Ξεκίνησαν τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας και η μέρα ήταν χορταστική από πλευράς μπάσκετ. Δεν είχαν όλες οι ομάδες «ψυχολογία πλέι οφς» με την Λαμποράλ να… ξεχωρίζει, αλλά σίγουρα οι μπασκετόφιλοι ευχαριστήθηκαν την ημέρα.
Στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός έπαιξε ιδιαίτερα χαλαρά και χωρίς να προσπαθήσει να κάνει αυτό που έπρεπε: να συντρίψει την ψυχολογία της αξιόμαχης Προκόμ, που δεν ήρθε στην Ελλάδα για τουρισμό. Οι Πειραιώτες μπήκαν στο παρκέ με τον αέρα του καλύτερου, αλλά και με τον επακόλουθο σνομπισμό και δεν μπόρεσαν να πιάσουν σταθερά καλή απόδοση σε κανένα σημείο του αγώνα. Βέβαια, τις δύο ομάδες χωρίζει μεγάλη απόσταση, οπότε τα εκρηκτικά πεντάλεπτα του Ολυμπιακού έφτασαν για την 1η νίκη, ακόμη και σε μια από τις καλύτερες βραδιές της φετινής Προκόμ.
Σίγουρα, δικαιολογημένα οι οπαδοί της ομάδας είχαν περισσότερες απαιτήσεις από τους παίκτες τους, καθώς, μεταξύ μας, κανείς δεν πίστευε ότι ο Ολυμπιακός θα χάσει, αλλά όλοι ήθελαν μια εκρηκτική εμφάνιση από την «ερυθρόλευκη» ομάδα.
Αντ’ αυτής, ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα νωθρό πρόσωπο, δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ατομική άμυνα, οι παίκτες του έχασαν πολλές μονομαχίες, ιδίως στην άμυνα, και παρότι δεν έχασαν ριμπάουντ δεν βρήκαν ρυθμό ούτε στην επίθεση. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός απέδειξε για ακόμη μια φορά το γεγονός ότι φέτος κινείται με «πυρηνικές» μηχανές.
Πέτυχε 83 πόντους ενώ έμεινε για τα πρώτα 3 λεπτά άποντος και είχε 35 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Επίσης, σε ένα από τα χειρότερα φετινά του παιχνίδια είχε 15 ασίστ, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος. Το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερο για τον Ολυμπιακό, γιατί είχε πολλούς παίκτες σε κακή μέρα, παίκτες που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν ούτε το ελάχιστο όσων προσφέρουν συνήθως. Ουσιαστικά, τη νίκη πήραν ο Κλέιζα, ο Τσίλντρες και ο Τεόντοσιτς (στο δεύτερο ημίχρονο), αλλά ακόμη και αυτοί, με εξαίρεση τον Λιθουανό, είχαν μόνο ξεσπάσματα στο ματς.
Απ’ την άλλη, ο Κιντέλ Γουντς έκανε μακράν το καλύτερο φετινό του παιχνίδι και πιθανότατα το καλύτερο στην καριέρα του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (συγκρίνεται μόνο με το ματς εναντίον της Σιένα το 2007-08 με τη φανέλα του Ολυμπιακού) εκμεταλλευόμενος την κακή αμυντικά βραδιά του Τσίλντρες, αλλά και την αδυναμία κάλυψης της ομαδικής άμυνας του Ολυμπιακού. Ο Τσίλντρες δεν ήταν κακός, αφού πολύ γρήγορα στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να φορτώνει με φάουλ τον Γουντς, αλλά παρά το δυνατό του ξεκίνημα, δεν μπόρεσε να μείνει σε καλό επίπεδο ακολουθώντας τη χαλαρότητα των υπολοίπων.
Βέβαια, ο Κλέιζα έφτανε μέχρι να ανεβάσει στροφές ο Τεόντοσιτς, σε μια βραδιά που τα πεντάρια του Ολυμπιακού ήταν απλά ανύπαρκτα και «εκνεύριζαν» και όλη την υπόλοιπη ομάδα. Λίγο καλύτερος ο Βούισιτς, που μπορεί να μην σκόραρε, αλλά δεν χαλούσε το ροτέισον στην άμυνα, όπως έκαναν Σχορτσανίτης και Μπουρούσης. Για τη μη χρησιμοποίηση του Βασιλόπουλου τα έχουμε πει και έχουμε εξηγήσει τους λόγους που γίνεται ό,τι γίνεται.
Η Προκόμ έπαιξε πάρα πολύ ώρα κλειστή άμυνα ζώνης, δυσκολεύοντας αρκετά τον Ολυμπιακό. Όχι τόσο στην παραγωγικότητα (83 πόντοι δεν είναι λίγοι), όσο στην ανάπτυξη (ήταν αρκετά στατικός). Χαρακτηριστικό είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» σούταραν 28 τρίποντα, περισσότερα από κάθε άλλο φετινό τους παιχνίδι, ενώ είχαν μόλις 33 δίποντα, πλησιάζοντας δηλαδή το 50-50 στην επιλογή σουτ (διπόντων και τριπόντων) κάτι που είναι σπάνιο για την ομάδα που κατεξοχήν χτυπάει με καλές επιλογές μέσα από τη ρακέτα.
Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 και πλέον κοιτάζουμε προς την Πέμπτη και αν η Προκόμ μπορεί να φανεί ανταγωνιστική στο ΣΕΦ σε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Σίγουρα, το πρόσωπο των «ερυθρολεύκων» θα είναι τελείως διαφορετικό και το παιχνίδι δεν θα κυλήσει έτσι.
Στη Μόσχα, η ΤΣΣΚΑ διέλυσε την Κάχα Λμποράλ, που δεν μπόρεσε να μείνει ανταγωνιστική για περισσότερα από 10 λεπτά. Οι Ισπανοί φάνηκε ότι δεν είχαν την ψυχολογία του αγώνα και πολύ εύκολα παραδόθηκαν στις ορέξεις του Σισκάουσκας και της παρέας του. Ο Πλάνινιτς ήταν καταπληκτικός και η ΤΣΣΚΑ έκανε το πρώτο βήμα για το Παρίσι, με πολύ θεαματικό τρόπο μάλιστα. Βέβαια, η ψυχολογία σε αυτά τα ματς αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη και το +23 δεν θα σημαίνει τίποτα την Πέμπτη (θυμηθείτε τα περσινά ματς Παναθηναϊκός-Σιένα). Πάντως, ο Ιβάνοβιτς έχει μεγάλη ανηφόρα μπροστά του αν θέλει η ομάδα του να φανεί ανταγωνιστική και να παλέψει για το διπλό. Η Λαμποράλ, ενώ ήταν εύστοχη, δεν σούταρε καν από ένα σημείο και μετά (τα 8/16 τρίποντα είναι ελάχιστα για τέτοια ομάδα, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από το μόλις 1/1 του Τελέτοβιτς που ως την Τρίτη σούταρε 7,2 ανά αγώνα).
Στη Βαρκελώνη, η Ρεάλ ήταν καλύτερα διαβασμένη από την Μπαρτσελόνα κι έφτασε πολύ κοντά στη νίκη. Το παιχνίδι κρίθηκε στην έκρηξη του Πιτ Μάικλ, αλλά και στην πάρα πολύ σκληρή άμυνα της Μπαρτσελόνα στο τελευταίο πεντάλεπτο. Οι Μαδριλένοι δικαιολογημένα έχουν παράπονα από τη διαιτησία (οι βολές ήταν 23-6 και τα φάουλ 18-26), αλλά ο Μεσίνα έδειξε το δρόμο, επιβεβαιώνοντας απόλυτα το σκάουτινγκ του BEN. Πάλεψε με κάθε τρόπο να κρατήσει την Μπαρτσελόνα χαμηλά, κάτω από τους 70 πόντους, της προκάλεσε πολλά προβλήματα με την κλειστή του άμυνα, ώθησε τους πλέι μέικερ σε κακές επιλογές από το τρίποντο και έφτασε μια ανάσα από το διπλό. Η σειρά έχει ακόμη πολλά να προσφέρει και κάθε ματς της αναμένεται να είναι απολαυστικό.
Όποιος είδε το πρώτο ημίχρονο του Μακάμπι-Παρτιζάν είχε σιγουρευτεί ότι ο νόμος του φαβορί θα επιβαλλόταν σκληρός πάνω στους Σέρβους. Οι Ισραηλινοί είχαν 46 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, στο οποίο προηγήθηκαν και με 21 πόντους διαφορά. Όμως, το κακό μιας ομάδας με τόσους Αμερικανούς είναι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθουν μπλακ άουτ και να χάσουν τελείως το ρυθμό τους. Ο Βουγιόσεβιτς δεν βγήκε από τον τρόπο παιχνιδιού του, ηρέμησε την ομάδα του και στο τέλος πήρε την ταυτότητα του Γκέρσον, πετυχαίνοντας ένα απίστευτο διπλό, που έκανε εκκωφαντικό θόρυβο σε όλη την Ευρώπη. Πλέον, η Μακάμπι πρέπει να κερδίσει μέσα στο Βελιγράδι, σε μια κολασμένη έδρα και η σειρά μόλις απέκτησε τεράστιο ενδιαφέρον. Τα παιχνίδια της επόμενης εβδομάδας μπορεί να είναι και τα καλύτερα της φετινής Ευρωλίγκας, με το φαβορί να παίζει με την πλάτη στον τοίχο.
by Rasheed.
Στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός έπαιξε ιδιαίτερα χαλαρά και χωρίς να προσπαθήσει να κάνει αυτό που έπρεπε: να συντρίψει την ψυχολογία της αξιόμαχης Προκόμ, που δεν ήρθε στην Ελλάδα για τουρισμό. Οι Πειραιώτες μπήκαν στο παρκέ με τον αέρα του καλύτερου, αλλά και με τον επακόλουθο σνομπισμό και δεν μπόρεσαν να πιάσουν σταθερά καλή απόδοση σε κανένα σημείο του αγώνα. Βέβαια, τις δύο ομάδες χωρίζει μεγάλη απόσταση, οπότε τα εκρηκτικά πεντάλεπτα του Ολυμπιακού έφτασαν για την 1η νίκη, ακόμη και σε μια από τις καλύτερες βραδιές της φετινής Προκόμ.
Σίγουρα, δικαιολογημένα οι οπαδοί της ομάδας είχαν περισσότερες απαιτήσεις από τους παίκτες τους, καθώς, μεταξύ μας, κανείς δεν πίστευε ότι ο Ολυμπιακός θα χάσει, αλλά όλοι ήθελαν μια εκρηκτική εμφάνιση από την «ερυθρόλευκη» ομάδα.
Αντ’ αυτής, ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα νωθρό πρόσωπο, δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ατομική άμυνα, οι παίκτες του έχασαν πολλές μονομαχίες, ιδίως στην άμυνα, και παρότι δεν έχασαν ριμπάουντ δεν βρήκαν ρυθμό ούτε στην επίθεση. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός απέδειξε για ακόμη μια φορά το γεγονός ότι φέτος κινείται με «πυρηνικές» μηχανές.
Πέτυχε 83 πόντους ενώ έμεινε για τα πρώτα 3 λεπτά άποντος και είχε 35 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Επίσης, σε ένα από τα χειρότερα φετινά του παιχνίδια είχε 15 ασίστ, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος. Το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερο για τον Ολυμπιακό, γιατί είχε πολλούς παίκτες σε κακή μέρα, παίκτες που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν ούτε το ελάχιστο όσων προσφέρουν συνήθως. Ουσιαστικά, τη νίκη πήραν ο Κλέιζα, ο Τσίλντρες και ο Τεόντοσιτς (στο δεύτερο ημίχρονο), αλλά ακόμη και αυτοί, με εξαίρεση τον Λιθουανό, είχαν μόνο ξεσπάσματα στο ματς.
Απ’ την άλλη, ο Κιντέλ Γουντς έκανε μακράν το καλύτερο φετινό του παιχνίδι και πιθανότατα το καλύτερο στην καριέρα του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (συγκρίνεται μόνο με το ματς εναντίον της Σιένα το 2007-08 με τη φανέλα του Ολυμπιακού) εκμεταλλευόμενος την κακή αμυντικά βραδιά του Τσίλντρες, αλλά και την αδυναμία κάλυψης της ομαδικής άμυνας του Ολυμπιακού. Ο Τσίλντρες δεν ήταν κακός, αφού πολύ γρήγορα στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να φορτώνει με φάουλ τον Γουντς, αλλά παρά το δυνατό του ξεκίνημα, δεν μπόρεσε να μείνει σε καλό επίπεδο ακολουθώντας τη χαλαρότητα των υπολοίπων.
Βέβαια, ο Κλέιζα έφτανε μέχρι να ανεβάσει στροφές ο Τεόντοσιτς, σε μια βραδιά που τα πεντάρια του Ολυμπιακού ήταν απλά ανύπαρκτα και «εκνεύριζαν» και όλη την υπόλοιπη ομάδα. Λίγο καλύτερος ο Βούισιτς, που μπορεί να μην σκόραρε, αλλά δεν χαλούσε το ροτέισον στην άμυνα, όπως έκαναν Σχορτσανίτης και Μπουρούσης. Για τη μη χρησιμοποίηση του Βασιλόπουλου τα έχουμε πει και έχουμε εξηγήσει τους λόγους που γίνεται ό,τι γίνεται.
Η Προκόμ έπαιξε πάρα πολύ ώρα κλειστή άμυνα ζώνης, δυσκολεύοντας αρκετά τον Ολυμπιακό. Όχι τόσο στην παραγωγικότητα (83 πόντοι δεν είναι λίγοι), όσο στην ανάπτυξη (ήταν αρκετά στατικός). Χαρακτηριστικό είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» σούταραν 28 τρίποντα, περισσότερα από κάθε άλλο φετινό τους παιχνίδι, ενώ είχαν μόλις 33 δίποντα, πλησιάζοντας δηλαδή το 50-50 στην επιλογή σουτ (διπόντων και τριπόντων) κάτι που είναι σπάνιο για την ομάδα που κατεξοχήν χτυπάει με καλές επιλογές μέσα από τη ρακέτα.
Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 και πλέον κοιτάζουμε προς την Πέμπτη και αν η Προκόμ μπορεί να φανεί ανταγωνιστική στο ΣΕΦ σε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Σίγουρα, το πρόσωπο των «ερυθρολεύκων» θα είναι τελείως διαφορετικό και το παιχνίδι δεν θα κυλήσει έτσι.
Στη Μόσχα, η ΤΣΣΚΑ διέλυσε την Κάχα Λμποράλ, που δεν μπόρεσε να μείνει ανταγωνιστική για περισσότερα από 10 λεπτά. Οι Ισπανοί φάνηκε ότι δεν είχαν την ψυχολογία του αγώνα και πολύ εύκολα παραδόθηκαν στις ορέξεις του Σισκάουσκας και της παρέας του. Ο Πλάνινιτς ήταν καταπληκτικός και η ΤΣΣΚΑ έκανε το πρώτο βήμα για το Παρίσι, με πολύ θεαματικό τρόπο μάλιστα. Βέβαια, η ψυχολογία σε αυτά τα ματς αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη και το +23 δεν θα σημαίνει τίποτα την Πέμπτη (θυμηθείτε τα περσινά ματς Παναθηναϊκός-Σιένα). Πάντως, ο Ιβάνοβιτς έχει μεγάλη ανηφόρα μπροστά του αν θέλει η ομάδα του να φανεί ανταγωνιστική και να παλέψει για το διπλό. Η Λαμποράλ, ενώ ήταν εύστοχη, δεν σούταρε καν από ένα σημείο και μετά (τα 8/16 τρίποντα είναι ελάχιστα για τέτοια ομάδα, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από το μόλις 1/1 του Τελέτοβιτς που ως την Τρίτη σούταρε 7,2 ανά αγώνα).
Στη Βαρκελώνη, η Ρεάλ ήταν καλύτερα διαβασμένη από την Μπαρτσελόνα κι έφτασε πολύ κοντά στη νίκη. Το παιχνίδι κρίθηκε στην έκρηξη του Πιτ Μάικλ, αλλά και στην πάρα πολύ σκληρή άμυνα της Μπαρτσελόνα στο τελευταίο πεντάλεπτο. Οι Μαδριλένοι δικαιολογημένα έχουν παράπονα από τη διαιτησία (οι βολές ήταν 23-6 και τα φάουλ 18-26), αλλά ο Μεσίνα έδειξε το δρόμο, επιβεβαιώνοντας απόλυτα το σκάουτινγκ του BEN. Πάλεψε με κάθε τρόπο να κρατήσει την Μπαρτσελόνα χαμηλά, κάτω από τους 70 πόντους, της προκάλεσε πολλά προβλήματα με την κλειστή του άμυνα, ώθησε τους πλέι μέικερ σε κακές επιλογές από το τρίποντο και έφτασε μια ανάσα από το διπλό. Η σειρά έχει ακόμη πολλά να προσφέρει και κάθε ματς της αναμένεται να είναι απολαυστικό.
Όποιος είδε το πρώτο ημίχρονο του Μακάμπι-Παρτιζάν είχε σιγουρευτεί ότι ο νόμος του φαβορί θα επιβαλλόταν σκληρός πάνω στους Σέρβους. Οι Ισραηλινοί είχαν 46 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, στο οποίο προηγήθηκαν και με 21 πόντους διαφορά. Όμως, το κακό μιας ομάδας με τόσους Αμερικανούς είναι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάθουν μπλακ άουτ και να χάσουν τελείως το ρυθμό τους. Ο Βουγιόσεβιτς δεν βγήκε από τον τρόπο παιχνιδιού του, ηρέμησε την ομάδα του και στο τέλος πήρε την ταυτότητα του Γκέρσον, πετυχαίνοντας ένα απίστευτο διπλό, που έκανε εκκωφαντικό θόρυβο σε όλη την Ευρώπη. Πλέον, η Μακάμπι πρέπει να κερδίσει μέσα στο Βελιγράδι, σε μια κολασμένη έδρα και η σειρά μόλις απέκτησε τεράστιο ενδιαφέρον. Τα παιχνίδια της επόμενης εβδομάδας μπορεί να είναι και τα καλύτερα της φετινής Ευρωλίγκας, με το φαβορί να παίζει με την πλάτη στον τοίχο.
by Rasheed.
15 σχόλια:
συγγνώμη αλλά μπορείτε να επαναλάβετε τους λόγους για τους οποίους δεν παίζει ο βασιλόπολους;;;
ευχαριστώ εκ των προτέρων
Δεν ξέρω ποιοι επηρεάστηκαν και από ποιους αλλά σε επιθετικό ταλέντο ο woods είναι σαφώς ανωτερος του chili. Και από ότι είδα χτες κάνει και αλλά πράγματα μέσα στο γήπεδο,αποφεύγει τα λάθη και δεν εκβιάζει προσπάθειες.Απλά απολαυστικος.
Περίεργο ματς για τον Ολυμπιακό, που αν και δε με φόβισε ποτέ ότι θα το χάσει, δεν έκανε εν τέλει τίποτα πολύ καλά χθες. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε προφανές πρόβλημα από την έλλειψη ρυθμού ειδικά μέσα στη ρακέτα, αλλά και από το τρίποντο, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να πάρουμε μπρος με τίποτα. Οι συνεργασίες επίσης ήταν λίγες, με τον Τεόντοσιτς μακριά από τον καλό εαυτό του. Ειδική, αρνητική μνεία στον Γιοτάμ Χαλπερίν, που ήταν τραγικός και χωρίς ψυχολογία χθες, με χάιλαϊτς το airball ελεύθερο τρίποντο από τη γωνία και την επιλογή του Γιαννάκη να βάλει τον Μπέβερλι αντ' αυτού μόλις ο Πεν συμπλήρωσε 4 φάουλ. Για μένα, το "2άρι" είναι το πιο σημαντικό κομμάτι που λείπει από το παζλ του Ολυμπιακού και ο Χαλπερίν δε μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο στο επιθυμητό επίπεδο.
Στο δεύτερο ημίχρονο όλα λειτούργησαν καλύτερα, σκοράραμε σχεδόν 50 πόντους και ο Μίλος ευστόχησε στα γνωστά τρίποντα ψυχολογίας του. Παρ' όλα αυτά, αφήσαμε διαφορά 11 πόντων να εξανεμιστεί μέσα σε μόλις 3 επιθέσεις και το ματς πήγε στο σουτ. Κανόνας είναι, ότι κάθε ματς που πάει στο σουτ ενδέχεται και να το χάσεις, οπότε αυτό είναι όντως πρόβλημα. Τέλος καλό, όλα όχι καλά, και ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να ξαναδώσει ανάλογα δικαιώματα αν θέλει να πάει στο Παρίσι με 3-0.
Η Πρόκομ έπαιξε με ενθουσιασμό και πάθος, φτιάχτηκε από την έδρα και δεν είχε τίποτα να χάσει, εξ' ου και τα πολλά εύστοχα τρίποντα (όχι παραπάνω απ' όσα μπορεί να σου βάλει η Μπαρτσελόνα ή ο ΠΑΟ, βέβαια...) Ο Γουντς ήταν απίστευτος, ένα θηρίο που δεν έχασε καμία προσωπική μονομαχία και έκανε τον Τσίλντρες να μοιάζει λίγος. Στο γήπεδο, άκουγα γύρω μου επιφωνήματα και απορίες "γιατί τον αφήσαμε να φύγει"! Η αλήθεια είναι ότι έκανε ίσως το καλύτερο φετινό του παιχνίδι (τον έχω δει μέχρι στιγμής με ΠΑΟ στην Αθήνα και την Πολωνία και με Ζαλγκίρις στη Λιθουανία) και κέρδισε τις εντυπώσεις. Ρυθμό βρήκε και ο Μπάρελ, χωρίς όμως να πονέσει την άμυνά μας όσο θα ήθελε ο Πασέτσας.
Το παιχνίδι της Πέμπτης θεωρώ ότι θα είναι διαφορετικό, με τον Ολυμπιακό να πιάνει ρυθμό από νωρίς και την Πρόκομ κατά τι απογοητευμένη από την αποτυχία της να κάνει break στο πρώτο παιχνίδι, που είναι πάντα αυτό που στοχεύουν τα άουτσάιντερς.
@Ανώνυμος 10:28: Δεν είναι κακό να μας αρέσει κάποιος παίκτης, αυτό εννοείται. Απλώς αν αποφασίσουμε να πούμε την μπασκετική μας γνώμη ή την κριτική μας, καλό θα ήταν να πατάει σε στέρεα βάση.
Πώς γίνεται χθες να είδε κάποιος ότι ο Γουντς αποφεύγει τα λάθη την ώρα που έκανε τα περισσότερα από οποινδήποτε άλλον στον αγώνα; Ο Γουντς, μάλιστα, είναι πρώτος σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα σε λάθη! Όσον αφορά τις επιθετικές επιλογές, τα ποσοστά του είναι μέτρια και είναι πιο άστοχος από τον Τσίλντρες τόσο σε δίποντα, όσο και σε τρίποντα! Αν ο Τσίλντρες, λοιπόν, που θεωρείται κακός σουτέρ 3 πόντων έχει ανώτερο ποσοστό από τον Γουντς που θεωρείται καλός, τότε είναι ξεκάθαρο ποιος χρησιμοποιεί καλύτερα την μπάλα και κάνει καλές επιλογές. Ο Γουντς, επιπλέον, έχει το δεύτερο χειρότερο ποσοστό στα τρίποντα στην ομάδα του, ενώ έχει σουτάρει περισσότερα από όλους εκτός από τον Λόγκαν!
Συνεπώς, άλλο η φράση "μου αρέσει ο τάδε παίκτης", άλλο η μπασκετική κριτική και σύγκριση. Ειδικά όταν αυτή η κριτική γίνεται στην καλύτερη βραδιά μες στη σεζόν ενός παίκτη και αφορά έναν αθλητή που έχει γεμίσει το παρελθόν του με παραδείγματα αδυναμίας να συνεισφέρει σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα.
Ωραία τα παιχνιδάκια και οι γνώμες του κόσμου και των δημοσιογράφων, αλλά για να μιλήσουμε και χειροπιαστά, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος του Ολυμπιακού που να προτιμούσε τον Γουντς από τον Τσίλντρες.
BEN
Και εγώ τον τσιλντρες θα έπαιρνα στην ομάδα μου μεταξύ των 2 αλλά επιμένω ότι ο Q είναι μια κλάση πάνω σε επιθετικό ταλέντο. Τα στατιστικά που αναφέρατε δεν τα θεωρώ σε καμία περίπτωση αξία λόγου και θεωρώ ρηχη την ανάλυση.Αλλα σουτ και με άλλες προϋποθέσεις παίρνει ένας παίχτης στην προκομ και αλλά στον Ολυμπιακό.Και επίσης αλλά σουτ παίρνει ένας σουτερ (πολλά ριψοκινδυνα και με κακές προϋποθέσεις γιατί έχει εμπιστοσύνη στο σουτ του) και αλλά ένας μετριος σουτερ (βλέπε τσιλντρες). Με την λογική σας δηλαδή ο Τσιλντρες είναι καλύτερος σουτερ από τον Τεοντοσιτς επειδή έχει καλύτερο ποσοστό; Δεν νομίζω...
Με συγχωρείς αλλά ειλικρινά είναι αστείο να θεωρείς την ανάλυση του άλλου ρηχή την ώρα που δεν προβάλλεις κανένα χειροπιαστό επιχείρημα. Επιτέλους διαβάστε προσέκτικα αυτό στο οποίο απαντάτε!!! Με επιχείρημα τα ποσοστά δε μίλησα για το ποιος είναι καλύτερος σουτέρ, αλλά για το "ποιος χρησιμοποιεί καλύτερα την μπάλα και κάνει καλές επιλογές" κάτι που προφανώς γράφεις και εσύ ("Και επίσης αλλά σουτ παίρνει ένας σουτερ (πολλά ριψοκινδυνα και με κακές προϋποθέσεις γιατί έχει εμπιστοσύνη στο σουτ του) και αλλά ένας μετριος σουτερ (βλέπε τσιλντρες)". Τώρα πώς γίνεται, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, στις 10:28 ο Γουντς να μην εκβιάζει προσπάθειες, αλλά στις 14:00 να παίρνει πολλά ριψοκίνδυνα σουτ και με κακές προϋποθέσεις, είναι πραγματικά άξιο απορίας.
Το διάτρητο και η αβασιμότητα των επιχειρημάτων σου φαίνεται και από την τελευταία σου ερώτηση. Για να αναλύσεις τη σύγκριση δύο παικτών χρησιμοποιείς μία υποθετική ερώτηση!! Κοιτάω και ξανακοιτάω τη στατιστική και βλέπω τον Τεόντοσιτς να έχει καλύτερο ποσοστό από τον Τσίλντρες. Τι ακριβώς θέλεις να πεις δε γνωρίζω, μιας και στον Ολυμπιακό όλοι οι σουτέρ της ομάδας (Χαλπερίν, Κλέιζα, Πεν, Τεόντοσιτς) έχουν καλύτερο ποσοστό από τον Τσίλντρες. Αναρωτιέμαι τίνος από τους δύο η ανάλυση είναι "ρηχή". Και αναρωτιέμαι γιατί δεν είναι "άξιο λόγου" ως αντεπιχείρημα για έναν παίκτη που αποφεύγει τα λάθη το ότι έχει κάνει τα περισσότερα λάθη σε μία ολόκληρη διοργάνωση!
Βλέπεις εγώ στις "ρηχές μου αναλύσεις" συνηθίζω να χρησιμοποιώ αληθινά χειροπιαστά ή στατιστικά στοιχεία. Δεν είναι κακό να παραδεχτείς απλώς ότι σου αρέσει ο Γουντς και ότι πιθανώς παρασύρθηκες στην "ανάλυσή" του από τη χθεσινή εμφάνισή του. Διάβασε καλά αυτά που λέμε. Κατανόησε αυτά που γράφουμε και μη διαφωνείς έτσι για να διαφωνήσεις. Το θέμα λήγει εδώ.
BEN
ΕΠΙΕΛΟΥΣ!!!
Βαρέθηκα να διαβάζω σήμερα για τον Κιντέλ. Και τι δεν έχω διαβάσει: καλύτερος του τσίλι, καλύτερο τριάρι στην Ευρώπη, καλύτερος Αμερικάνος στην Ευρώπη, καλύτερος Αμερικάνος που είδαμε ποτέ, το μεγαλύτερο ταλέντο στον κόσμο. Έλεος!! Το κακό είναι ότι σε αυτά συνεπικουρούν και δημοσιογράφοι, γνώστες του αθλήματος. Μια ζωή της υπερβολής.
Οι πρώτοι που βάζετε το ζήτημα σε μια πραγματική βάση με αριθμούς και με στοιχεία. Καταλαβαίνω τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που δε θέλουν να χαλάσουν το χατίρι των πελατών τους αλλά όλα έχουν τα όριά τους.
Κάποιος προσπαθεί να πείσει τον Καβαλιεράτο ότι ο Woods χωράει στην ίδια ομάδα με Κλέιζα και τσίλι γιατί λέει δεν παίρνει πολλές προσπάθειες. Για έναν παίκτη που σε κάθε αγώνα "ξοδεύει" ούτε λίγο ούτε πολύ 18,6 επιθέσεις χώρια τις τελικές πάσες. Έλεος....
@ανώνυμος17:02: Φίλε, τι να κάνουμε, έτσι είναι, το παραμύθι με τον Γουντς ξεκίνησε από το ΦΩΣ το 2007, όταν είχε πέσει γραμμή να προωθηθεί ο Αμερικανός για να νομίσει ο κόσμος ότι η ομάδα είχε πάρει παίκτη επιπέδου Σισκάουσκας (που μόλις είχε φύγει από τον ΠΑΟ και είχε πάει στην ΤΣΣΚΑ) και, βεβαίως, καλύτερο από τον Ουίνστον (που είχε ο ΠΑΟ τότε).
Ο Γουντς είναι παίκτης με πολλές επιθετικές αρετές, αλλά είναι από τους πιο ασταθείς Αμερικανούς στην Ευρώπη, αδιάφορος, ξεχνιέται μέσα στο ματς, δεν παίζει άμυνα, παίζει για τον εαυτό του και όχι την ομάδα και σαφώς δεν είναι παίκτης που μπορεί να παίξει σε μεγάλη ομάδα (το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο στον Ολυμπιακό, όντας πάρα πολύ λίγος αγωνιστικά και αφήνοντας ξεκρέμαστη την ομάδα στους τελικούς).
Αυτά επειδή ένας άλλος φίλος ζήτησε και ανάλυση όχι στατιστική, την οποία καλύπτει απόλυτα ο ΒΕΝ και την οποία θεωρώ την πιο πλήρη ανάλυση στο μπάσκετ.
Όσο για τη σύγκριση του Τσίλντρες με τον Γουντς, είναι ατυχής από όποια πλευρά κι αν την πιάσεις. Το γεγονός ότι ο Τσίλι μπορεί να παίξει στα πλαίσια μιας υπερομάδας και ο Γουντς δεν μπορούσε (όταν δεν ήταν καν υπερομάδα ο ΟΣΦΠ) δεν είναι επιχείρημα υπέρ του Γουντς...
Εμείς εδώ, όπως κάθε φορά, δεν βάζουμε στις αναλύσεις οπαδικές προτιμήσεις, όπως δεν το κάναμε φέτος ούτε για τον Ουέιφερ, τη στιγμή που οι εφημερίδες προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ήρθε ο Ρέι Άλεν στην Ελλάδα (καταγράφω το μνημειώδες: "ο Ομπράντοβιτς το ξέρει ότι ο Ουέιφερ μπορεί να του πάρει μόνος του το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ και ήδη τρέμει" που έλεγε το ΦΩΣ), για έναν παίκτη που είχε καριέρα μιας χρονιάς και που μετά που τον έδιωξε ο Γιαννάκης (ο ΒΕΝ ήταν ο μόνος που έλεγε από το καλοκαίρι ότι ο Ουέιφερ δεν βγάζει τη χρονιά στην Ελλάδα γιατί είναι πολύ λίγος για τον Ολυμπιακό) δεν έχει παίξει ούτε ένα ματς πουθενά (υπέγραψε δεκαήμερο συμβόλαιο πάντως για να βοηθά στις προπονήσεις του Ντάλας).
Εδώ μπαίνετε για να διαβάζετε ώριμες αναλύσεις, όπως αυτή του BEN, και όχι τσιτάτα του τύπου "το καλύτερο πράγμα που μπορεί να δει κανείς σε ένα γήπεδο μπάσκετ είναι ο Σπριούελ στον αιφνιδιασμό", όπως λέει και η "μυθική" πλέον ρήση Έλληνα σπορκάστερ.
@ανώνυμος2:34: Είναι θέμα επιλογής του Γιαννάκη, λόγω της κακής χρονιάς του παίκτη. Είχαμε αναφερθεί πιο πριν ότι ο Βασιλόπουλος στην Α1 μέχρι τον Φλεβάρη έπαιζε περίπου μισό λεπτό περισσότερο από πέρσι. Η διαφορά ήταν τα ντέρμπι στα οποία έμενε στον πάγκο. Όταν ο Γιαννάκης είδε ότι ο παίκτης δεν μπορεί πνευματικά να ανταποκριθεί, τον έχει αφήσει στην άκρη να ηρεμήσει και να βρει το δρόμο του, χωρίς να τον πιέζει. Μοιάζει πολύ με αυτό που έγινε πέρσι στον Τεόντοσιτς, που έμεινε εκτός για 1,5 μήνα ώστε να δει το παιχνίδι της ομάδας, να μην είναι αρνητικός και να βοηθάει εκεί που ήθελε η ομάδα και ο προπονητής του (και τον βλέπεις φέτος). Δεν ξέρω αν θα πιάσει, αλλά απ' όσο ξέρω γι' αυτό γίνεται. Για να έρθει ξανά ο Βασιλόπουλος σε πνευματική κατάσταση προ τραυματισμού, αλλά και για να καθαρίσει το μυαλό του και να είναι έτοιμος.
Rasheed.
Είμαι οπαδός του ολυμπιακού. Χωρισ να θελω να φανώ κακός ή προκλητικός, έχω παρατηρήσει ότι εκείνοι που τρελαίνονται με τον γουντς είναι εκείνοι που ξέρουν το λιγότερο μπάσκετ. Που τους αρέσει αλλά δεν πολυβλέπουν ή που απλά δεν το έχουν πάει ένα επίπεδο παραπέρα.
Αυτό δεν το λέω προκλητικά ή υποτιμητικά, ας πούμε εγώ δεν σκαμπάζω από ποδόσφαιρο. Δεν είναι κακό απλά να "χαζεύεις" ένα άθλημα αλλά να μην μπορείς να το αναλύσεις σωστά. Αν όλοι μπορούσαν να το κάνουν, εσείς δεν θα χρειαζόταν να υπάρχετε. Θεωρώ ότι ο Έλληνας αυτό το πρόβλημα έχει, νομίζει ότι ξέρει τα πάντα, ενώ δεν τα ξέρει, κάνει κριτική χωρίς να έχει σφαιρική εικόνα των πραγμάτων, με αποτέλεσμα να είναι αποσπασματική και λάθος. Ο λόγος που σας διαβάζω δεν είναι επειδή συμφωνώ (δεν το κάνω πάντα και ιδίως όταν λέτε... καλά λόγια για τον παο), αλλά επειδή έχετε ξεφύγει από αυτό το επίπεδο και γράφετε με ευρωπαϊκούς όρους. Αναλύετε, ψάχνετε, βρίσκετε, ενημερώνετε, είστε πλήρεις, ξέρετε αυτό που κάνετε.
Πέτρος7
Ρε με τον Γουντς κόλλημα... Όσοι πάνε τον Γουντς προφανώς και τον θεώρησαν ήρωα όταν κατέστρεφε τον ΟΣΦΠ στους τελικούς το 2008 με την μπουνια στον Τομάσεβιτς ε; Θυμάστε ότι έπαιζε μαστουρωμένος τότε; Ότι προφανώς δεν πολυκαταλάβαινε τι γινόταν; Η ομάδα του ήταν 11 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, έπαιζε τα πιο κρίσιμα ματς, πάλευε για την επιβίωσή της και την καθιέρωσή της και αυτός ενδιαφερόταν τόσο που έπαιζε μαστουρωμένος. Αυτοί οι παίκτες είναι απλά κακοί επαγγελματίες. Αλλά μάλλον ξεχνάτε όλοι πολύ εύκολα. Ή αντί για μπάσκετ τον κάνατε ήρωα (ξέρω κάποιους) επειδή χτύπησε "βάζελο". Έτσι είναι αθλητισμός στην Ελλάδα και ο κάθε Γουντς του αξίζει. Όχι ο Τσίλι, ο Γουντς. Δυστυχώς.
Red stallion.
Καλή η πλακίτσα με τον τρελο-γουντς, αλλά να πάμε και στα πιο σοβαρά τώρα; Πιστεύετε ότι η Παρτιζάν θα την κρατήσει την εκτός έδρας νίκη που έκανε; Κι αν ναι, ο Οσφπ μόλις έκλεισε θέση στον τελικό ε; Εντάξει, οι ημιτελικοί είναι ένα ματς, όλα γίνονται, αλλά άλλο Μακάμπι, άλλο Παρτιζάν, κακά τα ψέματα.
Όσον αφορά τη Λαμποράλ, απογοητεύτηκα πλήρως την Τρίτη. Μιλάμε έπαιζε σαν ομαδούλα γειτονιάς.
@ανώνυμος18:39: Στα μισά... απαντάς μόνος σου, δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω. Θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο να κρατήσει την εκτός έδρας νίκη, αλλά έχει πολύ δυνατή έδρα. Όπως γράψαμε και στο άρθρο, οι δύο αγώνες στο Βελιγράδι ίσως θα είναι και οι καλύτεροι της φετινής Ευρωλίγκας. Ο ημιτελικός έιναι άλλο πράγμα. Κάτσε να πάνε όσοι είναι να πάνε εκεί και θα τα πούμε όλα.
Η Λαμποράλ όντως ήταν απογοητευτική, αλλά την Πέμπτη πιστεύω ότι θα δούμε τελείως διαφορετικό αγώνα.
Rasheed.
Υπερβολή παντού, κατά τα γνωστά, στο θέμα του Woods. Ο παίχτης αυτός έκανε στο ΣΕΦ την Τρίτη το καλύτερο ματς της φετινής σαιζόν του, όμως είναι πολλά επίπεδα κάτω από τον Τσίλντρες. Φαντάζομαι πολλούς από τους σημερινούς υπέρμαχους του Q να ζητάνε πίσω τον Πρίντεζη (στη θέση του Κλέιζα) άμα περάσει του χρόνου από το ΣΕΦ και κάνει κανα ranking 40.
Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Ολυμπιακός με Τσίλι, Κλέιζα και Τεόντοσιτς έχει αλλάξει επίπεδο; Ότι με Woods, Πρίντεζη και σία θα ήταν πάντα δεύτερος, ενώ τώρα μπορεί όντως να χτυπήσει τίτλους; Χαίρομαι που το μπάσκετ σαν άθλημα είναι αρκετά δίκαιο ώστε παίχτες σαν το πρώην 3άρι και 4άρι μας να βλέπουν τα final4 από εκεί που πρέπει. Από μακριά.
Κατά τη γνώμη μου, η Παρτιζάν θα περάσει στο final4. Δε θεωρώ φαβορί την αμερικανική Μακάμπι να περάσει από τη Μπεογκράτσκα. Και όσο για το απόφθεγμα "ο Ολυμπιακός έκλεισε θέση στον τελικό", κάντε βρε παιδιά λίγη υπομονή. Τα ίδια άκουγα πριν τον "ημιτελικό" με τη Ρεάλ και τον "ημιτελικό" με τη Μακάμπι. Σε ένα ματς 40 λεπτών όλα μπορούν να συμβούν.
Childress > Woods.
Και οι δύο πάντως είναι πολύ καλοί παίκτες. Απλά προς υπεράσπιση του Woods, άλλη ομάδα ο Ολυμπιακός τότε και άλλη τώρα. Η ανίσωση πάντως δεν αλλάζει...
Για τις καταπληκτικές - και φυσικά δουλεμένες στην προπόνηση - επιθέσεις της Μακάμπι στα τελευταία 20 δευτερόλεπτα δεν έχει να πει κανείς κάτι?
Ο Τσίλντρες γίνεται σιγά σιγά ολοκληρωμένος Ευρωπαίος παίχτης, βετλιώνεται, εξελίσσεται και γι' αυτό δεν τίθεται θέμα συζήτησης για το ποιός είναι καλύτερος. Καλύτερος είναι πάντα αυτός που βελτιώνεται.
Όσο για τον ημιτελικό του Ολυμπιακού, εγώ στη θέση του Γιαννάκη, θα προτιμούσα Μακάμπι και όχι Παρτιζάν. Αν πάει η Παρτιζάν στο φφ, μετά από πολύ καιρό θα έχουμε ένα αουτσάιντερ από αυτά που μπορούν να το πάρουν. Ομάδα με καλό προπονητή και νέους, ταλαντούχους, διψασμένους παίχτες.
Α. Ρενέσες
Δημοσίευση σχολίου