Κάποτε η Ελλάδα ταξίδευε στους Ολυμπιακούς για να προσπαθήσει να διεκδικήσει την είσοδο στους «4» ή «με ένα όνειρο τρελό». Σήμερα, δεν ονειρευόμαστε. Πατάμε γερά στα πόδια μας και ταξιδεύουμε στην Κίνα για το χρυσό. Η Εθνική την τελευταία τετραετία έχει εδραιωθεί ως μία από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου, έχει κερδίσει το σεβασμό και το φόβο των αντιπάλων και κατεβαίνει στο Πεκίνο ως ένα από τα μεγάλα φαβορί. Οι εποχές έχουν αλλάξει, η ομάδα μας έχει δείξει ότι μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε και, επειδή εμείς είμαστε μπασκετικό site, δε συμβιβαζόμαστε στην «προσπάθεια για μετάλλιο». Η Ελλάδα θέλει και μπορεί να αγγίξει χρυσάφι…
Το υλικό είναι πλούσιο και πολλά υποσχόμενο. Υπάρχει ο ψυχολογικός ηγέτης (Παπαλουκάς), οι ηγέτες της επίθεσης (Σπανούλης, Φώτσης), οι ηγέτες της άμυνας (Διαμαντίδης, Βασιλόπουλος), υπάρχουν παίκτες για όλες τις δουλειές (Ζήσης, Τσαρτσαρής), «θηρία» για μέσα στη ρακέτα (Μπουρούσης, Γλυνιαδάκης), «μηχανάκια» που βγάζουν ενέργεια (Πελεκάνος, Πρίντεζης), υπάρχει και ο Σχορτσανίτης που είναι ένα κεφάλαιο μόνος του. Έχουμε κάνει αρκετές αναλύσεις για το ρόστερ και την ομάδα με αφορμή το Προολυμπιακό. Όλοι έχουν ένα ρόλο στο παρκέ, ενώ και για τον Γλυνιαδάκη που μοιάζει να είναι ο 12ος, υποψιαζόμαστε ότι ο Γιαννάκης κάτι έχει στο μυαλό του απέναντι σε ομάδες που δεν έχουν και τόσους ψηλούς στο ρόστερ τους…
Το κοινό με τις προηγούμενες παρουσίες της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι φυσικά η παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη, του ανθρώπου που έχει συνδέσει το όνομα του με τις περισσότερες από κάθε άλλον επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ και ξέρει με τέλειο τρόπο να δίνει κίνητρα και στόχους στους παίκτες του. Οι αθλητές τον έχουν σαν πατέρα και πρότυπό τους και είναι και αυτός ένας παράγοντας από τον οποίον πηγάζει το πολύ καλό κλίμα που επικρατεί στις τάξεις της ομάδας.
Η διαφορά με τις προηγούμενες επιτυχίες της Εθνικής είναι η έλλειψη κάποιων παιδιών που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε με τα γαλανόλευκα. Κακιούζης, Ντικούδης, Χατζηβρέττας και πιο πολύ ο Παπαδόπουλος ήταν αναπόσπαστα μέλη του ρόστερ. Η ομάδα, όμως, σαν άλλος χαμαιλέοντας, άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού της για να προσαρμοστεί παρά τις αλλαγές και η νέα εικόνα της είναι πιο γρήγορη, πιο ελκυστική, πιο ελπιδοφόρα…
Στο Πεκίνο, η Ελλάδα θα βρει απέναντί της τις καλύτερες ομάδες του κόσμου, τις περισσότερες μάλιστα, από πολύ νωρίς. Έτσι κι αλλιώς, όμως, μια ομάδα που στοχεύει για την κορυφή πρέπει να κερδίσει όλους τους μεγάλους αντιπάλους της για να φτάσει εκεί. Η εμπειρία έχει δείξει ότι πολύ δύσκολα μπορεί μια ομάδα να κερδίσει δύο φορές σε λίγες ημέρες την Εθνική και αυτό μας κάνει επιπλέον αισιόδοξους, παρά τον δύσκολο όμιλο. Ωστόσο, και η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στις καλύτερες και, μάλιστα, είναι μακράν η καλύτερη εθνική ομάδα του κόσμου την τελευταία 5ετία από αυτές που δεν έχουν παίκτες από το NBA στο ρόστερ τους, διαλύοντας τον… μύθο ότι χρειάζεται αστέρας από το NBA για να κάνεις μεγάλη ομάδα.
Η Ελλάδα φέτος δεν έχει να κρύψει τίποτα. Όλοι την ξέρουν, όλοι τη σέβονται. Ορισμένοι την περιμένουν για να την εκδικηθούν και κανένας δεν μπορεί πια να δηλώσει ότι τον εξέπληξε. Η Ελλάδα φέτος είναι φαβορί. Είναι μεγάλη ομάδα με μεγάλους παίκτες και φιλοδοξεί να είναι συνεπής στην εικόνα που έχει χτίσει τα τελευταία χρόνια. Και θα είναι. Πώς το είπε ο Κώστας Τσαρτσαρής; «Να ανέβουμε το βουνό για να φτάσουμε στην κορυφή»…
“Good night, and good luck”
by BEN
ΥΓ. Όλη η Ελλάδα είναι μπλε στα χρώματα της εθνικής και όλοι οι μπασκετόφιλοι περιμένουν την Ολυμπιάδα με αγωνία. Μπλε θα είναι και το blog από σήμερα, πιστό στην παράδοση που άρχισε από πέρσι και το θέλει να φοράει τη… γιορτινή μπλε φορεσιά του τον καιρό που αγωνίζεται η Εθνική σε μεγάλη διοργάνωση…
ΥΓ2. Παρακαλείται ο φίλος αναγνώστης Ευάγγελος Γ. να στείλει άλλη διεύθυνση e-mail, καθώς η τωρινή με την οποία γράφτηκε μπλοκάρει τα μηνύματα που στέλνει το Age of Basketball και επιστρέφουν πίσω.
8 σχόλια:
Πάντως πραγματικά όλοι μας αντιμετωπίζουν ως την τρίτη δυνατότερη ομάδα, που μπορεί να χτυπήσει άνετα και το χρυσό. Ακόμα και οι αμερικάνοι γράφουν και μιλάνε με σεβασμό. Που σημαίνει ότι το μεταξύ μας παιχνίδι δεν υπάρχει περίπτωση να το παρουν αψήφιστα ή να τους αιφνιδιάσουμε όπως στην Ιαπωνία...
Όχι μόνο δε θα το πάρουν αψήφιστα (αν και δε νομίζω ότι το πήραν αψήφιστα στην Ιαπωνία, καλά έπαιξαν, απλώς δεν περίμεναν να παίξουμε καλύτερα), αλλά έχουν δηλώσει ότι θέλουν και εκδίκηση. Θα είναι ένα ωραίο ματς.
BEN
"The Americans are in China to win the gold medal -- not to dominate every quarter, as they once spoke of, and not to restore American invincibility, which is never coming back.(...). But then comes Greece, which beat the U.S. two years ago and can control the tempo of a game better than any team in the tournament"
Τα λόγια του Κρις Σέρινταν (αρθρογράφου του espn.com) μετά την πρώτη ψυχρολουσία για τους γιάνκηδες (νίκησαν μετά από πολύ προσπάθεια τους -χωρίς Μπόγκατ-Αυστραλούς 87-76). Τους έχουμε, το ξέρουμε και (το κυριότερο) το ξέρουν κι αυτοί και μας φοβούνται. Είμαστε με διαφορά η καλύτερη ΟΜΑΔΑ του τουρνουά. Το μόνο που μένει είναι να το αποδείξουμε αρχής γενομένης από τους Ευρωκλόουν την Κυριακή το πρωί.
PANTOS PAIDIA, NA XERETE OTI OI ISPANOI STA KANALIA TOUS DEN ANAFEROUN KANENAN ALLON PARA MONO EAYTOUS KAI H.P.A. KAI FAINONTAI POLY SIGOUROI OTI ME TOUS NBA PAIKTES TOUS MPOROUN NA XTYPHSOUN STA ISA TO XRYSO. GIA EMAS OUTE POU MAS ANAFEROUN. AYTA STA MME TIS ISPANIAS POU PARAKOLOUTHO KATHIMERINA EDV STO OVIEDO (BOREIA ISPANIA) PANAGIOTIS
den nomizw oti dikaioumaste na eimaste toso aisiodoksoi meta tis sfaliares pou exoume faei apo tin ispania ta teleutaia xronia.
kai egw -opws oloi- elpizw kai perimenw niki stin premiera, alla mexri tote... autosugkratisi!
@katsam: Συμφωνώ απόλυτα! Τους έχουμε όλους! Μου αρέσει που μας βλέπουν έτσι. Άλλαξαν οι εποχές!
@Panagiotis: Οι Ισπανοί φαίρονται ως συνήθως υπεροπτικά. Όπως λέει ο λαός όμως: όσο πιο ψηλά ανέβεις, τόσο μεγαλύτερο θόρυβο θα κάνει η πτώση σου.
@pilius: Είμαστε αισιόδοξοι γιατί γωνρίζουμε την ποιότητα της ομάδας μας. Εμείς και να αυτοσυγκρατηθούμε, δε θα κερδίσει κάτι η ομάδα μας! Όπως είπε και ο Παπαλουκάς: "καλή η προϊστορία, αλλά μόνο για τα βιβλία".
Να είστε καλά!
BEN
Τα φιλικά του τουρνουά DiamondBall στην Κίνα υπάρχουν στο justin.tv, με λίγο ψάξιμο στα αθλητικά κανάλια.
Οι αμερικανοί πράγματι φαίνεται να έχουν ακριβώς την ίδια νοοτροπία παιχνιδιού με τo 2006. Απομόνωση αντιπάλου, one to one και προσπάθεια για διείσδυση ή σουτ, ελάχιστες πάσες και καθόλου ψάξιμο για τον ψηλό. Το περίεργο είναι ότι όλα αυτά είναι επιλογές του προπονητή. Αντί να μάθει απο τα λάθη του παρελθόντος, ο πολύς Σιζέφσκι φαίνεται να επιμένει στο ίδιο αδιάστατο παιχνίδι, έχοντας προσθέσει απλώς λίγη ακόμα ποιότητα στην περιφέρεια με παίκτες αll-star. Η αδυναμία απέναντι στις άμυνες ζώνης είναι και πάλι εδώ. Οι αντίπαλες ομάδες φροντίζουν να κόψουν τους αιφνιδιασμούς και γεμίζουν την ρακέτα με παίκτες, κάνοντας αδύνατες τις διεισδύσεις. Με την ανυπαρξία ψηλών, απομένουν τα σουτ, που όταν βρουν και καλές περιφερειακές άμυνες συνήθως δεν μπαίνουν. Το ωραίο είναι ότι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας, ο Redd, παίζει ελάχιστα(πώς αλλιώς τα σούπερ αστέρια lebron, kobe και wade να πάρουν αρκετό χρόνο συμμετοχής;).
Στην άμυνα πάντως μετά τα παθήματα τους στην Ιαπωνία, έχουν κάνει βήματα βελτίωσης, και έχουν κάποια πολύ καλά 5λεπτα που με τρομερή πίεση στα man to man πνίγουν τον αντίπαλο κυρίως λόγω φυσικών προσόντων. Βέβαια ακόμα και αυτά τα καλά διαστήματα είναι άχρηστα λόγω της τραγικής αδυναμίας τους στα ριμπάουντ. Τα επιθετικά ριμπάουντ είναι η μεγαλύτερη αδυναμία τους, και είναι κάτι που δεν βλέπω πώς μπορεί να διορθωθεί.
Γενικά η ομάδα παρουσιάζεται ίδια με πρόπερσι, κάπως καλύτερη λόγω των ακόμα πιο ποιοτικών παικτών. Καθ'ότι και η Ισπανία και η Ελλάδα ειναι καλύτερες, θα τους έδινα τις ίδιες πιθανότητες με το 2006, που σημαίνει οτι είναι το φαβορι, αλλά σίγουρα όχι αχτύπητοι.
ΥΓ: Είναι το πιο ποιοτικό τουρνουά των τελευταίων χρόνων ή είναι ιδέα μου;
@DNW: Συμφωνώ με όσα λες. Πολύ ωραία ανάλυση, που μοιάζει με τα όσα γράφουμε κι εμείς στο σχετικό άρθρο για τις Η.Π.Α.. Πράγματι το τουρνουά φέτος μοιάζει το πιο δυνατό των τελευταίων χρόνων.
Το πρόβλημα των ριμπάουντ και τα "παιδικά" συστήματα στην επίθεση μοιάζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα στην επίθεση για τους Αμερικάνους. Όσο για τον Σιζέφκσι, πάλι τα ίδια φαίνεται ότι κάνει. Τέλος, μπορεί να βελτιώθηκαν στην πίεση, αλλά μένει να τους δούμε πώς θα αντιδράσουν στο 5vs5 στο μισό γήπεδο όταν ο αντίπαλος γυρνάει την μπάλα.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου