Συνεχίζουμε σήμερα τον μίνι απολογισμό των πρώτων μηνών της περιόδου, παραμένοντας στο ίδιο εορταστικό πνεύμα που ήμασταν και χτες.
ΠΑΟΚ: Μια χρονιά πιο περίεργη απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί και ο πιο ευφάνταστος φίλος της ομάδας. Ο ΠΑΟΚ έφτασε μια ανάσα από την καταστροφή, σώθηκε από το Δρόσο και ξαφνικά βρίσκεται πάλι μετέωρος. Μελομακάρονο μέχρι στιγμής τρώει κυρίως λόγω του κόσμου του, που είναι στο πλευρό της ομάδας σε όλη αυτή την προσπάθεια. Το 5-6 στο πρωτάθλημα κάθε άλλο παρά θεαματικό είναι, όντας μάλιστα ο βασικός λόγος που του χτυπάμε το χέρι όταν κάνει κίνηση προς τη γέμιση. Η αλλαγή προπονητή δεν έπρεπε να γίνει (προσοχή, όχι η αλλαγή των δύο συγκεκριμένων, αλλά η αλλαγή στην αρχή μιας τέτοιας προσπάθειας), ο ΠΑΟΚ δεν έχει βρει αγωνιστική ταυτότητα, σταθερότητα και στιλ παιχνιδιού, ενώ τώρα οι παίκτες θα σκέφτονται τουλάχιστον υποσυνείδητα και το μέλλον τους. Από τον Άγιο Βασίλη μάλλον θα ζητήσει μόνιμη λύση στα διοικητικά του, καθώς όλα τα άλλα είναι λιγότερο σημαντικά.
Κολοσσός Ρόδου: Ξεκίνησε τη χρονιά ως ερωτηματικό και κάνοντας 3 συνεχόμενες ήττες θεωρήθηκε φαβορί για υποβιβασμό. Δείχνοντας ωριμότητα οι άνθρωποι της ομάδας άφησαν τον Σφαιρόπουλο να δουλέψει απερίσπαστος και τώρα στο Βενετόκλειο μοιράζουν μελομακάρονα. Ο Κολοσσός έχει 5-6 και είναι σχεδόν αδύνατο να πέσει πλέον. Ο Σφαιρόπουλος έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού με τους δύο ξένους, κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και η ομάδα του φαίνεται να έχει ψυχολογία. Όταν πήγε να τσιμπήσει γέμιση, κάναμε ότι δεν είδαμε, καθώς του αξίζει. Από τον Άγιο Βασίλη θέλει να ζητήσει να κρατάει τους δύο Αμερικανούς υγιείς και να μη βρει την ομάδα άλλα ατυχία τύπου Τόντιτς.
Καβάλα: Ξεκίνησε το πρωτάθλημα με καθυστέρηση, αλλά μπήκε πολύ δυνατά. Το 4-7 επιβεβαιώνει το δυνατό της ρόστερ με τους ξένους και κοινοτικούς που βρίσκονται (από πλευράς ονόματος) αρκετά πιο ψηλά από το όνομα της ομάδας. Αν συνεχίσει με την ίδια σοβαρότητα θα έχει κάθε λόγο να μη μετανιώνει για τα μελομακάρονα που τρώει τώρα, αλλά και μόνο το γεγονός ότι ήταν η πρωταγωνίστρια σε μία πολύ άσχημη στιγμή για την αξιοπιστία και το όνομα του ελληνικού μπάσκετ δεν μας επιτρέπει να την αφήσουμε να πάρει γέμιση. Ο Πιλαφίδης πιστεύει στην ομάδα του και από τον Άγιο Βασίλη ζητά να έχει ανάλογη συνέχεια η σεζόν.
Ολύμπια Λάρισας: Ξεκίνησε με πολλά όνειρα και με ρόστερ εξάδας. Μέχρι στιγμής αποτελεί την αρνητική έκπληξη του πρωταθλήματος με ρεκόρ 3-8. Δεν έχει χάσει κάτι, προφανώς, αλλά δεν έχει δείξει κιόλας κάτι παραπάνω. Η αλλαγή ξένου δεν τη βοήθησε, το αντίθετο μάλιστα. Έχει κάποιες εκλάμψεις που την κάνουν να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, αλλά με το επιθετικό πρόβλημα που έχει σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια της δεν τολμάει καν να κάνει κίνηση προς τη γέμιση. Ο Μπαρτζώκας πρέπει να ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη έναν σκόρερ. Ωχ, συγγνώμη, είχε και τον έδιωξε. Τι μένει; Μάλλον καλύτερη χημεία και ελπίδα ότι θα μπορεί να κερδίζει στο πολύ δυνατό φέτος πρωτάθλημα βάζοντας 65 πόντους (67 είναι ο μέσος όρος της ως τώρα).
Αιγάλεω: Πολλά προβλήματα, αλλά βάζει κατευθείαν το χέρι στο γλυκό για έναν και μόνο λόγο: παλεύει και δεν παραιτείται. Παίρνει παίκτες, παίρνει κι άλλους, αλλάζει προπονητές, όσοι παίκτες ήρθαν είναι εγνωσμένης αξίας (και ο ΜακΓκράθ και ο Γκρινχάιντ και ο Τέιλορ και ο Γκάμπρανς) και προσπαθεί να αποδείξει ότι οι δυτικές συνοικίες πρέπει να έχουν ομάδα στην Α1. Δεν πείθει τους πάντες, αλλά έχει παίκτες που ματώνουν τη φανέλα και τον ουδέτερο φίλαθλο αυτό τον εξιτάρει. Με ρεκόρ 2-9 δεν μπορεί να φάει γέμιση, κι ας κέρδισε την ΑΕΛ με 34 πόντους διαφορά. Ο Νίκου μπορεί να σκεφτεί πολλές ευχές να ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη, αλλά θα ξεχωρίσω μία: να είναι καλά ο Άκης Καλλινικίδης που είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο στην ομάδα και ο μόνος παίκτης που μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ.
ΑΕΛ: Κακό ξεκίνημα, ιδίως μετά την ήττα από το Αιγάλεω, όμως… παιδιά προπονεί ο Αλεξανδρής και αυτό ήταν αναμενόμενο. Τα παιδιά πρέπει να τρώνε γλυκά με μέτρο, οπότε τρώει μελομακάρονα βασικά γιατί στην έδρα της παλεύει τους αγώνες με κάθε αντίπαλο. Εκτός… είναι ένα ζήτημα, αλλά και αυτό αναμενόμενο λόγω της απειρίας της ομάδας. Ο ερχομός του Κόμματου θα βοηθήσει, αλλά η χρονιά είναι πολύ μακριά και δύο καλοί ξένοι δεν φτάνουν μόνοι τους. Ο Αλεξανδρής ζητάει επειγόντως ωριμότητα για τους παίκτες του και καλύτερη αντίδραση μέσα στον αγώνα, ανάλογα με τις απαιτήσεις: αμφότερα αποτέλεσμα εμπειρίας.
Τρίκαλα: Τελευταία στην Α1 με μόλις 1-10, αλλά δύσκολα θα πει κάποιος ότι αυτά έχουν το χειρότερο πρόσωπο στο πρωτάθλημα. Έχουν χάσει 4 ματς στις λεπτομέρειες κι αυτό τους έχει κοστίσει, αλλά δείχνουν ότι μπορούν να παίξουν ρόλο στη συνέχεια. Η νίκη επί του Πανιωνίου αξίζει ένα μελομακάρονο, αλλά μακριά από τη γέμιση, καθώς έχει υποστεί και ορισμένες πολύ βαριές ήττες. Ο Αγγέλου θα πρέπει να αναζητήσει τον Άγιο Βασίλη για να του ζητήσει καθαρότερο μυαλό όταν κρίνεται ο αγώνας.
by Rasheed.
ΠΑΟΚ: Μια χρονιά πιο περίεργη απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί και ο πιο ευφάνταστος φίλος της ομάδας. Ο ΠΑΟΚ έφτασε μια ανάσα από την καταστροφή, σώθηκε από το Δρόσο και ξαφνικά βρίσκεται πάλι μετέωρος. Μελομακάρονο μέχρι στιγμής τρώει κυρίως λόγω του κόσμου του, που είναι στο πλευρό της ομάδας σε όλη αυτή την προσπάθεια. Το 5-6 στο πρωτάθλημα κάθε άλλο παρά θεαματικό είναι, όντας μάλιστα ο βασικός λόγος που του χτυπάμε το χέρι όταν κάνει κίνηση προς τη γέμιση. Η αλλαγή προπονητή δεν έπρεπε να γίνει (προσοχή, όχι η αλλαγή των δύο συγκεκριμένων, αλλά η αλλαγή στην αρχή μιας τέτοιας προσπάθειας), ο ΠΑΟΚ δεν έχει βρει αγωνιστική ταυτότητα, σταθερότητα και στιλ παιχνιδιού, ενώ τώρα οι παίκτες θα σκέφτονται τουλάχιστον υποσυνείδητα και το μέλλον τους. Από τον Άγιο Βασίλη μάλλον θα ζητήσει μόνιμη λύση στα διοικητικά του, καθώς όλα τα άλλα είναι λιγότερο σημαντικά.
Κολοσσός Ρόδου: Ξεκίνησε τη χρονιά ως ερωτηματικό και κάνοντας 3 συνεχόμενες ήττες θεωρήθηκε φαβορί για υποβιβασμό. Δείχνοντας ωριμότητα οι άνθρωποι της ομάδας άφησαν τον Σφαιρόπουλο να δουλέψει απερίσπαστος και τώρα στο Βενετόκλειο μοιράζουν μελομακάρονα. Ο Κολοσσός έχει 5-6 και είναι σχεδόν αδύνατο να πέσει πλέον. Ο Σφαιρόπουλος έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού με τους δύο ξένους, κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και η ομάδα του φαίνεται να έχει ψυχολογία. Όταν πήγε να τσιμπήσει γέμιση, κάναμε ότι δεν είδαμε, καθώς του αξίζει. Από τον Άγιο Βασίλη θέλει να ζητήσει να κρατάει τους δύο Αμερικανούς υγιείς και να μη βρει την ομάδα άλλα ατυχία τύπου Τόντιτς.
Καβάλα: Ξεκίνησε το πρωτάθλημα με καθυστέρηση, αλλά μπήκε πολύ δυνατά. Το 4-7 επιβεβαιώνει το δυνατό της ρόστερ με τους ξένους και κοινοτικούς που βρίσκονται (από πλευράς ονόματος) αρκετά πιο ψηλά από το όνομα της ομάδας. Αν συνεχίσει με την ίδια σοβαρότητα θα έχει κάθε λόγο να μη μετανιώνει για τα μελομακάρονα που τρώει τώρα, αλλά και μόνο το γεγονός ότι ήταν η πρωταγωνίστρια σε μία πολύ άσχημη στιγμή για την αξιοπιστία και το όνομα του ελληνικού μπάσκετ δεν μας επιτρέπει να την αφήσουμε να πάρει γέμιση. Ο Πιλαφίδης πιστεύει στην ομάδα του και από τον Άγιο Βασίλη ζητά να έχει ανάλογη συνέχεια η σεζόν.
Ολύμπια Λάρισας: Ξεκίνησε με πολλά όνειρα και με ρόστερ εξάδας. Μέχρι στιγμής αποτελεί την αρνητική έκπληξη του πρωταθλήματος με ρεκόρ 3-8. Δεν έχει χάσει κάτι, προφανώς, αλλά δεν έχει δείξει κιόλας κάτι παραπάνω. Η αλλαγή ξένου δεν τη βοήθησε, το αντίθετο μάλιστα. Έχει κάποιες εκλάμψεις που την κάνουν να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, αλλά με το επιθετικό πρόβλημα που έχει σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια της δεν τολμάει καν να κάνει κίνηση προς τη γέμιση. Ο Μπαρτζώκας πρέπει να ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη έναν σκόρερ. Ωχ, συγγνώμη, είχε και τον έδιωξε. Τι μένει; Μάλλον καλύτερη χημεία και ελπίδα ότι θα μπορεί να κερδίζει στο πολύ δυνατό φέτος πρωτάθλημα βάζοντας 65 πόντους (67 είναι ο μέσος όρος της ως τώρα).
Αιγάλεω: Πολλά προβλήματα, αλλά βάζει κατευθείαν το χέρι στο γλυκό για έναν και μόνο λόγο: παλεύει και δεν παραιτείται. Παίρνει παίκτες, παίρνει κι άλλους, αλλάζει προπονητές, όσοι παίκτες ήρθαν είναι εγνωσμένης αξίας (και ο ΜακΓκράθ και ο Γκρινχάιντ και ο Τέιλορ και ο Γκάμπρανς) και προσπαθεί να αποδείξει ότι οι δυτικές συνοικίες πρέπει να έχουν ομάδα στην Α1. Δεν πείθει τους πάντες, αλλά έχει παίκτες που ματώνουν τη φανέλα και τον ουδέτερο φίλαθλο αυτό τον εξιτάρει. Με ρεκόρ 2-9 δεν μπορεί να φάει γέμιση, κι ας κέρδισε την ΑΕΛ με 34 πόντους διαφορά. Ο Νίκου μπορεί να σκεφτεί πολλές ευχές να ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη, αλλά θα ξεχωρίσω μία: να είναι καλά ο Άκης Καλλινικίδης που είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο στην ομάδα και ο μόνος παίκτης που μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ.
ΑΕΛ: Κακό ξεκίνημα, ιδίως μετά την ήττα από το Αιγάλεω, όμως… παιδιά προπονεί ο Αλεξανδρής και αυτό ήταν αναμενόμενο. Τα παιδιά πρέπει να τρώνε γλυκά με μέτρο, οπότε τρώει μελομακάρονα βασικά γιατί στην έδρα της παλεύει τους αγώνες με κάθε αντίπαλο. Εκτός… είναι ένα ζήτημα, αλλά και αυτό αναμενόμενο λόγω της απειρίας της ομάδας. Ο ερχομός του Κόμματου θα βοηθήσει, αλλά η χρονιά είναι πολύ μακριά και δύο καλοί ξένοι δεν φτάνουν μόνοι τους. Ο Αλεξανδρής ζητάει επειγόντως ωριμότητα για τους παίκτες του και καλύτερη αντίδραση μέσα στον αγώνα, ανάλογα με τις απαιτήσεις: αμφότερα αποτέλεσμα εμπειρίας.
Τρίκαλα: Τελευταία στην Α1 με μόλις 1-10, αλλά δύσκολα θα πει κάποιος ότι αυτά έχουν το χειρότερο πρόσωπο στο πρωτάθλημα. Έχουν χάσει 4 ματς στις λεπτομέρειες κι αυτό τους έχει κοστίσει, αλλά δείχνουν ότι μπορούν να παίξουν ρόλο στη συνέχεια. Η νίκη επί του Πανιωνίου αξίζει ένα μελομακάρονο, αλλά μακριά από τη γέμιση, καθώς έχει υποστεί και ορισμένες πολύ βαριές ήττες. Ο Αγγέλου θα πρέπει να αναζητήσει τον Άγιο Βασίλη για να του ζητήσει καθαρότερο μυαλό όταν κρίνεται ο αγώνας.
by Rasheed.
2 σχόλια:
mporeite na me pliroforisete pws mporei na beltiwthei to alma enos paikti tou basket;
Αγαπητέ φίλε, υπάρχουν αρκετές ασκήσεις που μπορούν να ενδυναμώσουν τα πόδια και να αυξήσουν ακόμη και πάρα πολύ το κατακόρυφο επιτόπιο άλμα ενός παίκτη. Βασική προϋπόθεση είναι η στρατιωτική προσήλωση στο πρόγραμμα που βάζεις στον εαυτό σου.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο εδώ, αλλά δεσμεύομαι ότι μέχρι το τέλος της πρώτης εβδομάδας του Ιανουαρίου θα έχουμε ειδικό άρθρο πάνω στο θέμα, με τη βοήθεια του Dr. Ball, στο οποίο θα μιλάμε αναλυτικά για το θέμα.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου