Αμφότεροι... εντός προγράμματος!

Η 9η αγωνιστική συνεχίστηκε αλλά… δεν ολοκληρώθηκε ακόμα, καθώς ο αγώνας του Αιγάλεω με τον Κολοσσό θα γίνει τη Δευτέρα λόγω καιρικών συνθηκών. Η αγωνιστική δραστηριότητα προφανώς επισκιάζεται από το γεγονός ότι όλη η χώρα είναι σε αναβρασμό, αλλά αφού ξεπερνάει τα αθλητικά πλαίσια (κατά πολύ) αυτό που γίνεται, όσο κοσμοϊστορικό ή τρομακτικό ή σπάνιο ή μεγάλο κι αν είναι, δεν είναι θέμα για το Age of Basketball, αλλά άπτεται μιας ευρύτερης, πιο σημαντικής, πιο σοβαρής, κοινωνικο-πολιτικής συζήτησης και ανάλυσης.

Την Κυριακή, ο Παναθηναϊκός υποδέχτηκε στο ΟΑΚΑ τον Άρη σε αγώνα κεκλεισμένων των θυρών. Τέτοια μας είναι πάντα πάρα πολύ επικίνδυνα για τον γηπεδούχο, ιδίως όταν θεωρούνται ντέρμπι εκ των προτέρων. Ο κίνδυνος του να είσαι, λόγω έλλειψης κόσμου, «μουδιασμένος», «χαλαρός» και «νωθρός» είναι εμφανής, με συνέπεια ο φιλοξενούμενος να αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητές του για νίκη.

Ο Παναθηναϊκός προσέγγισε το ματς ως πολύμεγάλη ομάδα. Μάλλον, όχι απλώς ως μεγάλη ομάδα, αλλά ακριβώς όπως θα έπρεπε ώστε να μην κινδυνεύσει καθόλου. Μετά το πρώτο 7λεπτο, που απολύτως δικαιολογημένα ήταν ιδιαίτερα νωθρό και για τους δύο, με το σκορ στο 7-8, δεν κινδύνευσε καθόλου στο ματς. Ανέβασε την απόδοσή του, έσφιξε την άμυνά του και μετέτρεψε το παιχνίδι σε περίπατο (μοναδικό μελανό σημείο ο τραυματισμός του Πέκοβιτς, που αν και όχι σοβαρός, μπορεί να στοιχίσει ενόψει του κρίσιμου αγώνα της Πέμπτης).

Βέβαια σε αυτό βοήθησε και ο Άρης. Στην ουσία ο Άρης είναι εκείνος για τον οποίο έχουμε να πούμε τα περισσότερα σήμερα. Τα είχαμε πει παλιότερα (πριν τους τελικούς του 2006), όχι από εδώ, μετά ο Ματσόν έφυγε, τώρα επανέρχονται στην επικαιρότητα.
Ο Αντρέα Ματσόν, πάντα το έκανε και πάντα θα το κάνει, διαλέγει αγώνες. Είναι ξεκάθαρο από τις κινήσεις του, ξεκάθαρο από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ένα ματς, από τις αλλαγές του, από το χρόνο συμμετοχής που παίρνουν οι παίκτες του. Δεν είναι ότι θα μπορούσε να κερδίσει τον Παναθηναϊκό, δεν είναι ότι θα μπορούσε να πάει το ματς ντέρμπι ως το τέλος, είναι ότι βάζοντας το πρόγραμμα της ομάδας του κάτω, θεώρησε αυτό το ματς «ήττα προγράμματος» και αδιαφόρησε πλήρως.

Και πάω στα προκείμενα: από την Πέμπτη ο Σάββας Ηλιάδης είχε τεθεί εκτός ματς ώστε να προλάβει την Τουρκ, ενώ την ίδια μέρα το ρεπορτάζ από το «κίτρινο» στρατόπεδο έλεγε ότι ο Ματσόν «θεωρεί τον αγώνα με την Τέλεκομ τελικό» και θα προφυλάξει τον Νέλσον στο ΟΑΚΑ. Προσοχή: ο Νέλσον μπορούσε να παίξει στο ΟΑΚΑ, αυτό είναι γνωστό. Απλώς δεν ήταν στο 100%, απλώς θα ήταν καταπονημένος με την Τουρκ. Σε αγώνα κορυφής (Παναθηναϊκός και Άρης ισοβαθμούσαν) κανονικά δεν τίθενται τέτοια διλήμματα. Όμως, ο Ματσόν από την αρχή έδειξε πού πήγαινε το ματς. Πάμε και στο ματς; Ο Τσαλδάρης έπαιξε 17 λεπτά και ο Κλαρκ 25. Αρκετά κάτω από το μέσο όρο τους (τουλάχιστον 5 λεπτά), πάρα πολύ κάτω από το χρόνο που παίζουν στα ντέρμπι. Δηλαδή… τους ξεκούρασε.

Το ίδιο είχε κάνει με τους παίκτες του και στους ημιτελικούς του 2005-06 με τον Παναθηναϊκό, όταν ο Άρης είχε χάσει με «κατεβασμένα χέρια». Τότε είχε κατηγορηθεί από πάρα πολλούς ότι αυτή δεν είναι λογική για μια ομάδα όπως ο Άρης. Όμως, μετά οι «κίτρινοι» φρέσκοι πήραν σχετικά εύκολα την πρόκριση στην Ευρωλίγκα, που ήταν και ο στόχος τους.

Ο αντίλογος λέει ότι ο Άρης έχει τεράστια ιστορία και πως βραδιές με 25 πόντους διαφορά δεν αρμόζουν στη φανέλα αυτή. Αν θεωρήσουμε ότι η ιστορία κρίνεται εκ του αποτελέσματος, ο Ματσόν μέχρι τώρα δικαιώνεται. Αν κερδίσει ο Άρης την Τρίτη το βράδυ την πολύ δυνατή Τουρκ και μάλιστα με καλή διαφορά, θα έχει δικαιωθεί για ακόμη μία φορά. Ίσως είναι απόλυτα κυνικός ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα, αλλά έχει δείξει ότι δεν αλλάζει στάση και «θυσιάζει» όσα ματς εκείνος θεωρεί «άπιαστα». Προσέξτε: δεν θυσιάζει νίκες και τις κάνει ήττες, θυσιάζει ελπίδες και «καλές εμφανίσεις αλλά ήττες» στο βωμό της ξεκούρασης των παικτών του. Χωρίς (εδώ ειναι το αρνητικό που ενοχλεί, ίσως δικαίως, πολύ κόσμο του Άρη) να διστάζει να στραπατσάρει προσωρινά την εικόνα της ομάδας του. Γιατί 25 πόντοι διαφορά είναι στραπάτσο.

Πριν από 3 μήνες είχα σχολιάσει αρνητικά την ανακοίνωση των οπαδών του Αιγάλεω (όταν έλεγαν ότι αν η ομάδα τους παίξει το πρώτο ματς της στο Ελληνικό, τότε θα απόσχουν από όλες τις φετινές της υποχρεώσεις). Θεώρησα πολύ σκληρή τη στάση τους, άδικη κατά των παικτών, που στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτοί θα έπαιρναν «ανάσα» από τα έσοδα στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Δεν μπορώ, όμως, παρά να πάρω το μέρος τους τώρα. Στην τελευταία τους ανακοίνωση επιτίθενται κατά του προέδρου, Γιώργου Ισηγώνη, και λένε πολλές αλήθειες. Όπως τη μη υπομονή στον άνθρωπο που έσωσε πέρσι το Αιγάλεω, όπως το θέμα που προέκυψε με τα πανό ευχαριστίας στον Σκουρτόπουλο και τα συνθήματα υπέρ του, όπως το γεγονός ότι το εισιτήριο στο… παλάτι του Αιγάλεω κάνει 20 ευρώ, όπως το πολύ σωστό ζήτημα με τα λάβαρα που δεν έχει η ομάδα (λεπτομέρειες, αλλά ισχύουν). Ο πρόεδρος δεν έδειξε υπομονή και καθαρό μυαλό εκεί που οι οργανωμένοι δείχνουν. Αυτό είναι σίγουρα σπάνιο. Η φράση «Όταν δίνεις στο μάγειρα φασόλια αυτός θα φτιάξει καλή φασολάδα και όχι αστακομακαρονάδα. Δεν γίνεται κάθε χρόνο να πιάνεις το ΤΖΟΚΕΡ», αναφορικά με το ρόστερ που είχε ο Σκουρτόπουλος είναι γλαφυρή, αλλά αληθινή και τιμητική για τους οργανωμένους που αναγνώρισαν τα όσα έκανε ο πρώην, πλέον, προπονητής της ομάδας τους.

by Rasheed.

Υ.Γ.: Στην Ιταλία και μετά από μόλις 3 ημέρες στην ομάδα, απέναντι σε έναν ισοδύναμο της νέας του ομάδας αντίπαλο, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος με 19 πόντους και 14 ριμπάουντ έδειξε πόσο χρήσιμος είναι όταν ο προπονητής ξέρει να τον αξιοποιεί. Και ο Σάκοτα έχει αποδείξει από τα χρόνια του Ηρακλή ότι ξέρει...