Μέρος δεύτερο στα προημιτελικά, εξίσου ενδιαφέρον και όμορφο όσο και το πρώτο. Αυτή τη φορά το διπλό δεν έγινε στο Ισραήλ, αλλά στη Βαρκελώνη, ένα διπλό που επιβεβαιώνει το προπονητικό μεγαλείο του Μεσίνα και το πόσο δύσκολο έργο έχει η Μπαρτσελόνα μπροστά της.
Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός μπήκε πιο σοβαρά στο παιχνίδι με την Προκόμ και ήλεγξε από την αρχή την αναμέτρηση. Οι «ερυθρόλευκοι» ξέρουν ότι τους χωρίζουν έτη φωτός από τους Πολωνούς και το συγκεκριμένο τους «βγήκε» ξανά μέσα στο ματς, στο σημείο που επέτρεψαν στην Προκόμ να ισοφαρίσει παρότι βρισκόταν με 17 πόντους πίσω. Βέβαια, η χαώδης διαφορά των δύο ομάδων επιβεβαιώθηκε στο φινάλε, με τη διαφορά να θυμίζει… λάστιχο, αφού μέσα σε 5 λεπτά, ο Ολυμπιακός την είχε επαναφέρει στους 17 πόντους. Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι ιδιαίτερα σπάνια (17-0-17), χαρακτηριστική, όμως, της απόστασης των δύο ομάδων και του γεγονότος ότι ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που ξεκάθαρα καθορίζει τη ροή και την έκβαση των αγώνων.
Ο Γιαννάκης είχε δώσει σαφείς εντολές για ασφυκτική πίεση στον Λόγκαν, τον οποίο Πεν και Χαλπερίν (κυρίως) και όποιος άλλος τον ανέλαβε, είχε αποστολή να του «βγάλει τα συκώτια». Είχαμε πει από την ανάλυση των αγώνων ότι οι νίκες της Προκόμ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις καλές εμφανίσεις του Λόγκαν (6 στις 7 νίκες), οπότε ουσιαστικά η πολωνική ομάδα ήταν καταδικασμένη από τη στιγμή που το αστέρι της ήταν εκτός αγώνα.
Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος επιθετικά, δεν αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με την άμυνα της Προκόμ και πρόσφερε κατά διαστήματα πολύ ωραίο θέαμα στους φίλους της ομάδας και όσους παρακολούθησαν το παιχνίδι. Πάρα πολλές όμορφες φάσεις βγήκαν με αποκορύφωμα την απίστευτη πάσα του Τεόντοσιτς στον Κλέιζα μέσω του ταμπλό, για το άλεϊ-ουπ καλάθι του τελευταίου, φάση που προσωπικά θεωρώ ίσως την καλύτερη της φετινής Ευρωλίγκας, αφού χρειάζεται σπάνια μπασκετική ευφυΐα για να σκεφτείς και να εκτελέσεις σωστά μια πάσα μέσω του ταμπλό εν ώρα αγώνα. Ένα highlight που σπάνια έχουμε την τύχη να δούμε σε αγώνα μπάσκετ οποιουδήποτε πρωταθλήματος, άσχετα αν η επιεικώς τραγική αναμετάδοση το «έχασε» ακόμη κι αυτό.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Παπαλουκάς, όπως είπε και ο ίδιος, βρήκε χώρο και σκόραρε, κάτι που είναι φυσιολογικό, καθώς δεν αφήνεις έναν τόσο μεγάλο παίκτη προκλητικά μόνο του σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, ό,τι κι αν σου λένε τα νούμερα της στατιστικής. Αυτά είναι βασικά πράγματα (βέβαια δεν αδικώ και τόσο τον Πατσέσας, ρίσκαρε για να μην "ματώνει" από τη ρακέτα... κι έχασε). Εκτός από τον Παπαλουκά, που, ακόμη και στις αντιδράσεις του, έμοιαζε να «ξεμπούκωσε», ο Λίνας Κλέιζα συνέχισε το τρομακτικό και μοναδικό του σερί, επεκτείνοντάς το στα 18 παιχνίδια με διψήφιο αριθμό πόντων, σε μια μαγική βραδιά, όπου έμοιαζε σεληνιασμένος. Ο Μίλος Τεόντοσιτς είχε σχεδόν σε κάθε φάση τη σωστή λύση, φτάνοντας τις 12 ασίστ (με μόλις 1 λάθος), ενώ και ο Τζος Τσίλντρες βοήθησε αρκετά σε ριμπάουντ και ομαδική άμυνα (στην επίθεση ήταν ιδιαίτερα άστοχος και εκτός ρυθμού).
Η σειρά πηγαίνει στην Πολωνία, όπου η Προκόμ θα προσπαθήσει να κάνει τη νίκη που θα της ομορφύνει ακόμη περισσότερο την ήδη επιτυχημένη χρονιά, αλλά είναι στο χέρι του Ολυμπιακού να μην μπει χαλαρά στο 3ο παιχνίδι και να τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες την υπόθεση πρόκριση (είναι πασιφανές ότι μπορεί να το κάνει), περιμένοντας τις άλλες σειρές, που μοιάζουν να έχουν περισσότερο «ζουμί».
Βέβαια, ως τώρα, δεν είναι η Προκόμ η λιγότερο ανταγωνιστική ομάδα των προημιτελικών, τουλάχιστον με τη γλώσσα των αριθμών. Είχα γράψει την Τρίτη ότι το παιχνίδι της Πέμπτης θα είναι τελείως διαφορετικό και… πράγματι διαψεύστηκα κατηγορηματικά: με τελείως διαφορετική εξέλιξη, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο! Κυριολεκτικά! Η Κάχα Λαμποράλ συνέχισε τις τραγικές εμφανίσεις στη Μόσχα, αντέχοντας αυτή τη φορά για 20 λεπτά απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Το αποτέλεσμα ήταν… ακριβώς το ίδιο, αφού το τελικό σκορ ήταν 83-63, όπως και στο πρώτο παιχνίδι! Τότε στο ημίχρονο οι Ρώσοι ήταν στο 49-29, τώρα στο 35-30, αλλά η Λαμποράλ βρήκε ξανά τρόπο να απαξιωθεί πλήρως και να μην παλέψει καν τον αγώνα. Το ζητούμενο είναι πρώτα να φτάσει τους 65 πόντους και μετά να παλέψει για την πρώτη της νίκη. Η Κάχα μοιάζει να μην έχει ισορροπία και τρόπο να διασπάσει τη ρώσικη άμυνα, με την ΤΣΣΚΑ να βρίσκεται μια ανάσα από το 8ο συνεχόμενο φάιναλ φορ της. Εκεί, θα είναι ξανά σχεδόν αδύνατο να την κερδίσει κάποιος (από το 2006 έχει δύο τίτλους και δύο χαμένους τελικούς στο ένα σουτ) καθώς έχει τεράστιες προσωπικότητες στο παρκέ, αν και όχι τόσο πλήρης όσο οι άλλοι. Πάντως, ο Πασούτιν συνεχίζει να κάνει τραγικά λάθη στον πάγκο, με μεγαλύτερο όλων τον ακατανόητο τρόπο χρησιμοποίησης του Ποπς Μένσα-Μπόνσου.
Στο Ισραήλ η Μακάμπι ξεπέρασε το σοκ, έκανε το φυσιολογικό και πλέον σκέφτεται το Βελιγράδι. Η Παρτιζάν, όπως ήταν φυσιολογικό, δεν μπόρεσε να αντισταθεί για δεύτερο συνεχόμενο ματς στη Νόκια Αρίνα και έχασε εύκολα από τους Ισραηλινούς. Βέβαια, οι Σέρβοι ξέρουν ότι όλη η χρονιά γι’ αυτούς είναι τα δύο παιχνίδια στην έδρα τους και όχι αυτό που μόλις τελείωσε. Η Μακάμπι θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο και θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα μεγάλης ομάδας αν θέλει να την υπολογίζει κάποιος σοβαρά στο χορό του τροπαίου. Πάντως, στο δεύτερο ματς ξέσπασε και άγγιξε τους 100 πόντους, που εύκολα μπορεί να βάλει σε οποιοδήποτε αντίπαλο (θυμηθείτε τους 43 σε ένα δεκάλεπτο στη Σιένα και τους 30 στο τελευταίο δεκάλεπτο στη Μαδρίτη). Ο Φίσερ μοιάζει να έχει βρει τον περσινό εαυτό του (16,7 ranking στα τελευταία 7 ματς) και ο Γκέρσον χαμογελά.
Στο διπλό της ημέρας, ένα έγινε σαφές σε όλους: ο BEN είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με τον Μεσίνα! Ο BEN έγραφε στην ανάλυσή του ότι η Μπαρτσελόνα έχει τεράστιο πρόβλημα όταν μένει κάτω από τους 70 πόντους και ότι το ποσοστό νικών της πέφτει στο 50% κάθε φορά που σκοράρει φέτος κάτω από 70 πόντους. Ο Μεσίνα προσπάθησε στα δύο πρώτα ματς αυτό ακριβώς, να εξουδετερώσει με κάθε τρόπο την επίθεση των Καταλανών, το κατάφερε και στα δύο και το σκορ είναι 1-1, δηλαδή η Μπαρτσελόνα στο… 50% και στο καναβάτσο!
Είχαμε γράψει από το πρώτο ματς ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πολύ καλύτερα διαβασμένη από τους Καταλανούς και ότι έφτασε μια ανάσα από το διπλό, με τον Μεσίνα να δείχνει το δρόμο. Ο Ιταλός προπονητής έκανε ακριβώς το ίδιο στο δεύτερο ματς, διόρθωσε 2-3 λεπτομέρειες στην ομάδα του, αυτή τη φορά δεν υπήρχε η έκρηξη του Μάικλ για να αλλάξει τη ροή του αγώνα και η Ρεάλ κατέστρεψε αυτό για το οποίο η Μπαρτσελόνα πάλευε όλη τη σεζόν: το πλεονέκτημα έδρας.
Η άμυνα της Ρεάλ είναι πολύ καλύτερη, οι επιθέσεις της πολύ πιο ορθολογικές και όσο η Μπαρτσελόνα θα συνεχίζει με τον ίδιο μη ομαδικό τρόπο να προσπαθεί να αλλάξει τους αγώνες, τόσο θα απομακρύνεται από την πρόκριση. Στο δεύτερο ματς, οι ψηλοί των Μαδριλένων «κατάπιαν» τους αντίστοιχους των «μπλαουγκράνα», ενώ οι Ρούμπιο, Ναβάρο, Λάκοβιτς και Μπαζίλε είχαν μαζί… 4/28 (!) εντός παιδιάς παίζοντας ο καθένας για την πάρτη του.
Αναμένουμε την αντίδραση του Πασκουάλ, που και πέρσι είχε βρεθεί σε παρόμοια θέση (η Κάχα Λαμποράλ είχε σπάσει έδρα στο πρώτο ματς), αλλά είχε πάρει την πρόκριση αποδεικνύοντας το επίπεδό του. Βέβαια, άλλο Λαμποράλ, άλλο Ρεάλ, και άλλο Ιβάνοβιτς, άλλο Μεσίνα. Ως τώρα η σειρά ανήκει απόλυτα στους Μαδριλένους.
by Rasheed.
Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός μπήκε πιο σοβαρά στο παιχνίδι με την Προκόμ και ήλεγξε από την αρχή την αναμέτρηση. Οι «ερυθρόλευκοι» ξέρουν ότι τους χωρίζουν έτη φωτός από τους Πολωνούς και το συγκεκριμένο τους «βγήκε» ξανά μέσα στο ματς, στο σημείο που επέτρεψαν στην Προκόμ να ισοφαρίσει παρότι βρισκόταν με 17 πόντους πίσω. Βέβαια, η χαώδης διαφορά των δύο ομάδων επιβεβαιώθηκε στο φινάλε, με τη διαφορά να θυμίζει… λάστιχο, αφού μέσα σε 5 λεπτά, ο Ολυμπιακός την είχε επαναφέρει στους 17 πόντους. Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι ιδιαίτερα σπάνια (17-0-17), χαρακτηριστική, όμως, της απόστασης των δύο ομάδων και του γεγονότος ότι ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που ξεκάθαρα καθορίζει τη ροή και την έκβαση των αγώνων.
Ο Γιαννάκης είχε δώσει σαφείς εντολές για ασφυκτική πίεση στον Λόγκαν, τον οποίο Πεν και Χαλπερίν (κυρίως) και όποιος άλλος τον ανέλαβε, είχε αποστολή να του «βγάλει τα συκώτια». Είχαμε πει από την ανάλυση των αγώνων ότι οι νίκες της Προκόμ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις καλές εμφανίσεις του Λόγκαν (6 στις 7 νίκες), οπότε ουσιαστικά η πολωνική ομάδα ήταν καταδικασμένη από τη στιγμή που το αστέρι της ήταν εκτός αγώνα.
Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος επιθετικά, δεν αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με την άμυνα της Προκόμ και πρόσφερε κατά διαστήματα πολύ ωραίο θέαμα στους φίλους της ομάδας και όσους παρακολούθησαν το παιχνίδι. Πάρα πολλές όμορφες φάσεις βγήκαν με αποκορύφωμα την απίστευτη πάσα του Τεόντοσιτς στον Κλέιζα μέσω του ταμπλό, για το άλεϊ-ουπ καλάθι του τελευταίου, φάση που προσωπικά θεωρώ ίσως την καλύτερη της φετινής Ευρωλίγκας, αφού χρειάζεται σπάνια μπασκετική ευφυΐα για να σκεφτείς και να εκτελέσεις σωστά μια πάσα μέσω του ταμπλό εν ώρα αγώνα. Ένα highlight που σπάνια έχουμε την τύχη να δούμε σε αγώνα μπάσκετ οποιουδήποτε πρωταθλήματος, άσχετα αν η επιεικώς τραγική αναμετάδοση το «έχασε» ακόμη κι αυτό.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Παπαλουκάς, όπως είπε και ο ίδιος, βρήκε χώρο και σκόραρε, κάτι που είναι φυσιολογικό, καθώς δεν αφήνεις έναν τόσο μεγάλο παίκτη προκλητικά μόνο του σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, ό,τι κι αν σου λένε τα νούμερα της στατιστικής. Αυτά είναι βασικά πράγματα (βέβαια δεν αδικώ και τόσο τον Πατσέσας, ρίσκαρε για να μην "ματώνει" από τη ρακέτα... κι έχασε). Εκτός από τον Παπαλουκά, που, ακόμη και στις αντιδράσεις του, έμοιαζε να «ξεμπούκωσε», ο Λίνας Κλέιζα συνέχισε το τρομακτικό και μοναδικό του σερί, επεκτείνοντάς το στα 18 παιχνίδια με διψήφιο αριθμό πόντων, σε μια μαγική βραδιά, όπου έμοιαζε σεληνιασμένος. Ο Μίλος Τεόντοσιτς είχε σχεδόν σε κάθε φάση τη σωστή λύση, φτάνοντας τις 12 ασίστ (με μόλις 1 λάθος), ενώ και ο Τζος Τσίλντρες βοήθησε αρκετά σε ριμπάουντ και ομαδική άμυνα (στην επίθεση ήταν ιδιαίτερα άστοχος και εκτός ρυθμού).
Η σειρά πηγαίνει στην Πολωνία, όπου η Προκόμ θα προσπαθήσει να κάνει τη νίκη που θα της ομορφύνει ακόμη περισσότερο την ήδη επιτυχημένη χρονιά, αλλά είναι στο χέρι του Ολυμπιακού να μην μπει χαλαρά στο 3ο παιχνίδι και να τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες την υπόθεση πρόκριση (είναι πασιφανές ότι μπορεί να το κάνει), περιμένοντας τις άλλες σειρές, που μοιάζουν να έχουν περισσότερο «ζουμί».
Βέβαια, ως τώρα, δεν είναι η Προκόμ η λιγότερο ανταγωνιστική ομάδα των προημιτελικών, τουλάχιστον με τη γλώσσα των αριθμών. Είχα γράψει την Τρίτη ότι το παιχνίδι της Πέμπτης θα είναι τελείως διαφορετικό και… πράγματι διαψεύστηκα κατηγορηματικά: με τελείως διαφορετική εξέλιξη, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο! Κυριολεκτικά! Η Κάχα Λαμποράλ συνέχισε τις τραγικές εμφανίσεις στη Μόσχα, αντέχοντας αυτή τη φορά για 20 λεπτά απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Το αποτέλεσμα ήταν… ακριβώς το ίδιο, αφού το τελικό σκορ ήταν 83-63, όπως και στο πρώτο παιχνίδι! Τότε στο ημίχρονο οι Ρώσοι ήταν στο 49-29, τώρα στο 35-30, αλλά η Λαμποράλ βρήκε ξανά τρόπο να απαξιωθεί πλήρως και να μην παλέψει καν τον αγώνα. Το ζητούμενο είναι πρώτα να φτάσει τους 65 πόντους και μετά να παλέψει για την πρώτη της νίκη. Η Κάχα μοιάζει να μην έχει ισορροπία και τρόπο να διασπάσει τη ρώσικη άμυνα, με την ΤΣΣΚΑ να βρίσκεται μια ανάσα από το 8ο συνεχόμενο φάιναλ φορ της. Εκεί, θα είναι ξανά σχεδόν αδύνατο να την κερδίσει κάποιος (από το 2006 έχει δύο τίτλους και δύο χαμένους τελικούς στο ένα σουτ) καθώς έχει τεράστιες προσωπικότητες στο παρκέ, αν και όχι τόσο πλήρης όσο οι άλλοι. Πάντως, ο Πασούτιν συνεχίζει να κάνει τραγικά λάθη στον πάγκο, με μεγαλύτερο όλων τον ακατανόητο τρόπο χρησιμοποίησης του Ποπς Μένσα-Μπόνσου.
Στο Ισραήλ η Μακάμπι ξεπέρασε το σοκ, έκανε το φυσιολογικό και πλέον σκέφτεται το Βελιγράδι. Η Παρτιζάν, όπως ήταν φυσιολογικό, δεν μπόρεσε να αντισταθεί για δεύτερο συνεχόμενο ματς στη Νόκια Αρίνα και έχασε εύκολα από τους Ισραηλινούς. Βέβαια, οι Σέρβοι ξέρουν ότι όλη η χρονιά γι’ αυτούς είναι τα δύο παιχνίδια στην έδρα τους και όχι αυτό που μόλις τελείωσε. Η Μακάμπι θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο και θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα μεγάλης ομάδας αν θέλει να την υπολογίζει κάποιος σοβαρά στο χορό του τροπαίου. Πάντως, στο δεύτερο ματς ξέσπασε και άγγιξε τους 100 πόντους, που εύκολα μπορεί να βάλει σε οποιοδήποτε αντίπαλο (θυμηθείτε τους 43 σε ένα δεκάλεπτο στη Σιένα και τους 30 στο τελευταίο δεκάλεπτο στη Μαδρίτη). Ο Φίσερ μοιάζει να έχει βρει τον περσινό εαυτό του (16,7 ranking στα τελευταία 7 ματς) και ο Γκέρσον χαμογελά.
Στο διπλό της ημέρας, ένα έγινε σαφές σε όλους: ο BEN είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με τον Μεσίνα! Ο BEN έγραφε στην ανάλυσή του ότι η Μπαρτσελόνα έχει τεράστιο πρόβλημα όταν μένει κάτω από τους 70 πόντους και ότι το ποσοστό νικών της πέφτει στο 50% κάθε φορά που σκοράρει φέτος κάτω από 70 πόντους. Ο Μεσίνα προσπάθησε στα δύο πρώτα ματς αυτό ακριβώς, να εξουδετερώσει με κάθε τρόπο την επίθεση των Καταλανών, το κατάφερε και στα δύο και το σκορ είναι 1-1, δηλαδή η Μπαρτσελόνα στο… 50% και στο καναβάτσο!
Είχαμε γράψει από το πρώτο ματς ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πολύ καλύτερα διαβασμένη από τους Καταλανούς και ότι έφτασε μια ανάσα από το διπλό, με τον Μεσίνα να δείχνει το δρόμο. Ο Ιταλός προπονητής έκανε ακριβώς το ίδιο στο δεύτερο ματς, διόρθωσε 2-3 λεπτομέρειες στην ομάδα του, αυτή τη φορά δεν υπήρχε η έκρηξη του Μάικλ για να αλλάξει τη ροή του αγώνα και η Ρεάλ κατέστρεψε αυτό για το οποίο η Μπαρτσελόνα πάλευε όλη τη σεζόν: το πλεονέκτημα έδρας.
Η άμυνα της Ρεάλ είναι πολύ καλύτερη, οι επιθέσεις της πολύ πιο ορθολογικές και όσο η Μπαρτσελόνα θα συνεχίζει με τον ίδιο μη ομαδικό τρόπο να προσπαθεί να αλλάξει τους αγώνες, τόσο θα απομακρύνεται από την πρόκριση. Στο δεύτερο ματς, οι ψηλοί των Μαδριλένων «κατάπιαν» τους αντίστοιχους των «μπλαουγκράνα», ενώ οι Ρούμπιο, Ναβάρο, Λάκοβιτς και Μπαζίλε είχαν μαζί… 4/28 (!) εντός παιδιάς παίζοντας ο καθένας για την πάρτη του.
Αναμένουμε την αντίδραση του Πασκουάλ, που και πέρσι είχε βρεθεί σε παρόμοια θέση (η Κάχα Λαμποράλ είχε σπάσει έδρα στο πρώτο ματς), αλλά είχε πάρει την πρόκριση αποδεικνύοντας το επίπεδό του. Βέβαια, άλλο Λαμποράλ, άλλο Ρεάλ, και άλλο Ιβάνοβιτς, άλλο Μεσίνα. Ως τώρα η σειρά ανήκει απόλυτα στους Μαδριλένους.
by Rasheed.
11 σχόλια:
Η έλλειψη ποιοτικού 2αριου είναι μεγάλη για τον Ολυμπιακό.4 τρίποντα ο Παπαλουκας βάζει κάθε 4 μήνες άρα μένεις με μόνο αξιοπιστο περιφερειακό τον Μιλος ο οποίος τυγχάνει να είναι ο ασσος.Υπάρχει ενα ζήτημα εκεί...Τόσα λεφτά και να στηρίζεται στον παρηκμασμενο Πεν και τον αγευστο Χαλπεριν;Ακομα και ο λίγος Γκριρακος θα ήταν πολύτιμος φέτος. (Για Γουντς δεν γράφω γιατί θα μου την πέσουν όλοι πάλι αλλά του χρόνου τον βλέπω από Εφες και πάνω.Τεράστια κλάση και σαφώς πιο ώριμος πλέον)
Henry Turner
Για τον Παπαλουκά έτσι όπως τον ξέρω ήταν μεγάλο λάθος η φάση με τον Γιάγκλα πρώτον γιατί δεν είναι έτσι ο Παπαλουκάς δεύτερον γιατί δεν μπορεί να τα βάζεις με το φουκαρά (Γιάγκλα που ψάχνετε στη Πρόκομ) και τρίτον γιατί θα στοίχιζε στην ομάδα αν δεν έχανε την ψυχραιμία του ο Πατσέσας (ερασιτεχνική συμπεριφορά είχε κόντρα με τον Παπαλουκά ακόμα και όταν ο Θοδωρής ήταν στο Πάγκο) και έπαιρνε τεχνική ποινή
Φανταστική εμφάνιση για μια ακόμα φορά από τον Κλειζα (είναι ξεκάθαρο ότι η Προκομ δεν έχει τροπο αντιμετώπισης του), τον Τεοντοσιτς και τον «εκτελεστή» Παπαλουκα. Τρομερή ατμόσφαιρα μέσα στο γήπεδο, με σχεδόν 10000 κόσμο, πολύ ρυθμό και με μόλις μια (!) κροτιδα να σκάει επί 2 ώρες! Μακάρι να ήταν κάθε ματς έτσι...
Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακο, νομίζω είναι έτοιμος να κάνει το 3-0, για να δούμε και εμείς κανά άλλο ζευγάρι εκτός από το ΤΣΣΚΑ-Καχα!
Διάβασα κάπου αλλού το ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ 'οτι ήταν "φυσικό και αναμενόμενο" το να νικήσει η Παρτιζάν στο Τελ Αβίβ (στο πρώτο παιχνίδι). Το φυσιολογικό, 'οπως σωστά γράφετε, έγινε στο δεύτερο παιχνίδι και θα επαναληφθεί δύο ακόμη φορές, εκτός αν αυτοκτονήσει η Μακάμπι. Η διαφορά ποιότητας μεταξύ των μονάδων των δύο ομάδων είναι τεράστια και, παρότι η Παρτιζάν είναι το παιδι-θαύμα του ευρωπαικού μπάσκετ και τον προπονητή της τον θαυμάζουμε όλοι, ο Γκέρσον έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι ξέρει να κερδίζει μεγάλα παιχνίδια - ο καλοκαιρινός σχεδιασμός του, δε, κάθε άλλο παρά ασχετοσύνη δείχνει. Γιατί στην Ελλάδα δέχεται τόση κριτική; Προς αποφυγήν παρεξήγησης υπενθυμίζω ότι δεν αναφέρομαι στους συντελεστές του blog.
@ανώνυμος13:22: Έχεις δίκιο, ήθελα να το αναφέρω στο άρθρο, αλλά το ξέχασα όσο το έγραφα. Ήταν τεράστιο λάθος και ένας παίκτης με την εμπειρία του θα έπρεπε να έχει πιο ώριμη αντίδραση. Όμως, επίσης, ο Πατσέσας δεν θα έπρεπε να έχει παρασυρθεί (θεωρώ απαράδεκτο να παρασύρεται ο προπονητής, που είναι αυτός που πρέπει να συγκρατεί και τους άλλους). Καλή επισήμανση.
@ανώνυμος16:27: Τον Γκέρσον τον έχουμε κριτικάρει κι εμείς, αλλά για συγκεκριμένα πράγματα. Όποιος λέει ότι δεν είναι καλός προπονητής, απλά δεν έχει σχέση με το μπάσκετ. Ο Γκέρσον έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του πριν ακόμη πάει στη Μακάμπι (εννοώ βεβαίως την πρώτη φορά). Όσο για το πέρασμα από τον Ολυμπιακό, δεν ταιριάζουν όλοι οι προπονητές στη φιλοσοφία μιας ομάδας και το αντίστροφο.
@henry turner: Έννοείται ότι διαφωνούμε απόλυτα για τον Γκριρ. Φαντάζομαι το ξέρεις αν μας διαβάζεις. Όσο για τον Γουντς, δεν ξέρω ποια μεγάλη ομάδα θα τον εμπειστευτεί, θα ήταν ενα ενδιαφέρον πείραμα πάντως. Αλλά πείραμα, όχι κάτι σίγουρο.
@stefanos: Η λογική αυτό λέει, μόνο η χαλαρότητά του μπορεί να του το στερήσει.
Rasheed.
χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας προς τον φίλο, ο λίγος Γκριράκος όταν αγωνιζόταν στην ίδια ομάδα με τον πολλή woods ήταν σαφώς ανώτερος του και ήταν ο πρώτος και ο κύριος λόγος που η ομάδα είχε φτάσει ως το top16. μπορεί μια μερίδα των φίλων του ολυμπιακού να θυμούνται τις μεμονωμένες εντυπωσιακές φάσεις του κιντέλ, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που θυμόμαστε τις φοβερές παραστάσεις του Lynn.
Επίσης, πιάνοντας το σχόλιο του φίλου στέφανου, ότι η πρόκομ προφανώς δεν έχει τρόπο αντιμετώπισης του Λίνας, ας αναρωτηθούμε όλοι γιατί δεν δοκίμασε ούτε στιγμή ο πολωνός κόουτς να ρίξει πάνω του τον παρόμοιων φυσικών προσόντων και σωματοδομής Κιντέλ.
Τέλος ήθελα να ρωτήσω του συντελεστές του blog πότε ακριβώς ο woods, στη χρονιά στον πειραιά, δηλώθηκε και στο ελληνικό πρωτάθλημα και άρχισε να παίζει 2 φορές την εβδομάδα.
λάθος στο προηγούμενο ποστ. ως το top8 ήθελα να γράψω
@ανώνυμος18:48: Και για μένα ξεκάθαρα ο Γκριρ είναι κλάση ανώτερος του Γουντς, πιο επαγγελματίας, πιο σταθερός και πιο χρήσιμος σε κάθε ομάδα. Το έχουμε γράψει πολλάκις. Όσο για την άμυνα, ξεκάθαρα ο Γουντς δεν είναι καλός αμυντικός, αφού ξεχνιέται πολλές φορές (οπως κάνουν αρκετοί Αμερικανοί άλλωστε).
Όσον αφορά την ερώτηση που κάνεις, ο Γουντς ξεκίνησε τη χρονιά δηλωμένος στην Α1, αφού ο Γκέρσον είχε διώξει τον Ρόμπερτς και δεν είχε πάρει ακόμη τον Τζάκσον. Έπαιξε τα δύο πρώτα παιχνίδια και αντικαταστάθηκε με τον Τζάκσον πριν το ματς με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.
Επέστρεψε στην Α1 στην 8η αγωνιστική, λόγω του τραυματισμού του Γκριρ. Εμεινε ως και τη 13η αγωνιστική, με τον Γκριρ να επιστρέφει με την αρχή του δευτέρου γύρου του πρωταθλήματος.
Τέλος, επέστρεψε στο πρωτάθλημα πριν την 22η αγωνιστική, όταν ο Μαρκ Τζάκσον έλυσε τη συνεργασία του με τον Ολυμπιακό. Έμεινε στο ρόστερ μέχρι το τέλος της χρονιάς. Συνολικά έπαιξε 10 παιχνίδια στην κανονική περίοδο, αφού για διάφορους λόγους έχασε 3 από τα 13 παιχνίδια στα οποία ήταν δηλωμένος.
Rasheed.
Δεν είμαι Ολυμπιακος και δεν εξεταζω καθόλου το τι έκανε ο woods όταν ήταν στον Ολυμπιακο.Εγώ κρίνω από τα 2 ματς που τον είδα στο ΣΕΦ.Μπορεί να κάνω και λάθος γιατί δεν τον έχω ξαναδεί φέτος αλλά μου φάνηκε σαφώς βελτιωμένος και πιο σοβαρός σε σχέση με τον παιχτη που ήξερα.Όσο για τον Γκριρ η γνώμη μου είναι καλός αλλά λίγος.Μόνο και μόνο η σωματοδομη του αποτελεί πρόβλημα.Φυσικά με τα τωρινά 2αρια θα ήταν πολύτιμος και δεν καταλαβαίνω γιατί έφυγε
Henry Turner
Καλησπέρα,
Θέλω να σχολιάσω τον παίχτη Ρούμπιο της Βαρκελώνης. Ο συγκεκριμένος παίχτης πιθανότατα είναι *παγκοσμίως* ο ποιό υπερεκτιμημένος (φούσκας) καλαθοσφαιριστής του αιώνα. Συνέχεια και παντού ακούω για αυτόν, αλλά δεν είναι παρά ένας μέτριος παίχτης με το μόνο του ατού η μικρή του ηλικία αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι Ισπανοί παίχτες που είναι δέκα φορές καλήτεροι απο αυτόν στην θέση του.
@Ανώνυμος 21:53
Το ότι έχει γίνει υπερπροβολή του Ρούμπιο είναι σίγουρο. Καταλαβαίνω ότι είναι εκνευριστική αυτή η κατάσταση αλλά να μην φθάνουμε στα όρια της υπερβολής μόνο και μόνο από αντίδραση: είναι ο καλύτερος χειριστής της μπάλας στην Ευρώπη ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι ώριμος σε βαθμό σχεδόν περίεργο, είναι μέσα στους τρεις καλύτερους πασέρ στην Ευρώπη, παίζει απίθανη 'αμυνα, είναι παρα πολύ αποτελεσματικός σε διεισδύσεις και το μόνο συγκριτικά αδύνατο σημείο του είναι το σουτ (το οποίο βελτιώνει) και οι διακυμάνσεις στην απόδοση μεταξύ παιχνιδιών (θέμα ηλικίας). Έχει τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε ένα υβρίδιο Παπαλουκά-Διαμαντίδη-Prigioni και να γίνει ο καλύτερος 'ασος 'ολων των εποχών.
Βεβαίως και δεν το έχει καταφέρει ακόμα τα απαραίτητα για να το θεωρούν δεδομένο 'οτι έτσι θα γίνει, αλλά να μην ξεχνάμε τι έχει ήδη καταφέρει και σε ποιά ηλικία (20) και σε ποιό επίπεδο (ACB, Euroleague, Παγκόσμιο).
'Οσο για τους υποτιθέμενους 10 καλύτερους απο αυτόν, αυτή τη στιγμή στη θέση αυτή μόνο ο Teodosić (23) και ο LLul (23) σε όλη την Ευρώπη θα μπορούσαν να συγκριθούν μαζί του σε επίπεδο ικανοτήτων και συνεισφοράς. 3 χρόνια στο μπάσκετ είναι ΑΙΩΝΑΣ. Απο τις υπόλοιπες θέσεις ο Jan_Veselý είναι 20 και έχει τρομερά στοιχεία αλλά νομίζω 'οτι δεν είναι αστέρι με την ίδια έννοια και ο ανερχόμενος Ante Tomić είναι κι αυτός ήδη 23.
Δημοσίευση σχολίου