Η Ρόμα έκανε μια κίνηση η οποία θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης το χειμώνα. Οι Ιταλοί απέκτησαν τον Μπράντον Τζένινγκς, σε ένα πείραμα που δεν έχει προηγούμενο στην Ευρώπη. Και όταν λέω δεν έχει προηγούμενο, αναφέρομαι στις ομάδες επιπέδου Ευρωλίγκας και… στη σύγχρονη εποχή.
Ο Τζένινγκς είναι μόλις 18 ετών και τώρα τελείωσε το Λύκειο. Εκεί ήταν μια από τις ατραξιόν της χώρας, έχοντας 35.5 πόντους μέσο όρο. Έχει ύψος 1.85, αλλά μπορεί να καρφώνει με κάθε τρόπο που σας έρχεται στο μυαλό: τόμαχοκ, 360ο, ανάποδα, κάτω από τα πόδια, και ό,τι άλλο σκέφτεστε. Είναι παίκτης «ζογκλέρ» με γρήγορη ντρίμπλα, εκρηκτικότητα, καλό σουτ και πολύ, πολύ ταλέντο. Η Ρόμα του έδωσε θέση ξένου στην Ευρωλίγκα, κάνοντάς τον, τον 1ο Αμερικανό που θα παίξει σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, σε ηλικία 18 χρονών και χωρίς να έχει πάει κολέγιο.
Το κατώτατο όριο για το ντραφτ είναι τα 19 έτη, οπότε ο Τζένινγκς, δεν μπορούσε φέτος να παίξει στο NBA. Έχοντας σαρώσει τα βραβεία τη χρονιά που πέρασε, ο δρόμος του έλεγε NCAA. Όμως, εκείνος έκανε κάτι μοναδικό: αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας και να έρθει στην Ευρώπη για να παίξει μπάσκετ πριν δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ.
Μπορεί τα διαθέσιμα βίντεο του Τζένινγκς να μας κάνουν να γουρλώνουμε τα μάτια για το ταλέντο του, αλλά…
Αλλά ο Τζένινγκς είναι 18 ετών και μέχρι στιγμής έχει παίξει μόνο με 18χρονα, 17χρονα και 16χρονα παιδιά στο Λύκειο, όχι με επαγγελματίες παίκτες. Η Ευρωλίγκα δεν είναι λύκειο, οι άμυνες στην Ευρώπη και δη στην Ευρωλίγκα δεν συγκρίνονται με εκείνες στις Η.Π.Α. (ούτε καν στο NBA) και το πείραμα εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο για τη Ρόμα. Βεβαίως, οι Ιταλοί με λίγα λεφτά κέρδισαν τη μάχη των εντυπώσεων και πήραν επικοινωνιακή νίκη, καθώς θα μας απασχολούν όλη τη χρονιά. Μένει να δούμε κατά πόσο ο Τζένινγκς θα μπορέσει να ορθώσει ανάστημα σε μια διοργάνωση, η οποία περιέχει ορισμένες από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου.
Την ίδια ώρα, ο Λόρεν Γουντς γίνεται μια, επίσης, μοναδική περίπτωση στην ιστορία του μπάσκετ! Για όσους δεν θυμούνται αμέσως το όνομα, ο Γουντς φέτος έπαιζε στην Εφές, μέχρι να αρνηθεί να ταξιδέψει στο Βελιγράδι και να διωχθεί από τους Τούρκους. Μετά πήγε στις Η.Π.Α. και πολύ γρήγορα βρήκε συμβόλαιο στους Χιούστον Ρόκετς, με τους οποίους έπαιξε σε κανονική περίοδο και πλέι οφς 8 αγώνες συνολικά και κάτι παραπάνω από 2 λεπτά μέσο όρο ανά ματς.
Οι Ρόκετς του ανανέωσαν το συμβόλαιο και για το 2008-09 έναντι 998.398 δολαρίων και ο Γουντς έκανε κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο για Αμερικανό παίκτη. Ζήτησε από τους Ρόκετς να τον αποδεσμεύσουν ώστε να επιστρέψει να παίξει στην Ευρώπη!
Έγινε έτσι μοναδική περίπτωση Αμερικανού που είχε εγγυημένο συμβόλαιο στις Η.Π.Α. και θέλησε να έρθει στην Ευρώπη να παίξει. Οι καιροί αλλάζουν…
Και μιας και το πιάσαμε το θέμα, ο Γουντς υπέγραψε στη Ζαλγκίρις για την επόμενη σεζόν.
Τέλος, ας συνεχίσουμε για λίγο το θέμα που προέκυψε στον Καναδά. Ο Ντάλεμπερτ την Πέμπτη ανακοινώθηκε ότι τελείωσε από την ομάδα. Ένας ατζέντης, διεθνούς παίκτη του Καναδά είπε: «Δεν είναι κακός άνθρωπος. Απλώς δεν είναι αφοσιωμένος στην ομάδα. Έχει αυτό που λένε αύρα του NBA. Εκεί είναι ρολίστας, αλλά στην εθνική, επειδή είναι με πιο άγνωστους παίκτες νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και νιώθει σταρ». Ο Ντάλεμπερτ είπε πόσο αγαπάει τον Καναδά και ότι είναι στη διάθεση της εθνικής (προφανώς όταν απολυθεί ο Ράουτινς), αλλά ο ατζέντης του είπε κάτι που επιβεβαιώνει ακριβώς ότι ο Ντάλεμπερτ… την είχε ψωνίσει: «Καλή τύχη στον Καναδά όταν προσπαθήσει ξανά να πείσει παίκτη του NBA να παίξει στην εθνική». Γίναμε όλοι βεντέτες απ’ ότι βλέπετε.
by Rasheed.
8 σχόλια:
Οι Καναδοί φταίνει που τον παρακαλάνε.Δλδ τόσοι αστέρες που παίζουν κάθε χρόνο με τις ομάδες τους είναι χαζοί;
Γιατί δεν την ψώνισε ο Nowitski ή ο Πάρκερ ή ο Μινγκ;
Δύο φάσκελα και στροφή στον επόμενο.
Έτσι ειναι φίλε. Και το θέμα είναι και ποιος... την ψώνισε. Μην τρελαθούμε κιόλας.
Rasheed.
Η ευρώπη έχει σαφώς ορισμένα πλεονεκτήματα έναντι της Αμερικής. Λιγότερους αγώνες σε μικρότερες αποστάσεις, μικρότερους σε διάρκεια αγώνες και μια γενικότερη χαλαρότητα. Τα λεφτά ίσως δεν είναι τόσο καλά, αλλά μάλλον αυτό άρχίζει να αλλάζει, αφενός γιατί το δολάριο έχει πέσει και αφετέρου γιατί οι ρώσοι τινάζουν την μπανκα στον αέρα. Οπότε τι μένει στον παίχτη του ΝΒΑ? Η δόξα....
Η οποία δόξα, αν δεν συνδυάζεται με τη συμμετοχή στην εθνική ομάδα μάλλον πάει περίπατο. Ο Νοβίτσκι έχτισε το μύθο του και από τα μόνος-μου-και-όλοι-σας ματς της εθνικής Γερμανίας. Η φήμη του Κάμαν θα εκτοξευτεί μετά την Ολυμπιάδα (αν όλα πάνε καλά). Ο Ιγκλάουσκας είναι παιχταράς, αλλά γκελ στο μη μηυμένο στο μπάσκετ κοινο θα κάνει ο Ματσιγιάουσκας, ο Γιακισεβίτσιους. Και όσο και να λένε world champs (για το NBA) οι Αμερικάνοι, τους τρώει που 8 χρόνια τώρα είναι τριτοτέταρτοι. Για αυτό και τον Νταλεμπερτ δεν πρόκειται να τον θυμάται κανείς ως μπασκετμπολίστα αλλά ως εγκυκλοπαιδιστή της Αναγέννησης...
@el pollo diablo: Έγραψες για τον Ντάλεμπερτ!
Στα υπόλοιπα συμφωνώ, ο Νοβίτσκι ουσιαστικά από εκεί έχτισε το όνομά του. Όταν μόνος του έπαιρνε ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ, μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ, όταν μόνος του κέρδιζε τους Ισπανούς το 2005. Όταν έφτανε τους Αμερικάνους στα όριά τους μόνος.
Από αυτά εμείς εδώ τον αποκαλούμε καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Η εθνική δίνει πρεστίζ και είναι πάντα η ανώτατη διάκριση για έναν αθλητή.
Όσο για το NBA έχει ξεφτίσει αρκετά πια και το world champions ακούγεται σε όλους ως αστείο.
Και τα λεφτά πια είναι καλύτερα στην Ευρώπη για έναν μέσο Αμερικανό. Όταν τo συμβόλαιο 5 εκατομμυρίων στις Η.Π.Α. είναι ουσιαστικά 3 εκατομμύρια δολάρια με την εφορία, ήτοι 1,9 εκατομμύρια ευρώ, σκέψου ότι ο καλός παίκτης θα πάρει πιο πολλά εδώ (ο Αζουμπούικε ας πούμε αν δεν υπέγραφε στους Κλίπερς).
Δεν εννοώ ακόμη τους πρωτοκλασάτους, αν και αυτό σιγά σιγά θα γίνει.
Δες τι έκανε η Κίμκι με τον Ντελφίνο. 9 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο με πληρωμένη την εφορία είναι 15 εκατομμύρια δολάρια συμβόλαιο στις Η.Π.Α.. Αυτή τη στιγμή μόνο 20 αθλητές στο NBA παίρνουν από 15 εκατομμύρια και πάνω. Και οι 5 από αυτούς είναι στα 15 εκ. ουσιαστικά.
Τα 7 που έδινε ο Ολυμπιακός στον Πάρκερ ισοδυναμούν με 11,7 στο NBA. Άρα και οικονομικά τα πράγματα έρχονται πολύ κοντά πια.
Μένει το πρεστίζ, που θα κρατήσει για λίγα χρόνια ακόμη. Ίσως μέχρι να γίνει κάποιο είδος κοινής λίγκας. Αλλά να δούμε γιατί οι Αμερικάνοι όταν τα είδαν σκούρα έκοψαν το McDonalds, όταν έχασαν έκοψαν τους αγώνες στην Ευρώπη. Τουλάχιστον ξέρουν να προστατεύουν αυτό που πουλάνε.
Rasheed.
Και κάτι άλλο... Ευχομαι ολόψυχα να περάσουν οι γερμανοί... Και εύχομαι να πέσουν πάνω στους Ισπανούς... με τον Ντιρκ ξεκούραστο... και τον και τον Κάμαν μαζί. Να δούμε τότε οι Ισπανοί θα κάνουν zone press για να πάνε τη διαφορά στους από τους +20 στους +30 ή θα το κάνουν στην απελπισμένη προσπάθεια να γυρίσουν το παιχνίδι.
Σαδιστικό μπόνους: οι γερμανοί αδιάφοροι και οι Ισπανοί να καίγονται για πρόκριση
@el pollo diablo: Και να πάρουν οι Γερμανοί τη νίκη με τρίποντο του Ρόλερ πίσω από το κέντρο, την ώρα που ο Καλντερόν θα βουτάει για επιθετικό φάουλ 1 δέκατο του δευτερολέπτου πριν το τελος.
Όσες φορές κι αν κάνουν πάντως ζον πρες οι Ισπανοί, όσες 30άρες κι αν ρίξουν στη Γερμανία, αυτό που έγινε το 2005 δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ.
Rasheed.
Νομίζω ότι από το δίδυμο Ντίρκ - Κάμαν,ακόμα καλύτερο είναι το δίδυμο Παπανδρέου - Καραμανλής...
Έλεος!!!Έκατσα στον καναπέ,με τα φρούτα μου (ελαφρύ γεύμα πάντοτε),άπλωσα τα πόδια μου στο τραπέζι και τελικά αντί του Ντίρκ,είδα το Γιωργάκη να προσπαθεί να μιλήσει..
Έφτασα στο σημείο να πεθυμήσω το Χελάκη του μπάσκετ,Σκουντή και το σάιμποργκ Ιωάννου.
Ούτε κουβέντα γι'αυτούς ξανά.
Τι να κάνουμε,είναι κι αυτές οι λεπτές πολιτικές ισορροπίες...Όπως μου είπε και η ευγενέστατη κοπέλα στο τηλέφωνο.
Αλλά τι να κάνεις και τι να της πεις...Ο Παναγόπουλος βγαίνει στο τηλέφωνο?Δε βγαίνει...
@patrick star: Τα έμαθα τα καραγκιοζιλίκια φίλε. Είμαι στο γήπεδο, οπότε τη σύγχυση τη γλίτωσα, αλλά... τα άκουσα τηλεφωνικά από όλους τους γνωστούς που κάπου ήθελαν να πουν τον πόνο τους.
Η ΕΡΤ ποτέ δεν σεβόταν τους τηλεθεατές της και δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό στην τριτοκοσμική χώρα που ζούμε. Κρίμα.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου