς βγάζει μεγάλα ονόματα του μπάσκετ, αφού παίζουν άτομα γεννημένα το 1989 (δηλαδή 19 ετών) βασικοί σε ομάδες της Α1, κι έτσι βελτιώνονται στο full!
Κι ένας μπασκετμπολίστας χωρίς στόχους, δύσκολα ζει και προπονείται κάθε μέρα, οπότε θα σας πω ποιοι είναι και οι στόχοι μου για το μέλλον: 1) να γυρίσω και να τα καταφέρω να παίξω στον Πανιώνιο, 2) να βελτιωθούν κι άλλο τα φυσικά μου προσόντα (να πάρω ακόμα λίγα κιλά), 3) να τα πάω καλά το καλοκαίρι στο Πανευρωπαϊκό που γίνεται στη Ρόδο 15 Ιουλίου και στο Παγκόσμιο στις 10 Αυγούστου στη Νέα Ζηλανδία και 4) πάνω απ’ όλα να μείνω μακριά από τραυματισμούς και να είμαι πάντα υγιής!
Έτσι, εύχομαι σε όλους σας καλέ γιορτές, υγεία, καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά! Πολλούς χαιρετισμούς από τη Σερβία και από εμένα για τη χρονιά 2008.
Τα λέμε του χρόνου,
Καλό 2009 σε όλους,
Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς
3 σχόλια:
Γεια σου Βλαδίμηρε! Σίγουρα έχεις δίκαιο γι το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή στη μετάβαση από το εφηβικό στο αντρικό μπάσκετ. Στην Ελλάδα, όμως, δυστυχώς, μόνο στην ανώτερη κατηγορία συναντάς ανθρώπους με διάθεση, ενώ ανάλογα κι με τις συνθήκες λίγοι παίρνουν τις ευκαιρίες.
Μπράβο που πήγες στη Σερβία. Ελπίζω να σε βοηθήσει να βελτιωθείς πολύ.
vladimire ela stin pana8a 8a gineis megalos paixtis mias kai ta exeis ola!!!
kostas irakleion
Βλαδίμηρε, παρακολουθώ τα στατιστικά στα παιχνίδια σου μέσω του eurobasket.com. Σύμφωνα με αυτά, βλέπω αρκετά "σκαμπανεβάσματα". Που οφείλονται αυτά (εάν φυσικά θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τη γνώμη σου για αυτό το θέμα);
Η βελτίωση και η καθιέρωση, όπως σωστά επισημαίνεις, θέλει αρκετό χρόνο συμμετοχής σε ανταγωνιστικές ομάδες. Στην Ελλάδα ο Πανιώνιος είναι καλή ομάδα, αλλά δεν έχει αυτό που λέμε "βαριά" φανέλα. Τέτοιες είναι μόνο των ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΑΕΚ, Άρη και ΠΑΟΚ. Μια από αυτές θα πρέπει να διαλέξεις για να καταφέρεις να καθιερωθείς στους καλύτερους της γενιάς σου, μιας και έχεις όλα τα προσόντα.
Καλή συνέχεια.
Στέλιος
Δημοσίευση σχολίου