Μετά τα κολεγιακά του χρόνια και τις πρώτες αντιδράσεις στη ρούκι σεζόν του στο NBA στο πρώτο μέρος του αφιερώματος, προχωράμε προς την αρχή του τέλους της επαγγελματικής καριέρας του Ουόσμπερν. Ως ρούκι έπρεπε να κουβαλά τις τσάντες των βετεράνων συμπαικτών του, ενώ πολλές φορές δεν τον πλήρωναν παρότι τους κέρδιζε σε στοιχήματα. Αυτό τον «τρέλαινε» και «ήμουν ακόμα παιδί. Φαινόμουν άντρας, αλλά ήμουν παιδί. Ένιωθα ότι έπαιρνα την εκδίκησή μου απέναντι στην ομάδα και σε όσα δεν μου άρεσαν με το να παίρνω ναρκωτικά» λέει.
Ο ίδιος ξεχωρίζει ένα περιστατικό από την πρώτη του χρονιά. Εκείνη τη στιγμή θυμάται ως την πιο καίρια στη ζωή του, τη στιγμή που «χάθηκε». Οι Ουόριορς έπαιζαν με τους Σίξερς και ο Τζούλιους Έρβινγκ τον πλησίασε πριν το ματς και του ζήτησε να συναντηθούν στο ξενοδοχείο των Σίξερς (όπου έμενε και ο Ουόσμπερν τότε).
Μετά το ματς ο Dr. J πήγε στο ξενοδοχείο και του χτύπησε την πόρτα, κι εκείνος ήταν μαστουρωμένος: «Τον κοιτούσα πίσω από το ματάκι της πόρτας. Δεν του άνοιξα ποτέ. Μήπως ήταν αυτός ο σωτήρας μου, εκείνη η στιγμή που θα σωζόμουν; Δεν θα το μάθω ποτέ. Μου άπλωσε το χέρι του για να με βοηθήσει. Όμως, εγώ δεν το δέχτηκα» λέει σήμερα, με το περιστατικό ακόμη να τον «τρώει».
Οι Ουόριορς είχαν να αντιμετωπίσουν μια κόλαση. Ο Ουόσμπερν σε πολλές προπονήσεις δεν πήγαινε καν. Πριν τα παιχνίδια εμφανιζόταν στο γήπεδο μόλις μερικά λεπτά πριν το τζάμπολ. Ο ίδιος έλεγε ότι έχανε λιγότερα χρήματα αν δεν πήγαινε καθόλου στις προπονήσεις παρά αν πήγαινε και καταλάβαιναν ότι ήταν μαστουρωμένος (10.000 έναντι 20.000 δολαρίων).
Όσο για χρήματα; Ξόδευε χωρίς μέτρο. Χαλούσε μέχρι και 20.000 δολάρια σε 2 μέρες σε ναρκωτικά και πόρνες. Ο ίδιος λέει ότι εκείνα τα δύο χρόνια (1986-88) πρέπει να χάλασε περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια από τα 1.25 που έβγαλε από τα συμβόλαιά του. «Αγόραζα συνεχώς πόρνες, πλήρωνα ξενοδοχεία. Πλήρωνα ακόμη και το ρεύμα ή το νερό σε σπίτια τύπων που καθόμουν και μαστούρωνα επειδή δεν είχαν καν φως και δεν ήθελα να μαστουρώνω στο σκοτάδι», λέει.
Η πρώτη σεζόν τελείωσε νωρίς, όταν πήρε αντιφλεγμονώδη για μία τενοντίτιδα κι έπαθε μόλυνση στα νεφρά. Μετά το εξιτήριο από το κέντρο αποκατάστασης, παραδέχτηκε ότι έπαιρνε κοκαΐνη και πήγε σε κλινική αποτοξίνωσης τον Φεβρουάριο του 1988. Οι Ουόριορς τον περίμεναν και του έδωσαν και δεύτερη ευκαιρία.
Ο Ντον Νέλσον, όμως, δεν ήταν τόσο υπομονετικός. Μόλις ανέλαβε τζένεραλ μάνατζερ στους Ουόριορς, μίλησε με τον Καρλ και του είπε ότι η ομάδα θα είναι καλύτερα χωρίς τον Ουόσμπερν. Στις 15 Δεκεμβρίου 1987 οι Ουόριορς τον έστειλαν στους Χοκς για τα δικαιώματα του Κένεθ Μπάρλοου.
Δύο χρονιές στο NBA, έπαιξε συνολικά 72 αγώνες και είχε 3.1 πόντους και 2.4 ριμπάουντ σε 9 λεπτά συμμετοχής. Την πρώτη του σεζόν είχε 3.8 πόντους και 2.9 ριμπάουντ σε 11 λεπτά, ενώ τη δεύτερη ο χρόνος συμμετοχής του έπεσε ακόμη περισσότερο.
Στην Ατλάντα δεν ανέχτηκαν τα τερτίπια του. Έχασε όλη τη χρονιά 1988-89 όταν βρέθηκε θετικός σε ναρκωτικά και το οριστικό τέλος δεν άργησε να έρθει. Τρία τεστ για ναρκωτικά και το καλοκαίρι του 1989 τιμωρήθηκε με δια βίου αποκλεισμό από το NBA (στο τρίτο θετικό τεστ). Τις επόμενες χρονιές έφτασε ως την Αργεντινή ή την Ελβετία για να παίξει μπάσκετ, αλλά τα ναρκωτικά πάντοτε κέρδιζαν.
Μεταξύ 1991 και 1994 εξέτισε 25 μήνες φυλάκισης για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά και ο ίδιος θυμάται: «η κατάσταση ήταν πολύ σουρεάλ. Πριν λίγα χρόνια έπαιζα μπάσκετ μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες, σε κλειστές αρένες, τώρα έπαιζα στην αυλή μιας φυλακής με τύπους που φορούσαν παντόφλες και με ζητωκραύγαζαν άντρες που βάφονταν σαν να ήταν γυναίκες».
Μετά τον αποκλεισμό του από το NBA, έμεινε στο Χιούστον για μερικά χρόνια: «Έτρωγα από τα σκουπίδια. Κοιμόμουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Έκανα ό,τι χρειαζόταν για να επιβιώσω. Ήμουν με τα ίδια ρούχα για βδομάδες, μήνες ολόκληρους σε σημείο που οι έμποροι ναρκωτικών από τους οποίους αγόραζα τη δόση μου, μου έδιναν λεφτά για να πάω να αλλάξω ρούχα», αναφέρει για τον απόλυτο εξευτελισμό του.
Ο Τζον Λούκας προσπάθησε 12 φορές να τον βοηθήσει να «καθαρίσει» από τα ναρκωτικά, αλλά δεν μπόρεσε να καταφέρει τίποτα. Ο ίδιος λέει ότι μετά από 10 απ’ τις 12 αυτές φορές, από την κλινική αποτοξίνωσης τον έπαιρνε ο… έμπορος ναρκωτικών του και έκαναν πάρτι για να γιορτάσουν την επιτυχία της διαδικασίας! Η μητέρα του έφτασε στο σημείο να του ζητήσει να βάλει ένα χαρτάκι με το όνομά του και τη διεύθυνσή της στην τσέπη του ώστε όταν θα κατέληγε νεκρός η αστυνομία να ήξερε πού να έστελνε το πτώμα του…
Όμως, ο Ουόσμπερν κατάφερε να σταματήσει στις 17 Ιουνίου 2000. Έχει πια κλείσει 10 χρόνια καθαρός.
«Κουράστηκα να βάζω το χέρι μου στην τσέπη μου και να μην έχω λεφτά. Κουράστηκα να ζητάω 20 και 30 δολάρια από την 70χρονη μαμά μου ενώ είμαι ολόκληρος άντρας. Κουράστηκα να είναι άρρωστος», λέει για το Γολγοθά του.
Πλέον, ο Ουόσμπερν ζει στο Ντάλας και δουλεύει σε μια εταιρία υποθηκών, παλεύοντας καθημερινά να ξαναχτίσει τις σχέσεις που γκρέμισε όσο ήταν χρήστης. Όπως εκείνη με τους 4 γιους του: «Η σχέση μου με τους δύο νεότερους είναι καλύτερη, αλλά όχι αυτή που θα ευχόμουν σε κάποιον. Ακόμη πρέπει να πάω πίσω στο παρελθόν μου και να διορθώσω τα όσα προκάλεσα, αλλά πιστεύω ότι μπορώ. Τα ναρκωτικά δεν με ελέγχουν πια».
Πια, μιλάει σε παιδιά για τις εμπειρίες του, προσπαθώντας να τα βοηθήσει: «Μετά από 10 χρόνια νιώθω ότι είμαι καθαρός και μακριά από αυτά. Μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω σε παιδιά και να τους πω πώς είναι τα πράγματα πριν φτάσουν εκεί που έφτασα εγώ. Ξεκίνησα με ένα μόνο ποτήρι μπύρας και έφτασα στο σημείο να χάσω εκατομμύρια δολάρια εκτός των άλλων. Ελπίζω να μάθουν κάτι από αυτό».
Φέτος, μιλούσε σε χρήστες στο Κέντρο Life Foundation του Ντάλας. Μάλιστα, μετά το all-star game του Ντάλας τον προσκάλεσαν να μιλήσει στο καμπ των 100 Καλύτερων παικτών Λυκείου του National Basketball Players Association (του Συνδέσμου Παικτών NBA).
Ο Πέρβις Σορτ, παλιός του συμπαίκτης στους Ουόριορς, ήταν εκείνος που τον έπεισε να μιλήσει στα παιδιά: «Αυτά που τους είπε είχαν τεράστιο αντίκτυπο στα παιδιά. Τους μίλησε απ’ την καρδιά. Τα είπε όπως ήταν».
Ο Κρις Ουόσμπερν έμαθε πόσο εύκολο είναι να πέσει από τα σύννεφα στο βαθύτερο σκοτάδι και το έμαθε με τον πιο δύσκολο τρόπο. Τα λόγια του σκληρά, αλλά και σωστά: «Μείνετε ταπεινοί. Μάθετε από μένα. Είχα την ευκαιρία να γίνω σταρ του NBA και την σπατάλησα. Μόλις έμαθα ότι δεν ήμουν ξεχωριστός, μου ήταν πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω. Χρησιμοποίησα το NBA μόνο και μόνο για να ανοίξω ορισμένες πόρτες. Το NBA ανοίγει κάποιες πόρτες που δεν θα έπρεπε ποτέ να ανοιχτούν…».
by Rasheed.
Ο ίδιος ξεχωρίζει ένα περιστατικό από την πρώτη του χρονιά. Εκείνη τη στιγμή θυμάται ως την πιο καίρια στη ζωή του, τη στιγμή που «χάθηκε». Οι Ουόριορς έπαιζαν με τους Σίξερς και ο Τζούλιους Έρβινγκ τον πλησίασε πριν το ματς και του ζήτησε να συναντηθούν στο ξενοδοχείο των Σίξερς (όπου έμενε και ο Ουόσμπερν τότε).
Μετά το ματς ο Dr. J πήγε στο ξενοδοχείο και του χτύπησε την πόρτα, κι εκείνος ήταν μαστουρωμένος: «Τον κοιτούσα πίσω από το ματάκι της πόρτας. Δεν του άνοιξα ποτέ. Μήπως ήταν αυτός ο σωτήρας μου, εκείνη η στιγμή που θα σωζόμουν; Δεν θα το μάθω ποτέ. Μου άπλωσε το χέρι του για να με βοηθήσει. Όμως, εγώ δεν το δέχτηκα» λέει σήμερα, με το περιστατικό ακόμη να τον «τρώει».
Οι Ουόριορς είχαν να αντιμετωπίσουν μια κόλαση. Ο Ουόσμπερν σε πολλές προπονήσεις δεν πήγαινε καν. Πριν τα παιχνίδια εμφανιζόταν στο γήπεδο μόλις μερικά λεπτά πριν το τζάμπολ. Ο ίδιος έλεγε ότι έχανε λιγότερα χρήματα αν δεν πήγαινε καθόλου στις προπονήσεις παρά αν πήγαινε και καταλάβαιναν ότι ήταν μαστουρωμένος (10.000 έναντι 20.000 δολαρίων).
Όσο για χρήματα; Ξόδευε χωρίς μέτρο. Χαλούσε μέχρι και 20.000 δολάρια σε 2 μέρες σε ναρκωτικά και πόρνες. Ο ίδιος λέει ότι εκείνα τα δύο χρόνια (1986-88) πρέπει να χάλασε περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια από τα 1.25 που έβγαλε από τα συμβόλαιά του. «Αγόραζα συνεχώς πόρνες, πλήρωνα ξενοδοχεία. Πλήρωνα ακόμη και το ρεύμα ή το νερό σε σπίτια τύπων που καθόμουν και μαστούρωνα επειδή δεν είχαν καν φως και δεν ήθελα να μαστουρώνω στο σκοτάδι», λέει.
Η πρώτη σεζόν τελείωσε νωρίς, όταν πήρε αντιφλεγμονώδη για μία τενοντίτιδα κι έπαθε μόλυνση στα νεφρά. Μετά το εξιτήριο από το κέντρο αποκατάστασης, παραδέχτηκε ότι έπαιρνε κοκαΐνη και πήγε σε κλινική αποτοξίνωσης τον Φεβρουάριο του 1988. Οι Ουόριορς τον περίμεναν και του έδωσαν και δεύτερη ευκαιρία.
Ο Ντον Νέλσον, όμως, δεν ήταν τόσο υπομονετικός. Μόλις ανέλαβε τζένεραλ μάνατζερ στους Ουόριορς, μίλησε με τον Καρλ και του είπε ότι η ομάδα θα είναι καλύτερα χωρίς τον Ουόσμπερν. Στις 15 Δεκεμβρίου 1987 οι Ουόριορς τον έστειλαν στους Χοκς για τα δικαιώματα του Κένεθ Μπάρλοου.
Δύο χρονιές στο NBA, έπαιξε συνολικά 72 αγώνες και είχε 3.1 πόντους και 2.4 ριμπάουντ σε 9 λεπτά συμμετοχής. Την πρώτη του σεζόν είχε 3.8 πόντους και 2.9 ριμπάουντ σε 11 λεπτά, ενώ τη δεύτερη ο χρόνος συμμετοχής του έπεσε ακόμη περισσότερο.
Στην Ατλάντα δεν ανέχτηκαν τα τερτίπια του. Έχασε όλη τη χρονιά 1988-89 όταν βρέθηκε θετικός σε ναρκωτικά και το οριστικό τέλος δεν άργησε να έρθει. Τρία τεστ για ναρκωτικά και το καλοκαίρι του 1989 τιμωρήθηκε με δια βίου αποκλεισμό από το NBA (στο τρίτο θετικό τεστ). Τις επόμενες χρονιές έφτασε ως την Αργεντινή ή την Ελβετία για να παίξει μπάσκετ, αλλά τα ναρκωτικά πάντοτε κέρδιζαν.
Μεταξύ 1991 και 1994 εξέτισε 25 μήνες φυλάκισης για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά και ο ίδιος θυμάται: «η κατάσταση ήταν πολύ σουρεάλ. Πριν λίγα χρόνια έπαιζα μπάσκετ μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες, σε κλειστές αρένες, τώρα έπαιζα στην αυλή μιας φυλακής με τύπους που φορούσαν παντόφλες και με ζητωκραύγαζαν άντρες που βάφονταν σαν να ήταν γυναίκες».
Μετά τον αποκλεισμό του από το NBA, έμεινε στο Χιούστον για μερικά χρόνια: «Έτρωγα από τα σκουπίδια. Κοιμόμουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Έκανα ό,τι χρειαζόταν για να επιβιώσω. Ήμουν με τα ίδια ρούχα για βδομάδες, μήνες ολόκληρους σε σημείο που οι έμποροι ναρκωτικών από τους οποίους αγόραζα τη δόση μου, μου έδιναν λεφτά για να πάω να αλλάξω ρούχα», αναφέρει για τον απόλυτο εξευτελισμό του.
Ο Τζον Λούκας προσπάθησε 12 φορές να τον βοηθήσει να «καθαρίσει» από τα ναρκωτικά, αλλά δεν μπόρεσε να καταφέρει τίποτα. Ο ίδιος λέει ότι μετά από 10 απ’ τις 12 αυτές φορές, από την κλινική αποτοξίνωσης τον έπαιρνε ο… έμπορος ναρκωτικών του και έκαναν πάρτι για να γιορτάσουν την επιτυχία της διαδικασίας! Η μητέρα του έφτασε στο σημείο να του ζητήσει να βάλει ένα χαρτάκι με το όνομά του και τη διεύθυνσή της στην τσέπη του ώστε όταν θα κατέληγε νεκρός η αστυνομία να ήξερε πού να έστελνε το πτώμα του…
Όμως, ο Ουόσμπερν κατάφερε να σταματήσει στις 17 Ιουνίου 2000. Έχει πια κλείσει 10 χρόνια καθαρός.
«Κουράστηκα να βάζω το χέρι μου στην τσέπη μου και να μην έχω λεφτά. Κουράστηκα να ζητάω 20 και 30 δολάρια από την 70χρονη μαμά μου ενώ είμαι ολόκληρος άντρας. Κουράστηκα να είναι άρρωστος», λέει για το Γολγοθά του.
Πλέον, ο Ουόσμπερν ζει στο Ντάλας και δουλεύει σε μια εταιρία υποθηκών, παλεύοντας καθημερινά να ξαναχτίσει τις σχέσεις που γκρέμισε όσο ήταν χρήστης. Όπως εκείνη με τους 4 γιους του: «Η σχέση μου με τους δύο νεότερους είναι καλύτερη, αλλά όχι αυτή που θα ευχόμουν σε κάποιον. Ακόμη πρέπει να πάω πίσω στο παρελθόν μου και να διορθώσω τα όσα προκάλεσα, αλλά πιστεύω ότι μπορώ. Τα ναρκωτικά δεν με ελέγχουν πια».
Πια, μιλάει σε παιδιά για τις εμπειρίες του, προσπαθώντας να τα βοηθήσει: «Μετά από 10 χρόνια νιώθω ότι είμαι καθαρός και μακριά από αυτά. Μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω σε παιδιά και να τους πω πώς είναι τα πράγματα πριν φτάσουν εκεί που έφτασα εγώ. Ξεκίνησα με ένα μόνο ποτήρι μπύρας και έφτασα στο σημείο να χάσω εκατομμύρια δολάρια εκτός των άλλων. Ελπίζω να μάθουν κάτι από αυτό».
Φέτος, μιλούσε σε χρήστες στο Κέντρο Life Foundation του Ντάλας. Μάλιστα, μετά το all-star game του Ντάλας τον προσκάλεσαν να μιλήσει στο καμπ των 100 Καλύτερων παικτών Λυκείου του National Basketball Players Association (του Συνδέσμου Παικτών NBA).
Ο Πέρβις Σορτ, παλιός του συμπαίκτης στους Ουόριορς, ήταν εκείνος που τον έπεισε να μιλήσει στα παιδιά: «Αυτά που τους είπε είχαν τεράστιο αντίκτυπο στα παιδιά. Τους μίλησε απ’ την καρδιά. Τα είπε όπως ήταν».
Ο Κρις Ουόσμπερν έμαθε πόσο εύκολο είναι να πέσει από τα σύννεφα στο βαθύτερο σκοτάδι και το έμαθε με τον πιο δύσκολο τρόπο. Τα λόγια του σκληρά, αλλά και σωστά: «Μείνετε ταπεινοί. Μάθετε από μένα. Είχα την ευκαιρία να γίνω σταρ του NBA και την σπατάλησα. Μόλις έμαθα ότι δεν ήμουν ξεχωριστός, μου ήταν πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω. Χρησιμοποίησα το NBA μόνο και μόνο για να ανοίξω ορισμένες πόρτες. Το NBA ανοίγει κάποιες πόρτες που δεν θα έπρεπε ποτέ να ανοιχτούν…».
by Rasheed.
6 σχόλια:
teleio artro file...mhpws 8a mporouse na ypar3ei kati analogo gia ton len bias??
Ακριβώς αντίστοιχο δεν έχουμε γράψει. Όμως, μπορείς να βρεις αρκετά στο παρακάτω άρθρο, που είναι στο πλαίσιο του αφιερώματος "NBA: Αλκοόλ-Ναρκωτικά".
http://ageofbasketball.blogspot.com/2008/07/nba_06.html
apo pou mporoume na doume apo to internet to akropolis?
Τοσο πολυ καλυτεροι ειναι οι Βουγιουκας-Καιμακογλου απο τον Βασιλειαδη και παιρνει τοσο ευκολα την αποφαση ο Λιθουανος;
Η μήπως φοβάται τον τραυματισμο του Μπορουση και διαβλεπει ενα συστημα με τον Βουγιουκα να παιζει 10 λεπτα και με τον Πριντεζη περισσοτερο στο 4 και αρα θελει οπωσδηποτε τον Καιμακογλου στο 3?
s euxaristw p me katatopises gia ton len bias....8a i8ela na rwthsw an prokeitai na ginei kapoio afierwma stous megaluterous eurwpaious paiktes...
petrovic,sabonis,kukoc,divac,bodiroga k.a..
Για το Ακρόπολις μέσω ίντερνετ δεν ξέρω κάτι. Αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος άλλος...
Όσο για αφιερώματα σε Ευρωπαίους παίκτες, οπωσδήποτε θα γίνουν κάποια στιγμή. Δεν ξέρω πότε όμως.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου