Παρίσι, λοιπόν, για τον Ολυμπιακό σε μια χρονιά που η "ερυθρόλευκη" υπερταχεία έχει πείσει τόσο ώστε η πρόκρισή της στο φάιναλ φορ να αντιμετωπίζεται ως κάτι πλήρως αναμενόμενο και λογικό. Αυτό είναι δείγμα μεγάλης ομάδας και απόδειξη ότι ο Ολυμπιακός έχει επιστρέψει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ για τα καλά και χαίρει του σεβασμού που του αξίζει. Το 4ο παιχνίδι στην Πολωνία ήταν… τυπικό, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση ο Ολυμπιακός να αφήσει την Προκόμ να ελπίζει για το θαύμα, παρότι οι μέρες… ευνοούν τέτοιες σκέψεις.
Μαζί με τον Ολυμπιακό στο Παρίσι θα βρεθούν η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ και η Παρτιζάν, με τις τέσσερις σειρές να τελειώνουν όλες στο 3-1 και άπαντες να κάνουν Πάσχα σπίτια τους. Το φετινό φάιναλ φορ θα έχει 3 ομάδες από το περσινό (μάλιστα θα επαναληφθεί ο ένας ημιτελικός), ενώ ο μόνος που θα απουσιάζει τυγχάνει να είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης, που δεν θα έχει την ευκαιρία να παλέψει για τη διατήρηση του στέμματός του. Στη θέση του η Παρτιζάν, που πάει στο Παρίσι για να αποδείξει ότι δεν είναι ο φτωχός συγγενής των αγώνων, αλλά θα έχει βουνό να ανέβει στον ημιτελικό, βουνό που με τη λογική φαντάζει αδύνατο να κατακτήσει.
Στην Πολωνία, ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ χωρίς να έχει διάθεση για αστεία παρά τις… απεγνωσμένες προσπάθειες των Πολωνών, που πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά από την Ευρωλίγκα (για την κρυφή κάμερα στα αποδυτήρια). Παρά το αρχικό 7-0, ο Γιαννάκης άφησε την πεντάδα του στο παρκέ (συνηθίζει άλλωστε να μην παίρνει τάιμ άουτ αμέσως, μια σχολή που ουσιαστικά την εισήγαγε ο Φιλ Τζάκσον) και αμέσως φάνηκε ότι το 4ο ματς δεν θα ήταν ίδιο με το 3ο. Η Προκόμ είδε τον Ολυμπιακό να αντιδρά, να σκοράρει με ευχέρεια και ήδη από το πρώτο δεκάλεπτο να σκοράρει με όποιον τρόπο ήθελε, φτάνοντας τους 28 πόντους και τη διαφορά στο +8. Όταν ο Ολυμπιακός σκοράρει τόσο εύκολα στην αρχή, τότε δεν έχει πρόβλημα στο υπόλοιπο παιχνίδι.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο οι «ερυθρόλευκοι» με τον Θοδωρή Παπαλουκά στο παρκέ και τον Τσίλντρες να ανεβάζει στροφές βελτίωσαν και την άμυνά τους μετατρέποντας το δεύτερο ημίχρονο σε τυπική διαδικασία. Το 32-50 δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το πότε θα τσέκαρε ο Ολυμπιακός τα εισιτήρια για Παρίσι και στο δεύτερο μέρος οι «ερυθρόλευκοι» έσβησαν τις μηχανές κάνοντας απλώς συντήρηση.
Όταν η Προκόμ πέτυχε 3-4 καλάθια συνεχόμενα και πλησίασε στους 7 πόντους (από τους 20) ο Ολυμπιακός έδειξε ότι δεν προβληματίστηκε, αφού πολύ εύκολα έτρεξε ένα 0-11 για να τη στείλει ξανά πολύ μακριά. Ο Τεόντοσιτς έκανε ένα απίστευτα μεστό παιχνίδι το οποίο ήταν το πιο πλήρες του στατιστικά στη φετινή Ευρωλίγκα (και στην καριέρα του ως τώρα), αφού πέραν των 15 πόντων και των 5 ασίστ είχε και 7 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα. Ο Τσίλντρες ήταν μακράν ο καλύτερος του γηπέδου, τελειώνοντας τις φάσεις με όποιον τρόπο ήθελε μπροστά στον Γουντς, αλλά και τους ψηλούς της Προκόμ, ενώ ο Κλέιζα επέστρεψε στα γνωστά του επιθετικά δεδομένα, χωρίς να κάνει την υπέρβαση. Πάρα πολύ καλός ήταν ο Σχορτσανίτης, που για πρώτη φορά στη σειρά έδειξε ότι είχε διαβάσει το παιχνίδι των Πολωνών και είχε τον τρόπο να το διασπάσει (όπως και έκανε με μεγάλη ευκολία).
Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα στο παρκέ έχοντας περισσότερα ριμπάουντ, αστίστ, κλεψίματα, λιγότερα λάθη και όντας πιο εύστοχος σε δίποντα και βολές (στα τρίποντα οι ομάδες είχαν το ίδιο ποσοστό). Έτσι, ολοκληρώθηκε μια σειρά που λίγο πολύ όλοι ήξεραν από την αρχή ποιος θα την κέρδιζε και ο Ολυμπιακός θα ταξιδέψει στο Παρίσι για το δεύτερο συνεχόμενο φάιναλ φορ του και το 6ο της ιστορίας του.
Εκεί θα βρεθεί κατ’ αρχήν αντιμέτωπος με την Παρτιζάν, που απέκλεισε στο 4ο παιχνίδι τη Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί για δεύτερο ματς δεν άντεξαν κι έλιωσαν στην Μπεογκράντ Αρίνα που θεωρητικά είχε περίπου 21.500 οπαδούς, αλλά το πραγματικό νούμερο ήταν πολύ μεγαλύτερο, αφού φίλοι των Σέρβων καθόντουσαν μέχρι και στα σκαλιά σε όλο το μήκος του γηπέδου.
Πέρκινς, Βισνιέφσκι και Φίσερ ήταν οι μόνοι που στάθηκαν από τη Μακάμπι, ενώ απογοήτευσαν ο Άντερσον (άποντος) και ο Έιντσον (1/11 σουτ εντός παιδιάς). Όταν οι δύο καλύτεροί σου παίκτες είναι οι χειρότεροι του γηπέδου, τότε δεν έχεις ελπίδες να χτυπήσεις τέτοιο ματς. Απ’ την άλλη, η Παρτιζάν έπαιξε ώριμα και μυαλωμένα και παρότι δεν πήρε ούτε έναν πόντο εντός παιδιάς από τον Μάριτς (σκόραρε μόνο με 9/14 βολές) βρήκε τον οδηγό της στο πρόσωπο του πιο έμπειρου παίκτη της. Ο Ντούσαν Κέτσμαν θα είναι και φέτος στο φάιναλ φορ, τελειώνοντας τα προημιτελικά με 15.3 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ και 15.0 ranking σε 26 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα. Ρόμπερτς, ΜακΚάλεμπ, Βράνιες και Βέσελι έβαλαν τεράστια λιθαράκια επίσης και η Παρτιζάν μετά από 12 χρόνια προκρίθηκε και πάλι στο φάιναλ φορ, με όλη την Ευρώπη να υποκλίνεται στη δουλειά που κάνει ο Βουγιόσεβιτς και στην ομάδα που έχει φτιάξει.
Στη Μαδρίτη, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα έπαιξαν ένα πολύ ωραίο παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Όπως το 0-7 της Μπαρτσελόνα λίγα λεπτά πριν το τέλος, ή το τρίποντο του Ρούμπιο για το 75-82, ή το καλάθι του Βάσκες λίγο νωρίτερα. Όσοι είδαν το ματς, είδαν τη μάχη των δύο καλύτερων νέων πλέι μέικερ της Ισπανίας, Γιουλ και Ρούμπιο. Το παιχνίδι περιστράφηκε αποκλειστικά γύρω από τους δυο τους στο τέλος, με τον Ρούμπιο να σκοράρει τρίποντο και 1/2 βολές, χάνοντας 2 σουτ και τον Γιουλ να έχει 8 μαζεμένους πόντους (τρίποντο, λέι απ, καλάθι και φάουλ) και να αστοχεί στο ντράιβ που θα έφερνε τη Ρεάλ στο καλάθι με σχεδόν 50 δευτερόλεπτα στο ρολόι. Το παρόν και μέλλον του ισπανικού μπάσκετ σε μια πραγματικά απολαυστική μονομαχία. Η Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε τη σειρά επιτυχώς με 3-1 επιβεβαιώνοντας ότι είναι πιο δεμένη και καλύτερη ομάδα ως σύνολο από τη Ρεάλ, που παρότι έχει θεαματικό ρόστερ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες.
Όμως, οι Καταλανοί στο Παρίσι θα βρουν απέναντί τους την καλύτερη ομάδα του 21ου αιώνα, το μόνιμο θαμώνα των φάιναλ φορ και κακό τους δαίμονα. Η ΤΣΣΚΑ έχει κερδίσει την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό και το 2006 στην Πράγα και το 2009 στο Βερολίνο, ενώ τα τελευταία 4 χρόνια… κερδίζει ισπανική ομάδα για να βρεθεί σε ισάριθμους τελικούς!
Ισπανική ομάδα κέρδισε και στα προημιτελικά, μετά από ένα συναρπαστικό παιχνίδι με την Κάχα Λαμποράλ. Καμία από τις δύο ομάδες δεν δεχόταν να χάσει, με αποτέλεσμα οι εναλλαγές συναισθημάτων και πρωταγωνιστών να είναι συνεχείς. Η ΤΣΣΚΑ μπήκε καλύτερα και προηγήθηκε με 11-24 για να δει στη συνέχεια τη Λαμποράλ να της τρέχει ένα αδιανόητο 27-6 για το 38-30 με τον Πασούτιν απλά να παρακολουθεί τον αγώνα ανήμπορος να βοηθήσει την ομάδα του.
Μπορεί η ΤΣΣΚΑ να μην έχει καλό προπονητή (τουλάχιστον όχι ακόμα), αλλά έχει τις μεγαλύτερες (και περισσότερες) προσωπικότητες από κάθε άλλη ομάδα. Και στα 20 λεπτά μέχρι το φάιναλ φορ αυτές μίλησαν. Η Λαμποράλ μπήκε με +8 στο τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά ο Χόλντεν είχε 16 πόντους στην 4η περίοδο με 3/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 1/1 βολή και 1 ασίστ για να εκτελέσει τους Ισπανούς σε ένα σεληνιασμένο δεκάλεπτο. Μάλιστα, από το 32ο λεπτό και μετά από την ΤΣΣΚΑ σκόραραν μόνο οι τρεις… σωματοφύλακες: ο Σισκάουσκας είχε 7 πόντους και ο Λάνγκντον 4 για να συμπληρώσουν τον Χόλντεν. Η Λαμποράλ έμεινε για πρώτη φορά στην τέταρτη περίοδο πίσω στο σκορ με 2,5 λεπτά στο ρολόι, ανέκτησε το προβάδισμα για να το χάσει στο τελευταίο λεπτό από τον Χόλντεν και τον Σισκάουσκας (προηγούταν με 70-69 όταν οι δύο ομάδες μπήκαν στο τελευταίο λεπτό).
Ο Σαν Εμετέριο έκανε το καλύτερο ματς της χρονιάς, αλλά έμοιαζε πολύ μόνος να παλεύει με μια ομάδα που εδώ και 10 χρόνια είναι χτισμένη από ατόφιο χρυσάφι και η οποία δίπλα στους 4 συνήθεις υπόπτους είδε και τον Καούν να κάνει νταμπλ-νταμπλ με 18 πόντους και 10 ριμπάουντ. Οι Ρώσοι έφτασαν και φέτος στο φάιναλ φορ, το 8ο συνεχόμενο, και πλέον μπορούν να ζητήσουν από την Ευρωλίγκα τις επόμενες χρονιές να προκρίνονται απευθείας χωρίς αγώνες μέχρι αυτό (και μαζί τους να ταξιδεύει ο Θοδωρής Παπαλουκάς, βεβαίως, που επίσης έφτασε στο 8ο συνεχόμενο φάιναλ φορ του)! Επόμενη στάση Παρίσι και όλοι ευχόμαστε στις 9 Μαΐου να βαφτεί «ερυθρόλευκο».
by Rasheed.
Υ.Γ.: Η γυναικεία ομάδα του Αθηναϊκού από τη Μ. Πέμπτη αγγίζει το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, αφού στον πρώτο τελικό κέρδισε την Ναντέζντα με 57-65 και το μόνο που χρειάζεται είναι σε μια βδομάδα να προστατεύσει το +8 για να κατακτήσει το τρόπαιο. Την ερχόμενη Πέμπτη, μαζί με τη στέψη του Αθηναϊκού θα πούμε και περισσότερα για την τεράστια επιτυχία της ελληνικής ομάδας.
Μαζί με τον Ολυμπιακό στο Παρίσι θα βρεθούν η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ και η Παρτιζάν, με τις τέσσερις σειρές να τελειώνουν όλες στο 3-1 και άπαντες να κάνουν Πάσχα σπίτια τους. Το φετινό φάιναλ φορ θα έχει 3 ομάδες από το περσινό (μάλιστα θα επαναληφθεί ο ένας ημιτελικός), ενώ ο μόνος που θα απουσιάζει τυγχάνει να είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης, που δεν θα έχει την ευκαιρία να παλέψει για τη διατήρηση του στέμματός του. Στη θέση του η Παρτιζάν, που πάει στο Παρίσι για να αποδείξει ότι δεν είναι ο φτωχός συγγενής των αγώνων, αλλά θα έχει βουνό να ανέβει στον ημιτελικό, βουνό που με τη λογική φαντάζει αδύνατο να κατακτήσει.
Στην Πολωνία, ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ χωρίς να έχει διάθεση για αστεία παρά τις… απεγνωσμένες προσπάθειες των Πολωνών, που πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά από την Ευρωλίγκα (για την κρυφή κάμερα στα αποδυτήρια). Παρά το αρχικό 7-0, ο Γιαννάκης άφησε την πεντάδα του στο παρκέ (συνηθίζει άλλωστε να μην παίρνει τάιμ άουτ αμέσως, μια σχολή που ουσιαστικά την εισήγαγε ο Φιλ Τζάκσον) και αμέσως φάνηκε ότι το 4ο ματς δεν θα ήταν ίδιο με το 3ο. Η Προκόμ είδε τον Ολυμπιακό να αντιδρά, να σκοράρει με ευχέρεια και ήδη από το πρώτο δεκάλεπτο να σκοράρει με όποιον τρόπο ήθελε, φτάνοντας τους 28 πόντους και τη διαφορά στο +8. Όταν ο Ολυμπιακός σκοράρει τόσο εύκολα στην αρχή, τότε δεν έχει πρόβλημα στο υπόλοιπο παιχνίδι.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο οι «ερυθρόλευκοι» με τον Θοδωρή Παπαλουκά στο παρκέ και τον Τσίλντρες να ανεβάζει στροφές βελτίωσαν και την άμυνά τους μετατρέποντας το δεύτερο ημίχρονο σε τυπική διαδικασία. Το 32-50 δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το πότε θα τσέκαρε ο Ολυμπιακός τα εισιτήρια για Παρίσι και στο δεύτερο μέρος οι «ερυθρόλευκοι» έσβησαν τις μηχανές κάνοντας απλώς συντήρηση.
Όταν η Προκόμ πέτυχε 3-4 καλάθια συνεχόμενα και πλησίασε στους 7 πόντους (από τους 20) ο Ολυμπιακός έδειξε ότι δεν προβληματίστηκε, αφού πολύ εύκολα έτρεξε ένα 0-11 για να τη στείλει ξανά πολύ μακριά. Ο Τεόντοσιτς έκανε ένα απίστευτα μεστό παιχνίδι το οποίο ήταν το πιο πλήρες του στατιστικά στη φετινή Ευρωλίγκα (και στην καριέρα του ως τώρα), αφού πέραν των 15 πόντων και των 5 ασίστ είχε και 7 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα. Ο Τσίλντρες ήταν μακράν ο καλύτερος του γηπέδου, τελειώνοντας τις φάσεις με όποιον τρόπο ήθελε μπροστά στον Γουντς, αλλά και τους ψηλούς της Προκόμ, ενώ ο Κλέιζα επέστρεψε στα γνωστά του επιθετικά δεδομένα, χωρίς να κάνει την υπέρβαση. Πάρα πολύ καλός ήταν ο Σχορτσανίτης, που για πρώτη φορά στη σειρά έδειξε ότι είχε διαβάσει το παιχνίδι των Πολωνών και είχε τον τρόπο να το διασπάσει (όπως και έκανε με μεγάλη ευκολία).
Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα στο παρκέ έχοντας περισσότερα ριμπάουντ, αστίστ, κλεψίματα, λιγότερα λάθη και όντας πιο εύστοχος σε δίποντα και βολές (στα τρίποντα οι ομάδες είχαν το ίδιο ποσοστό). Έτσι, ολοκληρώθηκε μια σειρά που λίγο πολύ όλοι ήξεραν από την αρχή ποιος θα την κέρδιζε και ο Ολυμπιακός θα ταξιδέψει στο Παρίσι για το δεύτερο συνεχόμενο φάιναλ φορ του και το 6ο της ιστορίας του.
Εκεί θα βρεθεί κατ’ αρχήν αντιμέτωπος με την Παρτιζάν, που απέκλεισε στο 4ο παιχνίδι τη Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί για δεύτερο ματς δεν άντεξαν κι έλιωσαν στην Μπεογκράντ Αρίνα που θεωρητικά είχε περίπου 21.500 οπαδούς, αλλά το πραγματικό νούμερο ήταν πολύ μεγαλύτερο, αφού φίλοι των Σέρβων καθόντουσαν μέχρι και στα σκαλιά σε όλο το μήκος του γηπέδου.
Πέρκινς, Βισνιέφσκι και Φίσερ ήταν οι μόνοι που στάθηκαν από τη Μακάμπι, ενώ απογοήτευσαν ο Άντερσον (άποντος) και ο Έιντσον (1/11 σουτ εντός παιδιάς). Όταν οι δύο καλύτεροί σου παίκτες είναι οι χειρότεροι του γηπέδου, τότε δεν έχεις ελπίδες να χτυπήσεις τέτοιο ματς. Απ’ την άλλη, η Παρτιζάν έπαιξε ώριμα και μυαλωμένα και παρότι δεν πήρε ούτε έναν πόντο εντός παιδιάς από τον Μάριτς (σκόραρε μόνο με 9/14 βολές) βρήκε τον οδηγό της στο πρόσωπο του πιο έμπειρου παίκτη της. Ο Ντούσαν Κέτσμαν θα είναι και φέτος στο φάιναλ φορ, τελειώνοντας τα προημιτελικά με 15.3 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ και 15.0 ranking σε 26 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα. Ρόμπερτς, ΜακΚάλεμπ, Βράνιες και Βέσελι έβαλαν τεράστια λιθαράκια επίσης και η Παρτιζάν μετά από 12 χρόνια προκρίθηκε και πάλι στο φάιναλ φορ, με όλη την Ευρώπη να υποκλίνεται στη δουλειά που κάνει ο Βουγιόσεβιτς και στην ομάδα που έχει φτιάξει.
Στη Μαδρίτη, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα έπαιξαν ένα πολύ ωραίο παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Όπως το 0-7 της Μπαρτσελόνα λίγα λεπτά πριν το τέλος, ή το τρίποντο του Ρούμπιο για το 75-82, ή το καλάθι του Βάσκες λίγο νωρίτερα. Όσοι είδαν το ματς, είδαν τη μάχη των δύο καλύτερων νέων πλέι μέικερ της Ισπανίας, Γιουλ και Ρούμπιο. Το παιχνίδι περιστράφηκε αποκλειστικά γύρω από τους δυο τους στο τέλος, με τον Ρούμπιο να σκοράρει τρίποντο και 1/2 βολές, χάνοντας 2 σουτ και τον Γιουλ να έχει 8 μαζεμένους πόντους (τρίποντο, λέι απ, καλάθι και φάουλ) και να αστοχεί στο ντράιβ που θα έφερνε τη Ρεάλ στο καλάθι με σχεδόν 50 δευτερόλεπτα στο ρολόι. Το παρόν και μέλλον του ισπανικού μπάσκετ σε μια πραγματικά απολαυστική μονομαχία. Η Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε τη σειρά επιτυχώς με 3-1 επιβεβαιώνοντας ότι είναι πιο δεμένη και καλύτερη ομάδα ως σύνολο από τη Ρεάλ, που παρότι έχει θεαματικό ρόστερ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες.
Όμως, οι Καταλανοί στο Παρίσι θα βρουν απέναντί τους την καλύτερη ομάδα του 21ου αιώνα, το μόνιμο θαμώνα των φάιναλ φορ και κακό τους δαίμονα. Η ΤΣΣΚΑ έχει κερδίσει την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό και το 2006 στην Πράγα και το 2009 στο Βερολίνο, ενώ τα τελευταία 4 χρόνια… κερδίζει ισπανική ομάδα για να βρεθεί σε ισάριθμους τελικούς!
Ισπανική ομάδα κέρδισε και στα προημιτελικά, μετά από ένα συναρπαστικό παιχνίδι με την Κάχα Λαμποράλ. Καμία από τις δύο ομάδες δεν δεχόταν να χάσει, με αποτέλεσμα οι εναλλαγές συναισθημάτων και πρωταγωνιστών να είναι συνεχείς. Η ΤΣΣΚΑ μπήκε καλύτερα και προηγήθηκε με 11-24 για να δει στη συνέχεια τη Λαμποράλ να της τρέχει ένα αδιανόητο 27-6 για το 38-30 με τον Πασούτιν απλά να παρακολουθεί τον αγώνα ανήμπορος να βοηθήσει την ομάδα του.
Μπορεί η ΤΣΣΚΑ να μην έχει καλό προπονητή (τουλάχιστον όχι ακόμα), αλλά έχει τις μεγαλύτερες (και περισσότερες) προσωπικότητες από κάθε άλλη ομάδα. Και στα 20 λεπτά μέχρι το φάιναλ φορ αυτές μίλησαν. Η Λαμποράλ μπήκε με +8 στο τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά ο Χόλντεν είχε 16 πόντους στην 4η περίοδο με 3/4 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 1/1 βολή και 1 ασίστ για να εκτελέσει τους Ισπανούς σε ένα σεληνιασμένο δεκάλεπτο. Μάλιστα, από το 32ο λεπτό και μετά από την ΤΣΣΚΑ σκόραραν μόνο οι τρεις… σωματοφύλακες: ο Σισκάουσκας είχε 7 πόντους και ο Λάνγκντον 4 για να συμπληρώσουν τον Χόλντεν. Η Λαμποράλ έμεινε για πρώτη φορά στην τέταρτη περίοδο πίσω στο σκορ με 2,5 λεπτά στο ρολόι, ανέκτησε το προβάδισμα για να το χάσει στο τελευταίο λεπτό από τον Χόλντεν και τον Σισκάουσκας (προηγούταν με 70-69 όταν οι δύο ομάδες μπήκαν στο τελευταίο λεπτό).
Ο Σαν Εμετέριο έκανε το καλύτερο ματς της χρονιάς, αλλά έμοιαζε πολύ μόνος να παλεύει με μια ομάδα που εδώ και 10 χρόνια είναι χτισμένη από ατόφιο χρυσάφι και η οποία δίπλα στους 4 συνήθεις υπόπτους είδε και τον Καούν να κάνει νταμπλ-νταμπλ με 18 πόντους και 10 ριμπάουντ. Οι Ρώσοι έφτασαν και φέτος στο φάιναλ φορ, το 8ο συνεχόμενο, και πλέον μπορούν να ζητήσουν από την Ευρωλίγκα τις επόμενες χρονιές να προκρίνονται απευθείας χωρίς αγώνες μέχρι αυτό (και μαζί τους να ταξιδεύει ο Θοδωρής Παπαλουκάς, βεβαίως, που επίσης έφτασε στο 8ο συνεχόμενο φάιναλ φορ του)! Επόμενη στάση Παρίσι και όλοι ευχόμαστε στις 9 Μαΐου να βαφτεί «ερυθρόλευκο».
by Rasheed.
Υ.Γ.: Η γυναικεία ομάδα του Αθηναϊκού από τη Μ. Πέμπτη αγγίζει το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, αφού στον πρώτο τελικό κέρδισε την Ναντέζντα με 57-65 και το μόνο που χρειάζεται είναι σε μια βδομάδα να προστατεύσει το +8 για να κατακτήσει το τρόπαιο. Την ερχόμενη Πέμπτη, μαζί με τη στέψη του Αθηναϊκού θα πούμε και περισσότερα για την τεράστια επιτυχία της ελληνικής ομάδας.
