Ο πρώτος ημιτελικός στο δεύτερο ζευγάρι στην ελληνική Α1 ήταν εξίσου… ξενέρωτος με εκείνον του Σαββάτου. Σε ένα ματς που έκρυβε πάρα πολλές παγίδες και στο οποίο ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο το Μαρούσι, αλλά πολλά περισσότερα, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν τη μάξιμουμ βοήθεια απ’ τον προπονητή τους και οι Αμαρουσιώτες δεν μπόρεσαν να μετατρέψουν καν τον αγώνα σε ευκαιρία (όπως θα έπρεπε να είναι).
Το πρώτο παιχνίδι μετά τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας και οι οπαδοί του Ολυμπιακού γύρισαν την πλάτη στην ομάδα τους (που έφτασε… μόνο στον τελικό της Ευρωλίγκας) αφήνοντας μισοάδειο το ΣΕΦ (και όχι για να πάνε στο Καραϊσκάκη όπως ακούστηκε…). Γενικά, το μπάσκετ πάσχει από πραγματικούς φιλάθλους στην Ελλάδα και το ξέρουμε. Δυστυχώς, αλλά δεν είναι ώρα τώρα να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση.
Ο Γιαννάκης ήξερε ότι στο παιχνίδι θα έπρεπε πάνω απ’ όλα να νικήσει την κακή ψυχολογία των παικτών του και το γεγονός ότι όλοι είχαν ακόμη στο μυαλό τους το ματς με την Μπαρτσελόνα. Έτσι, άλλαξε τελείως το στιλ στο οποίο έχει συνηθίσει τον Ολυμπιακό του και («βοηθούμενος» και απ’ την απουσία Τσίλντρες, Βασιλόπουλου) έπαιξε με τρεις γκαρντ για πολλή ώρα, βραχυκυκλώνοντας πλήρως το Μαρούσι.
Οι Αμαρουσιώτες ήταν… καλύτεροι απ’ τον Πανελλήνιο, αλλά δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο να πείσουν ότι θα χτυπήσουν τον αγώνα. Είχαν πολύ κακές επιθετικές επιλογές, έχαναν συνεχώς επιθέσεις με αποτέλεσμα να πετάνε την μπάλα στο τελευταίο δευτερόλεπτο απ’ το τρίποντο εκτός συστήματος, δεν έβρισκαν διαδρόμους να μπουν στη ρακέτα, δεινοπαθούσαν να τελειώσουν όπως θέλουν φάσεις που συνήθως «βγάζουν» σε άλλα ματς.
Όλα αυτά μεταφράστηκαν σε 53 πόντους, με τον Ολυμπιακό να μη νιώθει σε κανένα σημείο ότι μπορεί να απειληθεί. Ακόμη κι όταν οι παίκτες φαίνονταν να έχουν βαριά πόδια, όταν ο Ολυμπιακός είχε αφύσικη (για τα φετινά του στάνταρ) καθυστέρηση στην επίθεση, η διαφορά έμενε ασφαλείας και το Μαρούσι δεν απειλούσε. Ο Γιαννάκης επέλεξε τον πιο ασφαλή τρόπο για να πάρει το πρώτο ματς μετά τον χαμένο τελικό και δικαιώθηκε απόλυτα, ποντάροντας στο γεγονός ότι το Μαρούσι δεν θα βρει εύκολα ρυθμό μετά από απουσία τόσων ημερών.
Τα 2/23 τρίποντα δεν είναι μόνο προβληματικά ως προς το ποσοστό ευστοχίας (μόλις 9%), αλλά και ως προς το γεγονός ότι ήταν… 23 (πάρα πολλά) και ότι τουλάχιστον 12 από αυτά έγιναν με άθλιες προϋποθέσεις, όταν είχε χαθεί κάθε ελπίδα να βγει σουτ από το σύστημα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν πυρηνικός επιθετικά, αλλά δεν το χρειάστηκε κιόλας, εκμεταλλευόμενος την κλειστή του άμυνα, που μπλόκαρε τους παίκτες του Μπαρτζώκα. Όμως, πέραν της περιφερειακής, γενικότερα η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν υποδειγματική, κάτι που δείχνουν και τα 2/12 δίποντα του Λούκας, που είχε οριστεί από την άμυνα ως ο νούμερο 1 κίνδυνος με την μπάλα στα χέρια.
Κανείς δεν ξεχώρισε πολύ σε απόδοση, καλύτερος του γηπέδου ήταν ο Παπαλουκάς, ενώ καλοί ήταν και ο Μπουρούσης με τον Κλέιζα. Σημαντική η άμυνα των Πεν και Μπέβερλι, για να κουραστεί ο Κις και ο Μπατής. Ο Μπαρτζώκας μίλησε κι αυτός για τις 16 μέρες που κάθονταν οι παίκτες του (θα μπορούσαν να έχουν παίξει ένα φιλικό… με τον Πανελλήνιο πάντως), για το γεγονός ότι πνευματικά δεν είχαν μπει στη σειρά, αλλά και ότι θέλει να κυνηγήσει την έκπληξη. Ο Γιαννάκης και ο Παπαλουκάς αναφέρθηκαν στην εντελώς παράλογη αντιμετώπιση του Ολυμπιακού ως αποτυχημένου στην Ευρώπη (από μεγάλη μερίδα του τύπου και οπαδούς) επειδή έχασε τον τελικό της Ευρωλίγκας, αντιμετώπιση που ισοπεδώνει πλήρως την πορεία της ομάδας φέτος. Με συγχωρείτε, αλλά στα δικά μας μάτια, έχουν απόλυτο δίκιο. Το φάιναλ φορ είναι θέμα μέρας, τύχης και στιγμής. Η πορεία ως εκεί κάνει μια χρονιά επιτυχημένη ή όχι. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί εδώ αυτά (πριν από κάθε φάιναλ φορ).
by Rasheed.
Το πρώτο παιχνίδι μετά τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας και οι οπαδοί του Ολυμπιακού γύρισαν την πλάτη στην ομάδα τους (που έφτασε… μόνο στον τελικό της Ευρωλίγκας) αφήνοντας μισοάδειο το ΣΕΦ (και όχι για να πάνε στο Καραϊσκάκη όπως ακούστηκε…). Γενικά, το μπάσκετ πάσχει από πραγματικούς φιλάθλους στην Ελλάδα και το ξέρουμε. Δυστυχώς, αλλά δεν είναι ώρα τώρα να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση.
Ο Γιαννάκης ήξερε ότι στο παιχνίδι θα έπρεπε πάνω απ’ όλα να νικήσει την κακή ψυχολογία των παικτών του και το γεγονός ότι όλοι είχαν ακόμη στο μυαλό τους το ματς με την Μπαρτσελόνα. Έτσι, άλλαξε τελείως το στιλ στο οποίο έχει συνηθίσει τον Ολυμπιακό του και («βοηθούμενος» και απ’ την απουσία Τσίλντρες, Βασιλόπουλου) έπαιξε με τρεις γκαρντ για πολλή ώρα, βραχυκυκλώνοντας πλήρως το Μαρούσι.
Οι Αμαρουσιώτες ήταν… καλύτεροι απ’ τον Πανελλήνιο, αλλά δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο να πείσουν ότι θα χτυπήσουν τον αγώνα. Είχαν πολύ κακές επιθετικές επιλογές, έχαναν συνεχώς επιθέσεις με αποτέλεσμα να πετάνε την μπάλα στο τελευταίο δευτερόλεπτο απ’ το τρίποντο εκτός συστήματος, δεν έβρισκαν διαδρόμους να μπουν στη ρακέτα, δεινοπαθούσαν να τελειώσουν όπως θέλουν φάσεις που συνήθως «βγάζουν» σε άλλα ματς.
Όλα αυτά μεταφράστηκαν σε 53 πόντους, με τον Ολυμπιακό να μη νιώθει σε κανένα σημείο ότι μπορεί να απειληθεί. Ακόμη κι όταν οι παίκτες φαίνονταν να έχουν βαριά πόδια, όταν ο Ολυμπιακός είχε αφύσικη (για τα φετινά του στάνταρ) καθυστέρηση στην επίθεση, η διαφορά έμενε ασφαλείας και το Μαρούσι δεν απειλούσε. Ο Γιαννάκης επέλεξε τον πιο ασφαλή τρόπο για να πάρει το πρώτο ματς μετά τον χαμένο τελικό και δικαιώθηκε απόλυτα, ποντάροντας στο γεγονός ότι το Μαρούσι δεν θα βρει εύκολα ρυθμό μετά από απουσία τόσων ημερών.
Τα 2/23 τρίποντα δεν είναι μόνο προβληματικά ως προς το ποσοστό ευστοχίας (μόλις 9%), αλλά και ως προς το γεγονός ότι ήταν… 23 (πάρα πολλά) και ότι τουλάχιστον 12 από αυτά έγιναν με άθλιες προϋποθέσεις, όταν είχε χαθεί κάθε ελπίδα να βγει σουτ από το σύστημα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν πυρηνικός επιθετικά, αλλά δεν το χρειάστηκε κιόλας, εκμεταλλευόμενος την κλειστή του άμυνα, που μπλόκαρε τους παίκτες του Μπαρτζώκα. Όμως, πέραν της περιφερειακής, γενικότερα η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν υποδειγματική, κάτι που δείχνουν και τα 2/12 δίποντα του Λούκας, που είχε οριστεί από την άμυνα ως ο νούμερο 1 κίνδυνος με την μπάλα στα χέρια.
Κανείς δεν ξεχώρισε πολύ σε απόδοση, καλύτερος του γηπέδου ήταν ο Παπαλουκάς, ενώ καλοί ήταν και ο Μπουρούσης με τον Κλέιζα. Σημαντική η άμυνα των Πεν και Μπέβερλι, για να κουραστεί ο Κις και ο Μπατής. Ο Μπαρτζώκας μίλησε κι αυτός για τις 16 μέρες που κάθονταν οι παίκτες του (θα μπορούσαν να έχουν παίξει ένα φιλικό… με τον Πανελλήνιο πάντως), για το γεγονός ότι πνευματικά δεν είχαν μπει στη σειρά, αλλά και ότι θέλει να κυνηγήσει την έκπληξη. Ο Γιαννάκης και ο Παπαλουκάς αναφέρθηκαν στην εντελώς παράλογη αντιμετώπιση του Ολυμπιακού ως αποτυχημένου στην Ευρώπη (από μεγάλη μερίδα του τύπου και οπαδούς) επειδή έχασε τον τελικό της Ευρωλίγκας, αντιμετώπιση που ισοπεδώνει πλήρως την πορεία της ομάδας φέτος. Με συγχωρείτε, αλλά στα δικά μας μάτια, έχουν απόλυτο δίκιο. Το φάιναλ φορ είναι θέμα μέρας, τύχης και στιγμής. Η πορεία ως εκεί κάνει μια χρονιά επιτυχημένη ή όχι. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί εδώ αυτά (πριν από κάθε φάιναλ φορ).
by Rasheed.
5 σχόλια:
δυστυχώς, η άποψη που καυτηριάστηκε από τους Γιαννάκη-Παπαλουκά είναι μια άποψη που απηχεί όχι μόνο στην μπασκετική Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η άποψη δηλαδή που υποστηρίζει ότι καλές ομάδες (και παίκτες) είναι μόνο αυτές που παίρνουν τίτλους, ξεχειλώνοντας σε ακραίο βαθμό τον αντίστοιχο αμερικάνικο τσιτάτο. Νομίζω ότι η χαρακτηριστικότερη έκφανση της αντίληψης αυτής είναι η απουσία από τον top 10 των παικτών της Ευρωλίγκας για την προηγούμενη δεκαετία, οποιουδήποτε παίκτη που δεν έχει πάρει το τρόπαιο. Παίκτες δηλαδή όπως ο Σκόλα, δεν ήταν τόσο καλοί μάλλον για την Ευρωλίγκα...
υ.γ.
να περιμένουμε σχόλιο για την μη εκλογή του Βασιλακόπουλου ή θα περιοριστούμε στο να διαβάζουμε την καταστροφολογία κάποιων δημοσιογράφων;
Πήγα στο γήπεδο όπως πάντα, παρά το περίεργο κλίμα που περιβάλλει την ομάδα μετά την ήττα από τη Μπαρτσελόνα.
Νεύρα, νεύρα, νεύρα. Εγώ αυτό είδα. Κλέιζα και Μπουρούσης απαράδεκτοι, έτοιμοι να ξεσπάσουν από την πρώτη φάση που μια υποψία κακού σφυρίγματος ίσως εμφανιστεί στο μυαλό τους. Επίσης Τεόντοσιτς εκτός αγώνα, να αγνοεί επιδεικτικά Γιαννάκη και Παπαλουκά και να εκτελεί τουλάχιστον τρεις επιθέσεις εκτός συστήματος και λογικής. Η συμπεριφορά όλων στο πάγκο δείγμα αδιαφορίας, με παράδειγμα την προσπάθεια του Παπαλουκά για "ζντο" που δεν ακολουθεί ...κανένας.
Επίσης, συνεχιζόμενη αδυναμία για box outs και αμυντικά ριμπάουντς, με το Μαυροειδή να μαζεύει το "σκουπίδι" μέσα από 4 παίκτες του Ολυμπιακού (που βέβαια κανείς τους δεν "ψήθηκε" να πηδήξει) στη χαρακτηριστικότερη φάση του αγώνα.
Πολύ καλή άμυνα, όπως είπατε στο άρθρο σας. Δε μπορώ, παρ' όλα αυτά, να μην παρατηρήσω ότι μετά το ματς με Κάχα Λαμποράλ εντός δεν έχουμε παίξει ούτε ένα καλό επιθετικά παιχνίδι ("καλό" για τα στάνταρτς μας μέχρι το Μάρτιο). Έχουν μάθει όλες οι ομάδες να κόβουν το transition του Γιαννάκη και αυτός δείχνει να μη βρίσκει εναλλακτικές. Η ομάδα ΔΕΝ είναι τόσο καλά όσο το μήνα μετά τη νίκη επί του ΠΑΟ στον τελικό κυπέλλου, και μόνο οι τυφλοί δεν το βλέπουν αυτό. Τη συγκεκριμένη στιγμή ο ΠΑΟ είναι μπροστά σε φόρμα, ψυχολογία και έχει και το πλεονέκτημα έδρας. Φαβορί δηλαδή για το πρωτάθλημα.
Η συμπεριφορά τύπου και κόσμου δεν είναι σωστή προς τη φιναλίστ της Ευρωλίγκα, συμφωνώ απόλυτα. Όμως, οι λίγοι που ήρθαν χθες μπήκαν καλή τη πίστη στο γήπεδο. Τα νεύρα όμως της ομάδας και η αδυναμία της να παράξει μπάσκετ όμοιο με αυτό που βλέπαμε δυο μήνες πριν, πάγωσαν και εκνεύρισαν την κερκίδα. Ποιος θα βάλει χαλινάρι σε όσους θεωρούν ότι είναι πάνω από την ομάδα; Ποιος θα βγει να βροντοφωνάξει ότι η πορεία μας ως τον τελικό της Ευρωλίγκα είναι ε-π-ι-τ-υ-χ-ί-α; Πού ακριβώς βρίσκεται ο πρόεδρος Αγγελόπουλος τώρα που η επιτυχία και η αποτυχία στη σαιζόν θα κριθεί από μια λεπτομέρεια;
@stefanos: Προφανώς καταλαβαίνεις ότι δεν αναφερόμουν σε όσους πήγαν στο γήπεδο. Όσο για τα νεύρα έχεις δίκιο, αλλά ήταν πολύ δύσκολο ψυχολογικά το ματς. Πιστεύω ότι στα υπόλοιπα θα επανέλθει σταδιακά η ομάδα.
@αδσ: Έχεις δίκιο. Βέβαια, δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτή την νοοτροπία. Για τον Βασιλακόπουλο πιθανότατα απόψε.
Rasheed.
Παιδιά μπορείτε να μου πείτε ποιο plugin χρειάζεται ο σταθμός για όσους έχουν linux?
Α. Ρενέσες
Ελπίζω να έχω γρήγορα την απάντηση σε αυτο.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου