Στον ίσως πιο θεαματικό τελικό στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, οι Αμερικανοί κατάφεραν, άξια, αυτό που τόσο ήθελαν, αυτό που δήλωναν ότι τόσο επιθυμούσαν εδώ και δύο ή και παραπάνω χρόνια, απέναντι σε μια εξίσου καλή, μαχητική και έτοιμη για όλα, Ισπανία.
Ο τελικός αυτός θα μείνει στην ιστορία για περισσότερους από έναν λόγους: 1) γιατί οι δύο ομάδες έβαλαν συνολικά 225 πόντους, ήταν μια διαφήμιση για το μπάσκετ, 2) γιατί 11 παίκτες έφτασαν σε διψήφιο αριθμό πόντων, 3) γιατί 5 παίκτες βρέθηκαν σε μεγάλη ημέρα προσφέροντας μια μεγάλη παράσταση των προσόντων τους, 4) γιατί οι Αμερικανοί κατάφεραν να πετύχουν το στόχο που είχαν θέσει και να πάρουν χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμια διοργάνωση ξανά μετά το 2000, 5) γιατί οι Ισπανοί έδειξαν την κλάση τους και οδήγησαν το παιχνίδι στο να κυλήσει με συναρπαστικό τρόπο.
Ο Κόμπι Μπράιαντ με 6 μεγάλους πόντους στο τέλος και 20 συνολικά, ο Ντουέιν Γουέιντ με μία ακόμη μεγάλη εμφάνιση, ο Παού Γκασόλ με απόλυτη κυριαρχία απέναντι στους αντιπάλους ψηλούς, ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο με τις γνωστές του «μπομπίτες» και ο Ρούντι Φερνάντεθ που έδειξε όλα αυτά τα στοιχεία για τα οποία θα τον… αγαπήσουν στο NBA, ήταν αυτοί που ξεχώρισαν στον εντυπωσιακό τελικό.
Το σκορ ξεκίνησε να ανεβαίνει από την αρχή και ο ρυθμός δεν έπεσε παρά μόνο στις τελευταίες επιθέσεις του αγώνα. Οι ΗΠΑ, ξεκίνησαν με 8/11 τρίποντα και παρότι σαφώς τους στέρεψαν στη συνέχεια, κράτησαν το προβάδισμα σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και, παρότι οι Ισπανοί ήταν ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να γυρίσουν τις μικρές διαφορές που «έχτιζαν», οι Αμερικανοί (και εδώ είναι η σημαντική τους διαφορά από τα προηγούμενα χρόνια) έδειξαν χαρακτήρα, ετοιμότητα και αντιστάσεις στο φινάλε για να πάρουν δίκαια την πρώτη θέση.
Μοναδική παραφωνία στον τελικό, κάποιες διαιτητικές αποφάσεις, με αποκορύφωση τις αστείες τεχνικές ποινές στους Ισπανούς στο τέλος, που δεν μπόρεσαν να χαλάσουν την εικόνα του αγώνα, παρά μόνο να μας κάνουν για ακόμη μία φορά στο τουρνουά να γελάσουμε με μια διαιτησία.
Η Αμερική ήταν καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια, πιο προετοιμασμένη και υποψιασμένη. Δεν απέφυγε μερικά λάθη υπεροψίας (η έλλειψη ψηλών πράγματι παραλίγο να της κοστίσει, αφού ο Χάουαρντ είναι ανεπαρκής, ενώ ο Μπος που έκανε καλό τουρνουά δεν είναι τόσο δυνατός), αλλά στο φινάλε κατάφερε να μείνει ψύχραιμη, κατάφερε να δείξει ενδιαφέρον σε όλα τα ματς, να κρατήσει καλό κλίμα και να κερδίσει, τελικά, όλα τα παιχνίδια.
Οι Ισπανοί είναι μια σπουδαία ομάδα, με μεγάλους παίκτες και συνέπεια σε όλες τις τελευταίες σημαντικές διοργανώσεις. Αξίζει να αναφερθούμε στον Ρίκι Ρούμπιο, που έγινε ο νεότερος άντρας μπασκετμπολίστας που πήρε μετάλλιο σε Ολυμπιάδα. Έχει κάποιες αδυναμίες στο παιχνίδι του και δεν ήταν πολύ καλός τις προηγούμενες ημέρες, αλλά ήταν σπουδαίος στον τελικό και έκανε μια πολύ ώριμη εμφάνιση.
Και δυο λόγια για τον μικρό τελικό: η Αργεντινή για μία ακόμη φορά απέδειξε την κλάση της και έκλεισε με νίκη και μετάλλιο ένα επιτυχημένο τουρνουά. Στηριζόμενη ξανά στους Ντελφίνο και Σκόλα, «παγίδεψε» τη Λιθουανία, η οποία δεν είχε κάποιον παίκτη σε πολύ μεγάλη ημέρα και δεν μπόρεσε να συνέλθει από την υπερπροσπάθεια του ημιτελικού.
“Good night, and good luck”
by BEN
ΥΓ. Τις επόμενες ημέρες θα κάνουμε την κριτική όλων των ομάδων, θα μιλήσουμε για κάποιους παίκτες, αλλά και για τις γυναίκες που τις... παραμελήσαμε αυτές τις μέρες.
9 σχόλια:
1. Δεν βλέπω πουθενά σχολιασμό της διαιτησίας πού ήταν α λα NBA και όχι ευρωπαϊκή. Απίστευτο ξύλο σε κάθε ριμπάουντ και σε κάθε σωματική επαφή.
2. Η Ισπανία σήμερα έκανε μια εμφάνιση πάνω από το φθόνο, οδηγώντας εμένα προσωπικά που μέχρι χτες τους αντιπαθούσα να παραδεχτώ ότι αν η Εθνική μας έχει κάνει 2 βήματα πάνω τα τελευταία χρόνια, αυτοί έχουν κάνει 10! Απείρως καλύτερη φέτος απ' ότι πέρσι στο Ευρωμπάσκετ στην έδρα τους.
3. Η σημερινή εμφάνιση της Ισπανίας και η νίκη της επί της Αμερικής, είναι ανώτερη ή κατώτερη της εμφάνισης της δικής μας Εθνικής το καλοκαίρι του 2006; Θα δω back-to-back τους 2 αγώνες για να πάρω την απάντησή μου, αλλά θέλω τη γνώμη σας. Πάντως με την πρώτη ματιά οι Ισπανοί παίξανε απείρως πιο γρήγορα και δυνατά σήμερα απ' ότι η Ελλάδα το 2006.
4. Γκασόλ και Φερνάντεθ η Ελλάδα δεν έχει. Διαπιστώνω μετα λύπης μου ότι ο Ρούντι είναι καλύτερος από το Σπανούλη (όπως ΔΕΝ πίστευα μέχρι φέτος το καλοκαίρι).
Αγαπητέ Στέφανε, ας τα πούμε ένα-ένα:
1. Γράφουμε ένα σχόλιο για τη διαιτησία. Όσον αφορά το ξύλο κάτω από τα καλάθια, που πράγματι έπεσε αρκετό, νομίζω το επέτρεψε και απ'τις δύο πλευρές.
2. Σίγουρα η Ισπανία πείθει ότι είναι μια πραγματικά μεγάλη ομάδα.
3. Οι δύο αγώνες μοιάζουν. Η Ελλάδα έπαιξε περισσότεορ το πικ-εν-ρολ χωρίς να βγαίνει από το ρυθμό της, ενώ οι Ισπανοί δοκίμασαν ένα γρήγορο μπάσκετ. Ωραίοι αγώνες, συνήθως καλύτερο μπάσκετ παίζει αυτός που νικάει τελικά.
4. Γκασόλ δεν έχει καμία ομάδα στον κόσμο, όπως καμία δεν έχει Νοβίτσκι ή Γιάο ή Κόμπι ή... Κάθε τεράστιος παίκτης είναι μοναδικός. Ο Ρούντι παίζει σε διαφορετική θέση από τον Σπανούλη. Και οι δύο είναι εξίσου θρασείς, έχουν καλό σουτ, είναι δυνατοί και γρήγοροι. Ο Ρούντι είναι πιο αλτικός και δυναμικός, ο Σπανούλης έχει καλύτερο χειρισμό και πάσα. Και για να επανέλθουμε στον Γκασόλ, ο Σπανούλης στην Εθνική δεν έχει τον Γκασόλ για να του ανοίγεςι τους διαδρόμους. Σε κάθε περίπτωση σημαντικοί παίκτες και οι δυο τους.
Να είσαι καλά!
BEN
auti ine i diafora ton megalwn omadwn apo twn mikrwn.i megales omades exoun pexti pou 8a pari tin omada stis plates tou,8a skorari 8a pari ribound ,8a pari to teleuteo shoot.emis den exoume auti ine i diafora....min fovaste omws tou xronou o gasol den 8a pexi sto eurobasket kai etsi 8a mporesoume na tous nikisoume epitelous .min xexnate tou xronou 8a exoume kalathides kai koufo.o koufos mpori na gini o pextis pou xaxnoume...
antalasw vasilopoulo,perperoglou,pelekano me nocioni.......epitelous na vroume kai emis ena 3 tis prokopis pou na mpori na skorari,na pexi amina,kai na dwsi xilo.
@ανώνυμος (20:39): Η Ελλάδα έχει κερδίσει πολλα ματς ντέρμπι και είναι άδικο να λέμε ότι δεν έχει παίκτη για να της πάρει το ματς. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο στο να παίρνει τα ματς που κρίνονται στον πόντο. Αν έμπαινε το σουτ του Σπανούλη οι περισσότεροι θα έλεγαν άλλα. Ο Κουφός ας βάλει πρώτα μυαλό και ας δει τι θέλει να κάνει και μετά παίζει και στην Εθνική.
@ανώνυμος (20:46): Δεν είναι σωστό να γυρνάμε στις εποχές που θέλαμε παίκτες από άλλες ομάδες. Το υλικό της Ελλάδας είναι πολύ καλό και δεν πρέπει να το υποτιμάμε στην πρώτη κακοτοπιά.
BEN
megalos telikos k fovero theama. pantws to tournoua myrize prin apo tin arxi USA oso k an ithelan kapoioi na apaxiwsoun afti tin poly megali omada. axizan pera gia pera to xryso metallio k epeidi i Ispania itan synexws konta sto score k thewreite k epitixia afto to gegonos deixnei tin yperoxi pou eixan oi Amerikanoi . den nomizw na mporouse kamia omada na xtipisei tous sovarous k sygkentrwmenous amerikanous oso k na min vriskontan sti mera tous. dn kanw to dikogoro tou diavolou oute milw ek tou asfalous giati ta sxolia mou ine kataxwrimena se polla arthra prin apo tin enarxi twn olympiakwn alla i fetini ameriki dn paizotan me tpt. pragmatika krima gia tin ellada i opoia emeine ekei pou emeine . fainete to antiaisthitiko mas mpasket ( alitheia aifnidiasmos dn leei kati sto giannaki ?) den apedwse ta anamenomena.
filika opws panta ta sxolia
Panayiotis.
@Panayiotis: Για μένα οι Αμερικάνοι παίζονταν, τουλάχιστον αν η διαιτησία είχε τα ίδια μέτρα και σταθμά.
Το μπάσκετ της Ελλάδας δεν το θεωρώ αντιαισθητικό, ενώ μην ξεχνάς ότι με το μπάσκετ αυτό έχουμε κερδίσει παγκόσμια αναγνώριση.
Rasheed.
Mea culpa για το Χάουαρντ. Καλός αντίπαλος για τον Ηλιάδη στο τζούντο είναι, όχι μπασκετμπολίστας. Βλέπω να εκλείπουν οι παλιοί μεγάλοι ψηλοί στο
ΝΒΑ, κι αυτό φαίνεται στα ντραφτ, με τους μη Αμερικανούς να φτάνουν ψηλά (Μπαρνιάνι, Γκασόλ, Μπόγκουτ, Μινγκ, ακόμη και... Μίλισιτς, και εσχάτως ο Κουφός).
Ελπίζω από του χρόνου ο Όντεν να αλλάξει ισορροπίες.
Μίλτος
@Μίλτος: Φίλε μου, όλοι κάνουμε λάθος για κάποιον παίκτη. Όσο για τον Όντεν, συμφωνώ, όσο τον είδα στο κολέγιο, τον θεωρώ μακράν τον καλύτερο σέντερ από την εποχή που βγήκε ο Σακ. Ή για να το πω απλά, τον θεωρώ τον πρώτο σέντερ από την εποχή Σακ.
Βέβαια, το παιδί ήταν άτυχο και έμεινε ένα χρόνο έξω. Μπορεί ιατρικά να είναι καλά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πόσο θα επηρεάσει ένας τέτοιος τραυματισμός κάποιον αθλητή.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου