Χωρίς εκπλήξεις τελείωσε το Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ στις γυναίκες. Εκεί, σε αντίθεση με τους άντρες, οι Η.Π.Α. από την αρχή θεωρήθηκαν το αδιαφιλονίκητο φαβορί, δεν είχαν λεξούλες τύπου… Redeem δίπλα στο όνομά τους, έφτασαν στον 4ο συνεχόμενο τίτλο τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ευτύχησαν να έχουν ένα πραγματικά πανίσχυρο ρόστερ.
Μπορεί η Αυστραλία να έχει κάνει πολλά βήματα προόδου, μπορεί η παρουσία της Λορίν Τζάκσον να μαγνητίζει και να καθιστά εξ ορισμού κάθε αγώνα ντέρμπι, μπορεί η Ρωσία να έχει την Μαρία Στεπάνοβα και την Ιλόνα Κόρστιν, αλλά υπάρχει διαφορά επιπέδου.
Οι Η.Π.Α., για τελευταία ίσως φορά, είχαν την τιμή να φιλοξενούν στο ρόστερ τους την ίσως καλύτερη μπασκετμπολίστρια όλων των εποχών. Αναφέρομαι βεβαίως στην τεράστια Λίζα Λέσλι, που πρόσθεσε στην προσωπική της συλλογή το 4ο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Η Λέσλι έχει φτάσει στα 36 της και είναι πολύ δύσκολο να δώσει το «παρών» και στο Λονδίνο. Αυτό κάνει ακόμη πιο σημαντικό το τουρνουά του Πεκίνου, αφού λογικά πρόκειται για το κύκνειο Ολυμπιακό άσμα της μεγαλύτερης όλων.
Δίπλα της μια πληθώρα πολύ καλών παικτριών, από τις οποίες θα ξεχωρίσω την Κάντας Πάρκερ, που αν και η μικρότερη όλων, στα 22 της, είναι παίκτρια που ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Τόμπσον, Ποντέξτερ, Τοράζι, Λέσλι, Πάρκερ, Κάτσινγκς και Φόουλς ήταν τελικά ένα σύνολο που δεν έδωσε κανένα περιθώριο. Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά των Αμερικανίδων (της πραγματικής dream-team του τουρνουά), από την αντίστοιχη εθνική των αντρών; Ότι οι περισσότερες έχουν ευρωπαϊκή παιδεία στο μπάσκετ που παίζουν, αφού περνούν τους χειμώνες στη Γηραιά Ήπειρο, μιας και το WNBA (που υπάρχει τα τελευταία χρόνια) γίνεται καλοκαιράκι. Είδε κανείς τη Λέσλι να βολτάρει 10 μέτρα και να κάνει 1 ντρίμπλα και 7 βήματα, όπως κάνουν οι άντρες; Όχι βέβαια. Και αυτός είναι ο λόγος της σαφούς υπεροχής των Αμερικανίδων. Ξέρουν τις αντιπάλους τους, τις αντιμετωπίζουν κάθε χειμώνα, δεν έχουν τουπέ, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο τουρνουά. Οι Η.Π.Α. κέρδισε το τουρνουά με 8 νίκες σε 8 ματς, κερδίζοντας τα ματς της με 40 (Τσεχία), 45 (Κίνα), 56 (Μάλι), 38 (Ισπανία), 36 (Νέα Ζηλανδία), 44 (Κορέα), 15 (Ρωσία) και 27 (Αυστραλία) πόντους.
Μοναδική που στάθηκε κάπως η Ρωσία, αν και οι Αμερικανίδες ουσιαστικά καθάρισαν το ματς στην τρίτη περίοδο.
Αυτό που κρατάμε από το τουρνουά είναι ότι οι ίδιες ομάδες που τερμάτισαν το 2004 στις 3 πρώτες θέσεις, το έκαναν και τώρα. Αυτό δείχνει ότι σαφώς είναι οι πιο καλές στον κόσμο. Ίσως η κατάταξη να ήταν διαφορετική αν η Ρωσία είχε παίξει με την Αυστραλία στην τετράδα, αλλά δεν έγινε έτσι.
Η Αυστραλία ήταν ξανά πολύ δυνατή, όπως σε κάθε τουρνουά, αν και απογοήτευσε λίγο, μη μπορώντας να χτυπήσει τις Αμερικάνες στον τελικό. Η Ρωσία έδειξε ότι ξέρει να παίρνει τα ματς που χρειάζεται για να φτάσει στο μετάλλιο, ενώ η Μπέκι Χάμον δείχνει να έχει δέσει με την Ιλόνα Κόρστιν και την Στεπάνοβα. Οι Ρωσίδες έχασαν στον όμιλο από την Αυστραλία, έτσι απώλεσαν ουσιαστικά την ευκαιρία να παίξουν στον τελικό των Αγώνων.
Από εκεί και κάτω, την έκπληξη έκανε η Κίνα, που κατάφερε να μπει στην τετράδα. Εκεί δεν απείλησε ουσιαστικά, αφού η διαφορά επιπέδου με τις πρώτες τρεις είναι σαφής. Όμως, οι Κινέζες μπόρεσαν και έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο τουρνουά και αυτό τις τιμά. Για μένα, έκπληξη έκανε και η Κορέα, η οποία ουσιαστικά απέκλεισε τη Βραζιλία, την 4η της Αθήνας.
Αποτυχία για τη Βραζιλία ο αποκλεισμός από την οκτάδα, όπως και αποτυχία για τη Λετονία ο δικός της αποκλεισμός από την οκτάδα, αν κρίνουμε με βάση τα αποτελέσματα των φιλικών αγώνων, στους οποίους είχε δείξει αξιόμαχη.
Από πλευράς στατιστικής, η Λορίν Τζάκσον έδειξε για ακόμη μια φορά την κυριαρχία της, που της έχει κερδίσει παγκόσμιο σεβασμό, αφού ήταν 2η σκόρερ και 4η ριμπάουντερ του τουρνουά, με 17.3 πόντους και 8.6 ριμπάουντ.
Οι γυναίκες πρόσφεραν πολύ ωραίο θέαμα, μπάσκετ πολύ υψηλού επιπέδου για ακόμη μια φορά και έδειξαν ότι δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τους άντρες. Οι διαφορές του γυναικείου από το αντρικό μπάσκετ είναι δεδομένες, αλλά δεν καθιστούν το πρώτο λιγότερο ελκυστικό.
by Rasheed.
Μπορεί η Αυστραλία να έχει κάνει πολλά βήματα προόδου, μπορεί η παρουσία της Λορίν Τζάκσον να μαγνητίζει και να καθιστά εξ ορισμού κάθε αγώνα ντέρμπι, μπορεί η Ρωσία να έχει την Μαρία Στεπάνοβα και την Ιλόνα Κόρστιν, αλλά υπάρχει διαφορά επιπέδου.
Οι Η.Π.Α., για τελευταία ίσως φορά, είχαν την τιμή να φιλοξενούν στο ρόστερ τους την ίσως καλύτερη μπασκετμπολίστρια όλων των εποχών. Αναφέρομαι βεβαίως στην τεράστια Λίζα Λέσλι, που πρόσθεσε στην προσωπική της συλλογή το 4ο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Η Λέσλι έχει φτάσει στα 36 της και είναι πολύ δύσκολο να δώσει το «παρών» και στο Λονδίνο. Αυτό κάνει ακόμη πιο σημαντικό το τουρνουά του Πεκίνου, αφού λογικά πρόκειται για το κύκνειο Ολυμπιακό άσμα της μεγαλύτερης όλων.
Δίπλα της μια πληθώρα πολύ καλών παικτριών, από τις οποίες θα ξεχωρίσω την Κάντας Πάρκερ, που αν και η μικρότερη όλων, στα 22 της, είναι παίκτρια που ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Τόμπσον, Ποντέξτερ, Τοράζι, Λέσλι, Πάρκερ, Κάτσινγκς και Φόουλς ήταν τελικά ένα σύνολο που δεν έδωσε κανένα περιθώριο. Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά των Αμερικανίδων (της πραγματικής dream-team του τουρνουά), από την αντίστοιχη εθνική των αντρών; Ότι οι περισσότερες έχουν ευρωπαϊκή παιδεία στο μπάσκετ που παίζουν, αφού περνούν τους χειμώνες στη Γηραιά Ήπειρο, μιας και το WNBA (που υπάρχει τα τελευταία χρόνια) γίνεται καλοκαιράκι. Είδε κανείς τη Λέσλι να βολτάρει 10 μέτρα και να κάνει 1 ντρίμπλα και 7 βήματα, όπως κάνουν οι άντρες; Όχι βέβαια. Και αυτός είναι ο λόγος της σαφούς υπεροχής των Αμερικανίδων. Ξέρουν τις αντιπάλους τους, τις αντιμετωπίζουν κάθε χειμώνα, δεν έχουν τουπέ, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο τουρνουά. Οι Η.Π.Α. κέρδισε το τουρνουά με 8 νίκες σε 8 ματς, κερδίζοντας τα ματς της με 40 (Τσεχία), 45 (Κίνα), 56 (Μάλι), 38 (Ισπανία), 36 (Νέα Ζηλανδία), 44 (Κορέα), 15 (Ρωσία) και 27 (Αυστραλία) πόντους.
Μοναδική που στάθηκε κάπως η Ρωσία, αν και οι Αμερικανίδες ουσιαστικά καθάρισαν το ματς στην τρίτη περίοδο.
Αυτό που κρατάμε από το τουρνουά είναι ότι οι ίδιες ομάδες που τερμάτισαν το 2004 στις 3 πρώτες θέσεις, το έκαναν και τώρα. Αυτό δείχνει ότι σαφώς είναι οι πιο καλές στον κόσμο. Ίσως η κατάταξη να ήταν διαφορετική αν η Ρωσία είχε παίξει με την Αυστραλία στην τετράδα, αλλά δεν έγινε έτσι.
Η Αυστραλία ήταν ξανά πολύ δυνατή, όπως σε κάθε τουρνουά, αν και απογοήτευσε λίγο, μη μπορώντας να χτυπήσει τις Αμερικάνες στον τελικό. Η Ρωσία έδειξε ότι ξέρει να παίρνει τα ματς που χρειάζεται για να φτάσει στο μετάλλιο, ενώ η Μπέκι Χάμον δείχνει να έχει δέσει με την Ιλόνα Κόρστιν και την Στεπάνοβα. Οι Ρωσίδες έχασαν στον όμιλο από την Αυστραλία, έτσι απώλεσαν ουσιαστικά την ευκαιρία να παίξουν στον τελικό των Αγώνων.
Από εκεί και κάτω, την έκπληξη έκανε η Κίνα, που κατάφερε να μπει στην τετράδα. Εκεί δεν απείλησε ουσιαστικά, αφού η διαφορά επιπέδου με τις πρώτες τρεις είναι σαφής. Όμως, οι Κινέζες μπόρεσαν και έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο τουρνουά και αυτό τις τιμά. Για μένα, έκπληξη έκανε και η Κορέα, η οποία ουσιαστικά απέκλεισε τη Βραζιλία, την 4η της Αθήνας.
Αποτυχία για τη Βραζιλία ο αποκλεισμός από την οκτάδα, όπως και αποτυχία για τη Λετονία ο δικός της αποκλεισμός από την οκτάδα, αν κρίνουμε με βάση τα αποτελέσματα των φιλικών αγώνων, στους οποίους είχε δείξει αξιόμαχη.
Από πλευράς στατιστικής, η Λορίν Τζάκσον έδειξε για ακόμη μια φορά την κυριαρχία της, που της έχει κερδίσει παγκόσμιο σεβασμό, αφού ήταν 2η σκόρερ και 4η ριμπάουντερ του τουρνουά, με 17.3 πόντους και 8.6 ριμπάουντ.
Οι γυναίκες πρόσφεραν πολύ ωραίο θέαμα, μπάσκετ πολύ υψηλού επιπέδου για ακόμη μια φορά και έδειξαν ότι δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τους άντρες. Οι διαφορές του γυναικείου από το αντρικό μπάσκετ είναι δεδομένες, αλλά δεν καθιστούν το πρώτο λιγότερο ελκυστικό.
by Rasheed.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου