Ο "έλεγχος" της Εθνικής

Το Ευρωμπάσκετ τελείωσε και παρ’ ό,τι υπάρχουν κάποιες γλυκές αναμνήσεις από τη συμμετοχή της Εθνικής, η βασική… γεύση που αφήνει είναι μια πίκρα. Η 4η θέση δεν ταιριάζει σε αυτήν την ομάδα, με τους παίκτες που έχει. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη τις απουσίες και τους μη αγωνιστικούς παράγοντες (μέτρια ψυχολογία λόγω των δηλώσεων του… εκπροσώπου, «χάλασε» η φυσική κατάσταση από την… επιδημία γαστρεντερίτιδας που μας χτύπησε, η διαιτησία του τουρνουά δεν ήταν καλή) θα βρούμε ελαφρυντικά.

Προχωρώντας σε μια αγωνιστική ανάλυση, θα αναφερθούμε στην απόδοση κάθε παίκτη ξεχωριστά και θα δούμε τι επιφυλάσσει η επόμενη ημέρα και ποιες αλλαγές θα γίνουν σε αυτήν την ομάδα, που είναι σίγουρο ότι θέλει και μπορεί να πρωταγωνιστεί για αρκετά χρόνια ακόμη. Ας δούμε τον «έλεγχο» των διεθνών (βάσει του χρόνου συμμετοχής):

Δημήτρης Διαμαντίδης: Ο ηγέτης στην άμυνα της Εθνικής, έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του κόντρα στην Κροατία, ήταν πάντα αυτός που έδινε τη μεγαλύτερη ενέργεια στην πίεση που ασκούσε η Ελλάδα, αλλά παρουσιάστηκε αγνώριστος σε μερικά παιχνίδια (Σερβία, Ισραήλ). Μέγιστο προσόν του, το ότι κυνηγάει όλες τις φάσεις. Το αύριο: Αναντικατάστατος στην Εθνική.

Θοδωρής Παπαλουκάς: Έμεινε κάτω από τα συνηθισμένα του στάνταρ και, η αλήθεια είναι ότι, περιμέναμε περισσότερα από αυτόν. Έδειξε ψήγματα μόνο της κλάσης του και μας άφησε για χάι-λάιτ την ανατροπή με τη Σλοβενία. Το αύριο: Αναντικατάστατος στην Εθνική.

Βασίλης Σπανούλης: Όλα δείχνουν ότι αυτός είναι ο γκαρντ που θα οδηγήσει το σκοράρισμα της Εθνικής τα επόμενα χρόνια. Πρώτος Έλληνας σκόρερ στο τουρνουά (11.7 πόντοι) είχε αγωνιστικά και ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, αλλά ήταν ο καλύτερος με την Ισπανία και έβαλε μεγάλο buzzer-beater με την Κροατία. Το αύριο: Για αρκετά ακόμη χρόνια σίγουρος στην Εθνική.

Κώστας Τσαρτσαρής: Ο πιο πολύτιμος ρολίστας αυτής της ομάδας, έβαλε πιο πολλά τρίποντα από δίποντα, δείγμα του ότι ακόμη δεν εμπιστευόταν τα πόδια του μετά τον τραυματισμό. Είχε θετική παρουσία γενικώς. Το αύριο: Ξέρουν όλοι τι μπορεί να προσφέρει και λογικά θα είναι δωδεκάδα και στην επόμενη διοργάνωση. Ωστόσο, η Ελλάδα έχει μεγάλη «παραγωγή» ψηλών και μην αποκλείετε… να ξεπεταχτεί κάποιος που θα του απειλήσει τη θέση.

Δήμος Ντικούδης: Κέρδισε με το σπαθί του το χρόνο συμμετοχής του. Ήταν ο πιο φιλότιμος της Εθνικής, δεύτερος σκόρερ (9.8 πόντοι), αποτέλεσε απρόσμενο στήριγμα και ανανέωσε την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Το αύριο: Δύσκολα θα μείνει έξω του χρόνου μετά από τέτοιο τουρνουά, αλλά, όπως είπαμε και παραπάνω, υπάρχουν ψηλοί και ο Δήμος θα χρειαστεί μια καλή χρονιά με τον Παναθηναϊκό για να δείξει ότι διατηρείται σε υψηλό επίπεδο.

Λάζαρος Παπαδόπουλος: Το μεγάλο όπλο της Εθνικής μέσα στη ρακέτα δεν έκανε μεγάλη διοργάνωση, μάλλον κυρίως επηρεασμένος ψυχολογικά από την μη-αγωνιστική κριτική που του ασκήθηκε. Το καλύτερό του ματς με την Κροατία. Το αύριο: Παραμένει ένας από τους καλύτερους σέντερ στην Ευρώπη, παραμένει βασικός στην ομάδα για 1-2 χρόνια ακόμη.

Νίκος Ζήσης: Δεν ήταν σε καλή κατάσταση ο Νικόλας, αλλά στο κατάλληλο χρονικό σημείο ανέβασε την απόδοσή του δείχνοντας το ταλέντο του και ήταν πρώτος σκόρερ της Εθνικής στα 3 τελευταία παιχνίδια, εκεί δηλαδή όπου κρίνονται τα πάντα. Δυστυχώς, η αγωνιστική του άνοδος δεν οδήγησε πιο ψηλά την ομάδα, αλλά, σε προσωπικά επίπεδο, έκλεισε τα στόματα όσων τον αμφισβητούσαν. Το αύριο: Δεν το κουνάει από τη σύνθεση των μεγάλων διοργανώσεων. Ο μόνος που ίσως καταφέρει να αντικαταστήσει τον, 30χρονο, Παπαλουκά.

Μιχάλης Κακιούζης: Ο αρχηγός της ομάδας και ικανός να ανυψώνει την ψυχολογία της, είχε ένα μέτριο τουρνουά. Ο Γιαννάκης του μείωσε το χρόνο συμμετοχής, ετοιμάζοντας, ίσως, τη διάδοχη κατάσταση. Το αύριο: Ο Μιχάλης έχει μεγάλο μπασκετικό εγωισμό, αλλά ίσως συνειδητοποιήσει ότι είναι καλή στιγμή να δώσει μια θέση στους νεότερους.

Νίκος Χατζηβρέττας: Είδε το χρόνο του και τις ψυχολογικές του αντοχές να μειώνονται και, με αξιοπρέπεια, ανακοίνωσε την αποχώρησή του. Πάντως, ήταν για ένα ακόμη τουρνουά, ένας από τους Έλληνες που έκαναν ελάχιστα λάθη. Το αύριο: Τον βρίσκει εκτός Εθνικής, οικειοθελώς.

Παναγιώτης Βασιλόπουλος: Όσο μεγαλώνει βρίσκει το ρόλο του και ανεβάζει το χρόνο του στην ομάδα. Ψαχνόταν στην αρχή, αλλά έκανε εντυπωσιακό finish δείχνοντας ότι δίνει μεγάλη ενέργεια στην ομάδα. Το αύριο: Στην 12άδα για πολλά ακόμη χρόνια. Διάδοχος του Κακιούζη στη βασική πεντάδα.

Γιάννης Μπουρούσης: Είχε πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή από το 2005, αλλά δυσκολεύτηκε να βρει το ρόλο του στα 10 λεπτά, περίπου ανά αγώνα, που έπαιζε. Ταλαιπωρήθηκε περισσότερο από όλους από τη γαστρεντερίτιδα. Το αύριο: Οι δυνατότητες εξέλιξης που έχει είναι γνωστές. Λόγω των πολλών ψηλών, θα χρειαστεί μια καλή χρονιά με τον Ολυμπιακό για να ξανά-δηλώσει παρών.

Μιχάλης Πελεκάνος: Μπήκε «από το παράθυρο», λόγω του τραυματισμού του Φώτση. Είναι πολύ ταλαντούχος και με μεγάλα προσόντα. Θα παίξει σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα με μια μεγάλη ομάδα και αναμένεται να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Ταλαιπωρήθηκε και από έναν μικροτραυματισμό. Το αύριο: Λογικά, συνεχίζει να υπολογίζεται στη 12αδα, αντί του Χατζηβρέττα.

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ: Έμειναν εκτός δωδεκάδας ή επιλογής αλλά συνεχίζουν αν υπολογίζονται και μπορούν να δώσουν βοήθειες στο μέλλον: «Κοντοί»: Ο Περπέρογλου και ο Βασιλειάδης, οι «διόσκουροι» της επόμενης γενιάς, με μεγάλες μετεγγραφές στις καλύτερες ελληνικές ομάδες. Ο Κυρίτσης και ο Παπαμακάριος, χρήσιμα εργαλεία σε επίθεση και άμυνα, αντίστοιχα. Και ακόμη: Καλαμπόκης, Τσαλδάρης βελτιώνονται συνεχώς. «Ψηλοί»: Ο Φώτσης γυρίζει σίγουρα και είναι αναντικατάστατος, όπως και ο Σχορτσιανίτης, αρκεί να κάνει αυτά που πρέπει. Όλοι οι Έλληνες περιμένουν με αγωνία τον Κουφό, τη νέα τεράστια ελπίδα. Ακόμη: Μαυροκεφαλίδης, Γλυνιαδάκης, Πρίντεζης είναι στα υπ’ όψιν. Τέλος, ο Τσακαλίδης γύρισε στην Ελλάδα για να τον δουν όλοι και θέλει να αποδείξει ότι χωράει και αυτός.

Όπως βλέπετε, η Ελλάδα δε σταματάει εδώ. Η πληρότητα σε παίκτες σε όλες τις θέσεις προκαλεί δέος. Το Ευρωμπάσκετ μπορούμε ήδη να το αφήσουμε πίσω μας και να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία.

ΥΓ. Άφησα για το τέλος τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον αναμορφωτή αυτής της Εθνικής. Ο Γιαννάκης δεν ήταν σε «φόρμα» σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, επέμεινε πολύ σε κάποια πρόσωπα που σε ορισμένους αγώνες δεν του «έβγαιναν» και δεν μπόρεσε να δώσει το έξτρα κίνητρο για τον μικρό τελικό. Παραμένει, ωστόσο, τεράστια μπασκετική προσωπικότητα και χαίρει της εκτίμησης όλων μας. Συνεχίζει γιατί είναι η καλύτερη λύση.

ΒΕΝ

Υ.Υ.Γ.: Συνεχίζοντας κάτι που είπε ένας από τους φίλους του blog σε σχόλιο για το προηγούμενο άρθρο και αναφερόμενος στην αλαζονεία της Ισπανίας, σας πληροφορώ (όσους δεν το ξέρετε) το εξής: Η επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωμπάσκετ, προφανώς ελεγχόμενη από τη διοργανώτρια, στα μισά του αγώνα Ισπανία-Ρωσία είχε στο link «Ιστορία» της ομάδας της Ισπανίας, στο Ευρωμπάσκετ 2007 την Ισπανία ότι κατετάγη 1η!!! Τα σχόλια περιττεύουν…