Μετά από 4 αγώνες και με το σκορ στο 2-2 οι τελικοί του NBA μάς έχουν προσφέρει όσες συγκινήσεις περιμέναμε. Ήδη έχουμε δύο διπλά με αμφότερους τους αντιπάλους να έχουν κερδίσει στο «σπίτι» του άλλου, οι διακυμάνσεις είναι πάρα πολλές από ματς σε ματς και, γενικά, οι τελικοί ήδη μας αποζημιώνουν για τα μέτρια σχετικά πλέι οφς ως τώρα.
Στον πρώτο αγώνα οι Λέικερς μπήκαν με τον αέρα του πρωταθλητή και έπαιξαν πολύ σκληρή άμυνα, ίσως πιο σκληρή απ’ όσο θα περίμεναν οι Σέλτικς. Ο Μπράιαντ είχε 30 πόντους, αλλά ο καλύτερος του γηπέδου μάλλον ήταν ο Παού Γκασόλ, που εκτός της καλής στατιστικής παρουσίας (23 πόντους, 14 ριμπάουντ) περιόρισε αμυντικά και όποιον ψηλό μάρκαρε εκείνο το βράδυ.
Μετά το ματς είχαμε και το περίφημο θέμα που προέκυψε με τις δηλώσεις του Γκασόλ. Ο Ισπανός είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο Γκαρνέτ στα 34 του έχει χάσει κάτι από την εκρηκτικότητα του παρελθόντος (ένα βήμα είπε για την ακρίβεια) και ότι αυτό του στερεί λίγη από την επιθετικότητα με την οποία τελείωνε τις φάσεις (δηλαδή με λυσσασμένα καρφώματα). Συμπλήρωσε ότι παραμένει απίστευτος παίκτης, ότι όμως πια συνηθίζει να παίζει από τα 4-5 μέτρα περισσότερο απ’ ότι κοντά στο καλάθι, αλλά και ότι κι εκείνος νιώθει τα συμπτώματα της ηλικίας να τον βαραίνουν.
Αυτές τις δηλώσεις εννοείται ότι τις πήραν και τις εκμεταλλεύτηκαν στη Βοστόνη, και στην ομάδα, αλλά και οι έμπειροι ρεπόρτερ της ομάδας. Ο Ντοκ Ρίβερς και ο Γκλεν Ντέιβις ρωτήθηκαν για το αν είναι σωστά τα όσα είπε ο Γκασόλ ότι ο Γκαρνέτ είναι… σοφτ και αργός και αμφότεροι προσπάθησαν να δυναμιτίσουν το κλίμα. Το ίδιο και οι εφημερίδες της πόλης που με τη βοήθεια του Ντέιβις ετοίμασαν… τον επικήδειο του Γκασόλ («του εύχομαι καλή τύχη» είχε πει ο Big Baby για όταν ο Γκαρνέτ μάθαινε τις δηλώσεις του Ισπανού).
Τελικά, πολύς λόγος για το τίποτα. Ο Γκαρνέτ δεν τιμώρησε ούτε τον Γκασόλ, ούτε κανέναν, μάλιστα ήταν και πολύ χειρότερος από το 1ο παιχνίδι. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο έπαιξαν ο Ρέιτζον Ρόντο και ο Ρέι Άλεν έδειχνε ξεκάθαρα ότι οι Σέλτικς δεν θα έφευγαν χαμένοι από το Λος Άντζελες.
Ο Ρόντο είχε triple-double και έδειξε για ακόμη μια φορά πόσο ψεύτικα ήταν όλα εκείνα που έλεγαν οι Αμερικάνοι πριν δύο χρόνια ότι δεν ήξερε μπάσκετ, ότι ήταν κάτω του μετρίου και άλλα τέτοια (ώστε να φανεί ότι οι Σέλτικς βρήκαν παίκτη από το πουθενά όταν ο Ρόντο έκανε την έκρηξή του). Με 19 πόντους, 12 ριμπάουντ και 10 ασίστ ο Ρόντο άνοιξε το δρόμο για τους Σέλτικς. Όμως, κάποιος θα έπρεπε να τον στρώσει και με… ροδοπέταλα, κι αυτός δεν ήταν άλλος από τον Ρέι Άλεν, που με 8/11 τρίποντα σμπαράλιασε την άμυνα των Λέικερς. Ο Άλεν απ’ όπου σηκωνόταν «έγραφε» και τα 8 τρίποντα είναι ρεκόρ για τελικούς NBA. Ο Νέιτ Ρόμπινσον ήταν καθοριστικός όσο ξεκούραζε τον Ρόντο, ενώ το 1/10 εντός παιδιάς του Αρτέστ κόστισε στους Λέικερς με τον Γκασόλ να είναι και σε αυτό το παιχνίδι ο καλύτερος των «Λιμνανθρώπων».
Η σειρά πήγε στη Βοστόνη και όλοι περίμεναν την αντίδραση των Λέικερς. Κι αυτή δεν άργησε να έρθει. Βέβαια, βοήθησε και ο Άλεν. Όχι, δεν είπε τίποτα… περίεργο ο Άλεν για να δώσει κίνητρο στους αντιπάλους του, όμως το 0/13 με 0/8 τρίποντα κόστισε απίστευτα στους Σέλτικς. Η ομάδα του δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να ξεπεράσει το σοκ του να βλέπει τον καλύτερό της σουτέρ (και καλύτερο σε όλο το NBA) να μην μπορεί να πετύχει ούτε τη… θάλασσα από τα 5 μέτρα και πίσω και οι Σελτικς μοιραία ηττήθηκαν. Τη διαφορά σε αυτό το ματς έκανε ο Ντέρεκ Φίσερ, που στο κρίσιμο σημείο πήρε την ομάδα στις πλάτες του πετυχαίνοντας καθοριστικά καλάθια. Ο Μπράιαντ είχε μεν 29 πόντους, αλλά χρειάστηκε 29 σουτ για να βάλει τους 21 από αυτούς (είχε και 8 βολές).
Οι Σέλτικς, όμως, ήταν τόσο κακοί, που δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν ούτε την αστοχία του Μπράιαντ, ούτε το χειρότερο παιχνίδι στη σειρά του Γκασόλ. Πάντως, για να μην αδικούμε τους Λέικερς, έπαιξαν όντως πολύ καλή άμυνα στο παιχνίδι. Α, και ο Όντομ εμφανίστηκε στη σειρά βοηθώντας πάρα πολύ και όντας πρωταγωνιστής στις δύσκολες στιγμές.
Το 4ο παιχνίδι ήταν ματς ψυχολογίας. Ο Άλεν μπορεί να μην έβαλε ούτε σε αυτό τρίποντο (έχει 0/12 μετά τα 8/11 του 2ου αγώνα) αλλά οι Σέλτικς και ο Ντοκ Ρίβερς εκμεταλλεύτηκαν το μομέντουμ που έχτισαν οι «παγκίτες» τους στον αγώνα. Ντέιβις, Ρόμπινσον και Τόνι Άλεν ήταν στο παρκέ στην 4η περίοδο και δεν έλεγαν… να βγουν. Ο τρόπος που έπαιζαν ανάγκαζε τον Ρίβερς να κρατάει τους βασικούς στον πάγκο.
Και δικαιώθηκε. Η ψυχολογία των αναπληρωματικών ανέβαινε συνεχώς με αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός τους να κρατήσει τους Λέικερς σε απόσταση και να οδηγήσει τη Βοστόνη στην ισοφάριση. «Κοιτούσα συνεχώς το ταμπλό και αναρωτιόμουν στον εαυτό μου πότε θα μας βγάλει έξω. Θέλω να πάρω αγκαλιά τον Ρίβερς γι’ αυτό, το εκτιμώ» είπε ο Ντέιβις για να δείξει εύγλωττα γιατί οι αναπληρωματικοί… τρελάθηκαν.
Ο Κόμπι είχε το καλύτερο παιχνίδι στη σειρά από πλευράς παραγωγικότητας, αλλά έκανε 7 λάθη με τον Τόνι Άλεν να τον ταλαιπωρεί αφάνταστα: «Έπαιξαν με την πλάτη στον τοίχο απόψε και έπαιξαν απελπισμένα, γι’ αυτό και μας κέρδισαν», ανέφερε ο Φιλ Τζάκσον για να δείξει τη διαφορά στο πάθος και την ενέργεια ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Η σειρά θα έχει σίγουρα άλλα δύο παιχνίδια που αναμένονται εξίσου δυνατά και παθιασμένα όπως και τα 4 που προηγήθηκαν.
by Rasheed.
Στον πρώτο αγώνα οι Λέικερς μπήκαν με τον αέρα του πρωταθλητή και έπαιξαν πολύ σκληρή άμυνα, ίσως πιο σκληρή απ’ όσο θα περίμεναν οι Σέλτικς. Ο Μπράιαντ είχε 30 πόντους, αλλά ο καλύτερος του γηπέδου μάλλον ήταν ο Παού Γκασόλ, που εκτός της καλής στατιστικής παρουσίας (23 πόντους, 14 ριμπάουντ) περιόρισε αμυντικά και όποιον ψηλό μάρκαρε εκείνο το βράδυ.
Μετά το ματς είχαμε και το περίφημο θέμα που προέκυψε με τις δηλώσεις του Γκασόλ. Ο Ισπανός είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο Γκαρνέτ στα 34 του έχει χάσει κάτι από την εκρηκτικότητα του παρελθόντος (ένα βήμα είπε για την ακρίβεια) και ότι αυτό του στερεί λίγη από την επιθετικότητα με την οποία τελείωνε τις φάσεις (δηλαδή με λυσσασμένα καρφώματα). Συμπλήρωσε ότι παραμένει απίστευτος παίκτης, ότι όμως πια συνηθίζει να παίζει από τα 4-5 μέτρα περισσότερο απ’ ότι κοντά στο καλάθι, αλλά και ότι κι εκείνος νιώθει τα συμπτώματα της ηλικίας να τον βαραίνουν.
Αυτές τις δηλώσεις εννοείται ότι τις πήραν και τις εκμεταλλεύτηκαν στη Βοστόνη, και στην ομάδα, αλλά και οι έμπειροι ρεπόρτερ της ομάδας. Ο Ντοκ Ρίβερς και ο Γκλεν Ντέιβις ρωτήθηκαν για το αν είναι σωστά τα όσα είπε ο Γκασόλ ότι ο Γκαρνέτ είναι… σοφτ και αργός και αμφότεροι προσπάθησαν να δυναμιτίσουν το κλίμα. Το ίδιο και οι εφημερίδες της πόλης που με τη βοήθεια του Ντέιβις ετοίμασαν… τον επικήδειο του Γκασόλ («του εύχομαι καλή τύχη» είχε πει ο Big Baby για όταν ο Γκαρνέτ μάθαινε τις δηλώσεις του Ισπανού).
Τελικά, πολύς λόγος για το τίποτα. Ο Γκαρνέτ δεν τιμώρησε ούτε τον Γκασόλ, ούτε κανέναν, μάλιστα ήταν και πολύ χειρότερος από το 1ο παιχνίδι. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο έπαιξαν ο Ρέιτζον Ρόντο και ο Ρέι Άλεν έδειχνε ξεκάθαρα ότι οι Σέλτικς δεν θα έφευγαν χαμένοι από το Λος Άντζελες.
Ο Ρόντο είχε triple-double και έδειξε για ακόμη μια φορά πόσο ψεύτικα ήταν όλα εκείνα που έλεγαν οι Αμερικάνοι πριν δύο χρόνια ότι δεν ήξερε μπάσκετ, ότι ήταν κάτω του μετρίου και άλλα τέτοια (ώστε να φανεί ότι οι Σέλτικς βρήκαν παίκτη από το πουθενά όταν ο Ρόντο έκανε την έκρηξή του). Με 19 πόντους, 12 ριμπάουντ και 10 ασίστ ο Ρόντο άνοιξε το δρόμο για τους Σέλτικς. Όμως, κάποιος θα έπρεπε να τον στρώσει και με… ροδοπέταλα, κι αυτός δεν ήταν άλλος από τον Ρέι Άλεν, που με 8/11 τρίποντα σμπαράλιασε την άμυνα των Λέικερς. Ο Άλεν απ’ όπου σηκωνόταν «έγραφε» και τα 8 τρίποντα είναι ρεκόρ για τελικούς NBA. Ο Νέιτ Ρόμπινσον ήταν καθοριστικός όσο ξεκούραζε τον Ρόντο, ενώ το 1/10 εντός παιδιάς του Αρτέστ κόστισε στους Λέικερς με τον Γκασόλ να είναι και σε αυτό το παιχνίδι ο καλύτερος των «Λιμνανθρώπων».
Η σειρά πήγε στη Βοστόνη και όλοι περίμεναν την αντίδραση των Λέικερς. Κι αυτή δεν άργησε να έρθει. Βέβαια, βοήθησε και ο Άλεν. Όχι, δεν είπε τίποτα… περίεργο ο Άλεν για να δώσει κίνητρο στους αντιπάλους του, όμως το 0/13 με 0/8 τρίποντα κόστισε απίστευτα στους Σέλτικς. Η ομάδα του δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να ξεπεράσει το σοκ του να βλέπει τον καλύτερό της σουτέρ (και καλύτερο σε όλο το NBA) να μην μπορεί να πετύχει ούτε τη… θάλασσα από τα 5 μέτρα και πίσω και οι Σελτικς μοιραία ηττήθηκαν. Τη διαφορά σε αυτό το ματς έκανε ο Ντέρεκ Φίσερ, που στο κρίσιμο σημείο πήρε την ομάδα στις πλάτες του πετυχαίνοντας καθοριστικά καλάθια. Ο Μπράιαντ είχε μεν 29 πόντους, αλλά χρειάστηκε 29 σουτ για να βάλει τους 21 από αυτούς (είχε και 8 βολές).
Οι Σέλτικς, όμως, ήταν τόσο κακοί, που δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν ούτε την αστοχία του Μπράιαντ, ούτε το χειρότερο παιχνίδι στη σειρά του Γκασόλ. Πάντως, για να μην αδικούμε τους Λέικερς, έπαιξαν όντως πολύ καλή άμυνα στο παιχνίδι. Α, και ο Όντομ εμφανίστηκε στη σειρά βοηθώντας πάρα πολύ και όντας πρωταγωνιστής στις δύσκολες στιγμές.
Το 4ο παιχνίδι ήταν ματς ψυχολογίας. Ο Άλεν μπορεί να μην έβαλε ούτε σε αυτό τρίποντο (έχει 0/12 μετά τα 8/11 του 2ου αγώνα) αλλά οι Σέλτικς και ο Ντοκ Ρίβερς εκμεταλλεύτηκαν το μομέντουμ που έχτισαν οι «παγκίτες» τους στον αγώνα. Ντέιβις, Ρόμπινσον και Τόνι Άλεν ήταν στο παρκέ στην 4η περίοδο και δεν έλεγαν… να βγουν. Ο τρόπος που έπαιζαν ανάγκαζε τον Ρίβερς να κρατάει τους βασικούς στον πάγκο.
Και δικαιώθηκε. Η ψυχολογία των αναπληρωματικών ανέβαινε συνεχώς με αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός τους να κρατήσει τους Λέικερς σε απόσταση και να οδηγήσει τη Βοστόνη στην ισοφάριση. «Κοιτούσα συνεχώς το ταμπλό και αναρωτιόμουν στον εαυτό μου πότε θα μας βγάλει έξω. Θέλω να πάρω αγκαλιά τον Ρίβερς γι’ αυτό, το εκτιμώ» είπε ο Ντέιβις για να δείξει εύγλωττα γιατί οι αναπληρωματικοί… τρελάθηκαν.
Ο Κόμπι είχε το καλύτερο παιχνίδι στη σειρά από πλευράς παραγωγικότητας, αλλά έκανε 7 λάθη με τον Τόνι Άλεν να τον ταλαιπωρεί αφάνταστα: «Έπαιξαν με την πλάτη στον τοίχο απόψε και έπαιξαν απελπισμένα, γι’ αυτό και μας κέρδισαν», ανέφερε ο Φιλ Τζάκσον για να δείξει τη διαφορά στο πάθος και την ενέργεια ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Η σειρά θα έχει σίγουρα άλλα δύο παιχνίδια που αναμένονται εξίσου δυνατά και παθιασμένα όπως και τα 4 που προηγήθηκαν.
by Rasheed.
2 σχόλια:
Όντως οι τελικοί του NBA προσφέρουν πολύ καλό μπάσκετ, κάθε ένας για διαφορετικό λόγο συνήθως. Δεν είναι πάντα θεαματικοί, είναι όμως πάντα παθιασμένη. Σε σημείο οι άμυνες να κάνουν διαφορά και να υπάρχει και χαμηλό σκορ. Δεν έχει καμία σημασία όμως, εκτός ελαχίστων σημείων, χαίρεσαι το μπάσκετ. Έχω ήδη ξενυχτίσει δύο φορές για χάρη τους.
Αναφορικά με τον Γκαρνέτ, αφού μπήκαμε στην κουβέντα!
Στα πρώτα δύο ματς δεν ήταν κακός. Ήταν τραγικός. Δε βλεπόταν.
(ήθελα να κάνω μια σύγκριση με ανάλογη περίπτωση εν ελλάδι αλλά θα την αποφύγω :P)
Προσωπικά όσο τον έβλεπα πίστευα ότι κακώς συνεχίζει, έπρεπε να δηλώσει τραυματίας, να κόψει το μπάσκετ, δεν ξέρω. Rebound δεν έπαιρνε, όποιος περνούσε από μπροστά του δεν είχε κανένα πρόβλημα, άμυνα δε μπορούσε να παίξει, στην επίθεση έχανε καλάθια εξ' επαφής. Μηδέν παντού. Απορούσα με το Ρίβερς που τον κρατούσε μέσα ώστε να εκτείθεται και ο Γκαρνέτ και ο ίδιος.
Στο δεύτερο ματς πάντως πήρε χαμπάρι την κατάσταση του και έβαλε το μυαλό του να δουλέψει. Μπορεί να μην είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη νίκη, είχε όμως χρήσιμη συνεισφορά. Τραβήχτηκε λίγο προς τα έξω και έκανε καλές πάσες - είτε assist είτε πάσες που βοηθούσαν πολύ την κυκλοφορία. Για καλάθια ούτε λόγος πάντως.
Όμως από το τρίτο ματς και μετά η κατάσταση άλλαξε. Ο Γκαρνετ επανήλθε και βούλωσε στόματα (τουλάχιστον το δικό μου). Ο μοναδικός από τους περίφημους "big three" που ανταπεξήλθε και με πιο έξυπνη τροφοδότηση στο δεύτερο ημίχρονο ίσως να μπορούσε και να τους κρατήσει, αν και οι Celtics σ' αυτό το ματς παραήταν χάλια.
Και στο τέταρτο ματς ήταν εξαιρετικός. Και μετέδιδε πάθος και ενέργεια και στην υπόλοιπη ομάδα. Νομίζω εφόσον λέτε για τα χάλια του, θα'πρεπε να πείτε μια κουβέντα και για τα καλά του παιχνίδια!
Αναφορικά με τον Ρόντο, όλα αυτά όντως είναι ίσως στο πλαίσιο των αμερικανών που υπερβάλλουν σε όλα, βγάζουν μεγάλες ειδήσεις από το πουθενά και διάφορα άλλα τέτοια, έχει βοηθήσει όμως και ο ίδιος νομίζω με τη δήλωση ότι πριν τα 17 του δεν έβλεπε μπάσκετ, ότι δεν έχει δει ποτέ το Τζόρνταν να παίζει κοκ.
Είναι εξαιρετικός πλέι μέικερ, ωστόσο ειδικά στα τελευταία δύο παιχνίδια η αδυναμία στο σουτ του είναι πολύ μεγάλη. Η άμυνα των Lakers έχει προσαρμοστεί ανάλογα και τον έχει περιορίσει αρκετά. Η οργάνωση και η άμυνα του είναι σε καλό επίπεδο, αλλά μια αντίπαλη άμυνα να αφήνει μέτρα ολόκληρα στον play maker κι αυτός ούτε καν να απειλεί ότι θα σουτάρει, βγάζει λίγο μάτι. Έχει μέλλον ακόμα για να φτάσει το κορυφαίο επίπεδο των play maker. Έχω επίσης την εντύπωση ότι ο Ρόμπινσον είχε πολύ καλύτερη απόδοση στο τέταρτο παιχνίδι (όπως και ο Ντέιβις σε σχέση με τον Πέρκινς) αλλά σ' αυτό το παιχνίδι όλοι οι αναπληρωματικοί έπαιξαν καλύτερα από τους βασικούς! Η άμυνα του Τόνι Άλεν στον Κόμπε ήταν επίσης τεράστιο κομμάτι της νίκης των Celtics. Πίρς και Ρέι Άλεν στο πρώτο ημίχρονο δεν τα κατάφεραν ιδιαίτερα καλά - βέβαια κάπου και ο Κόμπε κουράστηκε.
arisff
ΥΓ. Δε θέλω να κάνω το σχόλιο αλλά η αλήθεια είναι πως το θεωρώ σημαντικό. Η διαιτησία ειδικά στο τελευταίο ματς είναι λίγο περίεργη.
O KG δεν έχει παίξει πραγματικά καλά playoffs από όταν ήταν ακόμα στους... Timberwolves. Ακόμα και το '08 δεν έπαιζε σύμφωνα με τα παλιότερά του standard.
Αλλά αυτό που λέει ο arisff για το πάθος και την ενέργεια που μεταδίδει στους άλλους είναι μεγάλη αλήθεια. Αυτή η σκηνή όπου βάζει ένα καλάθι και περιμένοντας τον Odom (νομίζω) στην άμυνα να χτυπάει με το χέρι του το πάτωμα φωνάζοντας είναι απλά badass και αν παθιάζει εμάς που βλέπουμε το ματς, φανταστείτε τι κάνει στους συμπαίκτες του!
Όσο για τη διαιτησία, είναι τραγική, και για τις δυο ομάδες, σε σημείο που αν κάποια από τα σφαλτσοσφυρίγματα τα βλέπαμε εδώ, ακόμα δε θα είχαν σταματήσει τα επισόδεια. Πρώτη φορά στη ζωή μου συμπάθησα τον 'Sheed, στο τελευταίο ματς!
Να δούμε τι θα γίνει και σήμερα. Λογικά θα είναι ο πιο καθοριστικός αγώνας της σειράς.
Δημοσίευση σχολίου