5 σχόλια:
Καταπληκτική βδομάδα για το ελληνικό μπάσκετ που μας θύμισε εποχές δεκαετίας 90 (και καλύτερα, γιατί τότε δεν είχαμε γυναικείο μπάσκετ!). Για τον Ολυμπιακό ο ημιτελικός θα θυμίζει πολύ τον αντίστοιχο της Ρώμης το 97. Όπως και η Ολύμπια τότε, η Παρτιζάν έχει πολύ ταλέντο αλλά δεν δείχνει να μπορεί να ανταπεξέλθει απέναντι σε μια γεμάτη και πλούσια ομάδα. Ο ημιτελικός ΤΣΣΚΑ-Μπάρτσα θα είναι συναρπαστικός, αλλά φέτος η Μπάρτσα ξεκινάει με τα λευκά. Γενικά λίγο περίεργο φάιναλ-φορ, σε μια χρονιά όπου παραδοσιακές δυνάμεις είναι σε μεταβατική φάση (ΠΑΟ, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι), Μάλαγα και Ταού υποχώρησαν, οι Ιταλοί εξαφανίστηκαν και πολλά λεφτά έπεσαν σε λανθασμένες επενδύσεις (Εφες Πίλσεν, Ολύμπια). Η πρόβλεψή μου είναι ότι λόγω της οικονομικής κρίσης οι αποστάσεις μεγάλων-μικρών θα εκτοξευτούν κι άλλο, αφήνοντας χώρο σε 'περίεργες' ομάδες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους (όπως φέτος η Παρτιζάν και η Πρόκομ). Είναι ένα ζήτημα αν η Ευρωλίγκα όλα αυτά τα χρόνια ενίσχυσε αυτήν την τάση, παγιώνοντας ντε φάκτο ένα ελίτ-κλαμπ που σιγά-σιγά θα ξεκινήσει για άλλα (ευρωπαϊκή περιφέρεια ΝΒΑ για παράδειγμα). Το πάω μακριά όμως...:)
@ανωνυμος 03:11
Η Παρτιζαν εχει ελαχιστο ταλεντο και ο μεγαλυτερος star της ειναι μακραν ο προπονητης της.Επειδη εχω δει ολα τα f4 (με εξαιρεση 2003,2004) μπορω να πω με σιγουρια οτι ειναι 1 απο τις 3 χειροτερες ομαδες που εχουν εμφανιστει σε f4. Ειναι απιστευτος αθλος η προκριση της.
Αυτο που γραφεις " Η πρόβλεψή μου είναι ότι λόγω της οικονομικής κρίσης οι αποστάσεις μεγάλων-μικρών θα εκτοξευτούν κι άλλο, αφήνοντας χώρο σε 'περίεργες' ομάδες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους " ειναι λιγο αντιφατικο. Το γεγονος ειναι οτι τα τελευταια 5 χρονια οι διαφορες στα μπατζετ ειχαν μεγαλωσει. Ισως ομως τωρα, λογω κρισης και αυξημενες φορολογιας, περιοριστουν οι αλογιστες σπαταλες και μειωθει η ψαλιδα. Καλο θα ειναι αυτο πιστευω...
Κατα τα αλλα η Ευρωλιγκα μεχρι στιγμης χαρακτηριζεται απο τις παταγωδεις αποτυχιες Παναθηναικου (κυριως) και ΡΕΑΛ.
Και τροφη για σκεψη: Η ΤΣΣΚΑ εχει 8/8 F4 ενω ο Παναθηναικος -εχοντας ενα απο τα 3 μεγαλυτερα μπατζετ στην Ευρωπη σχεδον καθε χρονο- εχει 3/8. Καταλαβαινω οτι αυτο που κανει την διαφορα ειναι οτι σε αυτα τα 3 F4 exei 2 κουπες αλλα ποσο επιτυχημενη μπορει να θεωρειται μια τετοια ομαδα? Ισως περισσοτερο τυχερη παρα επιτυχημενη...Αλλωστε ουτε το 2007 ουτε το 2009 ο Παναθηναικος ηταν η καλυτερη ομαδα
Henry Turner
Eurocup παιδιά είναι ο Αθηναϊκός. Μάλλον από κεκτημένη ταχύητα σας ξέφυγε
Αν η Παρτιζάν είναι μια από τις 3 χειρότερες ομάδες που εμφανίστηκαν σε Φ-4, τότε οι άλλες δυο πρέπει να είναι οι Ολύμπια και Βιλερμπάν το 1997, στο κατά τεκμήριο πιο αδιάφορο και ξεχασμένο φάιναλ φορ. Ευτυχώς που φέτος υπάρχει το ΤΣΣΚΑ-Μπάρτσα να δούμε έναν καλό ημιτελικό και έναν σοβαρό τελικό, που θα είναι και το πρώτο δυνατό του Ολυμπιακού στην φετινή Ευρωλίγκα. Τέτοια πορεία χωρίς κακοτοπιές δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου. Ο Ολυμπιακός θα φτάσει τελικό χωρίς να έχει παίξει ούτε μια φορά με Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, ΠΑΟ, Σιένα, Ρεάλ, Μακάμπι. Όσο για την 'δημιουργική' λογιστική σου φίλε Henry, να σου θυμίσω ότι
1) Τα χρόνια του ΠΑΟ σε Φ-4 ξεκινούν από το 2000 (επί Ομπράντοβιτς). Επομένως έχει 6/11 Φ-4, όχι 3/8. Σε όλα προκρίθηκε από τύχη φυσικά...
2) 2 από τις χαμένες χρονιές δεν είχε καθόλου μπάτζετ επειδή έπαιζε στα Πατήσια. Είναι κρίμα για το παγκόσμιο μπάσκετ που δεν απολαύσαμε τον Ζούζα, τον Μουγεζίνοβιτς, τον Κούβαρη και τον Μασλαρινό σε Φ-4 αλλά τί να κάνουμε...
3) Δηλαδή για να καταλάβω: Η ΤΣΣΚΑ με 2/7 κατακτήσεις τροπαίων είναι η καλύτερη ομάδα. Ενώ ο ΠΑΟ με 2 κατακτήσεις σε 3 φάιναλ φορ είναι τυχερός. Την στιγμή που και τα δυο τα πήρε με την ΤΣΣΚΑ στον τελικό. Πες το στον Μεσίνα αυτό να τον γλυκάνεις.
Έχεις να πεις κάτι άλλο, γιατί η σκέψη μου είναι ακόμα νηστική από την 'τροφή' που της έδωσες.
manu
Είναι βέβαια ευχάριστα τα νεα του Αθηναικού και του Ολυμπιακού (και του Πανελληνίου). 'Οπως επισημάνθηκε ήδη απο άλλους αναγνώστες, ο Ολυμπιακός δεν έχει δοκιμαστεί πραγματικά ακόμη, και μάλλον θα βρεθεί προ δυσάρεστης εκπλήξεως όπως στο μικρό τελικό πέρσι. (Να ξεκαθαρίσω ότι ελπίζω πως όχι - αλλά άλλο η επιθυμία και 'αλλο οι πιθανότητες)
Αλλά αν κοιτάξουμε προσεκτικότερα, νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσον αφορά στους 'Ελληνες ('ανδρες) παίκτες. Οι παίκτες που παίζουν στο ΝΒΑ και σε μή ελληνικές ομάδες είναι ελάχιστοι, η δέ συνεισφορά τους μέτρια με μια/δύο εξαιρέσεις (Βασιλειάδης και Σάκοτα / αμφότεροι μη διεθνείς πρόσφατα).
Οι διεθνείς είναι ως επί το πλείστον σε μέτρια εως 'αθλια αγωνιστική κατάσταση και οι ανερχόμενοι νεαροί είναι εντελώς παραγκωνισμένοι και χωρίς νέες παραστάσεις. Η πορεία των δυο μεγάλων ελληνικών ομάδων βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά σε μη Έλληνες παίκτες (Μπατίστ, Πέκοβιτς, Νίκολας, Τεοντοσιτς, Κλειζα και Τσιλντρες). Τα μόνα θετικά νέα είναι η αναγέννηση του Πελεκάνου, η βελτίωση του Μαυροκεφαλίδη και του Μαυροειδή και η σταθερότητα των Καιμακόγλου και Σπανούλη. Αλλά εκτός του τελευταίου, οι υπόλοιποι δεν είναι βασικοί στην εθνική ομάδα.
Από την άλλη πλευρά η Ισπανία έχει τρεις αστέρες που πρωταγωνιστούν στο ΝΒΑ, τους Rubio, LLull σε εξαιρετική τροχιά εξέλιξης, Navarro σε δαιμονική φόρμα, ξαφνική έκρηξη του San Emeterio, τον Vazquez (Βάθκεθ) σταθερά να βελτιώνεται ενώ ακόμη και οι παλιές καραβάνες (Reyes, Garbajosa, Jimenez, Berni) είναι σε αξιοπρεπέστατη κατάσταση.
Μας βλέπω να χάνουμε άνετα και μετά να κατηγορούμε τη διαιτησία, τους θεατρινισμούς και την αλαζονεία, αντί να αναγνωρίζουμε ότι όπως στρωσεις...
Δημοσίευση σχολίου