Η πρώτη στέψη της χρονιάς και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό είχαμε αλλαγή φόντου, αλλά και αλλαγή στο προσκήνιο, που ήταν «ερυθρόλευκο». Ο Ολυμπιακός μετά από 8 χρόνια μπορεί να βγει στην επιφάνεια για να πάρει ανάσα, αφού ξόρκισε τον χειρότερό του δαίμονα, κατακτώντας την πρώτη κούπα της εποχής Γιαννάκη (αλλά και Αγγελόπουλων), η οποία ήρθε απολύτως φυσιολογικά ως συνέχεια της πορείας που κάνει εδώ και 1,5 χρόνο στην ομάδα (δεν μετράω τη σεζόν που δεν ξεκίνησε με αυτόν στον πάγκο) ο Έλληνας προπονητής.
Ο τελικός στο Ελληνικό είχε καλύτερο και χειρότερο. Ήταν από τα ματς στα οποία ο νικητής δεν κρίθηκε σε μια λεπτομέρεια, αλλά ήταν στο σύνολο του αγώνα αρκετά καλύτερος. Μπορεί το τελικό 68-64 να μην είναι θεαματικό και να δείχνει ότι το παιχνίδι ήταν οριακό, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάλλιστα θα μπορούσε η διαφορά να ήταν μεγαλύτερη.
Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ πιο καλά διαβασμένος από τον Παναθηναϊκό, ο Γιαννάκης έκανε ματ στον Ομπράντοβιτς και είχε απάντηση σε κάθε κίνηση του Σέρβου κερδίζοντάς τον κατά κράτος, ενώ στο παρκέ οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πολύ περισσότερο πάθος και δίψα για το τρόπαιο.
Συνήθως, κοιτώντας τα νούμερα της στατιστικής δύο είναι τα στοιχεία που δείχνουν ποια ομάδα έπαιξε με πάθος, θέληση και περισσότερη ενέργεια: τα ριμπάουντ και τα κλεψίματα. Και οι δύο αυτές κατηγορίες ήταν εκείνες στις οποίες ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα.
Τα ριμπάουντ ήταν 40-30 με τα επιθετικά του Ολυμπιακού να είναι 17 (έναντι 5 του Παναθηναϊκού), ενώ τα κλεψίματα ήταν 14-7 για τον Ολυμπιακό. Το παιχνίδι ήταν αρκετά νευρικό και κλειστό στο ξεκίνημα, σχεδόν αναγνωριστικό από τις δύο ομάδες, που έμοιαζαν στο πρώτο δεκάλεπτο να πηγαίνουν με «αυτόματο πιλότο» μέχρι να διαβάσουν το παιχνίδι του αντιπάλου τους.
Όμως, από την έναρξη της δεύτερης περιόδου και μετά, η εικόνα άλλαξε πλήρως με τον Ολυμπιακό να παίρνει κεφάλι και να μην χάνει ποτέ τα ηνία του αγώνα, όντας ανώτερος από τον αντίπαλό του.
Ο Γιαννάκης ήταν απίστευτα διαβασμένος στο pick ‘n’ roll του Παναθηναϊκού (δεύτερη φορά φέτος που το εξουδετερώνει πλήρως), εγκλώβισε πλήρως την περιφέρεια του Παναθηναϊκού, ενώ όλοι οι παίκτες του εκτελούσαν ευλαβικά τα όσα είχαν ακούσει στην προπόνηση. Χαρακτηριστικές είναι οι τρεις φάσεις με τον Διαμαντίδη να κάνει ντράιβ για να καταφύγει στο τέλος στη γνωστή του πάσα προς την περιφέρεια, με τον παίκτη του Ολυμπιακού που βρισκόταν στη ρακέτα και τις τρεις φορές να βγαίνει στο τρίποντο και να κλέβει την πάσα αφήνοντας ελεύθερο το σέντερ (κάτι που δεν βλέπεις αν δεν είναι ξεκάθαρη εντολή από τον πάγκο, μιας κι ενέχει μεγάλο ρίσκο), αφού ο Διαμαντίδης δεν μπόρεσε να «διαβάσει» το πόσο καλά τον είχε προβλέψει η άμυνα.
Η άμυνα του Ολυμπιακού κατάφερε να βγάλει εκτός αγώνα την «πράσινη» περιφέρεια, με αποτέλεσμα οι πόντοι να έρχονται με το σταγονόμετρο για τον Παναθηναϊκό. Ο Μπατίστ δεν θα μπορούσε να σκοράρει κατά βούληση σε όλο το ματς χωρίς σωστή τροφοδότηση από την περιφέρεια (και με τους διαδρόμους κλειστούς τις περισσότερες φορές, αφού υποχρεώθηκε σε αρκετά σουτ από τα 5-6 μέτρα), ο Πέκοβιτς για ακόμη μία φορά χρησιμοποιήθηκε λάθος από τον Ομπράντοβιτς, που πιθανότατα φοβήθηκε τη μέτρια άμυνα του Μαυροβούνιου, ενώ από εκεί και πέρα κανείς δεν μπορούσε να απειλήσει συστηματικά.
Ο Διαμαντίδης (τα στατιστικά είναι παραπλανητικά) ήταν ο βασικότερος λόγος που κολλούσε η επίθεση του Παναθηναϊκού, καθώς δεν μπορούσε να δώσει φαντασία στο παιχνίδι της ομάδας του, ενώ ο Σπανούλης αρκετές φορές «κούρασε» την μπάλα με αποτέλεσμα να χαραμίσει την επίθεση. Ο Περπέρογλου ήταν ξανά «λίγος», με καλές στιγμές αμυντικά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σηκώσει το βάρος του βασικού τριαριού στον Παναθηναϊκό. Σε βραδιές που οι υπόλοιποι είναι μέτριοι, ποτέ δεν μπορεί να ξεχωρίσει και να αλλάξει τις ισορροπίες.
Πάντως, θεωρώ ότι μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης είχε ο Ομπράντοβιτς, που έχει κάνει την ομάδα του άνω κάτω με τον τρόπο που χρησιμοποιεί τους παίκτες φέτος. Βεργίνης και Καλάθης είχαν διακοσμητικό ρόλο στη δωδεκάδα, την ώρα που οι περιφερειακοί που πάτησαν παρκέ ήταν κάτω του μετρίου και ο Παναθηναϊκός είχε ξεκάθαρο πρόβλημα ανάπτυξης, ενώ ο Γιασικεβίτσιους έπαιξε ένα τρίλεπτο.
Επειδή κατά τη διάρκεια της αναμετάδοσης ακούστηκε ότι ο Ομπράντοβιτς είχε δίκιο με τον Σάρας, με βάση την εικόνα του Λιθουανού στο παρκέ, αυτό προφανώς και είναι επιεικώς αστείο. Ο Γιασικεβίτσιους έπαιξε 3 λεπτά (μάλιστα όχι μαζεμένα, αλλά «σπαστά», αφού βγήκε για 2 επιθέσεις για να μπει ο Τέπιτς) μετά από 1 περίπου μήνα απραξίας (ήταν εκτός ομάδας και στις δύο διοργανώσεις). Προφανώς και δεν θα μπορούσε έτσι να βρει ρυθμό, ούτε και να ζεσταθεί για να σκοράρει (δεν πρόλαβε καν να πάρει σουτ). Το γράφω μετά από κάθε αγώνα, το γράφω και τώρα: ξεκάθαρη ευθύνη του Ομπράντοβιτς το πρόβλημα στην περιφέρεια, αφού ο ίδιος έχει καταστρέψει τα όπλα του Παναθηναϊκού στο ασόδυο.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλή άμυνα στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά από το κέντρο και μπροστά έμοιαζε να μην μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε διαβάσει το παιχνίδι του. Μάλιστα, μιλώντας για το παιχνίδι, ο Καλαφατάκης σωστά επεσήμανε ότι όπως έπαιζαν οι «πράσινοι» οι 64 πόντοι ήταν το μάξιμουμ που θα μπορούσαν να πετύχουν. Αυτό στέκεται από τη στιγμή που οι 6 του Χέισλιπ ήταν εκτός συστημάτων με προσωπικές ενέργειες, που κράτησαν την ψευδαίσθηση της μικρής διαφοράς, ενώ ο Παναθηναϊκός ήταν πλήρως μπλοκαρισμένος στην επίθεση.
Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός είχε τον Τεόντοσιτς σε πολύ καλή βραδιά, να νιώθει αυτοπεποίθηση (και τη γνωστή… σέρβικη άγνοια κινδύνου), αλλά (το βασικότερο) και να εμπνέει αυτοπεποίθηση στους υπολοίπους, είχε τον Παπαλουκά σε μια καταπληκτική αμυντικά και οργανωτικά βραδιά (αν βγάλουμε το παιδαριώδες λάθος στο τέλος) με 4 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 5 κλεψίματα, είχε τον Κλέιζα αλάνθαστο, ήρεμο και να σκοράρει στα κρίσιμα (συν 8ρ. και 4κλ.), τον Τσίλντρες να καθαρίζει τις μάχες στον αέρα, τον Μπουρούση καλό για τα φετινά του στάνταρ και τον Σχορτσανίτη καλό αμυντικά (όπως ήταν και ο Χαλμπερίν με τον Πεν).
Τα επιθετικά ριμπάουντ ήταν ο λόγος που ο Ολυμπιακός δεν «πόνεσε» από την αστοχία του καθόλου, αφού ανανέωνε επιθέσεις συνεχώς, κούραζε τον Παναθηναϊκό, που αναγκαζόταν να παίζει πολύ περισσότερη ώρα άμυνα, αλλά είχε και την ευκαιρία να «διορθώσει» άστοχα σουτ με νέα επίθεση. Τα 14 κλεψίματα προήλθαν από μια άμυνα πιεστική, επιθετική και ασφυκτική, που θύμιζε την άμυνα της εθνικής Ελλάδας επί εποχής Γιαννάκη, που βραχυκυκλώνει πλήρως τον αντίπαλο. Τέλος, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ άστοχος από το τρίποντο (όπως και οι «πράσινοι»), αλλά αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, είχε πολλά ελεύθερα σουτ από εκεί, με αποτέλεσμα να σκοράρει στα κρίσιμα.
Μπορεί το φινάλε να ήταν κλειστό, αλλά το μομέντουμ από το 11ο λεπτό έλεγε Ολυμπιακός και αυτό δεν άλλαξε μέχρι το φινάλε. Από τις δηλώσεις κρατάω αυτή του Βασιλόπουλου, που είπε ότι έφυγε ένα τεράστιο βάρος από τους παίκτες του Ολυμπιακού. Θεωρώ ότι ήταν εμφανές στο τελευταίο δίλεπτο το πόσο άγχος είχαν οι «ερυθρόλευκοι» μπροστά στη θέα της νίκης, που έμοιαζε «δική» τους.
Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά ξόρκισε όσα τον στοιχειώνουν, έκανε το βήμα παραπάνω και πλέον δεν θα νιώθει τόσο πιεσμένος και κομπλαρισμένος στα κρίσιμα απέναντι στον Παναθηναϊκό. Απ’ την άλλη, ο Παναθηναϊκός έχασε για πρώτη φορά τρόπαιο στην Ελλάδα εδώ και 6,5 χρόνια, από το 2004 (ουσιαστικά δηλαδή δεν είχε χάσει με το παρόν ρόστερ του) και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσει σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση.
Ιδίως με δύο τόσο κρίσιμα παιχνίδια μπροστά του, που μπορούν να του φέρουν άνω κάτω όλη τη χρονιά (Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός). Επίσης, οι «πράσινοι» θα πρέπει να διαχειριστούν το γεγονός ότι φέτος δεν έχουν κερδίσει κανένα αγώνα απέναντι σε πρωτοκλασάτη ομάδα, μετρώντας 0-5 (Ρεάλ μέσα, Ρεάλ έξω, Ολυμπιακός έξω, Μπαρτσελόνα έξω και ο τελικός Κυπέλλου) με πέντε «εύκολες» ήττες (τηρουμένων των αναλογιών) και πέντε κακές εμφανίσεις.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Θέλω να δω αν ο γελοίος που έσπασε το κάθισμά του και το πέταξε στον αγωνιστικό χώρο λίγο πριν το τέλος (και οι 20-30 άλλοι που τον ακολούθησαν δύο λεπτά αργότερα) θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη, αφού τα εισιτήρια ήταν αριθμημένα, ονομαστικά και με αριθμό ταυτότητας… Γιατί γι’ αυτό έγινε η όλη δουλειά.
Υ.Υ.Γ.: Όσο για τα 75 ευρώ που θα κρατούσαν εκτός Ελληνικού τους χουλιγκάνους και θα έκαναν τον αθλητισμό μας πιο όμορφο, έδειξαν ότι και οι… πλούσιοι (κατά την ΕΟΚ) κάνουν επεισόδια, όχι μόνο οι «κακοί και υπανάπτυκτοι φτωχοί». Η παιδεία και η ανατροφή, δυστυχώς, δεν μετριούνται σε ευρώ.
Υ.Υ.Υ.Γ.: Η φωτογραφία του άρθρου είναι και wallpaper για τους αναγνώστες του Age of Basketball σε ανάλυση 1024x768, όπως συνηθίζουμε κάθε χρόνο. Κάντε κλικ πάνω της και στη νέα σελίδα, με δεξί κλικ είτε την αποθηκεύετε στον υπολογιστή σας είτε την κάνετε απευθείας εικόνα επιφάνειας εργασίας.
Ο τελικός στο Ελληνικό είχε καλύτερο και χειρότερο. Ήταν από τα ματς στα οποία ο νικητής δεν κρίθηκε σε μια λεπτομέρεια, αλλά ήταν στο σύνολο του αγώνα αρκετά καλύτερος. Μπορεί το τελικό 68-64 να μην είναι θεαματικό και να δείχνει ότι το παιχνίδι ήταν οριακό, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάλλιστα θα μπορούσε η διαφορά να ήταν μεγαλύτερη.
Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ πιο καλά διαβασμένος από τον Παναθηναϊκό, ο Γιαννάκης έκανε ματ στον Ομπράντοβιτς και είχε απάντηση σε κάθε κίνηση του Σέρβου κερδίζοντάς τον κατά κράτος, ενώ στο παρκέ οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πολύ περισσότερο πάθος και δίψα για το τρόπαιο.
Συνήθως, κοιτώντας τα νούμερα της στατιστικής δύο είναι τα στοιχεία που δείχνουν ποια ομάδα έπαιξε με πάθος, θέληση και περισσότερη ενέργεια: τα ριμπάουντ και τα κλεψίματα. Και οι δύο αυτές κατηγορίες ήταν εκείνες στις οποίες ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα.
Τα ριμπάουντ ήταν 40-30 με τα επιθετικά του Ολυμπιακού να είναι 17 (έναντι 5 του Παναθηναϊκού), ενώ τα κλεψίματα ήταν 14-7 για τον Ολυμπιακό. Το παιχνίδι ήταν αρκετά νευρικό και κλειστό στο ξεκίνημα, σχεδόν αναγνωριστικό από τις δύο ομάδες, που έμοιαζαν στο πρώτο δεκάλεπτο να πηγαίνουν με «αυτόματο πιλότο» μέχρι να διαβάσουν το παιχνίδι του αντιπάλου τους.
Όμως, από την έναρξη της δεύτερης περιόδου και μετά, η εικόνα άλλαξε πλήρως με τον Ολυμπιακό να παίρνει κεφάλι και να μην χάνει ποτέ τα ηνία του αγώνα, όντας ανώτερος από τον αντίπαλό του.
Ο Γιαννάκης ήταν απίστευτα διαβασμένος στο pick ‘n’ roll του Παναθηναϊκού (δεύτερη φορά φέτος που το εξουδετερώνει πλήρως), εγκλώβισε πλήρως την περιφέρεια του Παναθηναϊκού, ενώ όλοι οι παίκτες του εκτελούσαν ευλαβικά τα όσα είχαν ακούσει στην προπόνηση. Χαρακτηριστικές είναι οι τρεις φάσεις με τον Διαμαντίδη να κάνει ντράιβ για να καταφύγει στο τέλος στη γνωστή του πάσα προς την περιφέρεια, με τον παίκτη του Ολυμπιακού που βρισκόταν στη ρακέτα και τις τρεις φορές να βγαίνει στο τρίποντο και να κλέβει την πάσα αφήνοντας ελεύθερο το σέντερ (κάτι που δεν βλέπεις αν δεν είναι ξεκάθαρη εντολή από τον πάγκο, μιας κι ενέχει μεγάλο ρίσκο), αφού ο Διαμαντίδης δεν μπόρεσε να «διαβάσει» το πόσο καλά τον είχε προβλέψει η άμυνα.
Η άμυνα του Ολυμπιακού κατάφερε να βγάλει εκτός αγώνα την «πράσινη» περιφέρεια, με αποτέλεσμα οι πόντοι να έρχονται με το σταγονόμετρο για τον Παναθηναϊκό. Ο Μπατίστ δεν θα μπορούσε να σκοράρει κατά βούληση σε όλο το ματς χωρίς σωστή τροφοδότηση από την περιφέρεια (και με τους διαδρόμους κλειστούς τις περισσότερες φορές, αφού υποχρεώθηκε σε αρκετά σουτ από τα 5-6 μέτρα), ο Πέκοβιτς για ακόμη μία φορά χρησιμοποιήθηκε λάθος από τον Ομπράντοβιτς, που πιθανότατα φοβήθηκε τη μέτρια άμυνα του Μαυροβούνιου, ενώ από εκεί και πέρα κανείς δεν μπορούσε να απειλήσει συστηματικά.
Ο Διαμαντίδης (τα στατιστικά είναι παραπλανητικά) ήταν ο βασικότερος λόγος που κολλούσε η επίθεση του Παναθηναϊκού, καθώς δεν μπορούσε να δώσει φαντασία στο παιχνίδι της ομάδας του, ενώ ο Σπανούλης αρκετές φορές «κούρασε» την μπάλα με αποτέλεσμα να χαραμίσει την επίθεση. Ο Περπέρογλου ήταν ξανά «λίγος», με καλές στιγμές αμυντικά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σηκώσει το βάρος του βασικού τριαριού στον Παναθηναϊκό. Σε βραδιές που οι υπόλοιποι είναι μέτριοι, ποτέ δεν μπορεί να ξεχωρίσει και να αλλάξει τις ισορροπίες.
Πάντως, θεωρώ ότι μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης είχε ο Ομπράντοβιτς, που έχει κάνει την ομάδα του άνω κάτω με τον τρόπο που χρησιμοποιεί τους παίκτες φέτος. Βεργίνης και Καλάθης είχαν διακοσμητικό ρόλο στη δωδεκάδα, την ώρα που οι περιφερειακοί που πάτησαν παρκέ ήταν κάτω του μετρίου και ο Παναθηναϊκός είχε ξεκάθαρο πρόβλημα ανάπτυξης, ενώ ο Γιασικεβίτσιους έπαιξε ένα τρίλεπτο.
Επειδή κατά τη διάρκεια της αναμετάδοσης ακούστηκε ότι ο Ομπράντοβιτς είχε δίκιο με τον Σάρας, με βάση την εικόνα του Λιθουανού στο παρκέ, αυτό προφανώς και είναι επιεικώς αστείο. Ο Γιασικεβίτσιους έπαιξε 3 λεπτά (μάλιστα όχι μαζεμένα, αλλά «σπαστά», αφού βγήκε για 2 επιθέσεις για να μπει ο Τέπιτς) μετά από 1 περίπου μήνα απραξίας (ήταν εκτός ομάδας και στις δύο διοργανώσεις). Προφανώς και δεν θα μπορούσε έτσι να βρει ρυθμό, ούτε και να ζεσταθεί για να σκοράρει (δεν πρόλαβε καν να πάρει σουτ). Το γράφω μετά από κάθε αγώνα, το γράφω και τώρα: ξεκάθαρη ευθύνη του Ομπράντοβιτς το πρόβλημα στην περιφέρεια, αφού ο ίδιος έχει καταστρέψει τα όπλα του Παναθηναϊκού στο ασόδυο.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλή άμυνα στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά από το κέντρο και μπροστά έμοιαζε να μην μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε διαβάσει το παιχνίδι του. Μάλιστα, μιλώντας για το παιχνίδι, ο Καλαφατάκης σωστά επεσήμανε ότι όπως έπαιζαν οι «πράσινοι» οι 64 πόντοι ήταν το μάξιμουμ που θα μπορούσαν να πετύχουν. Αυτό στέκεται από τη στιγμή που οι 6 του Χέισλιπ ήταν εκτός συστημάτων με προσωπικές ενέργειες, που κράτησαν την ψευδαίσθηση της μικρής διαφοράς, ενώ ο Παναθηναϊκός ήταν πλήρως μπλοκαρισμένος στην επίθεση.
Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός είχε τον Τεόντοσιτς σε πολύ καλή βραδιά, να νιώθει αυτοπεποίθηση (και τη γνωστή… σέρβικη άγνοια κινδύνου), αλλά (το βασικότερο) και να εμπνέει αυτοπεποίθηση στους υπολοίπους, είχε τον Παπαλουκά σε μια καταπληκτική αμυντικά και οργανωτικά βραδιά (αν βγάλουμε το παιδαριώδες λάθος στο τέλος) με 4 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 5 κλεψίματα, είχε τον Κλέιζα αλάνθαστο, ήρεμο και να σκοράρει στα κρίσιμα (συν 8ρ. και 4κλ.), τον Τσίλντρες να καθαρίζει τις μάχες στον αέρα, τον Μπουρούση καλό για τα φετινά του στάνταρ και τον Σχορτσανίτη καλό αμυντικά (όπως ήταν και ο Χαλμπερίν με τον Πεν).
Τα επιθετικά ριμπάουντ ήταν ο λόγος που ο Ολυμπιακός δεν «πόνεσε» από την αστοχία του καθόλου, αφού ανανέωνε επιθέσεις συνεχώς, κούραζε τον Παναθηναϊκό, που αναγκαζόταν να παίζει πολύ περισσότερη ώρα άμυνα, αλλά είχε και την ευκαιρία να «διορθώσει» άστοχα σουτ με νέα επίθεση. Τα 14 κλεψίματα προήλθαν από μια άμυνα πιεστική, επιθετική και ασφυκτική, που θύμιζε την άμυνα της εθνικής Ελλάδας επί εποχής Γιαννάκη, που βραχυκυκλώνει πλήρως τον αντίπαλο. Τέλος, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ άστοχος από το τρίποντο (όπως και οι «πράσινοι»), αλλά αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, είχε πολλά ελεύθερα σουτ από εκεί, με αποτέλεσμα να σκοράρει στα κρίσιμα.
Μπορεί το φινάλε να ήταν κλειστό, αλλά το μομέντουμ από το 11ο λεπτό έλεγε Ολυμπιακός και αυτό δεν άλλαξε μέχρι το φινάλε. Από τις δηλώσεις κρατάω αυτή του Βασιλόπουλου, που είπε ότι έφυγε ένα τεράστιο βάρος από τους παίκτες του Ολυμπιακού. Θεωρώ ότι ήταν εμφανές στο τελευταίο δίλεπτο το πόσο άγχος είχαν οι «ερυθρόλευκοι» μπροστά στη θέα της νίκης, που έμοιαζε «δική» τους.
Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά ξόρκισε όσα τον στοιχειώνουν, έκανε το βήμα παραπάνω και πλέον δεν θα νιώθει τόσο πιεσμένος και κομπλαρισμένος στα κρίσιμα απέναντι στον Παναθηναϊκό. Απ’ την άλλη, ο Παναθηναϊκός έχασε για πρώτη φορά τρόπαιο στην Ελλάδα εδώ και 6,5 χρόνια, από το 2004 (ουσιαστικά δηλαδή δεν είχε χάσει με το παρόν ρόστερ του) και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσει σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση.
Ιδίως με δύο τόσο κρίσιμα παιχνίδια μπροστά του, που μπορούν να του φέρουν άνω κάτω όλη τη χρονιά (Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός). Επίσης, οι «πράσινοι» θα πρέπει να διαχειριστούν το γεγονός ότι φέτος δεν έχουν κερδίσει κανένα αγώνα απέναντι σε πρωτοκλασάτη ομάδα, μετρώντας 0-5 (Ρεάλ μέσα, Ρεάλ έξω, Ολυμπιακός έξω, Μπαρτσελόνα έξω και ο τελικός Κυπέλλου) με πέντε «εύκολες» ήττες (τηρουμένων των αναλογιών) και πέντε κακές εμφανίσεις.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Θέλω να δω αν ο γελοίος που έσπασε το κάθισμά του και το πέταξε στον αγωνιστικό χώρο λίγο πριν το τέλος (και οι 20-30 άλλοι που τον ακολούθησαν δύο λεπτά αργότερα) θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη, αφού τα εισιτήρια ήταν αριθμημένα, ονομαστικά και με αριθμό ταυτότητας… Γιατί γι’ αυτό έγινε η όλη δουλειά.
Υ.Υ.Γ.: Όσο για τα 75 ευρώ που θα κρατούσαν εκτός Ελληνικού τους χουλιγκάνους και θα έκαναν τον αθλητισμό μας πιο όμορφο, έδειξαν ότι και οι… πλούσιοι (κατά την ΕΟΚ) κάνουν επεισόδια, όχι μόνο οι «κακοί και υπανάπτυκτοι φτωχοί». Η παιδεία και η ανατροφή, δυστυχώς, δεν μετριούνται σε ευρώ.
Υ.Υ.Υ.Γ.: Η φωτογραφία του άρθρου είναι και wallpaper για τους αναγνώστες του Age of Basketball σε ανάλυση 1024x768, όπως συνηθίζουμε κάθε χρόνο. Κάντε κλικ πάνω της και στη νέα σελίδα, με δεξί κλικ είτε την αποθηκεύετε στον υπολογιστή σας είτε την κάνετε απευθείας εικόνα επιφάνειας εργασίας.
11 σχόλια:
Σωστή ανάλυση όπως πάντα... Δεν αφήνεις και πολλά να πούμε :-)
Το κύπελλο το πήρε η ομάδα που ήταν σε καλύτερη κατάσταση τον τελευταίο καιρό. Μπορεί να έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του ο Ολυμπιακός αλλά αυτό, μάλλον, οφείλεται στην ιδιαιτερότητα ορισμένων παικτών του όπως Τεόντοσιτς και Κλέιζα. Ο Παναθηναϊκός είναι σε κακή κατάσταση και αυτό φαίνεται από Διαμαντίδη, Σπανούλη και Γιάσκε. Και οι 3 αγνώριστοι, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.
Το ματς κρίθηκε στα επιθετικά ριμπάουντ γιατί ακόμα και όταν δεν πετύχαινε πόντους ο Ολυμπιακός, προκαλούσε φθορά στους ψηλούς του ΠΑΟ. Η αστοχία του ΠΑΟ συνεχίστηκε σε άλλο ένα παιχνίδι, κάτι που εξυπηρετούσε την άμυνα του Γιαννάκη. Χωρίς τα τρίποντα ο ΠΑΟ είναι πολύ αδύναμος ενώ ο Ολυμπιακός όχι, καθώς έχει μάθει να ζεί χωρίς αυτά.
Ο Ομπράντοβιτς έχει τεράστια ευθύνη, πρωτίστως για την αχρήστευση του Γιάσκε και δευτερόντως για την αναρχία των τελευταίων επιθέσεων του ΠΑΟ. Ο καλύτερος σουτέρ του Παναθηναϊκού είναι ο Νίκολας και για καλή του τύχη, στο τέλος ήταν ζεστός. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν προσπάθησε να βγάλει 1-2 συστήματα που θα τον έφερναν ελεύθερο μέσω σκριν. Αντιθέτως, επέλεξε να αναλωθούν όλες οι επιθέσεις σε Σπανούλη και Διαμαντίδη, οι οποίοι ταλαιπώρησαν απίστευτα την μπάλα. Οι δύο παίκτες δεν είναι σε καλή κατάσταση - ειδικά ο V-Span - και θα έπρεπε να έχει σκαρφιστεί κάτι καλύτερο για την επίθεση της ομάδας του.
Ο Γιαννάκης έκανε καλή δουλειά και αν οι παίκτες του ήταν λίγο πιο προσεκτικοί και υπομονετικοί στο τέλος, το ματς θα είχε κριθεί πιο γρήγορα.
Τι πιστεύετε τελικά
Τον Σάρας τον επανέφερε γιατί τον πίστευε ή γιατί δεν ήθελε να του την πουν σε περίπτωση ήττας;
Τέλος η παραπάνω συμπεριφορά του είναι από λάθος εμπάθεια ή φόβο;
Ετσι και είχε κάνει ο Γιαννάκης κατι τέτοιο θα έπρεπε να μεταναστεύσει
Πολύ καλή ανάλυση του αγώνα. Θα μπαίνω πιο συχνά στο site.
Απλά θα ήθελα να προσθέσω μερικά πραγματάκια.
1)Παρακολουθώ τις 2αυτές ομάδες από εποχής Πάσπαλιε, από όπου τους έχουν απομείνει και ένα κατάλοιπο (στην ψυχολογία) στον καθένα. Για τον ΟΛΥ τα 3ποντα και τον ΠΑΟ τα ρίμπαουντ. Αν αυτά πάνε άσχημα τότε η κάθε ομάδα πολύ δύσκολα κερδίζει το παιχνίδι.
2)Χωρίς να θεωρώ ότι ο Τέπιτς δεν μπορεί να παίξει πολύ καλύτερο μπάσκετ ο ΠΑΟ θα έπρεπε να έχει για τον φετεινό ΟΛΥ τον Βελίτσκοβιτς (ψηλότερος πιο διεισδυτικός και με μεγαλύτερη αυτπεποίθηση (βλ. eurobasket))
3)Αν ο ΟΛΥ αποκτήσει στη θέση του Χαλπερίν ένα 2άρι με ικανότητες 1 όπως Σισκάουσκας ή Καουκένας, στη θέση του Βούισιτς τον Λόρμεκ και αντί του Πεν ένα πιο εγκεφαλικό άσσο όπως τον Πριτζιόνι, απλά δεν θα παίζεται.
4) Ο ΠΑΟ χρειάζεται αθλητικό 3άρι ο Περπέρογλου καλός αλλά λίγος και το έδειξε πολλές φορές (βλ. ευρομπάσκετ)
5) Ο Διαμαντίδης είναι εξαιρετικός αλλά όχι καθαρός άσσος για να στήσει παιχνίδι όπως ο Γιασικεβίτσιους ή ο Παπαλουκάς.
6) Ίσως τελικά ο Ομπράντοβιτς να ρισκάρησε πολύ φέτος φτιάχνοντας μια ομάδα για το μέλλον υστερώντας όμως στο παρόν.
Ανακούφιση και χαρά, με αυτή ακριβώς της σειρά, τα συναισθήματα. Ανακούφιση γιατί, το βάρος από μια ενδεχόμενη χθεσινή ήττα θα διέλυε τον Ολυμπιακό. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι εδώ και καιρό και έπρεπε επιτέλους να δείξουμε, ότι μπορούμε!
Χαρά γιατί, καταφέραμε σε δεύτερο συνεχόμενο ματς να πιστοποιήσουμε τη φετινή ανωτερότητά μας επί του ΠΑΟ και να μπλοκάρουμε τα όπλα του. Αυτή τη φορά, μάλιστα, τον κερδίσαμε με το "δικό του" τρόπο, δηλαδή την απόλυτη προσήλωσή μας στην άμυνα που σπάει κόκκαλα.
Από το 17' και μετά που πήραμε κεφάλι ήμαστε συνεχώς μπροστά στο σκορ και καλύτεροι στο παρκέ, όλοι οι παίχτες μας, από το Μίλος μέχρι τον Πεν και το Βούισιτς ήταν ήρεμοι και βοήθησαν ακριβώς εκεί που μπορούσαν και έπρεπε ο καθένας!
Για τους παίχτες μας ειδικότερα, ο Μίλος ανεξαρτήτως στατιστικής έδειξε ότι ζει και αναπνέει για μεγάλα ματς και είναι προφανές ότι αυτό το παλληκάρι στα 27 του θα είναι ηγέτης σε όποια ομάδα και να παίζει (μακάρι στη δική μας). Υπερέβαλλε και πάλι πολύ από το τρίποντο, όμως η αλήθεια είναι ότι σε μερικές περιπτώσεις δεν είχε και τι άλλο να κάνει (χαρακτηριστικό: 4" απομένουν, ζητάει προφανώς σκριν, δε δίνει κανείς, εκτελεί από τα 8 μέτρα). Είμαι σίγουρος ότι, αν υπάρχει ένα πράγμα που πονάει το Ζοτς παραπάνω από τη φετινή πορεία της ομάδας του, αυτό είναι το γεγονός ότι δεν κατάφερε να έχει υπό τις εντολές του το "next big thing" του σερβικού μπάσκετ, που τυγχάνει να παίζει και στον άσσο!
Ο Παπαλουκάς με άγχωσε με τα λάθη στο τέλος (θυμήθηκα το τρομερό χάρισμα της νίκης μέσα στο ΣΕΦ νομίζω επί Γκέρσον πριν 3 χρόνια), αλλά η αλήθεια είναι ότι πρώτον, οι παίχτες του ΠΑΟ έπεφταν στη μπάλα σα να μην υπάρχει αύριο και χωρίς να τους νοιάζει αν θα κάνουν φάουλ και δεύτερον, οι δικοί μας παίχτες όντως αγχώθηκαν μπροστά στη θέα της διαφαινόμενης νίκης. Προς γνώση και συμμόρφωση του τεχνικού τιμ και των παιχτών τα όσα έγιναν στα τελευταία λεπτά, διότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα ξαναβρεθούν σε τέτοιες καταστάσεις. Και τότε, μπορεί η μπάλα να μην τσουλήσει το μισό γήπεδο χωρίς να την πάρει αντίπαλος...
Κρατάω το τρομερό κάρφωμα του Τσίλντρες στο πρόσωπο του Διαμαντίδη (Μητσάρα, αν με διαβάζεις, τον Άλεξ τον Άκερ τον διώξαμε πρόπερσι. Λέι-απ τέλος μάγκα!) και τον αιφνιδιασμό Κλέιζα-Τσίλντρες που κατέληξε σε κάρφωμα και φάουλ. Τα 2 τρίποντα του Πεν έδωσαν επίσης πολύτιμες λύσεις και απαντήσεις ενώ ο Κλέιζα, βλέποντας ότι δεν είναι στην απόλυτη μέρα του, περιορίστηκε στα ...βασικά (που είναι ούτως ή άλλως 10 φορές παραπάνω από τον Πρίντεζη -για να μην ξεχνάμε τι μας έχει κάνει καλύτερους...). Ο Μπουρούσαρος την τσίμπησε την τάπα του στο τέλος, αλλά εξέφρασε όλο το πάθος μας στο ...πιο τέλος, οπότε τον συγχωρούμε (άλλωστε ο Χείσλιπ είναι πιο ψηλός από τον ...Νάχμπαρ, αν με πιάνεις!). Ο Στράτος ο Περπέρογλου είναι λίγος και αυτό έχει φανεί καιρό τώρα, ας ψάξει ο ΠΑΟ και ας πληρώσει για ένα καλύτερο 3άρι.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΛΛΑΔΑΣ 2010!
@kukoc7
φίλε, συμφωνώ στα περισσότερα από αυτά που γράφεις. εκτός από το σημείο τρία. ο οσφπ δε χρειάζεται όλους αυτούς του παίκτες που γράφεις. είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν κακό (να μην μοιράζονται όπως πρέπει ο χρόνος και οι ρόλοι). και εγώ ολυμπιακός είμαι και μπαίνω συχνά στο τρυπάκι και να σκέφτομαι ότι πρέπει να έχουμε τους 12 καλύτερους στην ευρώπη. αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα τελικά. αν το καλοκαίρι καταφέρουμε να κρατήσουμε τους κλέιζα, τσίλι σοφοκλή τότε θα θέλουμε μάξιμουμ δυο αλλαγές και όχι απαραίτητα με παίκτες τέτοιας αξίας.
Ερώτηση (και δεν είναι φυσικά ειρωνική): Αν ο Ολυμπιακός επιδιώξει να γίνει ένα εντελώς άναρχο, στυλ ροντέο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ την επόμενη εβδομάδα, κάνοντας φυσικά απείρως περισσότερα λάθη και αιφνιαδιασμούς, θα έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κερδίσει (π.χ. 82-95) από το αν επιλέξει το ίδιο στυλ με χθες (π.χ. 74-77);
Ο Γκέρσον, έτσι κέρδισε τελευταία φορά τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ το Φλεβάρη του 07.
Υ.Γ.: Θέλω να δω αν ο γελοίος που έσπασε το κάθισμά του και το πέταξε στον αγωνιστικό χώρο λίγο πριν το τέλος (και οι 20-30 άλλοι που τον ακολούθησαν δύο λεπτά αργότερα) θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη, αφού τα εισιτήρια ήταν αριθμημένα, ονομαστικά και με αριθμό ταυτότητας… Γιατί γι’ αυτό έγινε η όλη δουλειά.
Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις ;
Και επίσης δε νομίζω ότι θα διαβάσω πουθενά κάτι γι'αυτό.. (πέρα από δω)
@haridimos: Δυστυχώς έχεις δίκιο.
@stefanos: Θα έχει ενδιαφέρον ο αγώνας πρωταθλήματος. Είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο να κερδίσει η ίδια ομάδα μέσα σε 7 μέρες δύο φορές, ενώ είναι ακόμη πιο δύσκολο να κερδίσει παίζοντας με τον ίδιο τρόπο. Μένει να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουν οι δύο προπονητές.
Rasheed.
Geia sas paidia. Kai egw olympiakos eimai!kai bravo stin omada gia ti niki. ta exete pei ola, opote de xreiazetai na prosthesw kati. Mia erwtisi tha ithela mono na kanw. Me to vasilopoulo ti ginetai? de paizei katholou pia. Kai milame gia ena apo ta megalutera sumvolaia stin omada kai apo ta kalutera talenta tou basket tis neas fournias. sun to gegonos oti einai kai o 2os arxigos. euxaristw
@ανώνυμος4:04: Σίγουρα ο χρόνος του Βασιλόπουλου φέτος δεν είναι όπως πέρσι. Τουλαχιστον όχι στα ντέρμπι, καθώς στην Α1 παίζει 17,0 λεπτά ανά αγώνα, ενώ πέρσι έπαιζε 16,7 (στην Ευρωλίγκα όντως έχει μείωση, από 18:52 ανά ματς σε 17:15).
Ρόλο έπαιξε ο τραυματισμός του πέρσι, που τον άφησε 6 μήνες έξω και τον έφερε πολύ πίσω (θεωρώ ότι ακόμα φαίνεται στο παιχνίδι του λίγο, ενώ το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς ήταν εμφανές ότι φοβόταν - φυσιολογικό). Επίσης, στις θέσεις που παίζει υπάρχουν τα δύο αστέρια της ομάδας, ο Τσίλντρες και ο Κλέιζα. Επειδή στα περισσότερα ματς αγωνίζεται, μάλλον ο Γιαννάκης το βάζει σταδιακά για να είναι 100% έτοιμος για τα ντέρμπι. Βέβαια, αυτό στο φάιναλ φορ και τους τελικούς μπορούμε να δούμε αν ισχύει. Σε κάθε περίπτωση, η διαχείρισή του είναι μια ενδιαφέρουσα παράμετρος για τον Ολυμπιακό.
Rasheed.
Άσχετο με τα αγωνιστικά του τελικού,αλλά διαβάζοντας ένα σωρό απόψεις-αναλύσεις επί του θέματος προσωπικά με εκπλήσσει η διαφορά 'φάσης' μεταξύ των ανώνυμων σχολιαστών ή bloggers ή απλών οπαδών σε σχέση με όσα γράφουν οι λεγόμενοι 'επώνυμοι' του δημοσιογραφικού κλάδου.
Ως οπαδός του Παναθηναϊκού διαβάζω κυρίως τα της ομάδας μου και με λύπη διαπίστωσα ότι για άλλη μια φορά η πλειοψηφία των αθλητικογράφων καταφεύγει στην (εύκολη λύση-)στοχοποίηση παιχτών, ενώ παραβλέπονται/προσπερνώνται διακριτικά τα όποια λάθη του Ομπράντοβιτς...Θα πρέπει κάποια στιγμή να αφιερωθεί χώρος και στις δικές του ευθύνες(που φέτος είναι και οι μεγαλύτερες).Η κριτική δεν κάνει κακό και σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την αξία του ως προπονητή.Αλλά το να διαβάζουμε μετά από τόσα σοβαρά λάθη του Σέρβου ότι φταίει π.χ.ο 'ντεφορμέ' Σπανούλης(που έχει εμφανές ότι έχει εξαντληθεί εξαιτίας του μικρού rotation και των 35λεπτων που απαιτεί από αυτόν ο προπονητής του) ή το...τρίλεπτο του Γιασικεβίτσιους(που για έναν εντελώς παράλογο λόγο κατακρίνεται περισσότερο από όλους για την προχθεσινή ήττα) είναι αν μη τι άλλο αστείο.
Στο συγκεκριμένο θέμα μπορώ να πω πως το blog σας είναι μια...όαση.
Δημοσίευση σχολίου