Κάνει '90s εδώ μέσα ή είμαι μόνο εγώ;

Μύρισε λίγο δεκαετία ’90 χτες δεν συμφωνείτε; Ο Ολυμπιακός είχε συμφωνήσει με τον παίκτη, ο Παναθηναϊκός συμφώνησε με την ομάδα και τον "έκλεψε". Αχ, λατρεμένα ’90s (κατά το «latremeno Miami» που έλεγε με ξενόφερτη προφορά μία άκρως Ελληνίδα marketer – καμία σχέση με το musketeer – που ήξερα). Η νοσταλγία γέμισε την μπασκετική ατμόσφαιρα, για πρώτη φορά μετά από καιρό… Παλικάρια σφάζονται στα γόνατα του Περπέρογλου κι εμείς χαμογελάμε ευχαριστημένοι. Ευχαριστημένοι γιατί «we are back baby»!

Δεν θα κατηγορήσω τον Παναθηναϊκό που πήγε να πάρει τον Περπέρογλου. Τη δουλειά του έκανε. Προφανώς ήθελε μετά το κάζο Σισκάουσκας να κάνει μία κίνηση που να μπορεί επικοινωνιακά (και όχι αγωνιστικά) να σβήσει αυτό που έπαθαν οι «πράσινοι». Και καλά έκανε. Εξάλλου, δεν τον πήρε τζάμπα, θα πληρώσει για να το κάνει.

Δεν κατηγορώ ούτε τον Ολυμπιακό. Προτίμησε άλλη οδό και απλώς μάλλον δεν δικαιώνεται.

Κατηγορώ τον Λιανό, αλλά γι’ αυτόν αφιέρωσα τις χτεσινές μου λέξεις δεν χαραμίζω άλλο διαδικτυακό χώρο. Απ’ την μία πήρε πιο πολλά χρήματα, αλλά αυτά που πήρε θα τα έδινε κι ο Αγγελόπουλος εν τέλει. Απ’ την άλλη έκλεισε μία πόρτα και θα το μετανιώσει.

Εκεί που θέλω να σταθώ είναι πρώτον ότι οι δύο «αιώνιοι» είναι επιτέλους κι οι δύο σοβαροί όταν μιλάνε για «φτιάξιμο ομάδας». Ο ένας ενισχύεται συνεχώς ο άλλος άρχισε επιτέλους ξανά να απειλείται. Αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει για το μπάσκετ. Και οι κοντρίτσες εντυπώσεων τύπου Περπέρογλου, επίσης μόνο καλό κάνουν για το μπάσκετ.

Βασικά θέλω να γράψω για τον Περπέρογλου. Βέβαια, μπορεί όταν τα διαβάσετε ο παίκτης να έχει υπογράψει στον Παναθηναϊκό και όλα αυτά να μην έχουν καμία σημασία. Αλλά μέχρι τότε μπορώ να το γράψω. Ο Περπέρογλου βρίσκεται σε δίλημμα. Οι δηλώσεις του ότι θέλει να παίξει μόνο στον Ολυμπιακό ισχύουν και δεν μπορεί κανείς να τις αμφισβητήσει. Όμως, πια τον έφεραν προ τετελεσμένου. Κι εκεί είναι που κατηγορώ τον Λιανό. Γιατί φέρθηκε στον παίκτη του σαν να ήταν ένα κομμάτι κρέας. Και μη μου πείτε ότι νευρίασε επειδή ο Ολυμπιακός πλησίασε πρώτα τον παίκτη, γιατί επιχειρηματίας είναι, όχι η γκόμενα του Περπέρογλου για να του κάνει ναζάκια.

Δεν τον ενδιέφερε τι ήθελε, αν είχε υπογράψει προσύμφωνο με τον Ολυμπιακό, πού ήθελε να πάει, απλώς τον είδε σαν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Και έδωσε τα κλειδιά σε εκείνον που του πρόσφερε 100.000€ περισσότερα. Τώρα είναι η ευκαιρία για τον Στράτο να δείξει τι άνθρωπος είναι. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το μεσημέρι ο Πανιώνιος ανακοίνωσε τη συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό. Για προφανείς λόγους, εφόσον η μετεγγραφή δεν είχε ολοκληρωθεί. Για να πικάρει τον Ολυμπιακό και για να πιάσει εξ απιναίως (που έλεγε κι ο Θουκυδίδης) τον Περπέρογλου. Ο παίκτης μέχρι που βγήκε η ανακοίνωση στο «κυανέρυθρο» σάιτ δεν γνώριζε για τη μετεγγραφή του. Και σας το λέω επειδή το ξέρω. Ύστερα κλήθηκε για να υπογράψει. Κι εδώ ξεκινούν οι δύο δρόμοι.

Η λογική λέει ότι ο παίκτης, που αυτή τη στιγμή δέχεται τεράστιες πιέσεις, την Τετάρτη θα υπογράψει στον Παναθηναϊκό με πολύ καλά λεφτά, καλύτερα (κατά λίγο) από αυτά που θα έπαιρνε στον Ολυμπιακό. Έτσι, ο άνθρωπος χάνει και η τσέπη του Λιανού κερδίζει και μαζί της για άλλη μία φορά η λογική που λέει ότι οι ομάδες στην Ευρώπη έχουν πλήρη κυριαρχία πάνω στους παίκτες τους σαν να είναι αντικείμενα προς αγορά και πώληση.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ο παίκτης να αρνηθεί. Μπορεί να το κάνει, αλλά μετά θα χάσει λογικά ένα χρόνο από την καριέρα του. Ο Λιανός δύσκολα θα τον δώσει στον Ολυμπιακό, αφού θα έχει εκτεθεί πάρα πολύ, οπότε θα αναγκαστεί να παίξει άλλο ένα χρόνο στον Πανιώνιο και να περιμένει το καλοκαίρι του 2007-08 για να πάει στον Ολυμπιακό. Θα παίξει όμως; Ένας παίκτης που ουσιαστικά έβγαλε τη γλώσσα στον πρόεδρο της ομάδας του και τον εξέθεσε απίστευτα στους μπασκετικούς κύκλους; Μάλλον όχι. Άρα ένας χρόνος έξω. Το αντέχει αυτό ένας 23χρονος; Ή μάλλον, πότε θυμάστε εσείς έναν 23χρονο που το άντεξε; Εμένα μου έρχονται μία-δυο περιπτώσεις, αλλά είναι μακρινές και άσκοπο να τις αναφέρω.

Αναμένοντας την απόφαση του παίκτη τονίζω πως ό,τι και να διαλέξει δεν πρόκειται να τον κακολογίσω γιατί η επιλογή είναι δύσκολη. Ελάχιστοι παίκτες σήμερα είναι τόσο ρομαντικοί ή τόσο επαναστάτες. Ο Στράτος θα δείξει πολύ σύντομα τι είναι.

Εγώ, απλώς, με την μπασκετική αθωότητα που με διακρίνει, θα ελπίσω να υπογράψει στον Ολυμπιακό μόνο και μόνο για να μη δικαιωθούν τα «κρεοπωλεία Λιανός». Μόνο και μόνο γιατί έχω παίξει μπάσκετ και ξέρω πώς είναι να σε αντιμετωπίζουν (από τα 13-14 χρόνια σου) οι παράγοντες ως ένα κομμάτι κρέας από το οποίο κοιτάνε να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν, χωρίς να υπολογίζουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους. Μόνο και μόνο γιατί διάολε, κάποια στιγμή πρέπει να απαγορευτούν τέτοιες «δικτατορικές» συμπεριφορές πίσω από την πλάτη του παίκτη.

Ο Ολυμπιακός δεν αντιδρά. Περιμένει να δει τι θα κάνει ο Περπέρογλου. Αυτό μου είπαν, αυτό λέω.

Για το τέλος άφησα και πάλι τη νοσταλγία… Το πικάπ παίζει δίσκους με hits των ’90s, 2Unlimited, Ace of Base, Pet Shop Boys, Roxette μέχρι και Kirka (τι είπα τώρα;), οι «αιώνιοι» τράβηξαν ξανά τα μαχαίρια με ευθεία αντιπαράθεση στο μετεγγραφικό παζάρι και η Ευρώπη περιμένει ξανά ελληνική συλλογική μπασκετική αυτοκρατορία. Κάνει ’90s εδώ μέσα ή είμαι μόνο εγώ;

by Rasheed.