Ο ΑΓΑΘΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ
Ο Ρομπέρτο Ντουένιας είναι ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους «γίγαντες» στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι ένας τυχαίος παίκτης, ούτε απλώς κάποιος πολύ ψηλός που κράτησε μπάλα μπάσκετ.
Αποτελεί τον ψηλότερο (2.21) Ισπανό μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, αλλά εξίσου εντυπωσιακό με το ύψος του είναι και το παλμαρέ των τίτλων που έχει κατακτήσει στην καριέρα του: 6 πρωταθλήματα Ισπανίας, 2 κύπελλα, 1 Ευρωλίγκα (2003), 1 Κύπελλο Κόρατς, 1 ασημένιο μετάλλιο απ’ το Ευρωμπάσκετ του 1999 με την Εθνική. Συμμετείχε, επίσης, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ, το 2000.
Τα χρόνια της μπασκετικής του ακμής, δεν υπήρξε ποτέ συμπλήρωμα στις ομάδες του. Ήταν μάλλον η βάση από την οποία ξεκινούσε η Μπαρτσελόνα το σχεδιασμό της στη φροντ-λάιν τουλάχιστον τα 7 από τα 10 χρόνια που τον είχε στη σύνθεσή της (1995-2005). Μάλιστα, ήταν ο MVP των τελικών της ACB το 1997, ενώ συμμετείχε ουσιαστικά στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2003, έχοντας 7.6 πόντους και 5.8 ριμπάουντ εκείνη τη χρονιά στην Ευρώπη, ξεκινώντας τα 17 από τα 22 παιχνίδια βασικός. Ήταν ένα πολύτιμο μέλος της Εθνικής Ισπανίας, προκαλώντας πάντα προβλήματα στους αντιπάλους (είχε 6.6 πόντους και 4.9 ριμπάουντ σε 20 λεπτά ανά αγώνα, στην καλύτερη πορεία της ομάδας του μέχρι το ασημένιο μετάλλιο του 1999).
Παρότι είχε επιλεχθεί στο νούμερο 58 του ντραφτ του NBA από το Chicago, δε θέλησε ποτέ να αφήσει την Ισπανία, πιθανώς λόγω της κατάστασης της υγείας του. Ο Ρομπέρτο Ντουένιας πάσχει από γιγαντισμό, μια πάθηση που προκαλεί διάφορα προβλήματα και δεν… ψηλώνει απλώς τον αθλητή, όπως νομίζουν πολλοί. (περισσότερα στο επόμενο άρθρο του Dr.Ball). Λόγω της πάθησης, η πτώση στην καριέρα του ξεκίνησε μάλλον νωρίς: από το 2004 (σε ηλικία 29 ετών) άρχισε να χάνει αγώνες και να μειώνονται οι αντοχές του.
Θηριώδης και πολύ δυνατός, ήταν ένα φόβητρο μέσα στη ρακέτα. Γνώριζε καλά το άθλημα, αλλά το γεγονός ότι ήταν πολύ βραδύς δεν τον ευνοούσε. Όσοι έχουν συναναστραφεί μαζί του μιλούν για ένα καλό και χαμηλών τόνων παιδί, που ποτέ δεν προκάλεσε ούτε έδωσε αφορμή για σχόλια με τη συμπεριφορά του.
Η αποχώρηση από την ομάδα της καρδιάς του, την Μπαρτσελόνα, το 2005, σήμαινε και την αρχή του τέλους για την καριέρα του. Έπαιξε στη Χιρόνα και την Μπανταλόνα, χωρίς να μπορέσει να πείσει, κυρίως τον εαυτό του για το προσωπικό στοίχημα που είχε βάλει, ότι μπορεί να συνεχίσει σε υψηλό επίπεδο. Με την ωριμότητα και τη σοβαρότητα που τον διέκρινε σε όλη του την καριέρα και τη ζωή του, αποφάσισε να αποχωρήσει από το επαγγελματικό μπάσκετ, πριν γίνει γραφικός, στις 8 Ιουλίου του 2007, σε ηλικία 32 ετών.
Ο Ρομπέρτο Ντουένιας είναι ίσως ένας από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες από τους «γίγαντες» που προσπάθησαν να παίξουν στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο αγώνας του συνεχίζεται, αυτή τη φορά με έπαθλο την υγεία του. Του ευχόμαστε καλή τύχη και τον ευχαριστούμε για τις μπασκετικές αναμνήσεις που μας άφησε και που με… χιούμορ μπορούμε να αναπολούμε, όπως το μικροσκοπικό μέγεθος της μπάλας στην παλάμη του ή τις απελπισμένες προσπάθειες του Ρεντζιά να τον μετακινήσει μερικά εκατοστά…
Οι τελευταίες του δηλώσεις στην επίσημη ανακοίνωση της αποχώρησής του ήταν συγκινητικές: «Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, αλλά νομίζω ότι είναι το καλύτερο για μένα. Πρέπει να γνωρίζεις τα όρια σου και μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί μοιράστηκα τη ζωή μου μέσα στα αποδυτήρια με πολύ καλούς συμπαίκτες. Σε όλες τις ομάδες συνεργάστηκα με πολύ καλούς ανθρώπους και αυτό έκανε τη ζωή μου πιο εύκολη».
“Good night, and good luck”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου