Τελείωσε γρήγορα γρήγορα ο Παναθηναϊκός την υπόθεση πρόκριση, ενώ ο Ολυμπιακός έχει 1 ή 2 ακόμα ματς (μας συγχωρείτε για την…ωμή τοποθέτηση του θέματος, αλλά προσωπικά δε δίνω πιθανότητα στην ανατροπή του Αμαρουσίου). Οπότε, είναι η κατάλληλη εποχή για να αρχίσουν οι διάφοροι ειδήμονες να επαναφέρουν το προαιώνιο ερώτημα των πλέι-οφ: καλύτερα να τελειώνεις γρήγορα τις σειρές ή να παίζεις περισσότερα παιχνίδια και να μένεις πιο πολλές ημέρες σε ρυθμό αγώνα; Εν πάσει περιπτώσει, κάθε σειρά είναι διαφορετική και σε αυτό το ερώτημα κανείς δεν έχει καταφέρει να απαντήσει με σιγουριά. Το μόνο σίγουρο (παρά το ρυθμό που μοιάζει να διατηρεί η ομάδα που παίζει πιο πολλούς αγώνες χωρίς κενά) είναι ότι αυτός που κάνει έγκαιρα το σουίπ (ο Παναθηναϊκός σε αυτήν την περίπτωση) δεν δίνει και δικαιώματα να τον αμφισβητήσουν.
Στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός μπήκε με διάθεση να «καθαρίσει» από νωρίς το παιχνίδι, ξεκινώντας με το εντυπωσιακό 14-0. Μετά το 15’, όμως, οι γηπεδούχοι χαλάρωσαν, ο Πανιώνιος αντέδρασε, με διάθεση πιο πολύ να αποφύγει ενδεχόμενο διασυρμό παρά με πίστη για την υπέρβαση, και χρειάστηκε οι «πράσινοι» να φορτσάρουν και πάλι στην τέταρτη περίοδο, η οποία έληξε με επιμέρους σκορ 29-12.
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε διάρκεια στο παιχνίδι του, αλλά αυτό δεν απασχολεί βέβαια, αφού το ματς πιο πολύ θύμιζε φιλικό (βλέπετε συχνά τους Δαμιαντίδη – Γιασικεβίτσιους όπως είναι στη φωτογραφία;). Όλοι οι παίκτες του Ομπράντοβιτς (ο οποίος είδε και κάποια σχήματα στο παρκέ) πήραν κάποια συμμετοχή και ο Περπέρογλου βρήκε την ευκαιρία να διακριθεί απέναντι στην παλιά του ομάδα. Ο Τομάσεβιτς πήρε κάποιες προσπάθειες, χωρίς ακόμα να πείθει ότι είναι έτοιμος, αντίθετα αυτός που δείχνει έτοιμος για τους τελικούς είναι ο Σπανούλης που ήταν ο σταθερότερος στην ημιτελική σειρά και μέτρησε 11,7 πόντους και 4,7 ασίστ.
Από την πλευρά του, ο Πανιώνιος, ποτέ δεν πίστεψε σε κάτι παραπάνω εκτός από μια ενδεχόμενη προσπάθεια για νίκη στο 2ο ματς. Τα σημαντικά για τους Νεοσμυρνιώτες έπονται αφού ο στόχος της Ευρωλίγκας (τον οποίο είχε θέσει και ως προϋπόθεση ο Λιανός για να μη ρίξει το μπάτζετ!) είναι πιο ορατός από ποτέ τα τελευταία χρόνια. Ο Κένταλ ήταν ο καλύτερος παίκτης των φιλοξενούμενων, ενώ, ως συνήθως, ο Σάκοτα έμεινε στα ρηχά εναντίον της ομάδας στην οποία ανήκει.
Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός μπήκε νωθρός και χρειάστηκε ένα σερί στο τέλος του ημιχρόνου για να ξεφύγει για πρώτη φορά με διψήφια διαφορά πόντων, την οποία κράτησε με μικρές αυξομειώσεις στη συνέχεια και την αύξησε στην τέταρτη περίοδο, στηριζόμενος στον οίστρο του Μπλάκνεϊ και στη σταθερότητα του Γκριρ.
Στα αξιοσημείωτα του ματς είναι κυρίως ο εκνευρισμός του Σχορτσανίτη, ο οποίος μετά από ένα σκληρό φάουλ που δέχθηκε από το Γλυνιαδάκη νευρίασε και δεν κατάφερε να ηρεμήσει στην υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα, κάνοντας… βόλτες στη μεγαλύτερή του διάρκεια πίσω από τον πάγκο. Ο Σοφοκλής μοιάζει να έχει απηυδήσει (ίσως όχι άδικα) από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν αντίπαλοι και διαιτητές, ενώ επιπλέον πάσχει στον τομέα της αντοχής αφού δεν έχει κάνει κανονική προετοιμασία.
Η σειρά γυρίζει στο Μαρούσι (όπου δεν έχει ξεκαθαριστεί αν θα είναι κλειστές οι πόρτες) και το ερώτημα που τίθεται είναι σε τι βαθμό θα δείξει τη διάθεση ο Ολυμπιακός να παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και τι κουράγιο έχει το Μαρούσι για να «χτυπήσει» 7ο συνεχόμενο ματς με αντίπαλο που έχει καλύτερο ρόστερ. Τις εντυπώσεις, πάντως, τις έχει κερδίσει.
“Good night, and good luck”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου