Βίοι αντίθετοι για τις δύο ελληνικές ομάδες στο Eurocup, αφού την ερχόμενη εβδομάδα η μία θα έχει ένα βουνό να ανέβει για να προκριθεί στο φάιναλ φορ, ενώ η άλλη θα πρέπει απλώς να πατήσει τόσο το φρένο ώστε να μην παρασυρθεί στην κατηφόρα και να ελέγξει το ρυθμό της.
Ο Άρης στο Αλεξάνδρειο δεν μπόρεσε να επιβάλλει την κυριαρχία του στη Βαλένθια και μοιραία ηττήθηκε. Οι Ισπανοί είχαν τον έλεγχο σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και ουσιαστικά σε κανένα σημείο του δευτέρου ημιχρόνου δεν απειλήθηκαν με ήττα. Το αποτέλεσμα και, κυρίως, ο τρόπος που αυτό ήρθε, κάνουν πάρα πολύ δύσκολη τη ρεβάνς για τον Άρη, που την Τετάρτη έδειξε ότι «δεν είχε» τη Βαλένθια.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Άρη είναι ότι είχε απίστευτη επιθετική δυστοκία, απέναντι σε μια ομάδα που αρέσκεται να παίζει σκληρή άμυνα και να προσπαθεί να πνίξει τους αντιπάλους της στο αργό παιχνίδι. Η Βαλένθια έχει παίκτες με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, που έχουν ευχέρεια στο σκοράρισμα και μπορούν ακόμη και απέναντι σε οργανωμένες, κλειστές άμυνες να σκοράρουν όσο χρειάζεται για τους 65-70 πόντους.
Ο Άρης έπαιζε χωρίς τον Ρίτσαρντσον, αλλά και πάλι δεν ξέρω κατά πόσο δικαιολογείται η απίστευτη δυστοκία που είχε σε όλο το παιχνίδι. Ακόμη και στο 4ο δεκάλεπτο, με τον κόσμο να συνεχίζει να κάνει ό,τι μπορεί και το τέλος να έρχεται, ο Άρης έμεινε άποντος από το 8:20 μέχρι το 4:30 περίπου. Πήγε στα σκουπίδια η καλή κατά διαστήματα άμυνα που έπαιξε, αλλά και ο ενθουσιασμός του κόσμου.
Ο Μπλατ αδυνατούσε να βρει λύση, η μπάλα δεν περνούσε σωστά στους ψηλούς, ο μόνος που απειλούσε το καλάθι ήταν ο Κλαρκ (με την έννοια ότι ήταν ο μόνος παίκτης που κοιτούσε καλάθι στις επιθέσεις), οι υπόλοιποι πετούσαν την μπάλα σχεδόν καταδικασμένα, ο Ντικούδης βοήθησε αλλά δεν έφτανε όταν Κακιούζης, Χατζηβρέττας και Μάιλς ήταν ανύπαρκτοι (και πολλές φορές αρνητικοί) και Ουόλς, Κλαρκ είχαν 2/12 τρίποντα. Οι περισσότερες επιθέσεις ήταν καταδικασμένες σε αποτυχία και δικαιολογημένα ήρθε το κακό τελικό αποτέλεσμα.
Ο Μπλατ θα έπρεπε να ανακατέψει την τράπουλα περισσότερο με Αργυρόπουλο, Σκορδίλη, αλλά και Πάουνιτς, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι τα 3-4 σχήματα που δοκίμαζε δεν λειτουργούσαν καθόλου. Τελικά, ο Νίλσεν και ο Μαρίνοβιτς έφταναν για να παίρνει η Βαλένθια το σκορ που χρειαζόταν χωρίς να δυσκολευτεί, ο Ντε Κολό και ο Λίστσκουκ συνεπικουρούσαν, η Βαλένθια έσπαγε κόκαλα (με την… καλή έννοια) στην άμυνα και ο Άρης έμοιαζε καταδικασμένος, όπως και ήταν αφού δεν μπόρεσε να πλησιάσει στο τέλος, αδυνατώντας έστω και στο ελάχιστο να τρέξει όπως «κραύγαζε» το παιχνίδι ότι έπρεπε να κάνει.
Η ρεβάνς είναι Γολγοθάς, καθώς οι 7 πόντοι της διαφοράς σημαίνουν νίκη και μάλιστα με τη διαφορά να κυμαίνεται κοντά στους 10 πόντους στο ματς, δηλαδή με μια κατάσταση παγιωμένη υπέρ του Άρη. Η Βαλένθια είναι πολύ δυνατή και πλήρης ομάδα, αλλά σίγουρα δεν είναι άτρωτη. Στην έδρα της φέτος έχει χάσει 2 αγώνες, έναν από τη Χαποέλ Ιερουσαλήμ (με 4 πόντους) κι έναν από τη Ρεάλ Μαδρίτης πριν από 10 μέρες με 11 πόντους. Όλα αυτά δείχνουν πόσο δύσκολο είναι το έργο του Άρη, αλλά αν θες την κούπα πρέπει κάποια στιγμή να κάνεις την υπέρβαση.
Ο Πανελλήνιος, στην άλλη ελληνοϊσπανική μονομαχία της ημέρας τα κατάφερε πολύ καλύτερα (έχοντας, βέβαια, και πιο εύκολο αντίπαλο). Μπορεί η τελική διαφορά να μην ήταν όσο θεαματική ήταν στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, αλλά οι 11 πόντοι τον καθιστούν σαφές φαβορί για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα φαβορί από τις 4 σειρές, καθώς είναι ο μόνος που κέρδισε με 11 πόντους, υπερασπίζοντας την έδρα του (το άλλο βεβαίως η Μπιλμπάο με το +12 εκτός έδρας).
Το παιχνίδι του Πανελληνίου μέχρι κάποια στιγμή (στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου) είχε την ίδια ροή με το ματς του Άρη. Ο Πανελλήνιος έχανε με μικρή διαφορά και έμοιαζε να αδυνατεί να ανακόψει το ρυθμό της Γκραν Κανάρια. Όμως, στο 43-48 όλα άλλαξαν και το παιχνίδι ήρθε (και έμεινε) σε ελληνικά χέρια. Ένα 14-0 του Πανελληνίου με γρήγορες επιθέσεις, καλές επιλογές και σκληρή άμυνα έγραψε το 57-48 και παγίωσε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
Ακόμη κι όταν η Γκραν Κανάρια έτρεξε ένα 0-8 για να μειώσει σε 62-60 δεν μπόρεσε να μείνει κοντά, γρήγορα χάνοντας την επαφή της με το σκορ ξανά (που πήγε στο 70-60). Ο Πανελλήνιος χρωστά την καθαρή του νίκη στον πάρα πολύ καλό Μπλάκνεϊ, που έδειξε γιατί θεωρήθηκε από το καλοκαίρι παίκτης που αλλάζει το επίπεδο της ομάδας, αλλά και στον Ίαν Βουγιούκα που έβαλε στα καλάθια τους παίκτες της ισπανικής ομάδας, κυριαρχώντας απόλυτα στη ρακέτα. Πολλές βοήθειες και από τον Κρις Όουενς, αλλά και τους Χαραλαμπίδη, Παπαμακάριο. Ο Πανελλήνιος είναι ομάδα με πλήρες ρόστερ και αυτό τον κάνει ιδιαίτερα δυνατό και ικανό μέσα στο ματς να αλλάζει ξαφνικά τη ροή ολόκληρης της αναμέτρησης.
Η λελογισμένες επιλογές και η καλή άμυνα από το 25ο λεπτό και μετά βοήθησαν στο να τελειώσει η αναμέτρηση υπέρ των «Ολυμπιονικών». Μάλιστα, το καλάθι στην εκπνοή του αγώνα, που πήγε τη διαφορά από τους 9 στους 11 μπορεί να κρίνει πολλά. Όχι τόσο όσον αφορά αυτή καθ’ εαυτή τη διαφορά, αλλά, κυρίως, στο κομμάτι της ψυχολογίας. Άλλο να κυνηγάς διψήφια διαφορά και άλλο μονοψήφια, όπως άλλο είναι να θες να υπερασπιστείς διψήφια διαφορά, άλλο μονοψήφια. Το +11 δίνει από μόνο του άλλο αέρα στην ελληνική ομάδα, που ξεκάθαρα είναι το φαβορί για την πρόκριση, καθώς θεωρώ ότι μπορεί να ελέγξει το δεύτερο ματς στην Ισπανία και να περιορίσει την ήττα του (αν χάσει) χωρίς να του στοιχίσει.
Βέβαια, δεν θα είναι εύκολο, ο Πανελλήνιος έχει χάσει με 22 και 20 πόντους τις άλλες δύο φορές που πήγε φέτος στην Ισπανία για να παίξει, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα τώρα. Αυτή τη φορά, η πρόκριση είναι δική του για να τη χάσει…
by Rasheed.
Ο Άρης στο Αλεξάνδρειο δεν μπόρεσε να επιβάλλει την κυριαρχία του στη Βαλένθια και μοιραία ηττήθηκε. Οι Ισπανοί είχαν τον έλεγχο σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και ουσιαστικά σε κανένα σημείο του δευτέρου ημιχρόνου δεν απειλήθηκαν με ήττα. Το αποτέλεσμα και, κυρίως, ο τρόπος που αυτό ήρθε, κάνουν πάρα πολύ δύσκολη τη ρεβάνς για τον Άρη, που την Τετάρτη έδειξε ότι «δεν είχε» τη Βαλένθια.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Άρη είναι ότι είχε απίστευτη επιθετική δυστοκία, απέναντι σε μια ομάδα που αρέσκεται να παίζει σκληρή άμυνα και να προσπαθεί να πνίξει τους αντιπάλους της στο αργό παιχνίδι. Η Βαλένθια έχει παίκτες με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, που έχουν ευχέρεια στο σκοράρισμα και μπορούν ακόμη και απέναντι σε οργανωμένες, κλειστές άμυνες να σκοράρουν όσο χρειάζεται για τους 65-70 πόντους.
Ο Άρης έπαιζε χωρίς τον Ρίτσαρντσον, αλλά και πάλι δεν ξέρω κατά πόσο δικαιολογείται η απίστευτη δυστοκία που είχε σε όλο το παιχνίδι. Ακόμη και στο 4ο δεκάλεπτο, με τον κόσμο να συνεχίζει να κάνει ό,τι μπορεί και το τέλος να έρχεται, ο Άρης έμεινε άποντος από το 8:20 μέχρι το 4:30 περίπου. Πήγε στα σκουπίδια η καλή κατά διαστήματα άμυνα που έπαιξε, αλλά και ο ενθουσιασμός του κόσμου.
Ο Μπλατ αδυνατούσε να βρει λύση, η μπάλα δεν περνούσε σωστά στους ψηλούς, ο μόνος που απειλούσε το καλάθι ήταν ο Κλαρκ (με την έννοια ότι ήταν ο μόνος παίκτης που κοιτούσε καλάθι στις επιθέσεις), οι υπόλοιποι πετούσαν την μπάλα σχεδόν καταδικασμένα, ο Ντικούδης βοήθησε αλλά δεν έφτανε όταν Κακιούζης, Χατζηβρέττας και Μάιλς ήταν ανύπαρκτοι (και πολλές φορές αρνητικοί) και Ουόλς, Κλαρκ είχαν 2/12 τρίποντα. Οι περισσότερες επιθέσεις ήταν καταδικασμένες σε αποτυχία και δικαιολογημένα ήρθε το κακό τελικό αποτέλεσμα.
Ο Μπλατ θα έπρεπε να ανακατέψει την τράπουλα περισσότερο με Αργυρόπουλο, Σκορδίλη, αλλά και Πάουνιτς, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι τα 3-4 σχήματα που δοκίμαζε δεν λειτουργούσαν καθόλου. Τελικά, ο Νίλσεν και ο Μαρίνοβιτς έφταναν για να παίρνει η Βαλένθια το σκορ που χρειαζόταν χωρίς να δυσκολευτεί, ο Ντε Κολό και ο Λίστσκουκ συνεπικουρούσαν, η Βαλένθια έσπαγε κόκαλα (με την… καλή έννοια) στην άμυνα και ο Άρης έμοιαζε καταδικασμένος, όπως και ήταν αφού δεν μπόρεσε να πλησιάσει στο τέλος, αδυνατώντας έστω και στο ελάχιστο να τρέξει όπως «κραύγαζε» το παιχνίδι ότι έπρεπε να κάνει.
Η ρεβάνς είναι Γολγοθάς, καθώς οι 7 πόντοι της διαφοράς σημαίνουν νίκη και μάλιστα με τη διαφορά να κυμαίνεται κοντά στους 10 πόντους στο ματς, δηλαδή με μια κατάσταση παγιωμένη υπέρ του Άρη. Η Βαλένθια είναι πολύ δυνατή και πλήρης ομάδα, αλλά σίγουρα δεν είναι άτρωτη. Στην έδρα της φέτος έχει χάσει 2 αγώνες, έναν από τη Χαποέλ Ιερουσαλήμ (με 4 πόντους) κι έναν από τη Ρεάλ Μαδρίτης πριν από 10 μέρες με 11 πόντους. Όλα αυτά δείχνουν πόσο δύσκολο είναι το έργο του Άρη, αλλά αν θες την κούπα πρέπει κάποια στιγμή να κάνεις την υπέρβαση.
Ο Πανελλήνιος, στην άλλη ελληνοϊσπανική μονομαχία της ημέρας τα κατάφερε πολύ καλύτερα (έχοντας, βέβαια, και πιο εύκολο αντίπαλο). Μπορεί η τελική διαφορά να μην ήταν όσο θεαματική ήταν στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, αλλά οι 11 πόντοι τον καθιστούν σαφές φαβορί για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, είναι ένα από τα δύο μεγαλύτερα φαβορί από τις 4 σειρές, καθώς είναι ο μόνος που κέρδισε με 11 πόντους, υπερασπίζοντας την έδρα του (το άλλο βεβαίως η Μπιλμπάο με το +12 εκτός έδρας).
Το παιχνίδι του Πανελληνίου μέχρι κάποια στιγμή (στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου) είχε την ίδια ροή με το ματς του Άρη. Ο Πανελλήνιος έχανε με μικρή διαφορά και έμοιαζε να αδυνατεί να ανακόψει το ρυθμό της Γκραν Κανάρια. Όμως, στο 43-48 όλα άλλαξαν και το παιχνίδι ήρθε (και έμεινε) σε ελληνικά χέρια. Ένα 14-0 του Πανελληνίου με γρήγορες επιθέσεις, καλές επιλογές και σκληρή άμυνα έγραψε το 57-48 και παγίωσε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
Ακόμη κι όταν η Γκραν Κανάρια έτρεξε ένα 0-8 για να μειώσει σε 62-60 δεν μπόρεσε να μείνει κοντά, γρήγορα χάνοντας την επαφή της με το σκορ ξανά (που πήγε στο 70-60). Ο Πανελλήνιος χρωστά την καθαρή του νίκη στον πάρα πολύ καλό Μπλάκνεϊ, που έδειξε γιατί θεωρήθηκε από το καλοκαίρι παίκτης που αλλάζει το επίπεδο της ομάδας, αλλά και στον Ίαν Βουγιούκα που έβαλε στα καλάθια τους παίκτες της ισπανικής ομάδας, κυριαρχώντας απόλυτα στη ρακέτα. Πολλές βοήθειες και από τον Κρις Όουενς, αλλά και τους Χαραλαμπίδη, Παπαμακάριο. Ο Πανελλήνιος είναι ομάδα με πλήρες ρόστερ και αυτό τον κάνει ιδιαίτερα δυνατό και ικανό μέσα στο ματς να αλλάζει ξαφνικά τη ροή ολόκληρης της αναμέτρησης.
Η λελογισμένες επιλογές και η καλή άμυνα από το 25ο λεπτό και μετά βοήθησαν στο να τελειώσει η αναμέτρηση υπέρ των «Ολυμπιονικών». Μάλιστα, το καλάθι στην εκπνοή του αγώνα, που πήγε τη διαφορά από τους 9 στους 11 μπορεί να κρίνει πολλά. Όχι τόσο όσον αφορά αυτή καθ’ εαυτή τη διαφορά, αλλά, κυρίως, στο κομμάτι της ψυχολογίας. Άλλο να κυνηγάς διψήφια διαφορά και άλλο μονοψήφια, όπως άλλο είναι να θες να υπερασπιστείς διψήφια διαφορά, άλλο μονοψήφια. Το +11 δίνει από μόνο του άλλο αέρα στην ελληνική ομάδα, που ξεκάθαρα είναι το φαβορί για την πρόκριση, καθώς θεωρώ ότι μπορεί να ελέγξει το δεύτερο ματς στην Ισπανία και να περιορίσει την ήττα του (αν χάσει) χωρίς να του στοιχίσει.
Βέβαια, δεν θα είναι εύκολο, ο Πανελλήνιος έχει χάσει με 22 και 20 πόντους τις άλλες δύο φορές που πήγε φέτος στην Ισπανία για να παίξει, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα τώρα. Αυτή τη φορά, η πρόκριση είναι δική του για να τη χάσει…
by Rasheed.
6 σχόλια:
Παιδια εχω καιρο να επικοινωνησω αλλα σημερα μετα απο το παιχνιδι που ειδα ζωντανα ηθελα να καταθεσω τις αποψεις μου... Συμφωνω οτι ο Αρης ηταν αστοχος εχθες αλλα νομιζω οτι το ματς ηταν θεμα ενος ξεσπασματος του Αρη που δυστυχως δεν ηρθε ποτε... Επισης πιστευω οτι εαν επαιζε ο Ριτσαρσον ο Αρης Θα είχε κερδίσει αν οχι με καλη διαφορα τουλαχιστον με την μικροτερη δυνατη (γιατι θα βοηθουσε στο ξεσπασμα που ανεφερα πριν)... Τελος θα ηθελα ενα σχολιο για το τριο των διαιτητων (βασικα κυριως για τους νουμερο 16 κ 68 συγνωμη που δεν γνωριζω τα ονοματα τους) το λιγοτερο που μπορω να πω ειναι οτι επαιζαν ενα 70-30 υπερ τις Βαλενθια κ δεν μπορω να καταλαβω γιατι μαλλον ο κυριος Μπερτομεου δεν θελει να γεμιζει το ΄΄Μπρουεσα Αρενα΄΄ απο οπαδους τους Αρη (βασικα τωρα που το ξανα σκεφτομαι πρεπει να θέλει μόνο Ισπανους )...
Ευχαριστω για το χρόνο σας. Κανετε ωραια δουλεια συνεχιστε ετσι
Loukmosh
Ερώτηση: Αν το σηκώσει η Βαλενθια η' η Μπιλμπαο θα παίξουν 5 ισπανικές στην επόμενη Ευρωλιγκα;
Henry Turner
για την διατισια στο αρης-βαλενσια δεν εχει κατι να πεις, ασχετα απο το αποτελεσμα, σου φανηκε καλη?
η γενικα δεν ασχολεισαι με αυτο το θεμα?
δεν μπόρεσα να δω το ματς οπότε δεν έχω άποψη επί του συγκεκριμένου. αλλά θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον άστοχο να διαμαρτύρεται ο άρης για ένα «σύστημα» του οποίου όμως είναι μέρος και απολαμβάνει συχνά την εύνοιά του. όταν λοιπόν ο κύριος μπερτομέου πήγε να βάλει από την πίσω πόρτα τον άρη στην ευρωλίγκα, αναγκάζοντας το μαρούσι να αντιμετωπίσει μια ομάδα που την είχε κερδίσει ήδη στο γήπεδο, τότε, δε θυμάμαι τον άρη να βγάζει ανακοινώσει για την ισπανοκρατούμενη ούλεμπ. μόνο δηλώσεις μεγαλοστομίας για εκδίκηση και άλλα συναφή θυμάμαι
Πρώτον, αν ισπανική ομάδα κερδίσει το Eurocup, λογικά θα έχουμε 5 ισπανικές την επόμενη χρονιά στην Ευρωλίγκα, όπως έγινε και το 2008-09. Βέβαια, το σύστημα έχει αλλάξει, αλλά νομίζω ότι δεν θα επηρεαστεί αυτό.
Όσον αφορά τη διαιτησία, η στάση του σάιτ είναι ξεκάθαρη, το έχουμε ξαναπεί. Αν δεν υπάρχει αλλοίωση πρωταθλήματος (σε τελικούς ας πούμε) τότε δεν μιλάμε για τη διαιτησία. Στο παιχνίδι η Βαλένθια πήρε σφυρίγματα, αλλά σφυρίγματα πήρε και ο Άρης. Το 90-10 και το 70-30 εγώ δεν το είδα ούτε το θεωρώ δικαιολογία για την ήττα. Την άποψή μου για την ήττα την παραθέτω στο κείμενο. Προήλθε καθαρά από αγωνιστικούς λόγους.
@Loukmosh: Έχεις δίκιο ότι ένα ξεσπασμα χρειαζόταν ο Άρης, αλλά το γεγονός ότι δεν ήρθε δείχνει ότι ήταν χειρότερος στο ματς και ότι δεν μπορούσε να ξεσπάσει. Ελπίζω στην Ισπανία να είναι διαφορετικά τα πράγματα, αλλά είναι πολύ δύσκολη πια η πρόκριση.
Rasheed.
Ήταν λίγο περίεργη η διαιτησία. Η Βαλένθια έπαιξε πάρα πολύ σκληρή άμυνα (αυτή της έδωσε και τη νίκη άλλωστε...) η οποία έκανε πάρα πολλά φάουλ. Δε μπορώ να πω ότι οι διαιτητές έκλεισαν πολλές φορές τα μάτια, αλλά μερικά επιπλέον σίγουρα θα μπορούσαν να τα δώσουν. Η μεγάλη φασαρία γίνεται και για το επιθετικό του Μαρίνοβιτς στον Μπάρλο, που κόστισε στον Άρη 3-5 πόντους και το μομέντουμ.
Όπως και να'χει, αν ο Άρης τα'χει με τη διαιτησία, πιάνεται από τα μαλλιά του ως κλασσικός πνιγμένος. Βέβαια η αντίδραση του Μπλάτ με παραξένεψε κάπως. Συν τοις άλλοις δεν είδα και το πρώτο δεκάλεπτο και, σύμφωνα με τη μετάδοση, η διαιτησία κατόπιν ...βελτιώθηκε.
Κατά τη γνώμη μου στον Άρη στοίχισαν κυρίως οι απουσίες (για το συγκεκριμένο παιχνίδι μιλάμε, ο καλοκαιρινός σχεδιασμός κοκ είναι αμαρτίες που ακόμα πληρώνονται, αλλά δεν έχει νόημα να τα ξαναλέμε μετά από κάθε ήττα). Richardson απών, Miles εκτός παιχνιδιού ουσιαστικά, Κακιούζης (αν δεν κάνω λάθος) επίσης, είναι κρίσιμες απουσίες που χρεώνονται σε τραυματισμούς και, κατά τη δική μου άποψη, ατυχία. Αυτό έπληξε το μοναδικό δυνατό όπλο του Άρη (περιφέρεια), με αποτέλεσμα η Βαλένθια να επικεντρωθεί σε Ουόλς-Κλάρκ, κι αυτοί να σπάσουν τα καλάθια από το τρίποντο.
Με πλήρη ομάδα, παρά τα ελαττώματα της, πιστεύω πως ο Άρης σίγουρα θα κέρδιζε τη Βαλένθια (με μικρή ή μεγάλη διαφορά) και θα κονταροχτυπιόταν πολύ για την πρόκριση. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, αν η Βαλένθια εντός έδρας βελτιωθεί έστω και λίγο (εμείς την είδαμε επηρεασμένη από το Παλέ), δεν υπάρχουν ελπίδες.
Απαραίτητα είναι ο πλήρης Άρης, αρκετή τύχη, και ίσως η συγκατάθεση του αντιπάλου, για να χάσει με 8 πόντους στην έδρα του.
Κοντός ψαλμός αλληλούια, ο Άρης όμως έχει άλλον ένα τελικό, με τον Κολοσσό κι αν δεν κάνω λάθος, με ήττα αποχαιρετά την εξάδα.
Όσον αφορά τον Πανελλήνιο, με δεδομένη την προϊστορία του, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα περάσει. Ούτε φαβορί θα τον χαρακτήριζα. Οριακά θα κριθεί η πρόκριση...
arisff
Δημοσίευση σχολίου