Ολοκληρώνουμε το αφιέρωμα με τις ομάδες που θα παλέψουν για μια θέση στην οκτάδα, αλλά κι εκείνες που θα αγωνιστούν για την παραμονή τους στην Α1 κατηγορία. Ας τις δούμε:
ΟΛΥΜΠΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ: Η Ολύμπια κινείται στα περσινά πρότυπα. Οι μετεγγραφές της ήταν οι αναγκαίες, καθώς έδιωξε 5 παίκτες και πήρε 6. Με μια πρώτη ματιά, μοιάζει οριακά αποδυναμωμένη. Στη θέση των Ουόλς, Τζγικάνοβιτς και Κρστιτς ήρθαν οι Τόμας, Λάκσα και Λέισι. Αν ο Τόμας είναι Ουόλς, τότε δεν θα έχει πρόβλημα, καθώς και ο Λάκσα και ο Λέισι είναι καλοί. Όμως, ο Τόμας προς το παρόν δεν αγωνίζεται, καθώς έχει τρεχάματα με τον Ερυθρό Αστέρα. Στη θέση του Αποστολίδη ήρθαν οι Μπατής και Κουμπούρας, γεγονός που μάλλον τη δυναμώνει, καθώς έχει 2 λύσεις και ο Κουμπούρας είναι πολύ καλός και μετρημένος παίκτης. Η διαφορά σε σχέση με πέρσι έγκειται στην αλλαγή του Πρίντεζη με τον Γιαννουλάκο. Οι δύο παίκτες δεν συγκρίνονται, καθώς ο Πρίντεζης έχει απίστευτο ταλέντο και σωματότυπο και μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά ήταν ο καλύτερος νέος παίκτης του περσινού πρωταθλήματος και ο πιο εύστοχος εντός παιδιάς. Ο Γιαννουλάκος θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να καλύψει το κενό. Θεωρώ, όμως, ότι η Ολύμπια δεν θα κινδυνεύσει και ότι θα είναι και στην οκτάδα. Το στηρίζω, κυρίως, στην παρουσία του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος είναι ένας από τους καλύτερους (αν όχι ο καλύτερος) Έλληνες προπονητές που εμφανίστηκαν τα τελευταία 3 χρόνια στο προσκήνιο. Με λίγα λόγια, η Ολύμπια είναι ομάδα στρωμένη με καλή οργάνωση και από τους συλλόγους που αποτελούν διαφήμιση για την επαρχία και την Α1.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Εκ πρώτης όψης, το Μαρούσι αποδυναμώθηκε. Πέρσι μπήκε οριακά στα πλέι οφ, φέτος ίσως μείνει εκτός. Ο Ντάρκο Ρούσο είναι φιλόδοξος, αλλά και «δύσκολος» προπονητής, ενώ από την ομάδα αποχώρισαν οι ξένοι Πάρκερ, Έιμπρααμς, Τόμας και Σεϊμπούτις, αλλά και οι Κυρίτσης, Κολώκας και Καράγκουτης. Επέστρεψε ο Νίκος Μπουντούρης που θα βοηθήσει σίγουρα, ήρθαν οι Μαυροειδής, Παραγιός, Τουντζιαράκης μετά από καλές χρονιές κι οι τρεις, ενώ το «κόλπο γκρόσο» το Μαρούσι το έκανε με την επιλογή των ξένων του. Ο Πάρκερ είναι καλός παίκτης, ενώ ο Μπράιαντ είναι σέντερ που θα ξεχωρίσει στην Α1 και πάνω του μπορεί να στηριχθεί ο Ρούσο και όλη η ομάδα. Τέλος, ο Κογιαντίνοβιτς μπορεί επίσης να βοηθήσει. Ειδική μνεία θα κάνω και στον Ανδρέα Γλυνιαδάκη, ο οποίος έχει να αποδείξει τα πάντα και σε όλους φέτος. Είναι προφανές ότι λείπει ένας ακόμη περιφερειακός από την ομάδα, ο οποίος ίσως κάνει τη διαφορά όταν αποκτηθεί. Πάντως, το Μαρούσι δεν θα είναι εύκολη λεία για κανέναν.
ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΠΑΤΡΑΣ: Μεγάλο ερωτηματικό. Όχι τόσο λόγω των παικτών που επέλεξε, αλλά κυρίως γιατί άλλη Ολυμπιάδα αγωνίστηκε πέρσι στην Α1 και άλλη θα παίξει φέτος. Η Ολυμπιάδα έχει 13 νέους παίκτες και καινούργιο προπονητή στο ρόστερ της. Ο Χριστόπουλος έφτιαξε την ομάδα που ήθελε, που σημαίνει ότι θα χρεωθεί στο έπακρο και την ενδεχόμενη αποτυχία. Με βάση τα περσινά περιμένουμε κάτι καλύτερο, αλλά η ομάδα είναι ουσιαστικά καινούργια και θέλει χρόνο. Δεν έχει τέτοια πολυτέλεια βέβαια. Από τις 13 μετεγγραφές (Πετρόπουλος, Θεοδωράκος, Ιωακειμίδης, Γκιμπς, Δορκοφίκης, Ουίτφιλντ, Μπράουν, Πέττας, Βαβάτσικος, Νάγκις, Τζέφερσον, Λίντεκα, Γκργκούρεβιτς) θα ξεχωρίσω εκείνες των Τζέφερσον και Νάγκις, οι οποίοι θα μπορούσαν και μόνοι τους να κρατήσουν τους Πατρινούς στην κατηγορία. Η λογική λέει ότι δεν θα κινδυνέψει, αλλά η φετινή Α1 επιφυλάσσει εκπλήξεις, μιας και είναι η δυνατότερη των τελευταίων ετών.
ΑΕ ΛΑΡΙΣΑΣ: Φαίνεται ενισχυμένη, αλλά όχι τόσο, αναλογικά με τις αντιπάλους της. Η λογική λέει ότι θα παλέψει για τη σωτηρία της. Ο Κολώκας θα προσφέρει μεγάλη εμπειρία, ενώ δείχνει να έχει κάνει καλές επιλογές στους ξένους (Τιγκ, Κλιμαβίτσιους, Τσέρανιτς, Κις, Σόσκιτς). Όλοι οκτάδα δεν χωράνε, δύο πρέπει να υποβιβαστούν και η ΑΕΛ δεν θα έχει κανένα εύκολο απόγευμα κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
ΑΙΓΑΛΕΩ: Μακράν η ομάδα με το πιο επεισοδιακό καλοκαίρι. Μέχρι το Σεπτέμβριο κανείς δεν ήξερε αν θα παίξει στην Α1, στη συνέχεια άργησε κι άλλο να πάρει παίκτες, λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά παραδόξως δείχνει να βρίσκει το δρόμο του. Στην αρχή του καλοκαιριού φτιαχνόταν μια ομάδα που θα χτυπούσε την πόρτα της οκτάδας, τώρα (με εκείνες τις μετεγγραφές να… φεύγουν πρόωρα) θα παλέψει για τη σωτηρία της. Ο Μάκης Νικολαΐδης καλείται να σηκώσει μεγάλο βάρος, ενώ ατραξιόν είναι ο Γερμανός Ρόμπερτ Μάρας. Από εκεί και πέρα, μάλλον θα ακολουθήσει τον δρόμο των ξένων της: αν οι Τζάαμπερ, Χόχλερ, Πάτερσον και Μπρέισι καταφέρουν να σταθούν στο ύψος τους, θα παλέψει για να μείνει, αλλιώς… Α2.
ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΡΟΔΟΥ: Η δουλειά που γίνεται στην ομάδα της Ρόδου είναι πολύ σοβαρή και στηρίζεται στις βάσεις που θέτει ο ιδιαίτερα έμπειρος και αξιόλογος Βαγγέλης Αλεξανδρής. Ο Κολοσσός ήρθε για να μείνει και έκανε σωστές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Το βασικότερο όλων ο προπονητής, στη συνέχει δύο πολύ καλοί ψηλοί, Γιοσίποβιτς και Τζιγκάνοβιτς, ένας μεγάλος σκόρερ, Διαμαντόπουλος, ρολίστες που ξέρουν από Α1 (Ασημακόπουλος) και ξένοι που θεωρούνται τουλάχιστον αξιόλογοι (Τόντις, Τσέσκοιτς, Στίνσον, Πίνοκ). Θεωρώ ότι θα παραμείνει στη μεγάλη κατηγορία, αλλά είπαμε… η Α1 φέτος είναι η πιο αμφίρροπη του 21ου αιώνα σε όλες της κατηγορίες της.
ΑΓΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ: Μπήκε από το παράθυρο μετά την έξοδο του Σπόρτιγκ, αλλά δεν θέλει να φύγει. Οι Γκαγκαλούδης, Καραποστόλου και Βουγιούκας αποτελούν μία πολύ καλή ελληνική μαγιά για να κρατήσει την ομάδα, ο Τόπιτς είναι απίστευτα έμπειρος (38 χρονών άλλωστε και… γηραιότερος παίκτης της Α1), ο Ζούζα χρήσιμος και ο Ο’ Μπάνον πολύ καλός. Αν χρειαστεί να κάνω πρόβλεψη είναι ότι δεν θα μείνει ως έχει, αλλά πάρει τουλάχιστον άλλους δύο ξένους παίκτες μέσα στη χρονιά. Θεωρώ ότι θα έχει πολύ δύσκολο έργο.
by Rasheed.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου